Geen widgets gevonden in de zijbalk

Bij een jaarwisseling horen voor ons traditiegetrouw oliebollen! Een mooie traditie, die we uit Nederland meegenomen hebben en die hier zonder problemen voortgezet kan worden. Alle benodigde ingrediënten zijn immers gewoon hier in de supermarkt te koop. Eerder deze maand had ik al twee keer eerder oliebollen gebakken om te testen zeg maar… Nou, ze waren heerlijk en zodoende bakte ik ze vandaag opnieuw volgens hetzelfde recept. Het beslag verdeelde ik nu wel over twee mengkommen, omdat het de vorige keer zo veel rees dat er veel beslag in de vochtige theedoek bleef zitten. Nadat het beslag in een uur voldoende had gerezen begon ik te bakken. In de oude friteuse, in de keuken, onder de afzuigkap die op standje drie stond. Dat ging prima. De geur werd volledig weggezogen en nergens in huis roken we, dat er oliebollen waren gebakken. Jammer… Uiteraard rook je de klare oliebollen wel en dat was niet vervelend.

Als ze net gebakken zijn en een ietsiepietsie zijn afgekoeld zijn de oliebollen het lekkerst. Tijdens het bakken werden er zodoende al een aantal gegeten. Wel met (te) veel poedersuiker erover trouwens… Toen het beslag op was, hadden we twee schalen vol met oliebollen. Meer dan genoeg voor ons beiden. Daar zouden we de komende week nog flink in kunnen eten. Om ons cholesterolniveau en de weegschaal niet te veel te belasten, besloten we om wederom een paar naar onze buurtjes Erling en Britt te brengen. Dat werd erg gewaardeerd en waar Heiko dacht om het bij de voordeur af te geven, zat hij een minuutje later bij hen aan de keukentafel koffie te drinken.

Hij kwam er niet onderuit en dat is uiteraard heel erg lief van deze mensen. Tegelijkertijd erg “niet-Zweeds” om mensen ongepland en spontaan binnen te laten en koffie aan te bieden. Dat zegt dan toch veel over ons contact met hen? Bij de koffie namen ze beiden meteen een oliebol die, volgens de instructies van Heiko, 10 seconden in de magnetron werden opgewarmd. Heiko bedankte omdat hij al zoveel had gehad tijdens het bakken en kreeg uiteraard van Britt een andere koek. Het geanimeerde gesprek kwam op enig moment op een bakwerkje van Britt dat “Struvor” heet. Ze vertelde Heiko hoe dat gemaakt werd: met een speciaal ijzer en met kokosvet. Hij kreeg een bakje met “Struvor” mee, want dat moesten we toch echt proeven. Britt bakt erg veel, misschien nog wel meer dan ik en heeft daar ook veel aardigheid aan. Rond de middag was Heiko weer terug en was ons oliebolbak-avontuur voorbij. Wat dat betreft klaar voor de jaarwisseling.

De puzzel van 1.000 stukjes, waar we rond de kerstdagen mee waren begonnen, hadden we op de keukentafel liggen, op het oproldoek. Dat oproldoek is wel heel erg handig. Telkens als we de keukentafel nodig waren, rolden we de puzzel even op. Na de middag rolden we de puzzel weer uit en gingen we even een poosje samen verder. Het is namelijk eigenlijk Heiko zijn “project”. Dat ging mooi en een uurtje later was de puzzel klaar! Dat is aan de ene kant fijn, maar aan de andere kant ook een beetje jammer. Het is gewoon erg leuk om te doen. Vooral als de puzzel kan blijven liggen op een tafel en je, tijdens het voorbijlopen, een paar stukjes kunt aanleggen. Langzamerhand zie je het resultaat van die gelegde stukjes. En dan ineens is het klaar… Best wel een beetje vreemd. Omdat we wisten dat dit moment kwam hebben we al een nieuwe puzzel gekocht. Deze keer met 2.000 stukjes. De afbeelding is een wereldbol. Dat zal geen gemakkelijke zijn! Echter wel gemakkelijker dan de puzzel die we in die winkel hebben laten liggen: die had 6.000 stukjes!

Voor de jaarwisseling sneden we nog wat kaas en worst en Heiko pakte uit de kelderkast een kratje met vijf verschillende flesjes bier. Dat kratje had hij van Klaas en Reinie gekregen, toen die eerder dit jaar bij ons op bezoek waren. Heiko had het bewaard voor een speciale gelegenheid en dat was vandaag! Het bier werd in de koelkast gekoeld en ´s avonds genuttigd. Niet alle vijf hoor, maar drie stuks. Uiteraard hadden we weer veel te veel hapjes gemaakt en kon aan het einde van de avond de helft terug in de koelkast. Op de Zweedse televisie waren geen bijzonder leuke programma´s, waardoor we op Netflix een film uitzochten. Met ons tweeën maakten we het gezellig en beleefden we de jaarwisseling.

Meteen na twaalf uur belden we met Heiko zijn ouders in Hoogezand. Dat is een vast prik. Even gelukkig nieuwjaar wensen. Het was een kort gesprek, maar we hebben elkaar in ieder geval wel even gezien en gehoord. Morgen, nieuwjaarsdag bellen we opnieuw en horen we vast en zeker over het mooie vuurwerk, dat ze vanuit hun kamerraam hebben gezien. Ze wonen op de vierde verdieping van een appartementencomplex en hebben vandaaruit een heel mooi uitzicht over een wijk, waar al jarenlang veel vuurwerk wordt afgestoken. De avond, of ochtend eigenlijk duurde voor ons daarna niet lang meer. We waren beiden bekaf. Gelukkig nieuwjaar iedereen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.