Vanochtend besloot Heiko om de motorzaag weer eens uit de garage te pakken. De stukken stam van de dennenbomen wilde hij vandaag verwerken tot “hapklare brokken” voor de klover. Moet je je nu eens voorstellen, dat er nog geen motorkettingzaag was uitgevonden… Jemig! Dan moest je al dat zagen bijvoorbeeld met een grote beugelzaag doen. Niet meer voor te stellen! Nu was dit klusje in ruim een uur geklaard. Zonder de motorkettingzaag had het zeker een dag of meer gekost. En vergeet de lichamelijke klachten niet. Oei… Hulde aan de uitvinder van de kettingzaag!
Wist je trouwens, dat de eerste kettingzaag was uitgevonden, om bevallingen in de operatiekamers gemakkelijker te maken? Waarschijnlijk kijk je nu net zo verbaasd als ik. In het jaar 1830 presenteerde de Duitse orthopeed Bernard Heine de kettingzaag, die gemaakt was om stukken van het bekkenbeen weg te kunnen zagen, als een baby te groot was voor een normale bevalling. Die zaag werkte op handkracht. Al snel daarna werd de zaag ook gebruikt voor het amputeren van ledematen.
De belangstelling voor de kettingzaag kwam vervolgens al snel vanuit de bosbouw. Er werd een grotere kettingzaag gebouwd, die geschikt was om grote bomen mee te zagen. Het apparaat welke hierboven wordt getoond, woog maar liefst ongeveer 50 kilogram, werkte op stroom en moest door twee mensen bediend worden! Toen het patent op de kettingzaag in 1930 afliep, werd de zaag in Duistand door Festo (heet nu Festool) en Dolmar (later overgenomen door Makita) verder ontwikkeld en groeide die langzamerhand uit tot de kettingzaag, zoals wij die nu kennen. Best wel een beetje vreemd hoe onze huidige motorkettingzaag “werd geboren…”
Nadat de stapel bij de houtbewerkingsplaats klaar was, verplaatste Heiko zijn werkzaamheden richting ons bosje. Daar stonden nog een paar kleinere sparren scheef en er lag nog eentje op de grond. Het leek hem een goed idee, om dat op te ruimen voordat de winter komt. Zie je die ene boom hangen? Die zit met zijn zijtakken, verder naar boven, vast aan de zijtakken van de boom ernaast de, eveneens schuin staande, berkenboom. Alhoewel de spar al helemaal los is van zijn stam en door zijn gewicht zou moeten zakken, doet hij dat niet! Ook niet als Heiko er aan gaat hangen en de boom heen en weer trekt, zakt die niet! Daar zal een touw omheen moeten, die aan de andere kant aan de trekhaak van de Volvo wordt bevestigd en dan wegrijden… Een andere keer.
Alles bij elkaar werd er ongeveer een kuub hout omgezaagd en in de berm neergelegd. De lange stammen van de omgezaagde bomen werden ter plekke in kortere stukken gezaagd en met behulp van de kruiwagen naar onze tuin gebracht. Daar groeide de stapel met houtblokken gestaag en aan het einde van de dag was dit het resultaat. Er mag weer een kloofdagje ingepland worden. Het is altijd lastig in te schatten hoeveel hout daar nu ligt, maar volgens Heiko is dat 2,5 tot 3 kuub.
Wanneer het zonnetje lekker schijnt is het als altijd lekker om buiten te zijn. Vandaag om onze dichtbij zijnde omgeving te bekijken en te bekijken in de herfstperiode. Achter het vijvertje bijvoorbeeld. Daar is het al behoorlijk kaal aan het worden. Vele bladeren zijn inmiddels gesneuveld door de tijd van het jaar. En de wind niet te vergeten! Die geeft meestal het laatste “zetje”, wat het einde voor het blad betekent. “Wees niet verdrietig, wij hebben enorm van jullie genoten!” zeg ik dan maar “om ze op te beuren…” Voordeel van de kale bomen is weer, dat we nu verder achter de bomen kunnen kijken. Op het land achter de bomen. Heeft ook wel weer iets…
Heiko was overigens nog niet klaar met de kettingzaag! In het bos achter ons huis, achter de vijver eigenlijk, was een lange berkenboom omgewaaid. Althans, die hing na een storm zo enorm scheef, dat hij het niet zou overleven. Die moest voor de veiligheid van mens en dier “een handje geholpen worden”. Het is niet onze grond en dus ook niet onze boom, maar de stichting die eigenaar is van die grond zit in Stockholm en kan onmogelijk voor één boom naar Ödarp komen. Dat lijkt me logisch. Vandaar dat Heiko die boom voor zijn rekening nam. Het zagen ging eenvoudig. Mits je een scherpe ketting op je zaag hebt.
Die moest tussendoor wel een keer geslepen worden en zelfs een keer vervangen worden. Soms kom je met de ketting net even in het zand en daarna is die meteen stomp. Nadat alles was gezaagd, begon het sjouwen. Stammetje voor stammetje werd over het ongelijke terrein naar onze tuin gebracht. Ongeveer twee uur later lag de boom in stukjes bij de houtstek, nabij het vijvertje. Deze boom zou goed zijn voor ongeveer 1,5 kuub brandhout. Top! Met een verbruik van gemiddeld 1 kuub per week, hebben we in totaal (ook die van het eigen bosje) weer een maandje brandstof voor de winter van 2023-2024.
Ondertussen was ik in huis bezig, achter de laptop. Eerst nog in de keuken, omdat de laptop weer direct op de router aangesloten was. Voor een betere en snellere verbinding van het internet. Met het uitzicht dat ik daar had, was het werken vanaf die plek daar totaal geen probleem.
Toen we dinsdag in Tranås waren hadden we het pakketje van Tele2 opgehaald. Daarin zat de nieuwe router. Die werd vandaag geïnstalleerd. Op zich niet moeilijk, gewoon een stekker erin stoppen en een paar kabeltjes aansluiten. De wachtwoorden toevoegen aan laptop en mobiele telefoons en… “Ja! Hij doet ´t!” Dat was de eerste fase. De tweede werd even iets meer spannend. Dat ging uiteindelijk om het feit, of de verbinding én rechtstreeks via de ethernetkaart (vaste verbinding met de router) én via wifi sneller werd…
Wanneer de kabel vanaf de router direct op de laptop was aangesloten hadden we een upload-snelheid van 95,74. Niet slecht, alleen kan dat tot 250 oplopen volgens het contract met de leverancier van het internet. Daarmee is de snelheid “middelmatig”. Met de nieuwe router werd het al ietsjes beter: 104,81. De laptop kan ook niet meer aan, omdat het maximum bij de Ethernet kaart 100 Mbit/s is. De snelheid van boven de honderd was al wel goed, om ondermeer het uploaden van foto´s bijvoorbeeld op de site en naar de cloud sneller te kunnen doen. De router werd ontkoppeld van de laptop en ik ging met de laptop naar mijn bureau in de kamer. Toen werkte ik weer op de oude manier via Wifi. Nee hoor, nagenoeg geen snelheid… Rond de 25 Mbits/s.
Toch nog even verder zoeken, want het was gewoon weer eens frustrerend. Dat kan toch anders? Norton werd ingeschakeld. Die staat op de achtergrond wel altijd mee te “kijken” voor de veiligheid, maar nu moest er maar weer eens een scan gemaakt worden. Even alles controleren. En dubbel controleren. Dat was een goede beslissing, want er werden 327 problemen gevonden! Daarnaast waren een paar programma´s op de achtergrond aan het draaien, die helemaal niet geopend hoeven te zijn! Doordat ze wel “open stonden” namen ze energie van de laptop in gebruik. Norton kreeg de opdracht om de problemen op te lossen en een aantal programma´s werden alsnog afgesloten. Dat had gedeeltelijk een goed resultaat! Sommige handelingen werden aanmerkelijk sneller: fijn! De snelheid van het uploaden is helaas beperkt tot het maximum van de Ethernetkaart. Dat betekent weer met de laptop naar de keuken wanneer er veel foto´s moeten worden geüpload…
Het is uiteraard niet alleen maar kommer en kwel. Natuurlijk niet! We hadden de afgelopen dagen zelfs een feestje te vieren: op 30 september jongstleden was de Ölandsbrug, Ölandsbro, 50 jaar! De brug van Öland is de vaste verbinding van het eiland met het vasteland. Het strekt zich uit tussen Svinö net ten noorden van Kalmar en Snäckstrand op het eiland Öland, ten noorden van Färjestaden. Het is een 6.072 meter lange liggerbrug en heeft een vrije hoogte van 36 meter en een vrije brugbreedte van 13 meter. De hoogste hoogte boven het water is 41,69 meter en de laagste “slechts” 6,65 meter. De brug is gebouwd van gewapend beton in 155 overspanningen, waarvan het hoge brugdeel in 6 overspanningen met een overspanning van 130 meter.
“Het plan voor een permanente verbinding tussen Öland en het Zweedse vasteland bestond al lang en leidde tot verschillende moties in de Zweedse Riksdag… Het duurde echter tot 18 november 1966 voordat de Zweedse regering een plan opstelde voor de bouw van grote bruggen. Dit plan omvatte ook de Ölandbrug. De eerste zode werd gelegd op 30 december 1967. De brug werd ingehuldigd op 30 september 1972 en was toen de langste brug van Europa. Een paar leuke weetjes: * Het duurde vier jaar en negen maanden om de Ölandbrug te bouwen. De bouwers werkten de klok rond, zes dagen per week. Op één dag moesten de werkzaamheden wegens harde wind worden afgelast. * De brug meet op het hoogste punt 42 meter boven het wateroppervlak. * Jaarlijks passeren ongeveer 6.850.000 voertuigen de brug! Tijdens de zomermaanden zijn dat 25.000 tot 35.000 per dag. * De brug is ontworpen om te kunnen bewegen tijdens temperatuurwisselingen. De lengte van de Ölandbro kan tussen zomer en winter wel 3,3 meter verschillen.” Gefeliciteerd, Ölandbro!
