“Wat is het roze in de lucht! Zou er sneeuw inzitten?” Die vraag had ik me nét gesteld toen het daadwerkelijk heel fijntjes ging sneeuwen! De eerste witte vlokken van dit najaar. Nou ja, vlokken… Het was weer eens poedersuiker, maar wit werd het er wel van. Vorig jaar was het elf dagen later, dat er een soortgelijk buitje over Ödarp trok. Op 19 november om precies te zijn. Een paar dagen daarna hadden we te maken met een echte sneeuwbui. Het had vannacht een paar graden gevroren, echter neerslag zouden we niet krijgen volgens de voorspellingen. Morgenvroeg pas. Moeder Natuur heeft duidelijk een eigen willetje.
Wat zal het dak van de carport geschrokken zijn! Die had al zonneschijn meegemaakt en regenbuien. Zelfs al hele kleine hageltjes waren er eens op gevallen. Maar dit spul? Meteen leek het dak heel anders. Om heel eerlijk te zijn vind ik een grijs dak voor deze overkapping ook nog niet eens zo vreemd lijken. Terwijl ik een foto maakte van het terras met daarop onze tuinset wist ik wat ik een dezer dagen ga doen: die tuinset mag nu verplaatst worden. Nee, hij gaat er niet af, maar de stoelen komen wel op de bank. Op de kop, zodat er geen sneeuw in kan en alles komt ook meteen van de muur af te staan, zodat sneeuw dat vanaf het dak valt, de tuinset niet kan beschadigen. Zover is het nog niet, maar het kan soms heel snel gaan hoor…
Met de vorst van de afgelopen nacht en de voorspellingen begrijp ik nu meer van deze koe. Onlangs had ik die op de foto gezet. Gewoon omdat het een koe is, een van mijn lievelingsdieren. Toen ik haar nauwkeuriger in me op nam, zag ik dat dit exemplaar zelfs haar op haar uiers heeft! Het is een winter-koe! Je ziet duidelijk, dat ze haar zomervacht inmiddels heeft verruild voor die voor de winter. Nou heb ik al vele koeien gezien, bekeken en bewonderd, maar nog nooit heb ik eentje gezien, die zelfs haar op haar uiers heeft. De spenen overigens niet. Dat zal met het melken te maken hebben. Grappig toch?
De (poeder-) sneeuwbui duurde een paar uurtjes. Je moest heel goed tegen een donkere achtergrond kijken, één punt in de gaten houden, om te zien dat er iets naar beneden kwam. Veel was het niet, maar het sneeuwde wel. Nadat dit nieuwtje over was, deed het zonnetje zijn uiterste kuren, om door de wolken heen te schijnen. Dat lukte half-om-half. Het was toch wel een mooi beeld om te zien. Wat kan het weerstype dan toch snel veranderen. Want met de zonnestralen ging de temperatuur meteen een paar graden omhoog. We hoefden de sneeuwschuiver nog niet klaar te zetten…
Je herkent vast de eerste foto nog wel. Dat was van het huisje, dat buurman Erling had gekocht, een dorpje verderop. Bij toeval zag zijn vrouw Britt, dat het te koop stond en omdat het van de familie was geweest kochten ze het terug. De jongste zoon heeft het niet lang daarna overgenomen. Terwijl zijn vader en moeder het huis leeg hadden gehaald en veel, heel veel hadden afgevoerd naar de stort, begon de zoon langzamerhand met de verbouwing. Zo werden gevelplanken verwijderd, nieuwe erop gezet en werden oude ramen vervangen door prachtige nieuwe exemplaren. Rondom het huis is ook gigantisch veel veranderd. Verbeterd! Vele struiken en onkruid zijn weg, alsook een schuurtje, dat op instorten stond. Al met al zijn ze daar goed bezig!
Heiko was vandaag op pad met een nieuwe collega. Zijn naam is Urban, 55 jaar, getrouwd en hij woont in Grippenberg. Vanochtend reden ze tegen acht uur samen naar Jönköping, om twee berken te planten. Bij het Ryhov ziekenhuis. Op een bepaalde plaats waren twee berken doodgegaan en die moesten, als garantie, vervangen worden. De twee berken stonden op een heuveltje en het kostte enige moeite om die twee bomen (met een zware kluit) daar tegenop te rollen. Het lukte hen met vereende krachten en twee uur later waren beide bomen gepoot en van nieuwe palen en juteband voorzien. Daarna kregen ze beiden nog 40 liter water bij de wortels. Voordat ze wegreden liet Heiko zijn nieuwe collega nog een beetje van hun werk bij het grote ziekenhuis zien. Urban was best wel onder de indruk van deze grote klus. Na nog een broodje te hebben genuttigd reden ze weer terug naar Tranås. Deze keer met een lege aanhanger.
In Tranås reden ze vervolgens naar een klant aan het Sommen meer, nabij Hätte camping. Daar had Heiko vorige week al planten voor een beukenhaag afgegeven én drie bomen. Het poten van de drie bomen en de haag was hun volgende opdracht. Heiko legde Urban uit wat de bedoeling was en samen klaarden ze dat klusje. De planten waren ongeveer een meter hoog en werden 35 centimeter hart op hart gepoot. Daardoor leek het meteen al een beetje op een heg. De klant woont er nog niet, maar kwam nog wel even langs en was tevreden over het resultaat. Nadat de laatste boom gepoot was en was vastgezet met jutebanden aan twee palen zat de werkdag erop. Overigens waren er vanochtend vier personen richting de plaats Bålsta gereden, iets ten noordwesten van Stockholm. Een rit van ongeveer drie-en-een-half uur richting Stockholm en nog iets daar voorbij. In Bålsta moet een grote tuin aangeplant worden rondom een nieuwgebouwd distributiecentrum.
Met vier man sterk gaan ze die klus deze week te lijf. Ze blijven daar in een hotel overnachten en komen vrijdag weer thuis. Heiko is de enige die achtergebleven is in Tranås en heeft vorige week al een aantal klussen doorgekregen die hij samen met Urban zou kunnen oppakken. Hij mag deze week verder zijn eigen planning maken. Zo kon hij me vertellen dat hij morgen richting het schiereiland Torpön gaat met Urban om in het plaatsje Ramfall blad uit een tuin te verwijderen. Dat had Heiko vorig jaar samen met collega Håkan gedaan en zodoende weet hij dat dit klusje ongeveer vier uur in beslag neemt.
Ebba was ontzettend lui. Die lag de hele dag in de kamer. Ze bleef maar slapen. Zelfs toen ik de benedenverdieping schoonmaakte. Dat gaat immers niet zonder geluid te maken. Veel wordt aan de kant gezet om af te nemen, maar dat deerde haar totaal niet. Ze bleef liggen waar ze lag. Op zich kon ik het me voorstellen. Het was een druilerige dag vandaag en dan is het heerlijk om in huis te zijn. Geen last van de kou, alleen maar warmte om je heen. Tegen vier uur ging in naar beneden, om het kattenluikje toch maar dicht te doen. Ze had haar kansen gehad om naar buiten te gaan en nu wilde ik niet meer dat ze er nog uit ging. Huh? Het luikje hoefde ik niet dicht te doen: die was dicht! Die had ik vanochtend niet eens opengedaan! Oh, Ebba toch! Volledig onterecht “veroordeeld”! Nou, je kunt niet zeggen, dat ze een slaapachterstand heeft…
Kun je je het verhaal van de eekhoorns nog herinneren? Het viel ons op, dat er opvallend veel dood op of langs de weg lagen. Van vriendin Phaedra kregen we destijds een verslag over een eventuele oorzaak. Toxoplasmose! Toxoplasmose staat beter bekend als kattenbakziekte, omdat de uitwerpselen van vooral jonge katten een belangrijke infectiebron zijn. Een stukje uit het verslag van een Nederlands onderzoek uit 2017: “Van 19 dieren die in 2016 bij het Dutch Wildlife Health Centre (DWHC) werden onderzocht, werd bij minimaal vijf dieren toxoplasmose als doodsoorzaak vastgesteld. Het totale aantal is minder dan in 2014 en 2015, maar toen zijn er twee keer zoveel dieren onderzocht. Ook in 2016 werden gevallen van toxoplasmose als doodsoorzaak bij eekhoorns geconstateerd. Dit ondanks een flinke teruggang in het aantal aangeleverde en gemelde dode eekhoorns. In 2016 is het aantal voor onderzoek aangeleverde dode eekhoorns (19) en het aantal gemelde dode eekhoorns (21) sterk afgenomen in vergelijking met de voorgaande twee jaar (74 onderzocht en bijna 400 meldingen).
Het is in ieder geval duidelijk, dat toxoplasmose in 2016 nog steeds actief is. De populatie van de eekhoorn is in Nederland over de periode 1996-2015 matig afgenomen. Theoretisch mag men verwachten, dat in jaren na een voedselrijke herfst (veel zaad van eik en beuk – ook wel mast genoemd), veel eekhoorns aanwezig zijn en in jaren na een herfst met weinig of geen mast de populatie afneemt. In jaren dat er in de voorgaande herfst geen of nauwelijks sprake is van mast, is de populatie altijd relatief laag. De laatste afname van de populatie in Nederland vond plaats na de herfst zonder mast in 2012, in combinatie met de lange koude winter van 2012/2013.” Helaas waren er na dit verslag geen gegevens meer te vinden over deze aandoening. Noch in Nederland, noch in Zweden. Of het daarmee ook de aanleiding is geweest tot de sterfte van de eekhoorns hier in de buurt? In ieder geval heel erg bedankt voor jouw bijdrage, Phaedra!
