Geen widgets gevonden in de zijbalk

Laat dan je fotocamera maar eens in de kamer liggen! Met een prachtige zonsopkomst als deze lukt me dat echt niet. Voor het huis waren duidelijk roze wolken te herkennen. En dat betekende slechts een ding: daar moest de zon al tegenaan schijnen. Meteen naar de keuken gelopen, waar nog meer roze wolken te zien waren. De zon kwam wel degelijk op. Ze liet haar stralen door de boomtoppen dwalen, onder door de stammen, om een schitterende weerkaatsing te veroorzaken op het water van de vijver. Mooi, zoals de zon wakker werd vanochtend! Goedemorgen!

In de loop van de volgende uren werd het meer en meer bewolkt en, wat voorspelbaar is voor de tijd van het jaar, werd de lucht grijs en grauw. De temperatuur was goed en voor de nodige beweging begon ik aan een wandeling. De weg omhoog naar Hagen, de woning van de beide zussen. Wat me daar meteen opviel, was het gordijn voor een van de kamerramen. Dat schijnen ze te doen tegen vogels. Op de een of andere manier willen zij daar vaak naar binnenvliegen, met alle gevolgen van dien. Niet alleen voor het vogeltje, maar ook voor het interieur. Het heeft hen al eens een raam gekost. Met dit gordijn lijkt het probleem opgelost te zijn.

Na te hebben genoten van het uitzicht tijdens het lopen naar dat huis vervolgde ik mijn weg door een stuk bos. Die komt uit op de weg, waaraan een paar weken geleden nog vele bomen stonden. Achter een heuvel werd duidelijk, dat ook daar al vele bomen waren gekapt. Een paar weken geleden zou je de boomtoppen hebben kunnen zien. Nu was alleen een grauwe, grijze lucht te vinden. Ik besloot om dat heuveltje op te lopen en te kijken wat erachter gebeurd was. Natuurlijk: daar waren al enorm veel bomen omgegaan. Om een beeld te vormen: als je de rij boomstammen naar boven volgt, kom je uit op de tweede oprit. Toen werd ineens duidelijk, waardoor vanaf de weg gezien, al zo weinig bomen meer te zien waren. Ik stond er nu achter…

Links en rechts, voor en achter: waar ik ook keek waren honderden bomen verdwenen. Berken, sparren, dennen. Die bomen waren waarschijnlijk tussen de 50 en 60 jaar en hebben waarschijnlijk veel meegemaakt. Stormen, hete zomers, koude winters, veel regen en binnen een minuut is het over. Voordat het hier weer een beetje op een bos gaat lijken, zijn we zeker tien jaar verder. Dat wil zeggen, wanneer de eigenaar Bordsjö Skogen (Bordsjö bossen) binnen afzienbare tijd jonge boompjes gaat aanplanten. Dat zijn ze verplicht binnen drie jaar te doen. Iets zegt mij, dat ze dat doen, zo gauw als alle stammen weg zijn en de toppen op stapels zijn gelegd. We houden het in de gaten.

Vanmorgen was Heiko weer om acht uur bij Örtengren in Tranås. Na twee vrije dagen, of eigenlijk in totaal vijf vrije dagen, omdat vorige week donderdag de laatste werkdag was geweest. Er waren echter geen specifieke opdrachten. Hij ging gewoon samen met Örtengren op pad, om voorbereidende werkzaamheden te doen. Volgende week gaat Örtengren met drie collega’s een weekje naar Bålsta. Iets te noordwesten van Stockholm. Dat project kan nu eindelijk opgepakt worden. Heiko blijft alleen achter in Tranås en zal alle mogelijke klusjes krijgen. Om te voorkomen, dat Heiko stil komt te zitten, brachten ze vandaag een aantal bomen naar klanten en eveneens vele heg planten. Tevens reden ze samen langs een aantal klanten, waar tekst en uitleg werd gegeven over uit te voeren werk. Als eerst brachten ze drie bomen en 120 liguster (heg-) stekken naar collega’s Håkan en Anton. Die heg zouden zij vandaag aanplanten bij het project, waar men vorige week 850 m2 gras had uitgerold. Om vervolgens de drie bomen te poten. Daarna werd een boom afgegeven in een villawijk, waar Heiko later op de dag deze ook kon planten en een andere kon snoeien.

De bomen en heg planten waren gisteren bezorgd, op de nieuwe locatie van Örtengren, namelijk bij de bus garage. Na de middag werd de bus volgepakt met spullen, die collega’s Håkan en Anton morgen nodig zijn voor een klus in de buurt van Nässjö. In de bus kwamen 130 stuks beukenhaag planten, drie kratten met frambozen stekken, zes palen en draad (waar de frambozen aan vastgezet zouden worden), twee pakken met turf, draad om een rechte lijn te kunnen trekken (waarlangs de heg gepoot moet worden) en allerlei gereedschappen. Oftewel: de bus zat achterin stampvol. Toen Anton later op de middag op de zaak kwam, zei Heiko tegen hem, dat de zijdeur van de bestelbus maar beter niet opengetrokken kon worden. Daar kon wel eens iets uitvallen… Bij een oudere dame, die boven de Ica supermarkt in Tranås woont, mocht Heiko nog een drietal bloembakken vullen met plantjes. Ieder jaar wordt dat twee keer gedaan. In de herfst met heideplanten en met een ander bloemetje en in de lente met geraniums en iets erbij. Terug op de zaak werd er hier en daar nog een beetje opgeruimd, waarna de werkdag om was. “Wat heb je nu gedaan Heiko?” “Tja… Ehhh… Eigenlijk niet zo veel…”

Dat kon je van nog eentje zeggen: van onze Ebba. Die had vandaag weinig energie. Als het regent zou je zeggen, dat je dat begrijpt. Echter met het weer van vandaag verwacht je dat toch niet? Het weer was overigens soms “Jantje huilt” en soms “Jantje lacht”: de ene keer was het somber en grauw en even later was het zonnetje er heerlijk bij. Was het misschien daarom, dat Ebba mij op de keukentafel zat op te wachten? Dat ze het weer te wispelturig vindt? Na een knuffelsessie gingen we beide ons ding weer doen, waarbij Ebba naar de kamer ging en op haar krabpaal ging slapen. Oh, misschien is het wel de overgang van zomer- naar wintertijd!

Na was huis-, tuin- en keukenklusjes had ik ineens de drang om nog even weer over de weg 1047 te lopen. Richting het zuiden. Vanochtend had ik gezien, dat ze langs de kant van de weg aan het kappen waren gegaan en ik wilde de vorderingen wel eens bekijken. Nou, de tranen sprongen me bijna in de ogen bij het zien van deze kaalslag! Ineens gaat het wel heel erg snel: “de bomen vallen nu bij bosjes tegelijk”. Tussen de twee opritten is alles verdwenen. Langs de weg is ook al een strook van acht meter breed, over een lengte van zeker honderd meter, omgezaagd. Niet te geloven wat een verschil dat maakt! Ja, het is stukken lichter, maar dit is toch zeker wennen hoor. Jemig!

Na de wandeling van vanochtend en hetgeen ik vanmiddag te zien kreeg, heb ik het kaartje van de kapping proberen bij te werken. Tussen de gele strepen ligt het gebied, waarvan men zegt dat het gekapt wordt. In de rode cirkels was alles al weg. Voor de duidelijkheid zijn de nieuwe vlakken maar blauw gemaakt. Omdat hier en daar “eilandjes” blijven staan is ons niet helemaal duidelijk wat nog omgezaagd gaat worden. Heel waarschijnlijk wel het gedeelte net boven de onderste gele streek, en dan boven de weg naar het noorden en bij de weg 1047 langs. Trouwens werkte de harvester vanmiddag tot vier uur, terwijl de forwarder maar liefst tot half zes doorwerkte. Een van de twee in ieder geval. Die werkt aan onze weg. Waar de tweede is gebleven?

Even heel iets anders! Op een van de laatste dagen van de vorige maand kregen we een mailtje binnen op het emailadres van onze website. In het onderwerp stond “Foto´s van een fan”. Nou, dan heb je mijn aandacht hoor! De inhoud van de mail was net zo verrassend en enthousiast als het onderwerp en kwam van een trouwe lezeres. Ingrid was samen met haar man een paar weken geleden voor enige tijd in Zweden geweest en ze schreef onder andere: “Onderweg van het 1e vakantiehuis naar het 2e huis op 2 oktober (rond 12 uur) zijn we bewust even langs jullie huis gereden en hebben als echte toeristen en fans foto’s gemaakt 😉 die ik graag met jullie hierbij wil delen…” Ik las het meteen maar een tweede keer, want dat was wel zo fantastisch om te lezen! Nou bleek, dat we net die dag naar Eksjö waren. Ze vervolgde met: “Wat een mooi plekje! Jaloers makend. Vele plekken die worden beschreven in jullie blog herken ik omdat we er ook zijn geweest. Leuk is dat. Ik blijf genieten van jullie blog!” We hebben al afgesproken, dat een volgende keer samen koffie wordt gedronken. Daar kijken we naar uit!

2 gedachten over “Langs de weg wordt het kaal…”
  1. Hej Joke, er is wederom een glimlach op mijn gezicht getoverd door jou en je schrijven. Tja we moeten inderdaad toch nog een keer langskomen aangezien het kappen van al die mooie bomen weer een heel andere impressie geeft van waar jullie nu precies wonen. En …dan komen we ook binnen. Hierbij beloofd.
    En zo sta óók ik in een blog met foto’s en geschreven woord. Is het raar dat ik mij een beetje trots voel 😉 leuk!!
    Onze katten zitten ook opvallend meer binnen en zijn lekker lui. Zal inderdaad wel de temperatuur zijn.
    Lieve groeten, Ingrid

    1. Hej! Ja, dat moeten jullie gewoon komen bekijken. In het echt zie je pas wat voor impact het heeft. Dat kun je met geen foto vastleggen. En die belofte: helemaal goed!
      Gisteren lag Ebba tot maar liefst twaalf uur binnen. Niet te filmen! Blij, dat er meer katjes zijn die dat doen. Anders zou je nog kunnen denken, dat ze lui geworden was…
      Ha en bra dag!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.