Geen widgets gevonden in de zijbalk

Toen Heiko vanochtend het huis verliet om aan het werk te gaan in Tranås, begon ik in de keuken. Omdat hij morgen jarig is, zou ik voor hem een paar dingen maken, die hij lekker vindt. Als eerste deed ik een paar schouderkarbonades in de snelkookpan. Die zou ik later gebruiken voor het maken van bitterballen. Toen dat vlees op het fornuis stond maakte ik deeg voor rozijnenbollen en suikerbrood. Omdat dit laatste niet goed wil rijzen, deed ik er meer gist bij. En dat hielp! Het deeg was fantastisch gerezen! Yes!

Het was een heerlijke chaos op het aanrecht: het suikerbroodje was goed gelukt, de rozijnenbroodjes konden in de oven en alles stond al klaar voor het maken van de ragout voor de bitterballen. Terwijl de broodjes werden gebakken legde ik onder andere een metworst en een leverworst uit de diepvries. Die zouden, nadat ze ontdooid waren worden gesneden. Net zoals een stuk komkommer en een paar tomaten. Dan stonden die hapjes alvast klaar voor morgen. Daarnaast maakte ik nog Heiko zijn favoriete toast beleg: een eiersalade en een tonijnsalade.

Oh no! Ging het met het suikerbroodje toch alsnog mis! Omdat ik eerst de bolletjes in zakjes had gedaan heb ik het broodje waarschijnlijk te lang in het cakeblik laten zitten, want hij kwam niet meer los! Uiteindelijk kwam hij er in meerdere stukken uit… Geen gezicht… Zo jammer… Maar het was in ieder geval goed gerezen! De smaak was gelukkig ook goed. Heiko, je krijgt morgen geen plakje suikerbrood, maar een hompje!

Toen was de chaos in de keuken eigenlijk op zijn grootst: tijd om op te ruimen en af te wassen. Maar dat laatste deed ik dit keer niet zelf. Goed hè? Ik heb het allemaal in de vaatwasser gezet. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Ik was namelijk nog aan een walnotentaart begonnen ook en daar zit behoorlijk veel werk in. Om niet ook nog de hele middag in de keuken te moeten staan liet ik de machine zijn werk doen. Toen die taart eenmaal in de kelderkast stond kon ik de bevroren bitterballen in zakjes doen en in de diepvries leggen. Het eten is klaar voor morgen!

Toen Heiko vanochtend bij de nieuwe locatie kwam, zag hij dat men al ver gevorderd was met het plaatsen van het hekwerk om het terrein. Lijkt goed! Heiko begon vanochtend samen met collega Anton bij het bedrijf, waar de houtsnippers tussen de planten gelegd moesten worden. Toen ze twee uur later door de snippers heen waren, lag er nog wel een stuk tuin waar nog snippers moesten komen. Oftewel: er was te weinig achtergelaten door de vrachtwagenchauffeur. De beide mannen verhuisden toen naar de andere kant van het gebouw, maar daar zat de vorst in de grond en konden ze niets beginnen. Terug naar de zaak was het enige wat ze nog konden doen.

Daar kon Anton iets doen bij het nieuwe bedrijfspand en Heiko stapte bij Örtengren in de auto om naar een klus in het plaatsje Sommen te kijken. Daar kreeg hij ter plekke uitleg over hetgeen er moest gebeuren. Terug in Tranås reden ze nog even bij een ander adresje aan waar een tuinmuurtje gemaakt moet worden van twee stenen hoog. Stenen van 15 centimeter hoog wel te verstaan. Daarvoor moest er uitgegraven worden. Echter dat zou later gebeuren, als de winter echt voorbij is. Er konden in ieder geval wel alvast stenen naar toegebracht worden.

Na een koffiepauze, die voor de eerste keer in het nieuwe pand plaatsvond, vertrokken Heiko en Anton samen naar Sommen, om daar twee appelbomen te planten. Twee palen werden erbij gezet, zodat de appelboom daar met juteband aan vastgezet kon worden. Langs een lange betonnen wand werden een aantal klimplanten gepoot. Een uurtje later reden ze weer terug naar de stad, om bij het bedrijf verder te werken met de houtsnippers. De vorst was inmiddels uit de grond. Daar maakten ze de werkdag vol, terwijl ze het laatste uur in een stevige sneeuwbui werkten. Blij dat het vier uur was reden ze terug naar de zaak.

En niet alleen in de stad was het begonnen te sneeuwen. Sinds een uur of een was het in Ödarp eveneens begonnen. We hadden er zelfs een aantal hagelbuien bij. En wéér bleef het liggen. Nou, nou… Zo zit je heerlijk uit de wind, in het zonnetje op het terras en het volgende moment moet je weer een dikke trui aan. Op 6 april! Nee, we hebben nu zin aan het voorjaar hoor. Laat dat witte goedje nu maar in de lucht blijven!

Vanmiddag koos ik ervoor, om me even bezig te houden met Pasen! En daarmee bedoel ik eigenlijk niet meer, dan dat de benedenverdieping in paassfeer gebracht werd. Die spullen bestaan hoofdzakelijk uit de kleuren geel en oranje. Daarbij is er meer in het geel, wat ik dan meestal gebruik voor in de kamer. Die is uiteindelijk groter. De meer oranje decoraties gingen in de keuken. Wat plaats moest maken voor deze versieringen kwam weer in de plastic box, waar de paasspullen uit waren gekomen. Die kon terug op zolder. Heerlijk, die frisse kleuren! Nou ben ik helemaal niet van het gele, maar dit maakte me vrolijk!

Intussen was het buiten al behoorlijk wit geworden. Op het terras lag zeker al een paar centimeter. Bij het vogelvoederhokje werd het druk. Ja, het eten van de vogels lag weer eens onder een laagje sneeuw. Meteen maar weer bijgevoerd. En alsof ze een soort tamtam hebben: ze kwamen met velen naar het rode hokje.

Een mereltje werd zelfs zo brutaal, dat die met zijn grote voeten in het huisje ging staan: boven op het eten. Dat maakte hem niets uit, want die heeft me toch een poosje zitten schrokken! Niet normaal! Even dacht ik nog hem weg te moeten sturen: hij kon wel barsten! Even later ging hij er toch vandoor. Toen kregen de “wachtenden” weer een kans. Zo ook de pimpelmees, die geduldig op een takje van de seringenstruik op zijn beurt had zitten wachten.

We hadden hem al vaker gezien, maar niet van heel dichtbij. Totdat we aan het eten waren. Toen ging de spreeuw ook maar eens aan tafel. Deze vogel ziet er misschien op het eerste gezicht wat saai uit, maar als je hem van dichterbij bekijkt, valt zijn prachtige verenkleed des te meer op. De spreeuw is iets kleiner dan de merel en hij heeft zwarte veren met een paarsgroene glans. In de winter heeft hij trouwens over het hele lichaam lichtgekleurde spikkels. Daarnaast heeft hij een gele, vrij spitse snavel. Deze wordt in de winter overigens donkergrijs tot zwart. Dat de snavel van deze spreeuw geel is, is toch een teken, dat het voorjaar er inmiddels is? Met deze lange, spitse snavel gaat de spreeuw op zoek naar emelten, larven van de langpootmug, andere insectenlarven en wormen in het gras. In het najaar en in de winter, als er weinig insecten zijn, leeft hij van fruit (vogelkers, appels en druiven). En van onze bollen en lekkers in het huisje!

2 gedachten over “Een drukke tijd in de keuken”
  1. Hartelijk gefeliciteerd Heiko met je verjaardag en nog vele jaren in gezondheid. Jij ook gefeliciteerd Joke. Heb een fijne avond samen. Groet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.