Geen widgets gevonden in de zijbalk


Dinsdagmiddag 20 juli rond half zes kregen we ons lang verwacht bezoek uit Nederland. In verband met de privacy gaan we (nog) geen namen noemen. We zijn in ieder geval enorm blij, dat de reis hiernaartoe goed is verlopen. Bij de grens met Duitsland, Denemarken en Zweden werd gevraagd paspoorten te laten zien, alsook negatieve testen in verband met het coronavirus. Dat was allemaal dik in orde en daarmee stond niets de reis in de weg. Heerlijk toch? We hadden de hele dag contact gehad, zodat we wisten waar men was en om hoe laat we ze konden verwachten. Een kwartiertje eerder dan de tijd die wij hadden verwacht werd er op de keukendeur geklopt! Een emotioneel weerzien volgde…

´s Avonds werd al meteen druk gepraat, geluisterd en gelachen en konden we samen genieten van het avondeten. Nee, dat was niet meteen om zes uur, maar zo rond de klok van acht. Toch smaakte het iedereen goed gelukkig. Ondanks het late tijdstip. Ons bezoek was dinsdagochtend vanaf drie uur op en daarmee sloeg na het warm eten de vermoeidheid toe. Ook bij ons trouwens, want het was niet alleen warm, maar ook de emoties waren van invloed. Ik denk, dat het rond de klok van half tien was, dat we elkaar alleen maar hoefden aan te kijken, om van elkaar te weten, dat het bedtijd was.

De volgende ochtend waren we vroeg op. Met name de gezondheid van ons dametje Ebba had de gemoederen bezig gehouden. Zoals geschreven, konden we die dag, woensdag 21 juli, naar de dierenkliniek in Jönköping. Uiteraard lieten we ons bezoek niet alleen achter. Een leuk uitstapje was het uiteraard niet, maar we waren in ieder geval wel samen. En omdat niet alle aandacht naar Ebba ging, konden we alvast met goede gesprekken een beetje “schade” inhalen. Nadat we vier uur later eindelijk weer thuis waren gingen we meteen aan de koffie. Een ieder had wel een flesje drinken bij zich en bij de kliniek konden we koffie krijgen hoor, maar thuis smaakt die toch het lekkerst!
  
Bij die koffie namen we een flink stuk gebak. Mokkagebak! Omdat ons bezoek dit eveneens graag lust, was de keuze niet moeilijk. Deze ochtend had ik de taart gemaakt. Ja, met een kant en klare taartbodem, want die maak ik niet meer zelf. Dit is vele malen gemakkelijker, je weet dat het lekker is en de taartbodem is altijd goed gelukt! Door de slagroom werd onder andere een beetje opgeloste oploskoffie geklopt en de room voor de taart was eveneens klaar: smeren maar! Naar aanleiding van de reacties was het geslaagd. Ook geslaagd waren de meegebrachte cadeautjes. We hadden daar de avond daarvoor maar nauwelijks aandacht aan geschonken. Gewoon geen tijd!
   

Na een welverdiende pauze en koffie met gebak gingen Heiko en ons bezoek bezig met het maken van het tijdelijk onderkomen voor Ebba. Voor het gemak noemden we dat eerder al een bench, want “van een pallet gemaakte bak, waar Ebba tijdelijk in kan rusten” is net even te lang. Terwijl in de schuur gezaagd en getimmerd werd, bracht ik de kussens van de camper naar binnen. Die hadden we maandagmiddag nog kunnen ophalen. We hadden namelijk een foto op Facebook voorbij zien komen, waarop Heiko zijn collega Lotta aan had gegeven, dat alleen de knopen er nog ingemaakt moesten worden en dat dan dit project van haar klaar was. Al snel riep ik iedereen om toch even te komen kijken, want het is wel zo mooi geworden! Rest ons nog de stoelen van de Fiat onder handen te nemen, maar dat komt later! Hier zijn we enorm blij mee.

Diezelfde middag hebben we ook nog stof uitgezocht voor de gordijnen voor de camper. Die erin hadden gehangen waren niet mooi meer. Lotta had zelf niet veel keuze in gordijnenstof, waarop zij ons het adres gaf van een stoffenwinkel. Daar kozen we voor deze vrolijke kleuren. Een lichte achtergrond, met meerdere kleuren, waaronder de blauwe van de kussens. Daarvoor hadden we namelijk een strookje stof meegenomen. Nadat we hier een bepaalde stuk stof van hadden laten knippen en betaald, brachten we dit naar Lotta, die aangaf, dat ze de gordijnen hoogstwaarschijnlijk donderdag wel klaar had. Dat zou leuk zijn, want we gaan vrijdag met ons bezoek met de camper weg…
 
We hadden het de rest van de middag maar rustig aangedaan. Niet alleen het weer maakte je sloom, maar wat dacht je van de spanningen rond het bezoekje aan de dierenkliniek? Uiteindelijk gingen we woensdagavond lekker rond het kampvuur zitten en gingen we grillen! Er waren worstjes in diverse maten en smaken en hamburgers, waarbij we een broodje hadden en een uitje voor hadden gebakken. Net echt! Het werd op deze warme dag op enig moment toch ietsjes koeler, doordat er een beetje wind kwam. Meestal gaat die in de avond liggen, maar nu natuurlijk niet. We zaten dan ook omstebeurt heerlijk in de rook. Toch vlogen de uurtjes voorbij en gingen we met een goed gevoel naar bed.


De ochtend van donderdag 21 juli stond voor Heiko en mij in het teken van wederom een bezoekje aan de dierenkliniek. Daar reden we tegen acht uur heen, terwijl dit keer ons bezoek in Ödarp bleef. Omdat het onderzoek niet zoveel tijd in beslag had genomen, konden we tegen half tien uit Jönköping vertrekken, om vervolgens rond half elf ons erf op te draaien. En wat doe je dan? Natuurlijk het verhaal doen onder het genot van koffie! Oh ja en met een stukje taart, want die was gisteren niet opgegaan. Dan moet je gewoon nog een stukje nemen. Daar hadden we overigens allemaal “moeite” mee… Oh, wat is mokkataart toch lekker!

De woensdagmiddag waren gepland voor Heiko en ons bezoek, want die hadden aangegeven ons ook te willen helpen met bepaalde dingen. Wat dat was mochten we zelf invullen. Dat is nog eens een aanbod! Daarom gingen ze naar Eksjö. Daar had Heiko een afspraakje gemaakt met iemand die boomstammetjes had aangeboden. Via Marketplace. De eigenaar van het hout had aangegeven, dat het zware stammen waren en daarom was het goed, dat ons bezoek meeging. Kon ik even een paar administratieve handelingen verrichten. We waren nagenoeg op dezelfde tijd klaar. Dat kon geen toeval zijn!
 
Nadat men het hout had opgehaald werd er gelukkig omgekleed. We hebben immers vakantie en dan moet je het er ook van nemen. Even elkaars verhalen vertellen, onder het genot van een natje en een droogje en daarna hebben we samen even door de tuin gekuierd. Niet omdat er geen gesprekstof meer was. Integendeel. Of was het misschien juist om even tot rust te komen? Grapje natuurlijk! We konden deze middag zelfs uit eigen tuin eten! Dat was nog eens leuk. Het ging namelijk om de frambozen en rode bessen. In de struik van de framboos zaten slechts vier vruchtjes die rijp waren. Een heel ander verhaal was het bij de bessenstruik. Daar hingen de besjes in groten getale op ons te wachten. Ze werden geplukt en uiteraard meteen geproefd. Wat overbleef kwam in de koelkast.
 
´s Avonds werden we door ons bezoek getrakteerd op Thais eten. Heiko en ik wisten, dat er een restaurant in Aneby zat. We waren er zelfs al eens geweest, maar jammer genoeg voor een dichte deur. Deze avond was hij open en konden we een plaatsje zoeken in een leeg restaurant. Het was al rond zeven uur en waarschijnlijk was daarmee de grootste drukte voorbij. Wij kozen in totaal voor drie gerechten: iets met kip en aardappelschijfjes, varkensvlees met ui en rijst en kipreepjes met gebakken nudels. Alles was lekker en de porties waren zo groot, dat we moeite hadden om onze bordjes leeg te krijgen. Wat overigens wel is gelukt! Hierna reden we relaxed naar huis terug, waarna we na een borreltje (of twee) tegen tien uur moe maar voldaan naar bed gingen.
 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.