Omdat de meeste campings halverwege de maand september sluiten, de nachten ons nu te koud worden én omdat we volgende week bezoek uit Nederland krijgen, is het de verwachting dat we dit jaar niet meer met de camper weggaan. Heel erg jammer, want het is ons uitstekend bevallen. Maar nee, dit was ons eerste en laatste avontuur met de camper. Voor wat betreft het seizoen 2021! De zomer is voorbijgevlogen! Mede vanwege het bezoek van neef Sietse, gevolgd door ons bezoek aan Nederland. Nieuwe kansen voor 2022. Vrijdag 3 september haalden we de camper ´s ochtends daarom maar leeg. Alle etenswaren eruit. Alle andere spullen, die beter niet vochtig kunnen worden, hebben we er ook uit gehaald. Later gaan we de camper van binnen weer schoonmaken en daarna voor de winter wegzetten. Dat zal ergens in de tuin worden, onder een groot dekkleed.
Ergens in het nieuwe jaar 2022 zal Heiko een carport bouwen voor de camper. Dat zal dit jaar hoogstwaarschijnlijk niet meer lukken. Daar zit immers toch nog behoorlijk veel werk in. Volgend jaar in mei gaan we nieuwe plannen maken voor uitstapjes. Ons plan is in ieder geval, om nog een keer naar de Noordkaap te rijden. Dat lijkt me al jaren super om te zien. Misschien volgend jaar? Ach, er is zo veel te zien nog. Zweden is immers een gigantisch groot land en alles wat boven de lijn Stockholm – Oslo ligt willen we nog wel eens een keer ontdekken. Veel dus. Héél veel… Tegelijkertijd bedenk je je dan, dat onder die lijn ook nog heel veel te ontdekken valt. Keuzes, keuzes, keuzes…
Vanmiddag hadden we geen keuze: er stond een ritje naar Jönköping op het programma. We moesten ons weer melden bij het dierenziekenhuis aldaar, voor een controle van de rechter heup van Ebba. Het is nu ruim zes weken geleden, dat ze op dinsdag 20 juli de heup uit de kom had en die er door de dierenarts weer terug in de kom was gedrukt. Nu wilden ze controleren of de kop van heup nog steeds goed in de kom zat en of de spieren daaromheen weer voldoende stevigheid boden. Om kwart voor drie hadden we de afspraak staan, zodat we ruim een uur eerder vanaf Ödarp vertrokken. De planning in het dierenziekenhuis is goed, want op het afgesproken tijdstip kon ik met Ebba in de reismand meelopen naar een behandelkamer. Heiko bleef buiten, omdat er nog steeds maar een persoon met een huisdier mee mag. Dat zijn nog steeds hun eigen coronarestricties. De verplichte mondkapjes, die bij de ingang lagen, waren nu niet meer nodig trouwens. Het versoepelt overal in Zweden en daar dus ook.
Een vrouwelijke Belgische dierenarts. Ze was vier weken geleden hier aan haar nieuwe baan begonnen en was blij, dat ze even “Nederlands” met een baasje kon spreken. Na een uitgebreid onderzoek, lees veel rekken en strekken, was ze zeer tevreden. De heup zat goed en de spieren voelden stevig aan. Het advies was, om Ebba nog een paar weekjes binnen te houden, alvorens ze weer kan rondrennen en springen. Het grootste risico zat volgens de arts in het springen. Des te hoger ze springt, des te meer kracht en spanning komt er op de heupen. Voor nu leek het allemaal goed en konden we weer naar huis. Op de heenreis had Ebba veel “praatjes”, maar op de terugreis was ze opvallend stil. Blijkbaar had ze het bezoekje als onplezierig ervaren. Eenmaal thuis was ze snel weer de oude.
Omdat Ebba de laatste weken niet meer in haar bench zat en ze meer en meer kon doen, meenden we haar ´s nachts maar weer naar beneden te doen. Ze liep immers al met regelmaat de trap naar boven op en af en waarom dan niet naar beneden? We zouden haar goed in de gaten houden. Met het beneden slapen moest ook de kattenbak ´s avonds naar de kelderhal. Dat zou Heiko wel even doen. Net op het moment, dat ik hem wilde waarschuwen, dat de bak behoorlijk zwaar was en hij hem beter eerst nog even kon schoonmaken, hoorde ik een geluid. Dat hoorde bij het vallen van de kattenbak. De klemmen waren losgegaan en de bak was naar beneden gevallen. De inhoud lag verspreid over nagenoeg elke tree van de keldertrap. Oh, oh… Daar werd Heiko niet vrolijk van… Toch was het binnen een kwartiertje weer opgeruimd: lang leve de stofzuiger! Daarvan werd de zak meteen maar even vernieuwd, want die geurtjes blijf je ruiken. En zo was onze eerste dag na ons eerste camperavontuurtje omgevlogen.
´s Morgens leek het alsof het heel licht had gevroren! Had ik het er gisteren niet over dat de nachten kouder werden? Het gras was een heel klein beetje wit uitgeslagen en de thermometer gaf precies 0 graden aan om zes uur van deze zaterdag 4 september. Brrrr… Zo vroeg in het seizoen al winterse taferelen dit jaar? Drie dagen geleden liepen we nog in een heerlijk zonnetje met temperaturen van bijna 20 graden. Als dit de eerste voorbode is van de komende winter, kon het wel eens een hele lange en strenge winter worden. Het zal ons niet verbazen. Na een lange, warme (soms hete) zomer volgt meestal een lange, koude winter. We zullen zien. De eerste nachtvorst van het najaar 2021 is een feit!
Ik ging deze dag weer verder met het probleem van de website, zoals in een ander item reeds uitvoerig is beschreven. Heiko had van dit alles niet zo heel erg veel meegekregen, behalve dat ik een beetje kortaf was en soms enorm gefrustreerd. Het oplossen van dit soort problemen is niet zijn ding. Hij haalt liever een versnellingsbak van een zitgrasmaaier uit elkaar, dan dat hij dit (bijna) programmeerwerk van een website zou moeten doen. Hij was deze ochtend dan ook maar naar buiten gegaan, om aan de carport verder te werken. De eerste panlatten kwamen erop. Aan de tuinzijde. Daarin moest even een routine gezocht worden. De eerste latten gingen niet zo snel. Deel twee ging veel vlotter. Aan het einde van de dag had hij het dak aan de tuinzijde voorzien van panlatten.
In totaal liggen er 7 panlatten op 50 centimeter afstand van elkaar, vanaf de nok omlaag en twee lengtes achter elkaar. De panlatten zijn per stuk 4,80 meter lang en twee achter elkaar maakt daarmee een dak-lengte van 9,60 meter. Dat is inclusief een overstek van 50 centimeter aan de voor- en achterkant. Als je het nu zo ziet is het wel een gigantisch groot dak! Jeetje zeg: wát een grote carport! Zolang er alleen maar palen staan is het nog niets. Als daarna de spanten erop staan begint het er een beetje op te lijken. Nu de panlatten erop liggen is het toch wel een heel oppervlak. Het een en ander zal straks nog worden versterkt als de zwarte dakplaten erop liggen. Tot zover verloopt de bouw van de carport voorspoedig.
Omdat er in de tuin ook weer de nodige tijd gestoken moest worden, besteedde Heiko trouwens niet de hele dag aan de carport. Hij begon met het wieden van het onkruid onder de heg, aan de voorzijde van ons huis. Zowel aan de weg kant, als aan de tuinkant was er het nodige onkruid gegroeid. Volgens onze standaards hoort dat er niet en moet daar iets aan gebeuren. Dat kostte een paar uurtjes werk, maar het resultaat was weer top. Voor Heiko zijn lichaam was het overigens een aangename afleiding. Door het werk aan de carport was het veel op de ladder staan, wat met name aankomt op zijn (pijnlijke) voeten. Even op “handen en voeten” onder de heg door was daarom een welkome bezigheid!
Zondag 5 september: deze morgen werden we opnieuw verrast door een wit uitgeslagen grasveld en heg. Nu was het overduidelijk dat het had gevroren. De thermometer gaf namelijk minus 2 graden aan! Was het gisteren nog op het randje van plus en min: nu heeft het daadwerkelijk gevroren. “Dag zomer, hallo winter?” Nee, eigenlijk niet, want volgende week wordt het zomaar weer +20 graden en begint de nazomer. Heel bijzonder.
Mijn werkplek was opnieuw achter het bureau en de laptop. Verder met het probleem van de website. Nou mag ik niet liegen, want tussendoor deed ik ook administratieve handelingen. Zoals bijvoorbeeld het back-uppen van de mappen met documenten en foto´s. Dat is immers iets van elke eerste van de maand. Maar toen waren we aan de westkust en was het er niet van gekomen. Tijdens het maken van die back-ups kreeg ik in de gaten, dat de J:/schijf nagenoeg vol was. Maar hoe kon dat nou? Aha! Daarop stond nog een gedeelte van de database van onze website! Omdat onze site weer goed werkte kon dat er in ieder geval af. Dat scheelde een hoop: ruim 8 Gigabyte.
Meteen haalde ik de gegevens van de database ook maar van de C:/schijf. Die werd daarmee lekker opgeruimd. Kon er nog meer worden verwijderd? Ja, dat waren de mappen van Önskefoto, het programma waar de fotoalbums in gemaakt worden. Waarom de mappen met foto´s bewaren als de albums er zijn? Met die opschoning kreeg ik nog eens bijna 13 Gigabyte. De verkregen ruimte plaatste ik terug naar de J:/schijf. Daar waar mijn gegevens allemaal op staan. Die ruimte was eerder daar vandaan gehaald, doordat de inhoud van de database zoveel geheugen vroeg. Heerlijk, die grote schoonmaak!
Heiko ging wederom in de tuin aan het werk. Vandaag maakte hij alle borders aan de voor- en zijkant van ons huis weer netjes. “Weer”, want het is immers een wederkerig iets. Haast ondankbaar te noemen, want je haalt het onkruid weg en een week of twee later kun je opnieuw beginnen… Dit keer werd echter niet alleen onkruid verwijderd en de grond losgemaakt. Uitgebloeide bloemen werden namelijk bij de grond afgeknipt. Een aantal grote manden vol onkruid en die genoemde bloemen verdwenen op een stapel, ergens in de tuin. Die borders zijn met deze actie nagenoeg winterklaar. Daar hoeft dit jaar weinig tot niets meer aan onderhoud aan gepleegd te worden. Hooguit misschien nog eens een paar bladeren wegharken, want het zal niet lang meer duren, dat die in groten getale gaan vallen.
Na het onkruid wieden ging Heiko de andere kant van het dak van de carport aanpakken. Ook daar moesten immers de panlatten op vastgeschroefd worden, met dezelfde maatverdeling. Dat lukte en daarmee lag het dak klaar voor de volgende stap in het proces. En dat is het aanbrengen van de zwarte, metalen dakplaten. Die kunnen volgende week gekocht worden en meteen op de panlatten vastgeschroefd worden. Als Heiko die dakplaten haalt, neemt hij ook nog een paar lange planken mee, die hij als schoren in de zijwanden wil gebruiken. Het geheel moet uiteraard wel een stevige wind of storm kunnen weerstaan. Het is daarom verstandig, om een windverband in de wanden aan te brengen. Gelukkig is Heiko dat alles wel toevertrouwd. Zodra het dak erop zit begint het afwerken, maar dat komt later. Het belangrijkste is nu eerst dat het dak erop komt, voordat de weersomstandigheden van herfst en winter beginnen.
In de ochtend van maandag 6 september reden we al op tijd naar Eksjö. Daar wilden we bij de DollarStore even kijken naar nieuwe gordijnen voor in de kamer. Dezelfde als die in de keuken hangen, licht grijs. De huidige gordijnen zijn inmiddels oud en versleten. Helaas hadden ze de gordijnen daar niet meer en reden we er met lege handen weer vandaan. Jaja, dat dacht je zeker? Met lege handen uit de DollarStore lopen? Nou, dat is mij nog nooit gelukt. Er zijn daar zoveel leuke dingen voor weinig geld, dat je er altijd wel iets koopt. Een beetje hetzelfde idee als bij Ikea. Daar kom je ook altijd met meer naar buiten lopen dan er op je lijstje stond. Dit keer kochten we potloden, stiften en papier voor onze kleinkinderen. Gert en Elise, Merle, Daan en Jelte komen namelijk in de herfstvakantie bij ons! Is dat niet geweldig? We vinden dat zo fantastisch en kijken er dan ook enorm naar uit!
Op de terugreis reden we naar bouwmarkt Optimera. Heiko had nog een paar doosjes schroeven nodig voor de carport. Terwijl hij bij de schroeven stond te kijken en aan het zoeken was naar de juiste dikte en lengte, liep ik naar de afdeling werkkleding en -schoenen. Ik wilde graag een paar wandel- en werkschoenen voor in de tuin. Dezelfde die Heiko ook heeft. Die bevallen hem uitstekend en hij kan er zonder problemen de hele dag op lopen. Mijn Ecco wandelschoenen, die ik jaren geleden van mijn moeder had gekregen en sinds een jaar in de tuin worden gebruikt geven mij natte voeten. Wat had ik mazzel! Er stond een tafel met (nog) een drietal paar schoenen. De opruimingstafel. Ook een paar van de werkschoenen. Laat ze nou precies de juiste maat hebben! Ze werden gepast, er werd op gelopen en er werd besloten ze te kopen. Er zat namelijk een flinke korting op de schoenen. Normale prijs was €.174,90. Nu gingen ze voor slechts €.69,90 weg!
Ondertussen had Heiko de juiste schroeven gevonden en konden we alles afrekenen bij de kassa. Ik kan wel zeggen, dat er dit keer heel enthousiast werd afgerekend. Gek hè? Even later was ik trotse eigenaar van een paar schoenen met dikke zolen en stalen neuzen, die mij lekker zitten! De medewerker van de bouwmarkt wees ons op een schaal met kanelbullar. Zelfgebakken. Daar konden we een van pakken en we mochten eveneens elk een kopje koffie uit de automaat tappen. Gezien de tijd van de dag lieten we ons dat geen twee keer zeggen. Fika! Voor het eerst in ons leven dronken we koffie en aten we een kanelbulle in een bouwmarkt! Hoe bijzonder… De foto van mijn nieuwe (werk)schoenen is trouwens gemaakt, nadat ik de schoenen ´s middags in de tuin even had getest…
Na de middag ging Heiko in de tuin verder met het onkruidvrij maken van de borders achter het huis. Rond de drie jonge fruitbomen werd het onkruid verwijderd, alles weer mooi zwart geharkt en werden de fruitbomen meteen gesnoeid. Ook rond de grote appelboom, rond de beide zwarte bessenstruiken en in nog een paar borders. Onder andere ook rond de laurierstruiken. Die waren vorig winter nagenoeg volledig doodgevroren, maar ze zijn gelukkig toch nog weer opgekomen. Taaie planten, die laurierstruiken. Gelukkig maar. Het zijn ondertussen weer normale struiken geworden. Voor de komende winter moeten ze maar een beetje beschermd worden met een dekkleed of zoiets.
Toen waren die werkzaamheden wel eerst weer voldoende geweest. Heiko zegt altijd, dat je niet te lang hetzelfde werk achtereen moet doen, omdat het dan te veel op werken gaat lijken… Hij ging daarom maar met de groentetuin aan de gang. Met name met de bonenplanten. Vanwege de nachtvorst waren de bonenplanten aangetast. Blijkbaar kunnen die niet tegen vorst. De hoogste tijd, om de bonen te plukken en het gewas eruit te trekken. Net als bij de aardappels het geval was, hadden de bonenstruiken ook veel loof en weinig bonen. Er zat netto, nadat de bevroren bonen weggegooid waren, ongeveer voor één maaltijd aan…
Na het tuinwerk bedacht Heiko nog dat hij de spanten van de carport van een extra dwarsbalkje in de nok wilde voorzien. In een “beeld-telefoon-gesprek” met zijn ouders had zijn vader hem daar namelijk op gewezen. Het leek hem een verstandig idee, om de nok te verstevigen. Daar komt straks mogelijk veel sneeuw op en dat is zwaar. Dan willen de beide spantbenen misschien gaan doorzakken en de palen waar ze op rusten, naar buiten drukken. Dat moeten we uiteraard niet hebben. Om dat te voorkomen schroefde Heiko er een extra dwarsbalk aan, die de beide spantbenen aan elkaar vastzet. Nu kunnen ze niet meer uit elkaar glijden. Bedankt voor de tip, pap!
In de media lazen we die dag, dat het gemeentebestuur in Aneby had besloten, positief te stemmen, over het eventueel vestigen van een gevangenis in de gemeente. In de provincie Jönköping zijn zeven gemeenten Aneby, Jönköping, Värnamo, Vaggeryd, Tranås, Eksjö en Nässjö door de Gevangenis – en Reclasseringsdienst gevraagd of ze ervoor “in” zijn, om een nieuwe gevangenis te willen bouwen. Aneby gaf richting deze dienst aan, dat ze wel iets zien in het plaatsen van een dergelijke inrichting en eraan zullen werken, om de Zweedse gevangenis- en reclasseringsdienst ervan te overtuigen, dat de gemeente Aneby de nieuwe gevangenis krijgt. In eerste instantie is het nu zoeken naar een stuk grond, waarop gebouwd kan worden.
Een duidelijke eis van de Zweedse gevangenis- en reclasseringsdienst is, dat de gevangenis dicht bij het stedelijk gebied moet zijn. Tegelijkertijd niet te dicht bij gebouwen. Eveneens moet de ligging van de nieuwe gevangenis toegankelijk zijn voor het openbaar vervoer. Dit aldus de voorzitter van het gemeentebestuur. De gevangenis zal 300 tot 400 banen opleveren. Volgens de Zweedse Gevangenis- en Reclasseringsdienst duurt het 8 tot 12 maanden, om te onderzoeken welke gemeente de gevangenis krijgt. Men is enthousiast en ze zouden het fantastisch vinden, wanneer Aneby de gevangenis zou mogen bouwen. Wanneer dat het geval is, is het de bedoeling, om de instelling in 2028 op te leveren. De dienst heeft momenteel geen lijst die ze kunnen overleggen van de gemeenten, die tot nu toe ja of nee hebben gezegd tegen interesse in een nieuwe gevangenis. Het zal ons benieuwen. Wordt vervolgd…
