Het is dooi. Flink dooi! De oprit is weer tevoorschijn gekomen en het gras op vele plekken ook al! De sneeuw, die op het dak van ons huis lag, begon eveneens te smelten en dat kwam in de vorm van vele waterdruppels omlaag. “Drup… Drup… Drup…” hoorden we op het terras naast de keuken en op het dakje van de serre. Alsof er een heftige regenbui actief was. En af en toe kwam er een groot blok in een keer omlaag. Dan gleed een behoorlijke hoeveelheid natte sneeuw vanaf vier meter hoogte omlaag en dat veroorzaakte een harde knal op het metalen dakje van de serre. We weten inmiddels waarom dat dakje van metaal is. Aan de binnenzijde van de serre is het dakje (plafond) van plastic golfplaten, maar bovenop is het dakje van metalen exemplaren.
We vroeg ons al af waarom dat zo was. Nu weten we het. De vallende sneeuw, deels met ijsklonten, heeft in de voorgaande jaren zeer waarschijnlijk gaten in het plastic dak gemaakt, waardoor de vorige eigenaar er een metalen dak overheen heeft gelegd. Heel slim! Het vallen van de gesmolten sneeuw in de vorm van die druppen is niet zo erg, maar die zeer onregelmatig vallende brokken sneeuw is heftig. Soms zit er een minuut tussen, soms tien en soms slechts een paar seconden. Daarbij komt, dat de ene brok groter is dan de andere. Brrr… Niet prettig en telkens weer schrikken. Gelukkig duurt het niet al te lang, want dan is de sneeuw immers op!
Vandaag hadden we het idee opgevat, om het gekloofde hout te gaan “verhuizen”: van de schuur naar de houtstek. Alleen was het vanochtend vroeg al behoorlijk koud. Niet dat de temperatuur weer naar beneden was gegaan. Het was de wind die er stond. Die maakte de gevoelstemperatuur zeker minus vijf. Toen ik Heiko dan ook voorstelde, om de agenda van vandaag en morgen om te wisselen, vond hij dat meteen goed. Even later vertelde hij me namelijk, dat hij naar bed ging. Zijn maag voelde niet stabiel en hij was moe. Daarop besloot ik alleen naar Nässjö te gaan. Dat stond namelijk voor morgen op de agenda. Heiko was immers niet zo ziek, dat ik constant bij hem moest blijven. Gelukkig maar. Vanwege het in de middag meer flauwvallen (van de pijn) wilde ik graag niet al te laat vertrekken. Ik ken mezelf inmiddels al wel een beetje en een bezoekje aan deze stad neemt al snel een paar uur in beslag. Daarbij moet wel gezegd worden, dat het reizen alleen al in totaal 1,5 uur is hoor…
Aan het einde van de ochtend stapte ik daadwerkelijk in de auto, om naar Nässjö te rijden. Heiko was inmiddels weer van bed en voelde zich ietsjes beter. Bij een kerk in Nässjö werd de auto op de parkeerplaats gezet en liep ik naar de opticien. Mijn nieuwe bril zit een beetje scheef en drukt af en toe tegen mijn wang. Zij kunnen dat waarschijnlijk op een hele eenvoudige manier een beetje bijbuigen en rechtzetten. Waarschijnlijk zitten mijn oren niet precies symmetrisch aan mijn hoofd (zoals bij de meesten hoor!) en moet het ene stangetje van de bril iets langer of korter worden dan de andere. Ze wisten er inderdaad wel raad mee en een minuut of tien nadat ik de winkel was binnengestapt stond ik alweer buiten. De bril zat meteen stukken beter. Hierna liep ik een paar pandjes terug en stapte ik bij de winkel Dressmann naar binnen. Ik vond dat Heiko wel een nieuw overhemd kon gebruiken. Dat wil hij eigenlijk nooit, maar nu was er eentje kapot gegaan. Hij kwam er niet meer onderuit! In de winkel maakte ik foto´s van de diverse modellen en stuurde ze via de WhatsApp naar hem toe. De rollen waren nu omgedraaid: als hij boodschappen haalt stuurt hij mij berichtjes en nu ik hem. Op deze manier kon hij zelfs nog kiezen ook! Zonder dat hij het wist, besloot ik er twee voor hem mee te nemen.
Daarna ging op weg naar het winkelcentrum, net aan de andere kant van de spoorlijnen. Daar zijn onder andere de winkels Rusta, Öob, Jem&Fix (bouwmarkt) en Willy:s (supermarkt) gevestigd. Bij de eerste twee deed ik een paar boodschapjes. Ik was mede op zoek naar een paar nieuwe kussentjes (of hoesjes voor de bestaande kussens) in onze banken. Gisteren hadden we daar alweer over gesproken en dachten we aan de kleur groen. Een warme, donkere kleur groen. En die vond ik! Hoesjes in de donkere kleur en voor dezelfde prijs kussens inclusief hoesjes in een tint lichter. Even overleggen via een fotootje via WhatsApp en beslissing was genomen! Wil je wel geloven, dat er in deze winkels nog ontzettend veel kerstspulletjes te koop waren? Tja, als er ook nog steeds kerstfilms op televisie worden uitgezonden… Vervolgend deed ik de wekelijkse boodschappen in Nässjö. Normaliter halen we die in Tranås, maar ik wilde weer eens een keer op een andere plek kijken. Ik houd er niet van, om alles altijd op dezelfde manier te doen. Variatie is meer mijn ding. Vanaf de Lidl stopte ik nog een keer bij Biltema voor een paar handvatten en tenslotte kocht ik als laatste bij de Dollardstore de kattensnoepjes die Ebba graag lust. Toen was ik er helemaal klaar me kan ik je zeggen: auto in, auto uit, winkel in, winkel uit, sjouwen… Naar huis!
En dat was met toch een mooi ritje! Niet alleen vanwege de omgeving, hoewel ik die zo langzamerhand al wel ken. Nee: onderweg had ik ontzettend veel “anders” om naar te kijken. De lucht! Vanochtend was het maar donker, grauw en grijs, alhoewel het zonnetje er heel af en toe probeerde door te komen. Vanmiddag kwam de zon er nog niet helemaal door, maar de lucht was zo bijzonder mooi gekleurd! Het begon heel langzaam. Tussen de grijze wolken door scheen het een beetje roze op. Die kleur kreeg meer en meer de overhand! Bij de roze kleur kwamen eveneens oranje tinten en dat in combinatie met de blauwgrijze lucht op de achtergrond: WoW!
Heenreis 
Terugreis
Verheugd over het feit, dat ik ondanks het nemen van vele foto´s, niet in de berm was beland, reed ik om even voor vier de auto de oprit op. Daar kwam Heiko meteen naar buiten en hielp me met het naar binnen brengen van de boodschappen. Er zaten zware tassen bij, waaronder een met autoshampoo en waspoeder en wasverzachter. Samen gingen we aan de slag om de tassen en boodschappenkrat weer leeg te maken. Een half uurtje later had alles weer zijn plekje gevonden, waren etenswaren in de diepvries gemaakt en zaten we achter een kopje lekkere koffie. De wegen waren overigens op de terugreis nagenoeg helemaal schoon. De dooi is echt enorm snel ingetreden, waardoor binnen een dag 80% van de sneeuw is verdwenen. Wat wil je ook met zeven graden boven nul. Jammer? Ja, een beetje wel. We weten echter, dat er nog een nieuwe portie in het verschiet ligt. Dit was slechts het tweede bezoekje van “Koning Winter”. Dat hij nog een derde keer langskomt is een vaststaand feit.
Heiko had het gedurende mijn afwezigheid rustig aan gedaan. Het verraste me dan ook totaal niet, dat hij de puzzel weer op de keukentafel had liggen en daarmee verder was gegaan. Opnieuw waren er een aantal stukjes lucht weggelegd, echter snel gaat het niet. Dat moet natuurlijk ook niet, anders is het veel te snel klaar! Eveneens had hij een partijtje gedart. Dit keer wederom tegen de virtueel aanwezige tegenstander Jan. Gisteren stuurde Jan een WhatsApp berichtje vanuit Assen, dat hij ook in training was gegaan. Samen met zijn broer en een zoon van die broer. Leuk! Nog ruim drie weken en dan kan er een echte match plaatsvinden, in de tvättstuga te Ödarp. Het gemiddelde van Heiko lag vandaag rond de 45 punten met drie pijlen. Daarover is hij niet ontevreden, alleen het zou eigenlijk iets meer richting de 50 moeten. Zo af en toe lukt dat, echter is het nog niet erg constant. Het ene moment gooit Heiko 140 punten met drie pijlen en daarna 26 of slechts 7. Voorlopig hoeft hij zich nog niet aan te melden voor een groot toernooi…
In het noordwesten van Zweden, tegen de grens van Noorwegen is op dit moment noodweer gaande. Het betreft de provincie Jämtland en in de bergen van Lappland. Grote hoeveelheden sneeuw en regen komen daar omlaag. De weg E14 is de belangrijkste ader in dat gebied en die probeert men met man en macht berijdbaar te houden. Uiteraard wordt er ten strengste afgeraden, om op weg te gaan, omdat met verkeer uiteindelijk het meest wordt getroffen door deze weersomstandigheden. De weg schijnt er de gehele tijd onder water te staan en met een ijzige ondergrond is het te begrijpen, dat het een grote ijsbaan is. Men strooit veel met zand, om die gladheid zoveel mogelijk te bestrijden.
De leidingen (buizen), die voor de afwatering moeten zorgen, liggen onder de sneeuw. Het water daarin is inmiddels bevroren, waardoor het vele regen- en smeltwater nergens naar toe kan. De slootjes langs de weg zijn dan ook al volledig gevuld met regenwater. Beekjes zijn veranderd in woest kolkende rivieren. Eergisteren werd al gewaarschuwd voor dit noodweer en zodoende zijn de scholen in die omgeving voor ten minste drie dagen gesloten. Er wordt gesproken van een “skyfall”, oftewel een wolkbreuk. Met op de ene plaats neerslag in de vorm van sneeuw en op een andere plaats neerslag in de vorm van regen. Dit alles in combinatie met stevige wind. Het leger is met voertuigen op rupsbanden aanwezig en helpt mee om de weg E14 begaanbaar te houden. Later op de avond lazen we op het nieuws dat de storm richting het zuiden zou trekken. Ben benieuwd of het zover zuidelijk komt, dat wij er ook last van krijgen en wat de gevolgen zullen zijn…
