Een collega van Heiko heeft haar eigen naaibedrijfje. Ze werkt 50% bij Örtengren en 50% voor zichzelf. Onlangs liet ze foto´s zien van een klusje die ze gedaan had: nieuwe bekleding om kussens van een caravan maken. Dat zag er zó netjes uit, dat wij besloten haar ook in te schakelen. Al sinds de emigratie hebben we acht kussens voor vier zitplaatsen. Het bankje en de twee stoelen van het terras. In Blijham hadden we een dergelijk tuinset én in Hällaryd. De kussens van Blijham hadden we meegenomen, omdat eentje eigenlijk te dun was. Elke keer twee kussens pakken is niet erg hoor, alleen dat kon anders. Lotte maakt binnenkort van twee kussens één! Nadat we haar hadden gevraagd en gisteren een stof hadden uitgezocht, nam Heiko vanochtend alle kussens mee, om ze bij haar af te leveren. Waarschijnlijk kan ze er de volgende week al mee aan de slag!
“Wisseling van de wacht!” Op 19 oktober 2019 begonnen we met het gebruiken van de Senseo 3-in-1. We waren er erg blij mee, om er even een of twee kopjes koffie mee te maken. We dachten op dat moment, toen we het apparaat konden kopen, er ook meer pads op de markt zouden komen. Maar helaas. Slechts een enkele keer zijn ze in de supermarkt te vinden. Daarom moesten we ze elke keer online bestellen. We kregen onlangs nog twee zakjes pads van Klaas en Reinie en nu die op zijn, gaan we toch eerst weer over op het normale koffiezetapparaat. Met daarnaast de oploskoffie, welke wij ook heerlijk vinden. Even alle onderdelen bij elkaar gezocht en… Pats! Liggen de zoetjes weer op het aanrecht en op de grond! Bleef ik net met een van de twee padhouders achter de dispenser hangen…
Voor: 
Na: 
Die weer opgeruimd en met het Senseoapparaat naar de kelder, om die in de voorraadkast op te ruimen. Maar daar paste die niet meer in! Er was daar alweer zoveel in gezet: van potten en pannen tot bekers en bordjes voor de picknick, dat er sprake was van een serieus ruimtegebrek! Met het ophalen van de koffiezetmachine had ik het al wel gezien, maar niet willen erkennen… Meteen weer naar boven gegaan, om een emmertje met sop te halen, waarmee ik de kast begon schoon te maken. Niet alleen schoonmaken, echter werd er ook direct geselecteerd: “Gaan we dit nog weer gebruiken?” Zo niet, dan werd het apart gezet, om later naar Erikshjälpen te brengen. Na ruim twee uurtjes kon ik de deur met een tevreden gevoel dichtdoen: de voorraadkast was opgeruimd en netjes!
Vandaag eens een hele andere klus voor Heiko, samen met collega Henke. Wel naar een klant, waar Heiko al veel vaker geweest was. Om bijvoorbeeld het gazon te ontmossen, fruitbomen te snoeien, seringenplanten poten, bestrating af te spoelen met de hogedrukspuit, kunstmest te strooien, keien te verwijderen, bosjes te snoeien, heg te knippen en nog meer. Drie weken geleden had deze oudere dame gevraagd, of er een staalplaat geplaatst kon worden, tussen de grasrand van de buren en haar border. Ze moest elk jaar een aantal keren op de knieën, om het gras van de buren uit haar border met paarsbloeiende seringenstruiken te plukken. Het gras groeide telkens weer naar haar kant en daar wilde ze nu graag een definitieve oplossing voor. Het plaatsen van een stalen plaat, over een lengte van ongeveer twintig meter, was de oplossing. Deze week waren de platen binnengekomen en zodoende konden Heiko en Henke er vandaag mee aan de slag. De staalplaten (cortenstaal, dat snel gaat roesten) waren anderhalve meter lang en veertig centimeter hoog. Enthousiast begonnen ze vooraan bij de weg met de eerste plaat. Maar oei oei! Wat zaten er een wortels en stenen in de grond. Meteen kwamen de twijfels of de plaat niet veel te hoog was.
De buurman had namelijk gezegd, dat hij geen hoog opstaande rand langs zijn grasveld wilde hebben. Hij wilde niet telkens na het grasmaaien ook nog eens moeten trimmen. De rand mocht wat hem betrof daarom maximaal zo hoog zijn, dat hij er met de grasmaaier overheen kon gaan. Oftewel: bovenkant plaat moest ook bovenkant grassprietjes zijn. Dat betekende, dat de staalplaat van 3 millimeter dik, zo´n 35 centimeter de grond in moest. Bij de eerste plaat lukte dat absoluut niet! Heiko en Henke besloten om die even te laten voor wat het was. Ze probeerden plaat twee. Die lukte wel en plaat drie en vier ook. Het ging niet vanzelf, maar toch lukte het ze, om de plaat voldoende diep in de grond te krijgen. Om de buurman van dienst te zijn hadden ze een beetje een creatieve oplossing bedacht. De zijkant van het grasveld van de buurman liep namelijk een beetje rond. Het liep af richting de border van de klant. Toen de staalplaat er stond, ontstond er een soort gootje tussen de plaat en het grasveld. Daarop besloten ze, om de staalplaat zo goed en zo kwaad als het ging te plaatsen en het hoogteverschil met het gras (het gootje) op te vullen met goede grond, om daarin vervolgens graszaad te zaaien. Een beetje creatief zijn, een beetje sjoemelen, echter met een perfect resultaat!
Dit is een foto van internet, met even een voorbeeld van hoe cortenstaal gaat roesten. Best wel grappig eigenlijk en voor de genoemde tuin een leuke oplossing! De laatste platen kregen Heiko en Henke absoluut niet zover de grond in, vanwege grote keien of een rots die daar in de grond zat. Daarop hebben ze twee platen van veertig centimeter doormidden gezaagd. De halve platen van twintig centimeter hoog konden wel geplaatst worden en die kregen een beetje extra steun, door er een paar wapeningstaven aan de binnenkant tegen te slaan. De klant was buitengewoon tevreden over het resultaat. Ze was namelijk aanwezig bij het plaatsen van de eerste plaat en had meteen haar bedenkingen. Ze had niet verwacht, dat het goed zou komen. De klus duurde uiteindelijk 4,5 uur met twee personen, alleen dat deerde niet. Het resultaat was het enige wat telde.
Net na de middag kreeg Heiko een berichtje van Britt, de buurvrouw uit Västorp. Ze vroeg hem of hij vanmiddag thuis was, want ze had wederom een paar vragen omtrent het gebruik van haar mobiele telefoon. Heiko begreep meteen, dat het voor mij bestemd was en stuurde het berichtje dan ook door. Daarop kon ik Britt meedelen, dat ze welkom was om langs te komen. Ik zou haast zeggen, dat ze al begon met excuses maken, toen de deur nog dicht was. Ze had namelijk gezien, dat ze niet mij, maar Heiko had benaderd. Mede als “goedmakertje” en al als dank voor de hulp, had ze een pak zelfgebakken knäckebröd meegenomen. Die probeerde ik natuurlijk meteen en die was me toch lekker! Ik had ook al eens een recept opgezocht en liet die aan Britt zien. Laat het nu precies dezelfde zijn, als die zij had gebruikt! Hoezo toeval? Binnenkort ga ik ook maar eens aan de slag om knäckebröd te maken en daarvoor mag ik Britt bellen, wanneer ik er niet uitkom.
Die had op haar beurt vele vragen voor nu op papier gezet en we liepen ze een voor een bij langs. Er waren vragen over het gebruik van Facebook, WhatsApp, Messenger en Instagram, maar ook over bijvoorbeeld Swish en BankID, de Zweedse versie van DigiD. Al met al waren we drie uur verder, toen Britt haar schoenen weer aantrok en naar huis ging. Uiteraard kwamen ook andere onderwerpen aan bod en babbelden we tussentijds gezellig. Ze moet net thuis geweest zijn, toen ze me een foto stuurde van een paar prachtige planten. Als een schooljuf beloonde ik haar voor hetgeen ze had gedaan, want dat was een van de vele vragen: “Hoe verstuur ik een foto?” En volgens mij heeft zij een foto gestuurd van een plant, die wij ook in de border hebben staan. De keizerskroon. Alleen twijfel ik toch enorm, want die van haar is al nagenoeg in bloei en die van ons komt net boven de grond…
Om even weer tot rust te komen liep ik de tuin in. Het waren intensieve uurtjes: in het Zweeds uitleggen hoe bepaalde apps werken. Niet altijd even eenvoudig en daarmee intensief hoor! Al snel kreeg ik de diverse bomen en hun bloei in de gaten. Zoals bijvoorbeeld de wilde appelboom die, vanaf de weg gezien, links van de oprit staat. Die heeft momenteel vele honderden bloemetjes! Nu hopen we vanzelfsprekend, dat we bijtjes genoeg hebben om al die bloesem te bestuiven. Daarnaast staat een berkenboom. Die hebben we hier wel meer hoor… Ze zijn immers vrijwel in alle loofbossen te vinden en staan het liefst op voedselarme bodem. Kenmerkend zijn de wat ruw aanvoelende twijgen, de oudere takken en stam, die een witte bast dragen en de eirond-ruitvormige bladeren met een dubbel gezaagde rand. Nu de bladeren beginnen te groeien, begint ook de bloei van de katjes, waarvan de mannelijke katjes de meest opvallende zijn: ze hangen namelijk. De vrouwelijke katjes zijn eerst veel kleiner, staan rechtop en gaan pas na de vruchtzetting hangen. Ebba was weer bij me in de buurt en ik zag nog net even, dat ze heel veel interesse toonde in de nieuwe oppottafel. Nee, uiteraard niet om plantjes te poten, maar om even de nageltjes te scherpen. Met andere woorden: de oppottafel is multifunctioneel!
Eerder schreef ik over het aantal mensen dat vanuit andere landen emigreert naar Zweden. Maar hoe zit dat nu eigenlijk met de Zweden zelf? Hoeveel Zweden emigreren er jaarlijks naar andere landen? Gelukkig wordt ook dat bijgehouden en kon ik het terugvinden op het internet. De emigratie vanuit Zweden varieerde in de jaren 2000, maar kende een stijgende trend. Zo varieerde de emigratie van 32.141 mensen in 2001 tot 55.830 in het topjaar 2015. In 2020 emigreerden 48.937 mensen, een stijging ten opzichte van het jaar ervoor. Het aantal emigranten wordt onder meer beïnvloed door de omvang van de immigratie in voorgaande jaren. Sommigen die emigreren voor bijvoorbeeld studie of werk en emigreren na een paar jaar terug naar Zweden. En dat terwijl de afgelopen jaren het aantal mensen met het Zweedse staatsburgerschap is toegenomen en in 2020 80.175 mensen het Zweedse staatsburgerschap hebben gekregen. Dat waren 15.969 mensen, of 25 procent, meer dan in 2019, toen 64.206 mensen het Zweedse staatsburgerschap kregen. Een kleine berekening: Zweden groeide in 2020 met ruim 31.000 mensen.
