Mijn opa had het helemaal mis: gisteren hebben we totaal geen sneeuw gehad. De deskundigen hadden (dit keer) gelijk. Omdat het prachtig weer was, was Heiko nog even naar de overkant gelopen. De forwarder was weer weg en nu wilden we het resultaat van zijn werk wel even zien. Nou, dat was duidelijk zichtbaar! Op een paar plaatsen lagen veel gestapelde boomstammen. Verder zag hij hele diepe sporen van de grote banden van de forwarder op het pad en in het bos. Wat een enorme chaos laat zo´n apparaat achter. Logisch ook, want alleen die machine weegt al vele honderden kilo´s. En wat dacht je van het gewicht van de vele boomstammen, die hij vervolgens oppakt en in zijn aanhanger gooit? Vol beladen rijdt de machine vervolgens over de half ontdooide grond, waardoor de modder aan beide kanten van de banden weg knijpt en het gevaarte diepe sporen achterlaat. Heiko dacht het spoor even te kunnen volgen, echter daarvoor had hij toch echt hoge, waterdichte, rubberen laarzen aan moeten trekken. Het pad naar boven zit overigens precies op een scheidslijn tussen jong en oud bos. Waar links van het pad de bomen zijn gezaagd, begint rechts van het pad de nieuwe aanplant weer te groeien. In de sneeuw, waardoor het onkruid bedekt was, leverde dat een leuk plaatje op.
Heiko liep nog even verder het pad op, naar het vakantiehuisje van de twee zussen. Even kijken of daar alles nog in orde was. Dat is een stilzwijgende afspraak met de beide dames in Stockholm. Zo te zien was er geen storm- of andere schade: er viel niets te melden. De sneeuw lag er in hun tuin ongeroerd bij, dus ze hadden ook geen ongenode gasten gehad. Bij dat vakantiehuisje stopte Heiko zijn wandeling toch maar. Hij stond tot en met zijn enkels in de sneeuw. Een wandeling verder door het bos zou erg vermoeiend zijn en daar had hij op dat moment even geen zin in. Op zijn terugweg naar beneden maakte hij nog een leuk plaatje van een volledig besneeuwd weiland met de zon die nog net over het randje van een talud kwam. Mooi plaatje…
Heiko zat vanochtend weer eens met hout te spelen. Zijn plan voor vandaag was, om al het gekloofde hout uit de garage te halen. Dat moest vanzelfsprekend met behulp van de kruiwagen. Zijn bestemming was het lege segment van de houtstek bij de vijver. Gisteren had hij een paadje gemaakt naar de achterdeur en de grote garagedeuren. Eveneens had hij het pad over het gras naar die houtstek weer geschoven. De zon had de rest gedaan en ervoor gezorgd, dat het pad goed te belopen was. Zodoende startte Heiko met de eerste volle kruiwagen vanuit de garage en eindigde hij met kruiwagen nummer 32! Langzamerhand werd het in de garage leger en werd de houtstek voller. “Hoe vaak heb je het hout nu in handen gehad, Heiko?”
Als je rekent met vijf overvolle kruiwagens voor een kuub hout, heeft hij vandaag zes kuub gekloofd hout uit de garage gereden. Dat kan de komende twee jaar in die houtstek blijven liggen om te drogen. Doordat er heel efficiënt is gestapeld, is het segment nog niet vol en kan het eerstvolgende hout wat gekloofd gaat worden er nog bij in gelegd worden. Nadat de garage leeg was werd de vloer aangeveegd en het meeste schors en zaagsel weggebracht. Wat een verschil! De winterbanden met spijkers zijn weer onder de stapel hout tevoorschijn gekomen. Erg handig voor het geval er nog veel sneeuw komt…
Nee, het is nog niet de dag van de semlor, maar gisteren hadden we wel twee semla van Ikea meegenomen. Herken je de zoete broodjes met slagroom en amandelspijs nog? De winkels hebben momenteel moeite om voorraad te houden. Over een paar dagen, 1 maart aanstaande is het namelijk de nationale semmeldagen, waarbij ik denk in 85% van de Zweedse huishoudens wel deze zoetigheid gegeten wordt. Commercieel als de supermarkten zijn bieden ze een paar weken van tevoren de semlor al aan en die gaan als warme broodjes over de toonbank. Als “beloning” kreeg Heiko er eentje bij de koffie. Dat kon hij wel waarderen… Hij is er gék op!
Een paar keer had ik een foto voorbij zien komen, waarbij het aanrecht als het ware opgesierd was met grote potten met pasta. Dat vond ik altijd heel leuk lijken. Alleen had ik er de potten niet voor. Ik meende, dat die naar de kringloop gebracht waren. Mis! Met het opruimen van de schuur/ garage zijn ze weer boven water gekomen. Het zijn namelijk antieke snoeppotten en ik kon me dan ook niet voorstellen, dat ze weggebracht zouden zijn. Gelukkig niet! Vanochtend moest het gebeuren: “operatie pasta op aanrecht”. De koffiemachine en waterkoker gingen iets meer naar rechts, terwijl de keukenmachine achter de deur van een van de kasten verdween. Even later kon ik de vijf snoeppotten vullen met macaroni, bami nestjes, rijst, fusilli en wok noedels. Grappig! En wat eten we vandaag?
In de loop van de ochtend hoorden we een zware machine bij ons in de buurt. Dat zou wel eens de forwarder kunnen zijn, die de stammen achter ons huis, aan de overkant van ons beekje, weghaalt. En ja hoor. Even later kregen we het grote, rode gevaarte in beeld. Met het grootste gemak pakte de chauffeur van de forwarder de zware stammen met de hydraulische kraan op en slingerde die behendig op de aanhanger. Het ongelijke terrein speelde daarbij geen enkele rol. Alle banden van de forwarder bewegen onafhankelijk van elkaar en kunnen zodoende (bijna) elk onbegaanbaar stuk terrein aan. Binnen tien minuten had hij de aanhanger vol en reed hij met de zware last weg, richting een weggetje waar de vrachtauto de stammen later weer kan opladen en naar een houtzagerij kan brengen.
De forwarder kwam daarna nog een keer terug, om de laatste stammen op te halen en daarmee was het alweer klaar. We zijn er blij mee, dat ons telefoontje naar de eigenaar van dat stukje grond zo´n doortastend gevolg heeft gehad. We hadden er rekening mee gehouden, dat dit wel eens een paar maanden zou kunnen duren. We zijn in positieve zin verrast! Alleen de takken liggen er nog, maar waarschijnlijk is dat voor hun niet de moeite waard om te verzamelen en te verslepen. Ach en die verrotten ook vrij snel. Wij hebben er geen hinder van. We schreven het al eens eerder: opgeruimd… staat netjes!
Dinsdagmiddag had ik een afspraak staan met Heiko zijn moeder. Ik zou haar laptop overnemen, omdat er na een automatische update van Windows iets verdwenen was. Daar zou ik naar kijken, om te zien waar Windows 11 het nu naar toe heeft geplaatst. Die afspraak ging dinsdagmiddag echter niet door, omdat wij plotseling naar Jönköping waren gegaan en te laat terug waren. De afspraak werd zodoende verplaatst naar vanmiddag. Maar toen ik er om vier uur helemaal klaar voor zat, bleek het in Hoogezand ineens niet meer te passen! De huisarts zou bellen, maar het was niet bekend hoe laat dat precies zou worden. Daar was het wachten op. Uiteindelijk belde die tegen vijf uur en was het opnieuw te laat om op afstand het probleem te bekijken. Wanneer we een volgende poging gaan doen hebben we nog niet afgestemd. Misschien komend weekend?
Ons avondeten bestond vandaag uit wok noedels met kip. Had je geraden, dat het pasta zou worden? Vorige week hadden we een kip meegenomen en vanochtend had ik die in de snelkookpan gekookt. Ik ben nog steeds erg blij met mijn snelkookpan. Je stopt, in dit geval, de kip er bevroren in en zet hem met een laagje water op. Na ongeveer drie kwartier onder druk te hebben gestaan komt de kip er heerlijk mals weer uit. Toen die iets afgekoeld was kon ik de kip afzoeken en de botjes verwijderen. Vanavond werd het kippenvlees gekruid en gebakken. Een paar gesneden tomaten en een handjevol fijngesneden preiringetjes erbij met kruiden en als laatste een scheut slagroom met een beetje water. Dit alles met een gebakken eitje en een augurkje… Lekkel! Een echte traktatie, waar je snel te veel van eet…
