Er waren twee redenen om het zwembad op te ruimen. Als eerste het bruine water. Het lokte niet echt om daarin te stappen. Als tweede is het zo dat het mooie, warme weer eerst over lijkt te zijn. Voor volgende week worden de temperaturen rond de 16 graden en dan hoeven we niet meer zo noodzakelijkerwijs in een zwembad om af te koelen. Een en een is twee en daarmee kon het badje leeg. Maar niet via de stop, want dan zou de plaat, die Heiko eronder had gelegd, nat worden. Huh? Nee, want het is een vezelplaat en die zou dan uitzetten en niet meer te gebruiken zijn.
Oh! Daarom met een emmertje aan het spelen. Nee, spelen was niet het juiste woord, want het was best intensief. Niet het vullen van de emmer. Dat was een kwestie van even onder water drukken en vol. Daarna kwam het leeggooien. Met een mooie draai. Na weet-ik-veel hoeveel emmers te hebben gevuld en geleegd, was het zwembad leeg en kon hij schoongemaakt worden. Daarna het lucht eruit laten lopen en opgevouwen. Nu ligt hij tot waarschijnlijk volgend zomer in een dichte opbergkrat in het trollenhuisje. Of halen we hem er in september nog een keer uit, wanneer we nog een hele mooie, warme nazomer krijgen?
Heiko vermaakte zich ondertussen in de kelder, met de laatste plankjes waar nog spijkers en nieten uitgetrokken moesten worden. Toen ik het zwembad opgeruimd had, was Heiko ook net klaar met die plankjes. Toen konden we mooi samen de plankjes in kortere stukjes zagen én opruimen. Ze konden direct richting de grijpvoorraad houtbak, in het stookhok. Heiko had de cirkelzaag erbij gepakt en zaagde daarmee de langere delen, die ik hem aangaf, in stukjes van ongeveer 30 tot 40 centimeter. Die stukjes gooide hij in de kruiwagen en zodra die vol was, maakte ik die weer leeg in de voorraadbak. Mooi teamwork en het ging dan ook lekker vlot. Ach en toen ik toch het hout naar het stookhok bracht, ging ik ook maar meteen even een beetje stoken. Mooi werk hoor: dat vuurtje stoken. Binnen vuur en buiten op het dak via de schoorsteen de rook. We stoken uiteraard niet voor de lol, maar om ons, na het inspannende werk, te kunnen douchen met warm water. Een goeie beloning!
Na de middag reed Heiko nog weer even naar Tranås voor een paar dingen. Ten eerste reed hij bij Kenth Örtengren aan. Die had gebeld en gevraagd of Heiko nog een keer met de leverancier in Boskoop wilde bellen. Dit keer wederom voor een offerte. Inmiddels kennen ze Heiko daar. Zowel de directeur/ eigenaar Rupert Spaargaren, als de vertegenwoordiger voor de Scandinavische landen, Frank Stolwijk. Deze laatste persoon gaf in het telefoongesprek aan, dat hij eind oktober weer naar Zweden zou komen en Kenth en Heiko dan graag wilde ontmoeten. Prima! Dat vertelde Heiko later aan Kenth en zei erbij, dat ze dan samen maar “in huis” moest zijn. Een glimlach op het gezicht van Kenth was zijn reactie. Tevens vertelde Heiko, dat hij volgende week weer wilde proberen te werken. Een paar halve dagen om te testen hoe het met de elleboog gaat. Thuis gaat het immers ook goed, dus waarom niet weer een beetje proberen? Kenth had al een paar keer aangegeven dat extra handjes welkom waren.
Na Kenth reed Heiko naar bouwmarkt ByggMax. We willen nu graag stappen zetten, om het dak van de veranda te vervangen. De oude plastic golfplaten met hier en daar een paar gaatjes gaan eraf en eenzelfde golfplaat komt er weer op. Online had Heiko het nodige uitgezocht en wilde nu in het echt de golfplaatjes bekijken. Op een briefje had hij alle maten en de benodigde materialen geschreven. De veranda is 11,30 meter lang en mede door het schuine dak moeten de golfplaten 4,50 meter lang zijn. Helaas had ByggMax alleen golfplaten met een maximale lengte van vier meter. Daar kunnen we niets mee. Verder zoeken. Het benodigde hout was er wel te koop. Dat kan volgende week opgehaald worden. Thuis keek Heiko meteen weer online en vond een bouwmarkt, waar je de platen van 4,50 meter lang kon bestellen en kon laten bezorgen. Levertijd drie tot vier weken… Dat is een beetje jammer, maar geeft tegelijk voldoende tijd, om het oude dak eraf te schroeven, de nodige dwarslatten te vervangen en alles netjes wit te schilderen.
We hadden al een keer vermeld dat onze appelboom werkelijk vol hangt met appeltjes. Echter toen we onlangs weer keken zagen we veel “vuiligheid” bij de appels. Het zag er niet goed uit. Er zat “plakkerig spul” op de appels. Geen levend spul trouwens. Daar moesten we iets aan doen. Maar wat? Heiko wist, dat je bijvoorbeeld bladluis (wel levend spul) op een roos kunt bestrijden met een mengsel van groene zeep. “Laten we dat ook eens proberen bij deze appels” stelde hij voor. Groene zeep is een natuurproduct: baat het niet, schaadt het niet. De volgende dag keken we weer naar de appels en konden onze ogen niet geloven. Ze waren schoon! Kijk zelf maar eens naar de twee foto´s. Wát een verschil! Nee, nog niet alles is weg, maar wel zo goed als! Vraag is alleen of de appels er van binnen ook onder geleden hebben. Dat zullen we over een paar weken vernemen, wanneer we ze kunnen plukken.
Niet alleen Nederlandse bedrijven hebben te maken met internetfraude, het zogenaamde phishing. Toen ik me inlogde op de site van verzekeraar Länsförsäkringar kwam een balk in beeld, waar ook zij duidelijk waarschuwden voor deze vorm van criminaliteit. Ook hier wordt vermeld, dat ze nooit contact met hun klanten opnemen via telefoon, chat, sms of e-mail en hen vragen om iets zogenaamd te verifiëren of in te loggen met Mobile BankID, de Zweedse DigiD. En ze vragen al helemaal niet, om de inloggegevens of kaartnummer op te geven. Daarnaast waarschuwden ze ook nog voor nep-telefoontjes. Fraudeurs bellen willekeurige personen en beweren dat ze van Länsförsäkringar, de politie of andere autoriteiten zijn. De fraudeur wil toegang krijgen tot codes of dat men inlogt met Mobile BankID. Hun tip: Als je wordt gebeld en men vraagt dergelijke persoonlijke codes: hang dan onmiddellijk op! Geef nooit codes, kaartgegevens of andere persoonlijke informatie door.
Eindelijk is het me weer eens gelukt om een buizerd op de foto te zetten. Al vliegend in de lucht. Nee, tevreden ben ik nog niet, want ik had hem heel graag nog dichterbij willen halen. Dan zou de foto nog mooier zijn geweest. De aanhouder wint en dat ben ik zeker van plan te gaan doen. Ze hangen hier vaak in de lucht en daarmee komt er vast nog wel een kans. De buizerd is een middelgrote tot grote roofvogel, welke te erkennen is aan brede, afgeronde vleugels en een vrij korte staart en een spanwijdte van 113 tot 128 cm. Hun totale lengte, van kop tot staart, ligt tussen 51 en 57 centimeter, waarbij de vrouwtjes het grootst zijn. Vaak zit hij op een paaltje of hek, waar hij het landschap afspoort naar prooien.
Wist je, dat de maximale leeftijd van de buizerd 26 jaar is? En dat hij tijdens het jagen zo weinig mogelijk energie verbruikt? Zwevend in de lucht speurt hij de bodem af, waarna hij zich langzaam laat zakken en op zijn prooi laat vallen. Deze loertechniek past hij ook toe, al zittend op een (vaak hoge) uitkijkpost. Trouwens ze vliegen vaak met twee of drie in een groepje. Helaas zou het zien van deze prachtige vogels vandaag niet meer lukken. Het was inmiddels al behoorlijk schemerig. Mooie, door de zon, verlichte wolken hingen in een blauwe lucht. Merk je ook al, dat het weer eerder donker wordt? Hier is het nu rond half tien. De tijd, dat we daglicht hebben wordt weer korter…
