Heerlijk! Het zonnetje is er alweer op tijd bij. Vanochtend was dat een van de eerste dingen die we zagen. De zon kwam, zoals altijd, achter het huis op en scheen zijn stralen door de bomen. Eerst weinig en daarna steeds meer en meer. Het leek heel mooi, vooral de weerkaatsing op het water van het beekje, vijvertje. Het is wel duidelijk, dat het ook deze nacht een paar graden heeft gevroren, want een laagje ijs bedekte het wateroppervlak. Hoewel het hier heel gewoon is, dat men in maart (en zelfs in april) nog nachtvorst heeft en soms sneeuw, is het voor ons toch nog af en toe een beetje vreemd. Dat was je immers niet gewend. Nachtvorsten niet zo veel, laat staan sneeuw. Toch staat er ook nu nog weer een enkele sneeuwbui voor de komende dagen in de planning. Als het overdag vervolgens mooi zonnig is: geen problemen mee!
En Ebba ook niet! Elke morgen mogen Jikke en Ebba rond acht uur naar buiten. Dan hebben we het meeste verkeer van de ochtend, meestal vijf tot zeven auto´s, wel gehad en dan is dus kust veilig(er) voor de beide dametjes. Zo ook vanmorgen, alleen was Ebba binnen een kwartier alweer in de keuken. Mij meteen om aandacht vragen door langs mijn benen en de stoelpoten te strijken. Waarschijnlijk kreeg ze te weinig aaien, want ze sprong op de tafel en ging pontificaal voor me liggen. “Zie je me nu, Joke? Ga je me nu meer aaien?” Nou, wie kan dan de verleiding weerstaan om even te gaan knuffelen? En Ebba vond het geweldig en kon er maar amper genoeg van krijgen. En ik ook niet, want het is een zeldzaamheid, dat Ebba dit doet. Die kans moet je dan met beide handen aanpakken.
Net als het moment, dat je het idee in je hoofd krijgt om weer eens iets lekker voor Heiko te bakken. Natuurlijk eet ik zelf ook wel gebak, maar met mate. In tegenstelling tot Heiko, die er wel pap van lust. De vraag was natuurlijk wat ik zou maken. Receptenboekjes erbij en op zoek. Eigenlijk had ik slechts een paar pagina´s van het eerste boekje omgeslagen toen ik deze zag: een roomkaastaart met mandarijntjes, waarbij ik de mandarijntjes verruilde voor abrikozen. Inmiddels hebben we altijd de ingrediënten voor in ieder geval de bodem in huis. Het gebeurde (te) vaak, dat ik iets wilde maken en dat juist dát niet op voorraad was in huize Leugs. Dit overkomt ons nu niet meer! De koekjes werden met enig geweld verkruimeld en vermengd met gesmolten boter en de bodem was een feit. Voor de topping kwamen roomkaas, suiker, slagroom, citroensap en vanillesuiker uit de kast. Hmmm… ruikt goed…
Donderdag was ik een dagje vrij. Even bijkomen van het knippen van de vele takjes. Op een gegeven moment krijg je wel spierpijn in je rechterhand én last van de elleboog. Een soort tennisarm effect. Daarvoor heb ik trouwens onlangs een brace (een band met elastiek) gekocht bij de apotheek, die je om je onderarm doet. Net onder de elleboog. Een verdikking in de brace drukt op de geïrriteerde spier en het helpt gelukkig goed. Na de rustdag van gisteren had ik vandaag eveneens een rustig dagje. Ik begon om 09:00 uur en ging samen met Håkan naar een adresje net buiten Tranås. Het huis stond midden in het bos en de weg ernaartoe was een eigen weg. Het was er vanzelfsprekend bijzonder rustig. Volledig uit de wind, maar wel in een heerlijk zonnetje, mochten wij daar vijf uur lang 4 bomen snoeien. Toen ik thuiskwam zei Joke, dat ik verkleurd was in het gezicht. Ja, inderdaad, dat gaat ongemerkt in dat zonnetje. Het was een heerlijke (werk-)dag. De bomen zijn flink ingekort. Alle uitlopers die richting de hemel waren gegroeid hebben we verwijderd. De eigenaar was overigens thuis en vertelde, dat hij nog slechts 60% werkte, vanwege het coronavirus. Daarbij krijgt hij nog wel 90% doorbetaald, waarbij de staat 30% betaald. Hij werkte bij een stand bouwers bedrijf en moest beurzen inrichten.
Maar ja, alle beurzen zijn ondertussen wel geannuleerd. Twee weken geleden was hij nog naar Finland gevlogen, maar kreeg op het vliegveld een telefoontje van zijn baas, dat ze de eerste vlucht weer terug moesten nemen. De beurs was geannuleerd. Tja, en dan komt de discussie: “Wie betaalt de reeds gemaakte kosten en de gemiste opbrengsten?” Onze klant bood ons koffie met een koek aan, op het terras buiten, in de zon. Dat gebeurt overigens niet vaak. Dit was echt een van de zeer zeldzame momenten, dat we koffie aangeboden krijgen. Dat is namelijk absoluut niet gebruikelijk hier in Zweden. Toen we klaar waren sprak de klant zijn dank echter wel nog even uit voor het vele snoeiwerk en verzocht ons om hem op de jaarlijkse snoeilijst te plaatsen, zodat we de bomen vanaf nu ieder jaar konden bijhouden. Oké, dat doen we! Om 14:30 uur waren we terug op de zaak en dachten Håkan en ik er hetzelfde over: weekend!
Håkan was al om 07:00 uur begonnen en had er zodoende al 7 uur non-stop opzitten. Vanwege het mooie weer was het wel leuk om eens een keer iets eerder thuis te zijn. Na het kopje koffie op de zaak ging ik nog even langs de Lidl voor de wekelijks boodschapjes. Daarbinnen verbaasde ik mij in positieve zin over de gevulde schappen. Er was zelfs weer voldoende wc-papier te koop en ook de vakken met de rijst en pasta producten waren weer redelijk goed gevuld. Is het hamsteren weer een beetje over? Het lijkt erop. Eenmaal thuis gingen wij samen aan de koffie en kreeg ik er een groot stuk gebak bij van Joke. Dat had ze vanochtend gebakken. Héérlijk! Na deze verwennerij én het gezellig bijpraten heb ik nog even de kwast en de verfemmer gepakt om een stukje van de houtstek Faluröd te schilderen. Dat schiet nu mooi op. Wellicht kan ik dat morgen afmaken en zondag met het dak beginnen te leggen.
