Het was vanochtend weer een kleine wereld. Mist hing boven de landerijen. Dat geeft altijd een mysterieus gevoel. Als je dan ook net Halloween achter de rug hebt en je hebt veel fantasie, dan kun je geestelijk knap in de problemen komen! “Stel, dat er in die mist enge dieren lopen!” Of dat er “griezelige mensen uit kunnen springen…” Of “gruwelijke moordenaars!” Nee, gelukkig zijn wij niet zo. Wij zijn nuchtere Groningers en die hebben dat soort gedachten niet. Wij denken gewoon “Oh! Mist!” en verder zoeken we er totaal niets achter. “De mist zal langzamerhand wel optrekken…”
Dat deed het ook, alleen was het toen al wat later in de middag.
Op het moment, dat ik met Ebba naar Tranås ging was het nog steeds erg mistig. Het was toen rond elf uur.
Ja, vandaag was het dan eindelijk zover: de hechtingen van Ebba haar linker pootje mochten eruit.
Net na de middag stond de afspraak bij de dierenarts gepland.
Ebba had de dierenarts al even geholpen trouwens.
Twee van de zes hechtingen waren al spoorloos verdwenen!
Zonder twijfel gebeurd, toen we haar plastic kap op een avond eventjes afdeden.
We gaven haar op dat moment even tijd om zich lekker te kunnen wassen. Zij greep meteen de kans, om ook aan haar pootje te slikken en die “stomme dingen” weg te halen…
Er was geen schade door ontstaan, want de wond was op dat moment al dicht.
Het zag er dan ook goed uit vond de dierenarts. Het wondje was goed genezen en ze mocht weer zonder kap door het leven, op het moment dat we thuis waren.
Nog een tweetal dagen mag ze niet naar buiten.
Jammer voor ons dametje.
Het zal te maken hebben met het feit, dat er weer kleine wondjes zijn ontstaan, door het weghalen van de hechtingen.
Daar moet nu geen infectie weer ontstaan. Het zekere voor het onzekere nemen.
We zijn ontzettend benieuwd naar haar reactie, wanneer ze de eerste stap weer buiten zet.
Dan is het immers zeker veertien dagen geleden, dat ze in de frisse buitenlucht is geweest…
Tijdens de heenreis vond ik het allemaal maar triest langs de weg. De bomen en struiken hebben allemaal hun blad verloren en staan er maar een beetje zielig bij. Daarbij de uitgebloeide varens en bloemen in de berm, de mist erbij en het plaatje is compleet. Ja, een droevig beeld. Uitzondering waren echter een tiental lariksen. Deze bomen komen uit de familie van de coniferen en zijn de enige naaldbomen die in de winter hun naalden laten vallen. Dat doen ze echter niet eerder, dan nadat de naalden volledig geel gekleurd zijn. Hierdoor kreeg de wereld toch nog een kleurtje!
In Tranås deed ik meteen een paar boodschapjes en daarna was ik snel weer naar huis gegaan. Ebba was, in tegenstelling tot de heenreis, ontzettend rustig. Mijn maag kreeg langzamerhand een grote wens naar eten. Vooral toen ik met een lege maag door de supermarkt liep… “Niet verstandig, Joke!” Thuis wachtte Heiko mij gelukkig op met een gedekte tafel en een half zacht gekookt eitje. Ha, ha! Een herkansing wat de eieren betreft. Deze was prima geworden en het smaakte goed op de vers afgebakken broodjes, die ik net bij de supermarkt had gekocht. Trouwe lezeres Jet gaf nog een tip: “Leg de eieren in lauwwarm water uit de kraan. Laat het water en eieren snel koken. Zet dan de warmtebron uit. Laat de eieren en water, met de deksel erop 8 minuten staan. Je krijgt altijd perfecte eieren op die manier en het is zo heel energiezuinig.” Dit gaan we binnenkort proberen. We waren verheugd, dat het vandaag weer op de vertrouwde manier lukte. “Eet smakelijk!”
Heiko was zelf net een kwartiertje terug van de vårdcentral. Hij had om kwart voor twaalf een afspraak staan bij een sjukgymnast, een fysiotherapeut. Die moest, in opdracht van de huisarts vaststellen, wat de oorzaak van Heiko´s pijn in de heup is. Na enkele trek-, duw- en draaibewegingen aan de benen, knieën en heupen, kwam deze therapeut tot de conclusie, dat het wel eens een slijmbeursontsteking zou kunnen zijn! Gezien het feit, dat het er al zo lang zit en met de vele rek- en strekoefeningen niet over gaat kwam hij tot die conclusie. Hij zou nu met de huisarts overleggen of er een spuit met cortison in gezet kan worden. Eveneens kreeg Heiko nog weer een andere oefening mee. Daar is hij eigenlijk helemaal klaar mee. Al drie maanden doet hij meerdere oefeningen drie keer per dag en het geeft totaal geen verandering in zijn klachten. Misschien deze?
Op de terugweg tankte Heiko de tank van de Volvo weer vol. Nu hij niet voor baas Kenth kilometers maakt zijn uiteraard de kosten voor onszelf. De tank was ongeveer half leeggereden en daarom werd het tijd om deze weer vol te gooien. We houden er namelijk van, dat we de auto´s op elk gewenst moment zó kunnen pakken en ermee weg kunnen rijden. We willen ons dan geen zorgen hoeven maken over het feit, of er wel of niet genoeg brandstof in zit. Er ging ongeveer 37 liter in de tank en met een prijs van €.2,71 per liter diesel rekende hij ongeveer €.100,- af. Alsof je een emmer leeggooit…
Na onze lunch ging ik de boodschappen opruimen en sommige etenswaren in de diepvries maken. Een brood bijvoorbeeld komt er nooit in een keer in, maar in zakjes met vier plakken. Dan pak je altijd een lekker vers broodje. Daarnaast had ik vis meegenomen, die ook per twee of vier (ligt aan soort) worden verpakt, voordat ze de diepvries ingaan. Daarna was het tijd voor wasgoed. Dat was boven lekker gedroogd en kon opgevouwen en opgeborgen worden. Een paar dingetjes moest ik strijken… Toen was het tijd voor Ebba. Die kreeg een nieuw bandje om. De oude was doorgeknipt, toen we de eerste keer na het bezoek aan de dierenarts thuiskwamen. Dat bandje zat gewoon te strak. Ze hadden hem door de kap gedaan.
Ebba moest weer even wennen aan een bandje mét belletje, maar dat was slechts een kwestie van nog geen vijf minuten. Hierna nam ik plaats achter de laptop. Het was vandaag uiteindelijk alweer de eerste dag van de nieuwe maand. Tijd voor de backups! Een kopie van de hele administratie en alle foto´s stond alweer in de cloud en een kopie werd nu op een externe harde schijf gezet. Eentje daarvan was vol en daarom gingen alle foto´s van 2022 op een nieuwe schijf. Ahum… Het waren 11.284 beelden met een grootte van bijna 59 GB. Binnenkort maar eens kijken of er toch niet iets van weg kan… Nog even de overzichten van de bank downloaden en verwerken en… Het was daarmee inmiddels half zes! Met die kleine(re) klusjes gaat de tijd ook snel!
Heiko deed vanmiddag iets, wat al een hele poos geleden gedaan was. Hij ging de auto´s wassen! We hadden beide al een poosje in de gaten, dat ze verre van schoon waren. Maar tijd maken voor een wasbeurt deden we niet. Vanochtend haalde ik de condens van de ramen en nam meteen veel viezigheid mee. Toen zei Heiko meteen, dat ze vandaag nog gewassen zouden worden. En hij hield zijn woord! De hogedrukspuit werd aangesloten op de kraan en er werd een emmer met sop gemaakt. Vooral mijn Hyundai was erg vies. Die staat weliswaar onder de carport, echter vangt die wel alle wind en regen en stof op als het waait. De meest voorkomende windrichting is vanuit het westen en de opening van de carport is richting het westen! De auto vangt daarmee alles op wat er maar aan komt waaien. Na de wasbeurt bleek dat de originele kleur van de auto gitzwart is en dat de lak kan glanzen! De Volvo was eigenlijk een soortgelijk verhaal, want die was ook verre van schoon. Nu zijn de auto´s weer lekker fris en fruitig en zeker weer representatief.
