Deze ochtend begon weer met de wekelijkse afspraak bij de fysiotherapeut, sjukgymnast, in Tranås. De laatste keer voordat hij drie weken vakantie neemt. Hij vertelde me, dat zijn vrouw net een andere baan had gekregen en deze zomerperiode door moest werken. Hij heeft zodoende alleen vakantie en dacht dat hij misschien zou ging schilderen. De ramen moesten hoognodig geschilderd worden. Overigens is de foto niet van zijn huis hoor. Toen we er even over door praatten zakte hem ter plekke de moed al in de schoenen. Hij zou veel liever de fiets pakken en naar Spanje vliegen, om daar drie weken te fietsen. Ik ben benieuwd hoeveel ramen er over drie weken geschilderd zijn…
Na de acupunctuur behandeling reed ik naar mijn werkgever Kenth Örtengren. Ik had geluk, hij was aanwezig en zat in de koffiekamer, fiketrum. Uiteraard met de telefoon aan zijn oor. Hij had deze keer tijd! Vroeg hoe het ging en vertelde honderduit over de werkzaamheden, die op dit moment spelen en over de geweldige omzetten, vanuit de verkoop van aardbeien en planten vanuit de binnenplaats. Het gaat zakelijk gezien erg goed met hem en daar ben ik blij om. Kenth Örtengren is een self-made zakenman en werkt enorm hard. Hem gun je het succes gewoon. Hij heeft verstand van zaken, door een flinke studie. Daarnaast is het een super commerciële rakker. Hoe hij de dingen doet is slim en wij voelen elkaar wat dat betreft goed aan. De ontmoetingen zijn dan ook over het algemeen erg leuk. Hij liet diverse foto´s zien van de klus bij het Ryhov ziekenhuis te Jönköping, waar de bomen met een kraan over het gebouw getild moesten worden om ze op de juiste plaats te kunnen planten.
En “skogsmatta” op rollen (vergelijkbaar met grasmatten, maar dan met vele soorten mossen en andere bosplantjes) ging ook door de lucht. Indrukwekkend dat dit “kleine ondernemertje” uit Tranås zo´n dergelijke grote klus heeft gekregen én realiseert. Ik heb er bewondering voor. Na ons gesprek stelde hij voor om even door Tranås te rijden, zodat hij me kon laten zien waar ze op dit moment bezig waren. Maar eerst even een bakje aardbeien en frambozen meenemen vanuit de koeling. Én een bosje bloemen voor Johanna! Geweldig toch? We reden naar een nieuw gebouw, dat nagenoeg tegenover het treinstation was gerealiseerd. Zowel rond het gebouw, als in de binnentuin hadden ze alles aangeplant en een stuk grasveld gelegd. Zag er heel netjes uit. Daarna reden we naar een particuliere klant, waar mijn collega Palle een straatje had gelegd. Een nieuwe ontdekking voor hem en met hulp van Kenth was het hem goed gelukt. Dat mocht hij vanaf nu vaker doen, begreep ik.
Tenslotte reden we naar het kantoor van Kanonaden, waar Kenth het een ander eventjes moest bespreken. Daarbij introduceerde hij mij als “De Nederlander” en dat ik vanwege lichamelijke klachten straks bij hem op kantoor zal gaan werken. We zullen zien. Terug bij de zaak wachtte alweer een klant op hem en nam ik afscheid. Voor nu… Voor een paar wekelijkse boodschapjes reed ik toen naar de Lidl. Daar was het rustig, maar voor mij liep een man, die mij nét even te vaak hoestte. Ik nam een ander gangpad, zorgde dat ik voor hem aan kwam en rende de winkel door. Snel alles van het lijstje in de kar en naar de kassa. Omdat ik een warm afgebakken broodje bij me had én een zak diepvries boontjes reed ik met gezwinde spoed naar huis. Ondertussen was het 11:30 uur en namen we maar meteen een paar plakken van dat warme broodje. Héérlijk! Samen aten we ons broodje met een kopje koffie en praatten we even bij.
De eerste van de maand en dat betekent, traditiegetrouw als ik ben, het maken van een back-up van de administratie en de foto´s. Voordat die gegevens op de twee losse harde schijven worden overgezet, eentje in huis en eentje in de auto, wordt de hele administratie nog bijgewerkt. Tot op de laatste dag van de vorige maand. Van de drie providers (Vodafone, 3 en Comhem) worden via de sites de nota´s gedownload naar de laptop, van de Nederlandse en Zweedse bank wordt een mutatieoverzicht gedownload van de voorgaande maand en die cijfers worden verwerkt in een financieel overzicht. Als dat allemaal klaar is worden alle documenten gekopieerd op de schijven. Voor foto´s geldt, dat ze allemaal een op een worden gekopieerd. En dan blijkt al snel, dat ik dit jaar waarschijnlijk de twaalfduizend wel weer haal. Nu zijn het er al 7.315…
Na de middag ging ik de tuin in, om verder te gaan met het trekken van spijkers. Uit de planken uiteraard. De eerste grote stapel met planken, waarmee ik gisteren was begonnen, zou er nu aangaan. Dat was mijn doel. Uiteindelijk is dat doel ook wel gelukt, alleen niet zonder meerdere onderbrekingen. Tjonge, wat hebben we weer een aantal regenbuien gehad. Net als gisteren kwamen er vandaag wederom vele overwaaien en moest ik soms even behoorlijk sprinten om niet te nat worden. Dan ging de hemel ineens open en vielen er druppen naar beneden, waar je u tegen kon zeggen.
De emmer, die ik gisteren had gepakt om de spijkers in te doen, zit nu inmiddels al ongeveer voor de helft vol. Morgen kan ik verder met de tweede stapel. Als dat ook klaar is gooien we een kleed over het hout en komt dát project even zogenaamd in de wacht. Dan moet eerst het gras weer gemaaid worden hier en bij onze vrienden in Flisby en tevens moet er getrimd worden. Daarna wil ik graag de hoeklijsten om het huis maken. Daarvoor hebben we wel droog weer nodig en of dat gaat lukken volgende week is nog maar zeer de vraag. De voorspellingen zijn niet zo goed…
Jikke liet ons ook vandaag weer genieten van haar acties. Dit keer had ze “iets” in de gaten in de houtstek. Eerst zat ze weer een poos volledig stil te kijken, waarna ze ineens in beweging kwam. Nee, niet ergens op duikend, maar heel rustig: ze was aan het onderzoeken. Eerst werden de onderste houtblokken besnuffeld, waarna ze onder de pallet ging kijken. En daar bleef het niet bij, want ze kroop er zelfs half onder! Toen ze niet verder kon besloot ze met haar pootje tussen de blokken “iets” te pakken te krijgen. Helaas zijn alle pogingen op niets uitgelopen, want met lege pootjes kwam ze later in huis. Daar heeft ze maar een paar lekkere snoepjes gekregen. Als troost…
