Een poosje geleden had ik de uitslag van mijn bloedonderzoek in het digitale dossier gevonden. Alleen de betekenis was mij niet duidelijk. Wel zag ik, dat het calciumpercentage verlaagd was, terwijl ik dacht, dat de medicijnen daarvoor het juist zouden moeten verhogen. Omdat er herhalingsmedicijnen werden besteld, vroeg ik meteen toch ook maar even, of er hier nog informatie of uitleg over zou volgen. Je blijft toch nieuwsgierig hè? Binnen een uur had ik antwoord van een huisarts. Niet “mijn eigen”, want die heeft vakantie. Er werd aangegeven: omdat ik word behandeld voor osteoporose wordt er meer calcium gebruikt om het skelet te versterken. Daarom calciumtabletten, zodat het risico laag blijft, dat er te weinig calcium in het lichaam komt. De kleine daling van calcium was geen probleem. Als calcium lager is dan 2,15, betekent dit dat er te weinig calcium binnenkomt. “Uw calcium- en nier-testen zien er dus erg goed uit.” Hoe fijn is dat bericht? Erg fijn!
We hadden al gezien, dat er vlakbij ons huis een aantal berkenbomen langs de weg 1047, onze weg van Bordjö naar Tranås, behoorlijk scheef stonden. Zeker een stuk of vijf. Gisteren zagen we, dat daarvan al drie zich niet meer staande hadden kunnen houden en daadwerkelijk waren gesneuveld. Het was duidelijk te zien, dat twee daarvan over de weg waren gevallen en dat er een kettingzaag aan te pas was gekomen, om ze kort en klein te krijgen. De restanten lagen namelijk langs de weg. Dicht bij de weg. Daarnaast waren er nu wederom een paar bomen, die vrij ver over de weg zijn gaan hangen. Zullen die ook nog vallen? De voorspellingen spreken voor de komende dagen niet over wind van enige betekenis. Maar je weet maar nooit. Misschien is een enkel briesje genoeg.
Vanochtend was onze eerste activiteit in de kelder. Het was weer tijd, om de kapsalon voor een poosje te openen. Het was tijd om Heiko zijn haar te knippen. Altijd weer een beetje spannend. Omdat Heiko zijn kapsel zo kort is, moet het zuiver recht worden, anders valt meteen op, dat het niet gelijk is. Na een tijdje dacht ik dat het klaar was, maar toen ik Heiko de spiegel in zijn handen gaf om het te controleren was ik daarna vervolgens nog een kwartier bezig… Hij is best wel een kritische “klant”. En ik een kritische “knipster”. Nu is het weer in model en durf ik hem wel over straat te laten gaan. Wordt herhaald over vier weken. Na de knipbeurt neemt Heiko de taak altijd op zich, om de kapsalon weer netjes achter te laten. Hij veegt de korte haartjes bijeen en stofzuigt vervolgens de hele tvättstuga eventjes.
Met een kort geknipt kapsel stapte Heiko vervolgens op de zitgrasmaaier. De grote oppervlakten gras worden met de zitmaaier gedaan en de kantjes met de loopmaaier. Komende week krijgen we twee keer bezoek uit Nederland en dan moet de tuin er natuurlijk wel netjes bijliggen. Maar niet alleen voor ons bezoek hoor. We vinden het zelf ook prachtig om te doen en om er daarna van te genieten. De borders zijn allemaal nog redelijk schoon, daar was bijna geen onkruid weer opgekomen, echter het gras was wel flink gegroeid. Het vers ingezaaide gras hoeft trouwens nog niet gemaaid te worden. Daar komt nog helemaal niets van op. Dat is vrijdag een week geleden gezaaid. Je wilt altijd sneller resultaat zien, maar we moeten toch echt nog eventjes geduld hebben. De omstandigheden voor een vers ingezaaid stukje grasveld zijn in ieder geval goed. Veel zon en warmte en af en toe een beetje regen.
Tegen twee uur in de middag reden we richting Tranås. Kenth Örtengren had ons uitgenodigd om mee te gaan naar Mjölby. Daar moest gekeken worden naar een tuinklus en daarvoor wilde hij Heiko graag mee hebben. Heiko zal de verantwoordelijkheid voor de klus krijgen en dan is het net zo handig om er vanaf het begin bij te zijn. Kenth nam zijn vriendin Marie mee en vroeg vorige week via Heiko of ik ook mee wilde komen. Dan konden we na het bekijken van de klus even samen ergens gaan eten. Alhoewel ik geen fan ben van dit soort ritjes en “verplichte activiteiten”, gezien met mijn rug, heb ik deze keer toch maar ingestemd. Met verplichte activiteiten bedoel ik, dat ik dan niet de vrijheid heb om op ieder moment te kunnen zeggen dat we naar huis gaan…
In Mjölby liepen Heiko en Kenth door de tuin van de particuliere woning en namen ze samen met de bewoner door wat er moest gebeuren. Een hoge heg van acht meter lang moet bijvoorbeeld verwijderd worden en op die plaats moet een nieuwe, andere soort heg gepoot worden. Heiko schreef meteen op wat er moest gebeuren en dacht ook meteen aan de mee te nemen gereedschappen. Eveneens vroeg hij de klant of er een watertappunt was buiten het huis, zodat de nieuw aangepote heg water gegeven kan worden. Nadat alles was doorgenomen kreeg de klant te horen, dat Heiko en collega Anton dinsdag de klus zouden uitvoeren.
Hierna besloten we een hapje te gaan eten. We kozen voor een nieuw gebouwd restaurant in Mjölby, vlak bij de rotonde met de aardappel erop. Op dat terrein zitten heel veel fastfood restaurantjes bij elkaar. Zonder enige moeite telden we er al zeven stuks. Zeven verschillende ketens. Dat terrein ligt aan de E4 en is zodoende een perfecte plek voor reizigers die naar Linköping, Norrköping of Stockholm onderweg zijn. Het was dan ook heel erg druk. Vele auto´s en nog meer mensen waren deze zondag onderweg. Wij kozen voor het restaurant “Jureskogs”. We hadden er nog nooit van gehoord. Toch bleek het ook een grotere landelijke keten te zijn. Het werd een hamburger met patat en drinken. Het enige wat minder prettig was, was dat het er niet schoon was. Verre van. Jammer, maar het eten was goed!
Na de warme hap liepen we nog even kort de DollarStore binnen die er tegenover stond. Kenth en zijn vriendin Marie kochten een paar dingetjes in. Vervolgens stapten we weer in de auto en reden we naar Vadstena. Kenth had zijn oog laten vallen op een stukje grond met aardbeienplanten. Hij denkt erover, om dat stukje grond te kopen en te exploiteren. Eigen aardbeien die hij wil laten plukken door vakantiewerkers en daarna wil verkopen op de markt in Tranås. Nu verkoopt hij ook erg veel aardbeien, maar die koopt hij allemaal in, bij een kwekerij in Norrköping. Met een eigen kwekerij hoopt hij meer marge te kunnen maken bij de verkoop. Hij onderhandelde met de man ter plekke, maar ze waren er nog niet helemaal uit. Na dit bezoek reden we linea recta terug naar Tranås waar wij Kenth en Marie uitzetten bij de zaak en zelf doorreden naar huis. Het was een gezellig, maar ook een zeer vermoeiende en pijnlijke middag. Gelukkig overheerste het gezellige…
En wie lag ons op te wachten bij thuiskomst? Ja, ons dametje Ebba! Het was duidelijk, dat die ons had gemist, want ze kwam nagenoeg naar ons toe rénnen! Wat is dat mooi om te zien: zo´n klein katje die blij is dat we weer thuis zijn! We aaiden en knuffelden haar even een poosje, waarna we haar een lekkernij gaven. Ze had immers “goed op huisje gepast”. Of zo… Het was gewoon leuk, om haar even te verwennen.
Een keer in de twee weken log ik in op Heiko zijn site van Handelsbanken. Daarop komen andere berichten binnen dan op die van mij. Bijvoorbeeld nota´s van diverse instanties. Zo ook van Transportstyrelsen. Daar stond nu weer eentje van klaar. Alleen was het dit keer niet van belastingen of zo, maar van tol! We waren, zowel de heen-, als de terugreis naar Kristinehamn langs Motala gereden. Daar waar voor de grote brug over het Götakanaal tol geheven wordt. Nu zat de nota in de digitale brievenbus. Oh, oh… Dat wordt zuinig aan doen de komende tijd, want het was maar liefst 10 kronen! 1 Hele euro! Werd het toch nog een duur reisje naar Kristinehamn…
We kregen een poosje geleden bericht van E-On, dat ze het onder de elektriciteitskabels zouden gaan schoonmaken. In mei of juni. Oeps… Zouden ze ons zijn vergeten? Het is inmiddels halverwege juli en ze zijn nog niet aan het snoeien geweest. Dat het nodig is durven we nu wel te zeggen. In 2017, waarschijnlijk rond mei, was het eigenlijk gewoon kaal te noemen. In juli 2022 is daar helemaal niets meer van te zien. Het is ronduit vól! Als je de foto´s naast elkaar zet heb je een goed beeld van de groei van alles…
