Whoppa! Het heeft de afgelopen nacht “zomaar” zeven graden gevroren! We hadden wel gezien, dat er lichte vorst werd voorspeld voor deze week. Maximaal -2 tot -3. Vanochtend was het echter al -7! Dat was rond de klok van zes. Op mijn mobieltje gaf het programma om iets na zevenen aan, dat het nog steeds -5 was. Toen Heiko om negen uur met de auto wegreed, gaf de thermometer in de auto opnieuw -7 aan. Ook de thermometer die buiten op het terras meet gaf dat aan. Dat hakte er lekker in! Er volgde een prachtige dag, met een nagenoeg wolkenloze, lichtblauwe hemel en een prachtig zonnetje. Tegelijkertijd met de vorst zag ik vanochtend op het terras een flinterdun laagje sneeuw liggen.
In de verwachting, dat hij vandaag aan het werk zou kunnen, had Heiko een afspraak gemaakt bij de fysiotherapeut. Om half negen kon hij daar terecht voor een volgende behandeling voor zijn ischias klachten. De vorige week kreeg hij bij onverwachts een acupunctuurbehandeling en eigenlijk was het resultaat daarvan best goed. Zodoende werd het vandaag wederom een dergelijke behandeling. Als hij dan vervolgens aan het werk zou kunnen, zou de aanvang van de werktijd negen uur zijn. De behandeling duurt een half uur en daarmee was het perfect geregeld! Of het goed voor de rug is, om daarna meteen aan het werk te gaan… En toen belde Örtengren gisterenmiddag met de mededeling, dat er geen werk was voor vandaag. Oeps. Voor niets de afspraak zo vroeg gepland. Maakt feitelijk niets uit, want op deze manier heb je ook nog iets aan je dag.
Er werden ook vandaag acht naalden in de huid, onder in de rug geplaatst en alle acht werden aangesloten op draadjes. Die leiden naar een kastje, waarmee de fysiotherapeut de stroomsterkte die op de naaldjes gezet werd, kon regelen. Om negen uur was het klaar en reed Heiko naar Örtengren. Niet om te werken, maar om de sleutels op te halen van de bedrijfsauto. Vorige weke vrijdag had hij namelijk vergeten om zijn tas met spullen mee te nemen uit die auto. Bij de zaak was net koffie gezet en daarom werd even een bakkie gedaan en bijgepraat. Kenth had afgelopen zaterdag op de kerstmarkt van Nääs gestaan en goede zaken gedaan, zo vertelde hij. Mooi! Was de aanwezigheid in ieder geval niet voor niets. Nadat hij de sleutel van auto had gepakt, de tas opgehaald had en de sleutel vervolgens weer teruggelegd had, reed hij naar de apotheek. Daar haalde hij voor mij herhalingsmedicijnen. Vervolgens ging hij door naar de Lidl voor een paar aanbiedingen. Als je toch in Tranås bent, kun je dat bezoek maar beter efficiënt maken.
Al met al was hij pas om elf uur terug in Ödarp. Daar hebben we de gehaalde boodschappen samen opgeborgen, alles wat op het lijstje stond had hij meegenomen. “Maar hé! Wat is dat? Stond dat ook op het boodschappenlijstje? Nee, zeker weten van niet. Heiko?” Er lagen alweer grote kersthammen in de vriezer en daartussen vond Heiko er eentje van 2,5 kilogram. Andere jaren hebben we steeds eentje van 3,5 kilogram en dat is veel te veel voor ons. Toen hij de kleinere versie zag liggen, dacht hij er verstandig aan te doen, om die maar meteen mee te nemen. Op zich een goed idee hoor, maar waar laat ik die grote ham in de diepvries? Alle laden zitten redelijk vol. Even een beetje aan het herschikken gegaan en toen lukte het alsnog, om de ham een plekje te geven. Die zien we over een week of vijf weer terug. De ham staat namelijk jaarlijks op ons kerstmenu.
De gratis af te halen oude pallets 
De pallets bij ons op een stapel
Na de koffie met een stukje gebak (er moest immers ruimte gemaakt worden voor de ham) ging Heiko naar buiten. Warm gekleed en een muts op. Hij wilde het golfplaten dakje, dat we gisteren als een geheel op de constructie hadden gelegd, nu met schroeven vastzetten. Daarmee is het nu stevig verankerd en zal een eventuele wind er geen vat op krijgen. Daarna ging hij met de kettingzaag aan de slag, om de oude en kapotte pallets in stukjes te zagen. Dat waren pallets, die hij van Örtengren had meegenomen. Die pallets waren op een stapel gelegd nabij de nieuwe houtstek. Enkele daarvan zijn gebruikt, maar de meesten waren te oud, te kapot en daarmee alleen geschikt voor in de houtkachel. Met de kettingzaag is het zagen een fluitje van een cent. Wat overbleef was een hoopje “brandbare rommel”. De stapel pallets namen nog een redelijk volume in beslag, maar nadat het eenmaal gezaagd was bleef er niet veel over! Het werd daarna onder een afdakje gelegd en een kruiwagen vol werd in het stookhok gezet. Het hout is in feite gedroogd, maar door de regen weer een beetje nat geworden. Dat verdampt vrij snel, als het een paar dagen in de warme stookruimte ligt. Dan kan het de kachel in!
Toen de houtbewerkings-werkruimte was opgeruimd kon aan het volgende project worden begonnen. Overigens liggen er nog slechts een paar stammen die gekloofd moeten worden. Dat het meeste is weggewerkt geeft een lekker gevoel. Tegelijkertijd weten we, dat in Eksjö nog het een en ander op ons ligt te wachten. De aandacht ging nu eerst uit naar het trollenhuisje. Daar werden de kapotte betonnen dakpannen opgepakt en in de kar achter de grasmaaier gelegd. Vandaaruit kwam het in de grote aanhanger, die achter de Volvo was gekoppeld. “Waarom niet meteen in de grote aanhanger?”
Nou, omdat het gras erg nat is en de auto met zwaarbeladen aanhanger in het gras zulke diepe sporen achterlaat. Dat is een beetje jammer. Gelukkig werkt het ook prima met het aanhangertje achter de zitmaaier. Ja, het is een keer extra overpakken, maar liever dat dan dat het gras vernield zou worden. Dat karretje heeft overigens zijn nut al meerdere keren bewezen. Op enig moment was de grote aanhanger voldoende beladen en moest het oprapen van de oude dakpannen gestaakt worden. Morgen neemt Heiko die mee naar de vuilstort in Tranås. In de loop van de week misschien het laatste stapeltje en daarmee is het weer netjes en opgeruimd.
Bij toeval zag Heiko een verkoopadvertentie voorbijkomen van een woning aan de Bouwteweg in Blijham. Jeetje! Dat is ons vorige huis! Gaan die nieuwe bewoners nu alweer verhuizen? Ze kochten ons huis eind 2016, onder voorbehoud van verkoop eigen woning en begin 2017 werd de koop definitief gesloten. Ze vonden het geweldig en vertelden ons vol enthousiasme, dat ze zich daar oud zagen worden. Dat ze zichzelf al met een rollator door de tuin zagen lopen… En nu, vier en een half jaar later, staat het huis weer te koop. Dat verbaasde ons zeer. Maar, ze zullen ongetwijfeld hun redenen ervoor hebben. Voor ons roept het in ieder geval vele herinneringen op. Mooie herinneringen. Aan hele fijne jaren, dat we in dat huis woonden en op dat rustige plekje…
Deze maand is het trouwens de maand van de snor! Wist je dat? Maar het is meer dan alleen aandacht vragen voor de snor: Mustaschkampen is namelijk een jaarlijkse campagne, om het bewustzijn over prostaatkanker en de gezondheid van mannen te vergroten. Humor en ernst worden gemengd, om de aandacht te trekken en iedereen te informeren. Over het feit, dat prostaatkanker de meest voorkomende kankerziekte in Zweden is en dat een vroege opsporing levens redt. De snor is het kenmerk van de campagne. Dat de campagne in het najaar van start gaat, is geen toeval: de campagne wordt gecombineerd met de aandacht die Vaderdag krijgt. Vaders in het hele land werden op 14 november hier in het zonnetje gezet en op hetzelfde moment werd veel aandacht gevraagd voor prostaatkanker en voor de gezondheid van mannen. Men wil mannen boven de 50 onder andere ervan bewust laten worden, dat ze een PSA-bloedtest kunnen ondergaan, omdat een vroege opsporing van prostaatkanker levens redt. De organisatie Prostatacancerförbundet (Prostaatkankerstichting) kan rekenen op honderden bedrijven en organisaties en duizenden particulieren, die de Mustaschkampen mede mogelijk maken. Meer weten? Klik dan eens hier https://prostatacancerforbundet.se/ voor meer informatie. Of uiteraard hier https://prostaatkankerstichting.nl/.
Voorkomen is beter dan genezen…
Een maand of drie geleden hebben we onze Hyundai naar een garage gebracht in Hullaryd. Daar zouden ze de airco repareren. Ze bestelden een nieuwe condensator, omdat de oude lekte. Helaas was een slang/ buis die er aangekoppeld moest worden zodanig aan de condensator vastgeroest, dat die onmogelijk los te krijgen was. Er was maar een mogelijkheid: de buis doorzagen. Dat betekende echter, dat er ook een nieuwe slang/ buis moest komen waar de koelvloeistof doorheen loopt. Die kost nieuw ruim €.800,- en dat vonden we een beetje te veel van het goede. Daarom verzochten we de garage, om een tweedehandse op te zoeken. Anderhalve maand geleden hadden ze er een, maar dat bleek toch niet de goede te zijn: die paste niet en ging terug. Toen bleef het stil… We hadden wel een bestelnummer meegekregen en op basis daarvan hebben we zelf ook op het internet bij autosloperijen gezocht, maar tweedehands zijn ze niet te vinden! Vrijdag kregen we plotseling telefoon van de man van de garage: ze hadden er een tweedehandse slang/ buis gevonden. In Duitsland! Die werd nu naar Hullaryd gestuurd. Hopelijk is het de goede (!) en kan de auto nog voor onze reis naar Nederland gerepareerd worden. Wordt wederom vervolgd… Iets met “alle goede dingen komen langzaam”?
