Het is nu bijna elke dag raak. Ja, de reetjes in onze achtertuin. Naast of achter het beekje. Wellicht liepen ze daar vaker, maar sinds de bomen daar omgewaaid en weggehaald zijn, zien we ze eerder. Én beter. Erg fijn! Vaak lopen er vier tegelijk, maar af en toe slaapt er eentje uit of is uit logeren, want dan zijn ze met z´n drieën of tweeën. We zien nu dat ze in de rui zijn: ze verwisselen hun winter- voor de zomervacht! Wat een feestje, om die mooie dieren bijna dagelijks vanuit ons huis te mogen aanschouwen.
Na de inspanningen van Marco en Heiko van afgelopen woensdag, lag er een flinke stapel met blokken hout achter het huis. De beide mannen hadden het op het gras gegooid, nabij de houtstek bij de vijver. Die houtstek is nu nagenoeg voor de helft leeg en dat gedeelte kan zodoende weer gevuld worden. Nu met rijtjes gestapeld hout: van voor naar achteren en niet meer van links naar rechts. Zo rond half elf zal het geweest zijn, dat Heiko de zware houtklover uit de garage en naar die houtstek rolde.
Hij wilde die blokken gaan kloven, zodat het gras weer vrij kwam en het gekloofde hout onderdak gestapeld kon worden. Dan kan het immers beginnen te drogen. Terwijl hij aan het kloven was had hij een koptelefoon op met muziek, zodat het eentonige geluid van de klover niet overheerste. Ook werd een muts opgezet, want het waaide best wel en daarbij komt, dat zijn verkoudheid nog niet weer over is.
Aan het einde van de dag was de stapel weg en lag er ongeveer drie kuub gekloofd hout extra in die houtstek. Met een lekker gevoel over het resultaat werd de klover uitgezet en met een blauw dekkleedje afgedekt. Heiko laat de klover daar nog even staan. Er komen geen nachtvorsten meer (niet dat ze zeggen in elk geval!) en dan kan het apparaat prima buiten staan. Vanaf vanochtend half elf tot vanavond half zeven was Heiko met de klover bezig. Uiteraard minus een paar pauzes, maar toch zal hij er netto zo´n zes uur mee bezig geweest zijn… Die houtstek is nog niet vol, dus zal er op die plek nog een beetje meer gekloofd gaan worden.
Potverdriedubbeltjesnogaantoezeg! “Waar kom jij nu mee aan, Ebba?” Dat is wel een hele dikke zwarte muis! Of is het een rat? Of is het een mol? Ik kon het niet goed zien… Ebba kwam vanmiddag ineens “gezellig” bij mij buiten zitten. Even aan het vrouwtje laten zien wat ze gevangen had, om er mee in de serre te gaan spelen, terwijl het dier al dood was, om het tenslotte met veel lawaai op te eten. Bah! Dat had ze natuurlijk niet bij mij in de buurt hoeven doen. Het diertje met de mooie zwarte pels werd voor de helft opgegeten. Het hele dier was waarschijnlijk te veel voor het kleine kattenmaagje. De restanten haalde ik later weg. Ieuwahh… En dat onder een toeziend oog van Ebba, die zich na de maaltijd aan het wassen was. Dat het jachtseizoen voor ons dametje weer is geopend mag duidelijk zijn. Eerder kwam ze al thuis met muizen. Ze is het jagen na de lange winterperiode niet verleerd!
In het grasveld naast de keuken hadden we hele kleine plantjes staan. In het begin dat we hier woonden. Die bleven ook klein en er kwamen nooit bloemen in, omdat we er elke keer met de grasmaaier overheen gingen. Omdat we dat eigenlijk jammer vonden, hebben we die bloemetjes uit het gras gehaald en op een andere plaats terug gepoot. Dat was onder de grote zwarte bessenstruik. Daar hadden ze de ruimte. Dat ze dat wel leuk vinden is wel zichtbaar: want kijk nu toch eens hoe groot ze inmiddels al zijn geworden en hoe mooi ze bloeien! En ze zijn lekker kleurrijk. We hebben er twee soorten van: de paarse en gele. Die laatste staan nog in de border langs de oprit. In de herfst gaan die verhuizen. Volgens mij kunnen we de stekjes in de herfst ook wel scheuren en verder uitpoten. Ze bloeien waarschijnlijk niet zo heel lang, echter in deze periode van het jaar geven ze enorm veel kleur in de tuin. Wat mij betreft zijn dat blijvertjes!
We hebben het natuurlijk over de primula’s of sleutelbloemen. De oervorm is zachtgeel en ruikt heerlijk. Er is echter zoveel mee gekruist, dat ze er ook in blauw en paars zijn. Zelfs in baksteenrood, oranje en roze. De verzorging is heel eenvoudig. Af en toe uitgebloeide bloemetjes weghalen en er kunnen weer nieuwe knoppen gemaakt worden. Dat de grond uitgedroogd wordt vinden ze niet leuk. Wanneer ze na enkele jaren niet meer weelderig bloeien, kun je ze in de herfst delen. Door de planten te delen, ontstaan nakomelingen, die genetisch volkomen identiek zijn aan de moederplant. Primula’s (en veel andere vaste planten trouwens) deel je als volgt: graaf de planten voorzichtig met een riek uit en deel de wortelkluiten met een spade of een scherp mes in vuistgrote stukken. Elk met minstens drie gezonde scheuten. Ontwar de wortels voorzichtig met de hand en plant de stukken op hun nieuwe standplaats. Net zo diep als ze eerder stonden. Geef ze tot slot water. Je zult versteld staan het volgend voorjaar!
Dat de natuur onverwoestbaar is wordt bij ons achter het huis weer eens bewezen. Daarmee bedoel ik, dat de natuur zichzelf altijd wel weer op de een of andere manier hersteld. Kijk nou bijvoorbeeld naar de kluit van de omgewaaide sparrenboom. De boom is weg, maar heeft wel voor meer dan voldoende zaadjes en dus nakomelingen gezorgd. Te zijner tijd komen die wel op. Terwijl op de kluit de bosanemoontjes gewoon verder groeien. Daar waar zij in groeien lag eerst rond de boom op de grond. Door de val is die grond meegenomen en geeft nog gewoon bloemen. Alsof er niets gebeurd is! Het is de natuur: “Alles wat leeft en groeit en ons altijd weer boeit…”
Net na de middag zag ik een auto van PostNord bij ons voor het huis stoppen, waarna hij langzaam onze oprit op kwam rijden. Waarom? De post gaat normaliter gewoon in de brievenbus, deze week op dinsdag en donderdag. Dit moest iets anders zijn. Een pakketje? Ja, inderdaad! De postbode kwam aan de deur met een pakketje uit Nederland. Het bleek verstuurd te zijn door Jan en Dietske uit Assen. Toen ze bij ons waren kregen we het over shoarma kruiden, die hier niet te koop zijn. Ook spraken we over de kleine potjes met “wonderzalf” van Oriflame. Je kent ze vast wel: goed bij jeuk, muggenbulten, puistjes, eczeem, koortsblaar, droge nagelriemen, droge elle bogen en nog veel meer.
Dat wilde Dietske wel voor mij bestellen en als we dan in april naar Nederland zouden komen, konden we het meenemen. Dat liep anders en daarom stuurden ze alles aan ons op. Wat ik niet wist, maar aan het draagtasje zag is, dat het cosmeticabedrijf Zweeds is! Althans: in 1967 werd het door de broers Jonas av (van) Jochnick en Robert av Jochnick, samen met Bengt Hellsten opgericht. Op een bepaald moment is het bedrijf gaan samenwerken met een Zwitsers bedrijf en heeft momenteel ongeveer 6.000 medewerkers, 1.000 producten in het assortiment en een omzet van ruim 1,3 miljard euro. Via WhatsApp had Jan het pakketje al aangekondigd en vandaag was het er! Met ook nog eens de uitgeleende dvd over de luchtballonvaart van ing. Andrée uit Gränna. Erg bedankt voor de moeite, Jan en Dietske!
De lucht werd overdag soms even behoorlijk donker en dreigend, maar uit die donkere wolken viel geen nattigheid en het bleef voor Heiko gelukkig droog. Het dekkleed over de klover bleek aan het begin van de avond echter geen luxe, want toen vielen daadwerkelijk een paar druppeltjes. Sinds lange tijd kwam er eindelijk weer eens een beetje neerslag. We konden de lucht even daarvoor per minuut zien veranderen. De vele wolken hingen al laag toen de zon onder zou gaan en even later werden die wolken grijs! Twee tellen later een tiental druppeltjes water…
