Heiko en Joke

Te mooi, om niet te delen: het verhaal van een oude(re) Groningse vrouw, die een brief schrijft naar haar huisarts. En dat moet uiteraard in het “Olands”. Voor de Noorderlingen onder ons herkenbaar en voor de rest hopelijk toch leuk. “Het is weer niet veel deegs met mij dokter daarom schrijf ik U even een brief waarover ik met dokter spreken wou. Met mijn heupn en knieen wil het nog niks dokter. Als ik tot bed uit stap dan kan…

Lees Meer Lees Meer

Je herkent het (misschien) nog wel: de Fabeltjeskrant. Als klein meisje mocht ik ´s avonds naar de Fabeltjeskrant kijken en daarna moest ik naar bed. Elke dag keek ik ernaar, later zelfs nog samen met mijn broertje, Eddy. Het ging over de dagelijkse beslommeringen in het Grote Dierenbos. In Fabeltjesland. En elke dag las Meneer de Uil het nieuws van die dag voor. Uit de Fabeltjeskrant. Herinner jij je nog, dat Meneer de Uil ons, alle “kijkbuiskinderen”, een goede nachtrust…

Lees Meer Lees Meer

Wees maar niet ongerust. Ik ga je echt niet vervelen, door te vertellen wat er aan huishoudelijke taken gedaan zijn. Echt niet. Toch wil ik je een verhaaltje vertellen, die daar álles mee te maken heeft. Mijn moeder had kennis aan een man, die haar zo nu en dan met het tuinieren hielp. Mijn moeder had destijds én haar eigen tuin én die van mijn oma. Oma haar siertuin stelde weinig voor, qua grootte, maar haar moestuin loog er niet…

Lees Meer Lees Meer

Zo af en toe kijk ik nog eens op Facebook. Om eerlijk te zijn ben ik er geen echte fan meer van. Al die reclame en “Deel, like en maak kans op…” ben ik een beetje zat. Gelukkig keek ik toch nog op het goeie moment. Er stond een schitterende foto op van de toren van Siddeburen. Daar waar ik van mijn vijfde tot zesentwintigste jaar heb gewoond. Leuke herinneringen komen boven. Zoals het feit, dat mijn opa Hindrik Slagter…

Lees Meer Lees Meer

  “Ik heb een potje met vet… Al op de tafel gezet… Ik heb een potje, potje, potje vet al op de tafel gezet!” Wat heb ik dat in die jaren veel gezongen. Volgens mij elke keer als we gingen wandelen. Toen we namelijk in Siddeburen kwamen te wonen, wou mijn moeder graag dat ik snel bekenden ging maken. Toen was het wandelen “in” en ik werd dan ook aangemeld. Echter was ik het avontuur volledig vergeten, totdat ik een…

Lees Meer Lees Meer

Tijdens het verven van de keldertrap en -wanden moest er eerst het een en ander worden opgeruimd. En toen vonden we een kaart van de elektriciteitsleverancier. En niet van gisteren of van het vorig jaar, maar van 1955! Waarschijnlijk is deze kaart van de eerste eigenaar geweest, want de vorige eigenaar had er “slechts” 34 jaar gewoond. Even terugrekenen: dan heeft hij het huis in 1983 gekocht. Bijna dertig jaar later. Een leuke kaart om te vinden. Het laat de…

Lees Meer Lees Meer

       Zonder dat je er bij nadenkt plak je een postzegel op een kaartje of envelop. Maar als je er dan wel even bij nadenkt, dan is er ook de postzegel in de loop der jaren héél erg veranderd. Niet alleen het uiterlijk en het formaat. Toen werden ook al meerdere kleuren gebruikt om duidelijk te maken, dat je het met een ander bedrag aan kosten te maken had. Maar in die tijd waren de kleuren iets meer “gematigd”, een beetje saai. Nu…

Lees Meer Lees Meer

Een goede vriend uit Assen, Jan dus, zette laatst een foto op Facebook. Daarop stonden twee Tiroler muzikanten. Ik herkende die twee meteen. De foto was enkele jaren geleden gemaakt in restaurant “Zum Mug” in Stumm, Tirol – Oostenrijk. Daar aten we vaak met onze vrienden een pizza en dronken er een halve liter bier bij. Na afloop van het eten kregen we allemaal een klein glaasje schnaps. Heel gezellig! Even later kwamen er nog twee foto’s op Facebook voorbij, waarop ik met de…

Lees Meer Lees Meer

Hoe ik er aan kom? Dat weet ik niet eens meer. Maar ik vond deze foto onlangs op de computer. Het gebouw is de lagere school, waar ik járen geleden naar toe ging. De verbinding (rechts van het brede gebouw) was er toen nog niet. Wel het gebouwtje rechts, dat was de kleuterschool. Helemaal rechts was klas 1. 2 En 3 zat in de tweede van rechts, 4 in het midden, 6 in de tweede van links en 5 helemaal links. Waarom die…

Lees Meer Lees Meer

De basisschool. Eens in de zoveel tijd stond die verschrikkelijke schooltandarts-bus voor het gebouw. Je wist niet wanneer je aan de beurt was: “Misschien vanochtend, misschien vanmiddag. Misschien morgen of overmorgen.” Ik kan me de spanning nog goed herinneren. Alle kinderen moesten er heen, behalve de kinderen die particulier verzekerd waren. Iedereen kwam met verschrikkelijke verhalen terug. Oei, oei, oei! Een jonge vrouw, in een stijf uniform, kwam dan met een lijst de klas in en nam een paar kinderen…

Lees Meer Lees Meer

Ja, dat we het hadden over “singeltjes” is al heel wat jaartjes geleden. We hebben nu de cd’s. Veel betere kwaliteit. Maar even terug naar het “singeltje”. Vroeger (ik denk vanaf mijn 18e) was ik tien jaar lang secretaris en penningmeester van “Schans-Pop 2000” in Siddeburen. We organiseerden één keer per jaar, in de feestweek van het dorp, activiteiten. In een grote feesttent. In het begin contracteerden we Normaal en dat bleek een goeie zet. Ze zijn uiteindelijk ieder jaar geweest. Volgens…

Lees Meer Lees Meer