Goedemorgen! Sinds we een nieuw contactformulier hebben regent het berichtjes! Veel daarvan zijn spamberichtjes. Alleen al de laatste week 61. Vanochtend had ik er alweer 7 stuks! Dat moet toch anders kunnen. Alleen is de grote vraag: Hoe? Dat weet de provider misschien wel. Daarmee werd een chat met hen geopend en het probleem voorgelegd. “Ja hoor, we gebruiken ReCaptcha.” “Nee hoor, we sturen geen bevestiging naar de verzender van de ontvangen mail.” “Ja hoor, we gebruiken een antispamprogramma.” Toen ineens kwam men met het idee, om bepaalde afzenders te blokkeren! Dat klonk me als muziek in de oren! Maar wie blokkeer je dan?
Via een speciaal programma van de provider, die al in ons dienstenpakket zat, werd ik naar een configuratiescherm geleid. Daar ging ik aan de slag en blokkeerde ik in ieder geval een paar domeinen. Bijvoorbeeld alles van @yandex.com. Vervolgens blokkeerde ik een paar zogenaamde TLD´s. Dat is de afkorting van TopLevelDomein en dat is het laatste segment van een domeinnaam: het stukje dat na de punt komt. Het bekendste voorbeeld ervan is wel .com. Die kon ik daarmee natuurlijk niet blokkeren, echter wel .ru, .xyz en .cyou. Ik hou vanaf nu de afzenders in de gaten en zal zeker nog meer gaan uitsluiten. Ben benieuwd of dit werkt.
Heiko had ook afgelopen nacht bij Sietse overnacht. Hij had deze twee avonden en ochtenden kennis gemaakt met Billy, het katertje van Sietse. Dat het katje aanhankelijk is was meerdere keren verteld en nu zag Heiko het met eigen ogen: Billy volgde zijn baasje overal en zat het liefst bij hem op schoot. Ook deze ochtend hadden de heren samen een ontbijtje gehad. Sietse had het allemaal goed verzorgd. Niet veel later ging mijn neef aan het werk en Heiko pakte zijn koffertje en ging naar zijn ouders. Deze middag zou hij weer naar Rotterdam gaan.
“Wat is dat? Is er een boom afgeknapt?” Aan de overkant van het vijvertje lag naar mijn idee een stukje boomstam. Alleen had daar nooit een boom gestaan. Het bleek een slapende woerd te zijn. Het mannetje van een wilde eend: Donald Duck! Tijdens het overgrote deel van het jaar bevindt het mannetje van de wilde eend zich in het kenmerkend “bruiloftskleed”, met blauwgroene kop met gele tot olijfgroene brede platte snavel. In de nek bevindt zich een witte halsring en op de borst is hij voorzien van bruine veren. De rest van het lichaam is overwegend grijs met een zwarte zone rond de staart. Typisch aan deze staart zijn de vier krulveren, die twee aan twee, twee krullen vormen.
In de periode van de rui vervaagt de kleur van de woerd, om zich beter te camoufleren in deze kwetsbare periode. Zijn volledig verenkleed wordt grijsbruin met donkere aftekeningen en zijn typische krulveren verdwijnen. In deze periode lijkt de woerd sterk op de eend. Alleen de geel tot olijfgroene snavel, zijn donkere voorborst en nog enkele gekleurde veertjes verraden zijn geslacht. Gelukkig gaan we nu naar de zomer en houdt hij deze kleuren nog een poosje. Hè! Ineens is Donald weg. Hij is het vijvertje ingegaan, want… Ebba werd nieuwsgierig. Heel nieuwsgierig!
Wie eveneens gebruik maakte van onze vijver was een kwikstaartje. Het vogeltje liep over het dammetje en begon uit de vijver te drinken. Totaal niet bang voor mij, want ik stond bij de fruitbomen, ongeveer tien meter van hem vandaan. Kwikstaartjes zijn vooral gekend door hun lange, voortdurend bewegende staart. Een opvallend levendige verschijning in zwart-wit. Wist je dat er ook sommige soorten zijn in het geel? Ik niet! Deze witte kwikstaart is een fraaie plattelandsvogel met een zwart, wit en grijs verenpak. Hij staat behoorlijk hoog op de poten en heeft een wit gezicht met zwarte kap. Deze trekvogel verplaatst zich zuidwaarts tijdens de wintermaanden.
Je vindt hun nestplaatsen in de vreemdste hoekjes en gaatjes terug en dit meestal in menselijke omgeving. Het zijn half-holen-broeders: vogels die graag in halfopen nestkasten broeden. Net zoals roodborstjes, grauwe vliegenvangers, winterkoninkjes en merels. De nestkasten zijn dan ook deels open, zodat ze de tuin goed in het oog blijven houden. Zie je een volwassen vogel met een snavel vol insecten dan is er beslist een overvol nest in de buurt. De insecten halen ze maar al te vaak uit achtergelaten mesthopen in de weide. Insecten worden ook soms in de lucht gevangen. Het is nu nog te vroeg voor een nest. We houden ze, er zijn vaak vier in de tuin, nauwkeurig in de gaten!
Even na half tien reed er een auto onze oprit op: het was Ingrid! Een ex-collega van Erikshjälpen. We hebben nog wekelijks contact en vandaag kwam ze op visite. Het weer liet het toe, dat we op het terras koffie konden drinken. Het was ontzettend fijn, om weer eens met elkaar te praten. En hoewel ik vaak negatief ben over mijn Zweeds, vond ik het eigenlijk best wel goed gaan. Zo spraken we onder andere, uiteraard zou ik zeggen, over onze families. Waarbij ze Heiko zijn ouders nog van harte feliciteerde!
Traditiegetrouw (hier in Zweden) had ik voor meerdere koekjes gezorgd en voor een stukje taart. Dit keer in de vorm van een Almondy taart. Je kent de donkere variant vast wel van Ikea. Deze was echter van witte chocolade: een lekkere amandelbodem met een goudkleurige crème en boven op een laagje geroosterde amandelschilfers. Ingrid had voor ons een prachtige plant, een roltaart en een paar koekjes meegenomen. Wat een verwennerij! Na ongeveer anderhalf uur intensief babbelen moest Ingrid weer gaan. Het was reuze gezellig!
Ondertussen was Heiko al een poosje bij zijn ouders. Die hadden het gisteren enorm naar hun zin gehad. Ze hadden genoten van de middag met kinderen en (achter-)kleinkinderen. Ze moesten wel even een beetje bijkomen, want zoiets kost uiteindelijk wel energie. Waarschijnlijk was het om het energiepeil iets te verhogen, dat ze een snack hadden genomen. Een frikandel nota bene! Volgens mij hebben ze goed gesmaakt! Kijk ze glunderen!
Donald was nog steeds in de buurt van de vijver. Eerst had hij een poosje liggen slapen, tijdens het bezoek van Ingrid. Daarna had hij vervolgens een bad genomen. Heerlijk relaxed zwom hij in onze vijver. Wat een schitterend beest!
Terwijl ik naar Donald keek zag ik iets aan de waterkant liggen. Ik kon niet meteen ontdekken wat het was. Toen ik met de camera inzoomde bleek het te gaan om de gewone dotterbloemen. Elke keer laten ze mij versteld staan. In de herfst wordt de wal van de vijver altijd drastisch schoongemaakt. Eigenlijk wordt er gewoon een behoorlijk stuk bij weg gestoken. En toch komen de gewone dotterbloemen “gewoon” weer terug. Alsof er niets gebeurd is. Dapper hoor! En mooi, want met deze plantjes wordt het daar straks weer mooi geel door hun bloemen.
Vanmiddag deed ik het toch maar rustiger aan. Best wel “gevoelige gevolgen” van de laatste dagen. Maar stilzitten was er niet bij. Het weer lokte me wederom naar buiten. De grond onder de vier fruitbomen, langs de oprit, zou ik even netjes maken. Niet meer en niet minder. Veelal zat ik er op een kussentje naast, terwijl de grond ontdaan werd van blad en onkruid. Ebba was de hele tijd bij mij en genoot eveneens van het zonnetje. Het leven is goed!
Behalve als je in de file staat… Vanmiddag had Heiko nog lekker gegeten bij zijn ouders. Later op de middag ging hij naar Rotterdam en ongeveer bij Utrecht: file! Al met al duurde het niet zó heel lang, maar leuk is het niet. Bij Peter en Daniëlle en de kinderen bracht hij deze avond door. Morgenvroeg zal Peter hem naar Schiphol brengen, waarna hij de vlucht van 14.20 uur naar Linköping neemt. Een midweek Nederland zit er alweer bijna op…
