Voor vandaag werd een warme dag voorspeld. Met temperaturen van boven de dertig graden! Dat het warm zou worden werd meteen vanochtend al duidelijk, want het was rond zes uur al beslist niet koud meer. In tegenstelling tot eerder deze week. Toen waren de nachten nog frisjes. Hoger dan 9 graden kwam het kwik niet. Op zich hebben we geen van twee moeite met warmte, alleen ben ik bang, dat het vandaag wel eens een heel ander verhaal zou kunnen worden. Veel drinken en niet te veel doen. Dat laatste werd voor beide ietsjes moeilijker: Heiko was aan het werk en ik had me een paar klusjes voorgenomen…
Als verrassing voor Heiko ging ik namelijk vanochtend aan de slag met de vloer van het balkon. Die bestaat uit een viertal zinken platen, welke met elkaar verbonden zijn. Doordat de vorige eigenaar er met regelmaat zat, was de vloer bekrast door de poten van de stoelen. Door jarenlang gebruik en gebrek aan onderhoud was het zeker ook beschadigd geworden. Daarnaast hadden wij, met de sneeuwschuif, er sneeuw afgeschoven en dat had eveneens een paar fikse krassen opgeleverd. Het was ook nog een “dingetje” van ons lijstje van het eerste jaar en gezien het feit, dat we hier in augustus alweer vier jaar eigenaar zijn: het mocht wel eens gebeuren. Vorige week had ik ter voorbereiding alles al met de stofzuiger schoon gezogen. Vanochtend veegde ik nog eens de boel aan, waarna er een natte doek overheen gehaald werd. In een mum van tijd was de vloer weer droog en kon het verven beginnen.
Op zich was het een makkelijk klusje. Alleen moest ik er steeds voor op de knieën liggen of voorover staan en dat werd in de loop van het verven voor mijn rug en benen een uitdaging. Aanhouder wint tenslotte en zo ook ik! Van tevoren was er even goed nagedacht over de volgorde van het verven van de vier delen. Het moest uiteindelijk niet zo zijn, dat ik aan het einde van het klusje in een hoekje zou komen te zitten. Zonder dat ik over het pas geverfde zou hoeven lopen, moest ik wel weer naar binnen kunnen. Dat lukte. Na ongeveer anderhalf uur was alles zwart en het goed drogen kon beginnen. Met het warme weer van vandaag, waarbij een lekker windje stond, zou dat niet eens zo lang hoeven te duren.
Tijdens mijn pauze zat ik op het terras. Veilig onder de parasol. Terwijl je daar zit, kijk je even een beetje in het rond en ook de lucht in. Die was strakblauw met een klein wolkje. Al snel bleek, dat het wolkje de maan was! Maar hoe kan het eigenlijk, dat de maan soms overdag te zien is? Die hoort toch juist aan de andere kant van de aarde te staan? “Uit onderzoek blijkt”, dat vele mensen dit denken en dat het een misverstand is. De maan staat net zo vaak overdag aan de hemel als ’s nachts. Dat komt, doordat hij ten opzichte van de zon niet altijd aan dezelfde kant van de aarde staat. De maan draait in zo’n 29,5 dagen rond de aarde, vandaar de term “maand”. Door die draaiing staat de maan soms tussen de aarde en de zon in, soms aan de andere kant van de aarde en soms ergens aan de zijkant. Als de maan niet aan de zonkant staat, is hij alleen ’s nachts te zien.
Maar als de maan wel tussen de aarde en de zon in staat, zie je hem juist alleen overdag! En wanneer de maan aan een van de zijkanten staat, verschijnt hij een deel van de dag en een deel van de nacht aan de hemel. In die gevallen zie je de maan telkens wel in een andere vorm, een zogeheten schijngestalte. We zien namelijk alleen het deel van de maan dat zonlicht richting de aarde kaatst. Wanneer de maan aan de zonkant staat en dus overdag te zien is, is dat gedeelte klein. Vooral de “achterkant” van de maan vangt dan zonlicht op, maar die kant zien we vanaf de aarde niet. We zien dan hooguit een smalle sikkel. Staat de maan aan de andere kant van de aarde, dan vangt zijn gehele “voorkant” zonlicht op, dat langs de aarde is gescheerd. Het is dan volle maan. En een volle maan kun je dus wel alleen na zonsondergang zien. Dus!
Vandaag was Heiko weer eens in Jönköping. Daar kon, rond de nieuwe aanbouw van het Ryhov ziekenhuis, het gras alweer gemaaid worden en het nodige onkruid gewied worden. Samen met collega Anton verzorgden ze dat werkje. Heiko deed de grote vlakken met de zitmaaier, gevolgd door de kleinere hoekjes met de loopmaaier en Anton was vele uren met de trimmer aan de slag, om rond de bomen, struiken en hekken het gras te kortwieken. Toen dat alles klaar was ging Anton aan het schoffelen en Heiko aan het onkruid wieden in een tweetal grote borders, waar ze vorige week nog niet waren gekomen. In die border kon Heiko nagenoeg rechtop blijven staan om het onkruid met wortel en al eruit te trekken. Ongeveer een uurtje nadat ze met z´n tweeën in Jönköping aangekomen waren, kwam ook de baas, Kenth Örtengren, langs.
Hij wilde met eigen ogen zien hoe het er nu allemaal bij lag. Binnenkort is de laatste en definitieve oplevering van de tuin. Dan moet het er goed verzorgd bij staan. Dat is op zich ook wel het geval, maar zoals je mag verwachten zijn er toch een paar plantjes doodgegaan. Die moeten alsnog vervangen worden. Daarvoor had hij een schrijfblok meegenomen, waarop hij de nodige notities maakte. Volgende week maandag zullen Heiko en Anton de ontbrekende planten poten. Tevens gaan ze dan overal kunstmest bij strooien en alles wat gepoot is water geven. Dat laatste is echt nodig, aangezien het al een behoorlijke tijd geleden is dat het flink geregend heeft. Aan het einde van de werkdag, die normaliter om vier uur sluit, waren Heiko en Anton helemaal leeg. Op! De warmte van vandaag had hen enorm leeggezogen en om die reden was het half vier, dat ze er een put achter zetten. De accu was leeg, ondanks het feit, dat ze beiden minstens drie liter water hadden gedronken over de hele dag. Het vervelende is, dat ze dan nog een uur moeten rijden naar Tranås en Heiko daarna nog een half uur naar Ödarp. Gelukkig zijn dit uitzonderingen op de regel.
Eenmaal thuis gingen we even samen iets drinken. Dat doen we altijd wanneer Heiko aan het werk is geweest. Dan nemen we elkaars dag even door. Zo vertelde Heiko onder meer, dat hij in Jönköping nog twee kuikentjes had zien lopen. Die kwamen spontaan bij hem en zijn collega in de buurt. Leuk! Kleine donzige eendjes? Nee, want de ouders van deze twee kleintjes vlogen niet lang daarna gigantisch dreigend over Heiko en Anton heen. Het waren namelijk jonkies van een paar zeemeeuwen! Krijsen dat die ouders konden! En ook een behoorlijk lange tijd, want de jongen liepen een doodlopend stukje van de tuin in, waar Heiko natuurlijk net op dat moment moest werken. De jongen hoopten daar bescherming te vinden, maar helaas. Toen Heiko daar eindelijk klaar was en weg kon gaan werden de jongen en de ouders rustig. Mooie beestjes hoor.
En de warmte en het feit, dat ik wist dat Heiko het wel kon waarderen, zocht ik in de loop van de middag het zwembadje op. Het was immers warm en de komende dagen zeker ook nog. Nou hoefde ik niet lang zoeken, want tijdens het opruimen van het trollenhuisje had ik hem in een plastic box gelegd. Alleen moest ik nog even het pompje opzoeken. Dat duurde ietsjes langer. Met het pompje was het opblazen een fluitje van een cent. Daarna kon de slang uitgerold worden en werd het badje gevuld met water.
Voor wat de temperaturen betrof zou je denken, dat het zwembadje vandaag gebruikt ging worden. Op het moment, dat Heiko thuiskwam en erin wilde, was het water echter nog zó koud, rechtstreeks uit de kraan, dat het ons verstandig leek, dat voordat wij “te water” gingen, het water nog zeker een dag door de zon bijverwarmd moest worden. We zouden spontaan kramp in de tenen hebben gekregen, alleen al bij het testen van het water…
Ondanks de hitte ging Heiko voor het eten nog even de tuin in. In plaats van in het zwembadje te gaan. Hij had namelijk van het werk een grote en sterke trimmer meegenomen. Die is bedoeld voor het trimmen van zwaardere klussen. De motor is zwaarder en het draad dikker. Omdat onze kleine trimmer her en der moeite heeft met zijn werk, dacht Heiko de klus hiermee even te klaren. En dat lukte ook perfect: binnen een kwartier had hij het gedeelte voor het trollenhuisje helemaal schoon! Zo af en toe zal hij deze trimmer opnieuw meenemen, om hem hier te gebruiken. Bijvoorbeeld voor het spul uit de vijver. Alleen wachten we nog even tot die nog droger zal zijn.
Bij het trollenhuisje zagen we, dat ook daar het schoonmaakazijn goed zijn best heeft gedaan. Er was daar gespoten over veel bosanemoontjes, die tussen de flagstones groeiden. Om te voorkomen, dat die volledig aan het zicht zouden worden onttrokken was het wel nodig. Twee dagen later konden de verdorde plantjes nagenoeg volledig worden weggehaald en bleef er een schoon terrasje over. De azijn is goed te gebruiken voor dit soort klusjes. We zijn wel voorzichtig met het gebruik ervan, we doen dan ook niet veel door het water. Azijn is en blijft uiteindelijk schadelijk voor het milieu. Zoals wij het nu gebruiken: volgens ons is dat verantwoord.
Doordat Heiko later thuis was, nog éven wilde trimmen en daarna terecht ging douchen werd het al met al rond acht uur, dat we aan tafel gingen. En dat was de tafel buiten, op de veranda. Dat is hier niet vanzelfsprekend, omdat de temperaturen hier aan het eind van de middag flink dalen en ´s avonds te laag zijn om er lekker te kunnen zitten. Een groot verschil met Blijham (en Nederland), waar we met regelmaat tot laat in de avond buiten zaten. Vanavond was het daar heerlijk en we grepen het moment met beide handen aan om er ons maaltijd te nemen: gehaktbal, gekookte aardappeltjes en witte kool. Tijdens het eten werden we steeds goed in de gaten gehouden door twee zwaluwen. Die vliegen hier nog steeds rond, maar een nest hebben we niet kunnen ontdekken. Gelukkig kwamen ze niet op de veranda en daarmee konden we in alle rust genieten van het lekkers!
