Niet alleen verschillen de takken van model, dikte en groei: wat te denken van de bloei! De linker is “gewoon” een tak van een wilg uit onze tuin. Een van de vier, die Heiko had omgezaagd. Ze stonden onder de berkenboom voor het trollenhuisje. De middelste is er eentje van een appelboom. Die laat alleen maar blaadjes zien. Of er nog bloei in komt is nog maar de vraag. De rechter is van de Japanse kers en dat is toch wel de koploper, als het gaat om “schoonheid”! Die prachtige kleine bloemetjes, die mooie zachte kleur roze… Stonden ze maar langer dan een week…
Vanwege het mooie weer en de verfkriebels, die ik na gisteren had gekregen, had ik een plan! Vandaag zou ik een stuk van de kelderwand verven. Aan de buitenzijde wel te verstaan. Die rand hebben we in het eerste jaar nadat we het huis hadden gekocht, grijs geverfd. Nu, ruim vier en half jaar later, is het tijd om die wand nog een keer over te verven. Natuurlijk houden we dezelfde kleur aan. De grijze betonverf. Even ter informatie: de wand was donkerbruin toen we het huis kochten. Ik begon aan de zuidzijde: de muur onder de veranda. Daar stond de zon lekker op te schijnen en daar stond ik uit de wind. Die was bescheiden weliswaar, maar wel koud. Koud genoeg om hem te ontwijken.
Als eerste ging ik met een bezem langs de muur, om het zand en andere vuil eraf te vegen. Anders blijft de muurverf niet lang zitten. Dit klusje wil je immers niet elk jaar doen. Dit verfklusje moet overigens in het voorjaar gebeuren. Voordat hier veel planten opkomen. Dan kun je er namelijk onmogelijk meer bijkomen. Voor het gemak pakte ik een trapje, waar ik de emmer met muurverf op kon zetten. Zo kon ik meer rechtop het werk doen.
Het ging voorspoedig. Maar eenmaal bij de hoek gekomen, moest ik iets bedenken op de rozenstruiken die daar staan. Die zijn erg stug en bevatten vele doornen. Je-ig! Met een bokje en een plaid lukte het me, om er veilig te werken. Ik kreeg het deel van de veranda af, met de nodige rustmomenten uiteraard. Toch legde ik uiteindelijk de kwast neer met veel pijn in de rug. Ondanks dat had ik wel een zeer tevreden gevoel aan het resultaat van mijn werk overgehouden. Niet alleen dat de muur weer geverfd was: eveneens was het een goede oefening voor de rugspieren. Eens kijken of ik er morgen nog zo over denk…
De voor- en noordzijde van het huis moeten ook nog opnieuw geverfd worden. Evenals de betonnen trappen naar de voor- en keukendeur, maar daarvoor hebben we iets meer tijd. Daar komen niet meteen grote planten voor te staan. Op de foto zie je de planten die al onder de veranda opkomen. Eigenlijk onvoorstelbaar, dat bijvoorbeeld die rechter, die nu nog piepkleine ieniemienie´s, bloemen van meer dan een meter hoogte worden! De wonderen van Moeder Natuur!
In Tranås, op het nieuwe industrieterrein Höganloft, mocht Heiko vandaag de planten in de grond stoppen. Gisteren had hij de planten (växter in het Zweeds) in groepjes klaargezet en vanochtend begon hij met het uitzetten op de juiste plaats en afstand van elkaar in de plantvakken. Op een tekening stond aangegeven hoeveel planten er van een soort in een bepaald plantvak moesten komen en daarmee was het een kwestie van verdelen. In totaal werden er meer dan 100 planten uitgezet in het kleine stukje tuin, bij de hoofdingang van dit bedrijfspand. Vandaag onder betere omstandigheden dan gisteren. De wind was gaan liggen en een zonnetje zorgde ervoor, dat het een perfecte werkdag voor Heiko werd.
Een voor een werden de planten gepoot. Kuiltje graven, twee handen vol met turf onderin, plant erin, zand erbij, aandrukken en daarna een dijkje van zand rond de plant maken. Daar kwam vervolgens ook weer twee handen vol turf in. De laatste stap zou zijn het water geven (binnen het dijkje), maar vanwege de voorspelde vorst voor de komende nacht werd daarvan afgezien. Donderdag krijgen ze water. In de loop van de ochtend kwam Örtengren langs met een pallet en een palletlift. Met behulp daarvan werden vier grotere struiken met een zware kluit naar de juiste plaats gebracht. Ook die struiken werden nog gepoot en daarmee zag het er meteen een stuk fraaier uit. Het is een mooi gebouw dat daar gebouwd is, echter zonder “groen” blijft het een saaie aanblik. Aldus Heiko. Een gebouw wordt pas mooi wanneer er ook gras omheen ligt en voldoende planten, struiken en bomen. De bomen worden waarschijnlijk donderdag in de grond gezet. Daarvoor moet een kraan komen, om die op de juiste plaats neer te zetten. De bomen hebben een zo grote kluit dat ze niet te tillen zijn.
Vlak voordat Heiko naar huis wilde rijden constateerde hij, dat de tank van de Volvo nagenoeg leeg was. Tijd om een bezoekje te brengen aan de benzinepomp! Terwijl de tank langzaam volstroomde met diesel, liep de teller op de pomp héél snel op. Toen de tank met bijna 63 liter vol zat, zag Heiko het bedrag dat nu moest worden afgerekend. Hij schrok er behoorlijk van: €.160,-! De dieselprijs per liter ligt hier momenteel op ongeveer €.2,69. Dat is de moeite waard… Een tijdje geleden had Heiko met zijn baas gesproken over zijn brandstofkosten. Heiko rijdt nagenoeg alleen met de Volvo van huis naar het werk en terug. Gelukkig waren ze toen overeengekomen, dat de baas de reiskosten vanaf dat moment voor zijn rekening nam.
´s Avonds zagen we opnieuw mooie luchten voor ons huis. Je moet er toch niet aan denken, dat deze beelden zouden zijn “vervuild” doordat er windmolens hadden gestaan? Dat zal niet een reden zijn geweest voor het volgende bericht trouwens, maar het schijnt, dat nooit eerder zoveel windenergie in Zweden is gestopt als vorig jaar. Een nieuwszender heeft een nieuw rapport gelezen, waaruit blijkt dat de Zweedse gemeenten in 2021 maar liefst 78 procent van alle toegepaste windturbines op het land hebben stilgelegd. Een dramatische stijging ten opzichte van het jaar ervoor, toen 38 procent werd stilgelegd. Vorig jaar werden 32 van de 42 windenergieprojecten op land stopgezet door een gemeentelijke veto. De gemeenten zeiden nee, ongeacht partijen en politieke overheid. Nu gelooft de windenergie-industrie, dat het veto een bedreiging vormt voor elektrificatie, groene industrie en de hele klimaatverandering. Men ziet dat gemeenten steeds meer windenergie stoppen en dat juist in een tijd, waarin de Zweedse industrie en heel Europa meer elektriciteit nodig hebben. Windenergie staat behoorlijk ter discussie. De industrie in het noorden, die fossielvrij staal gaat maken, wil windenergie omdat dat het goedkoopst is. Veel landeigenaren en investeerders zouden graag meer windturbines zien, terwijl politici en autoriteiten geloven, dat de benodigde hoeveelheid windenergie drie tot vier keer groter zal zijn als Zweden de elektrificatie van de samenleving het hoofd wil bieden. Ongeacht of men doorgaat met kernenergie of niet. Tegelijkertijd worden veel windenergieprojecten in het hele land stopgezet. Erg tegenstrijdig dus.
De meeste veto’s gaan over de gemeenten die zorgen waarnemen van de lokale bevolking. Dat kunnen zorgen zijn over het uitzicht, geluid, flitsende lichten of dat dieren in het wild en de natuur worden aangetast. Het grootste aandeel windturbines wordt stilgelegd in het zuiden van Zweden, waar de behoefte aan meer elektriciteit het grootst is. Gemeenten in Zuid-Zweden hebben meer elektriciteit nodig en ze vinden het verschrikkelijk dat ze een hogere elektriciteitsprijs hebben dan de rest van het land. Ze roepen op tot maatregelen, maar als ze zelf gevraagd worden naar nieuwe elektriciteitsproductie in de vorm van windmolens zeggen ze nee! Bij Svensk Vindenergi vindt men dat de overheid, liefst snel, moet handelen om de gemeenten positiever te maken over windenergie. Het voorstel dat de regering heeft aangekondigd te knabbelen aan het gemeentelijke veto wordt door de industrie toegejuicht, aangezien het naar verwachting zal zorgen voor snellere besluitvormingsprocessen. Maar men gelooft tegelijkertijd dat er meer nodig is. Het liefst iets dat lokaal economisch voordeel oplevert uit windenergie. We zullen zien wat men bedenkt.
