Het onvermijdelijke is gebeurd…

Vanmorgen reed Heiko opnieuw de weg met nummer 1047 vanaf ons huis naar Tranås. Het was half zeven in de ochtend toen hij wegreed, met de aanhanger achter de Volvo. Het was nog behoorlijk donker en zodoende had hij zijn extra led-balkverlichting erbij aan. Op ongeveer tien minuten vanaf ons huis kwam er rechts vanuit het niets een ree vanuit de donkere bossen, die dacht nog nét voor de auto langs te kunnen sprinten. Naar de overkant van de weg. Dat was echter niet zo. Heiko kon het dier niet ontwijken. Hij remde krachtig en kon daarmee nog een heleboel schade beperken, maar het dier werd desondanks vol geraakt. Oef! Wat was dat schrikken! We wonen hier nu vier jaar en we houden er feitelijk dagelijks rekening mee dat dit kan gebeuren. Tot vandaag ging het gelukkig altijd goed, al was het veel vaker al eens krap, krap, krap. Deze ree zat té dicht op de auto toen ze overstak. Het dier was kansloos en verdween in de greppel, meteen naast de weg: ze kon niet verder lopen. Ze zat in de greppel en keek verbaasd om zich heen, toen Heiko met een zaklamp het dier in het donker en in de greppel zocht.

Heiko belde als eerste Örtengren, om te melden dat hij een rådjur (ree) had aangereden, zodat die wist dat hij later kwam. Daarna belde hij het nummer 112, om te melden dat hij een “viltolycka”, een ongeluk met wild, had gehad. Het melden is verplicht hier in Zweden. Niet melden is strafbaar en levert zelfs een boete op. De dame aan de telefoon bij de 112 alarmcentrale verbond Heiko door met de politie in Tranås, waarna hij zijn verhaal kon doen. Als eerste werd gevraagd naar het persoonsnummer en het kenteken van de auto. Of Heiko zich goed voelde en of de auto (zwaar) beschadigd was. Of er benzine of diesel op de weg terechts was gekomen. Dat was niet het geval. Daarna volgde de plaatsbepaling, omdat daar een jager naar toe werd gestuurd, om het dier uit haar lijden te verlossen… Voor de plaatsbepaling stuurde de agente een linkje naar zijn mobiele telefoon, die Heiko moest aanklikken. Daarna kreeg zij de exacte coördinaten in beeld. Ondertussen had Heiko de plek des onheils gemarkeerd met een oranje, papieren lint. Die hebben we in de auto liggen voor dit soort situaties.

Bovenstaande foto is geleend vanaf het internet, omdat Heiko van schrik vergeten was foto´s te maken. Daarbij komt dat het nog steeds donker was. Het is de bedoeling, dat je dat nabij het aangereden wild ergens ophangt, zodat de jager precies weet waar hij moet zijn. Gelukkig stond er vlak bij de plek waar de ree in de greppel lag een snökäpp, een sneeuwstok. Daarop bevestigde Heiko met twee stukken duct tape de oranje strook met de tekst “viltolycka”. Toen de agente alle gegevens had genoteerd kon Heiko, met de schrik nog flink in de benen, zijn weg vervolgen. Gelukkig was er nauwelijks schade aan de auto. Alleen een beugeltje, waaraan de extra verlichtingsbalk met ledlicht is bevestigd, was verbogen. Dat was ´s middags eenvoudig te verhelpen. Na vier jaar is het onvermijdelijke dan toch gebeurd. Bah, dit zijn geen leuke dingen…

Na bovengenoemde vertraging arriveerde Heiko in Tranås en sprong hij meteen met Örtengren in de witte Renault bus, om naar Jönköping te rijden. Daar werden een paar bomen bijgeknipt, een beetje onkruid gewied en een aantal plantjes gepoot. Dat duurde niet zo heel lang en tegen elf uur reden ze er weer vandaag. Nog even een boodschapje doen bij de winkel van Swedol in Jönköping en daarna via Nässjö en via Eksjö terug naar Tranås. Dat was niet de gebruikelijk route, maar Kenth wilde graag even kijken naar de nieuw aangelegde tuin bij het ziekenhuis in Eksjö. Hij had gehoord, dat het daar niet helemaal zo netjes was. Echter daarover maakte men geen opmerkingen. En dat terwijl er in Jönköping juist heel erg kritisch gekeken wordt en elk sprietje onkruid als opmerking genoteerd wordt. Heel frustrerend.

En inderdaad, in Eksjö zag het er niet zo perfect uit. Wetende, dat daar dezelfde eindverantwoordelijke man rondloopt. Tja, het is niet anders. Om half een ´s middags waren ze terug in Tranås, waar ze een kop koffie met een broodje namen. De rest van de werkdag werd gevuld met een aantal kleinigheidjes, waaronder het uitzetten van een aantal stokken op de plek waar een zevental appelbomen geplant moeten gaan worden. Verder werd er nog een hegje van coniferen geknipt en daarna was het wel voldoende geweest. Op de terugweg stond Heiko nog even stil op de plek, waar hij ´s morgens de ree had aangereden. Er was niets meer van te zien. De oranje markering was verwijderd en in de berm zag Heiko ook niets meer liggen. Het zal echter altijd de plek blijven waar hij een ree heeft aangereden.

Toen Heiko thuis was dronken we een kop koffie en bespraken we uitgebreid het ongeluk van vanochtend. Wat een schrik! Wat sneu… Hierna gingen we nog even naar de plek in het bos, waar ze aan het zagen zijn. Zondag hadden we daar gekeken en nu, woensdag, opnieuw. Jeetje, wat zijn ze al ver! Honderden stammen, nee waarschijnlijk al duizenden stammen lagen overal tussen de vele afgerukte dennentakken. Verspreid over het gebied. Tevens lagen er al heel veel stammen op een grote stapel langs de kant van de weg. Later zullen de vrachtauto´s die opladen, om ze naar de zagerij te brengen. Ze maken wel vele meters op een dag zeg!

Wat wordt de woonomgeving van de vogels, de eekhoorns, de reeën en de elanden ruw verstoord! Hun leefgebied verandert radicaal en ze worden gedwongen om een andere omgeving te zoeken om te leven. Zoals er in Heiko´s boek te lezen is “het bos is in beweging” en dat is hier duidelijk het geval. Hier wordt nu volop gezaagd, om ruimte te maken voor nieuwe aanplant. Binnen enkele jaren staat er dan een jong bos en gaat het volgende perceel plat. Zo schuift het bos elke paar jaar een beetje op. En dat is denken wij ook maar goed.

De kogel is door de kerk: doordat BackupPro geen mogelijkheden meer ziet, om van onze website een goeie back-up te maken, heb ik het programma verwijderd. Men heeft overigens ons heel goed geholpen, er veel tijd ingestoken, maar zonder het gewenste resultaat: het maken van die back-up. Na het verwijderen ging ik enthousiast op zoek naar een nieuwe manier, alleen bleek vrij snel, dat dat nog niet zo eenvoudig was. Ja, programma´s genoeg en vele daarvan uitgeprobeerd. Juist die, die voor ons systeem geschikt waren. Alleen niet eentje werkte! De inhoud van onze site is inmiddels groot, maar dat mag toch niet de reden zijn, dat we er geen back-up meer van kunnen maken? Inmiddels ben ik “uit-geprobeerd”. Heeft iemand een idee? De gouden tip?