Zelf mokkataart gemaakt

 
Nee, nog niet! De sanseveria die in bloei staat, laat ook deze ochtend nog steeds geen bloemetjes zien. Meteen wanneer ik ´s ochtends beneden kom, kijk ik er even naar. Nee, nou lieg ik ook nog! Nadat ik een kopje koffie heb gemaakt, kijk ik er even naar. Heiko en ik zijn zo langzamerhand beide enorm nieuwsgierig, hoe de daadwerkelijke bloempjes eruit gaan zien. Uiteraard heb ik al even op internet gespiekt en gezien, dat die heel leuk zijn. Maar waarom komen er bij onze plant geen knoppen open? Het schijnt namelijk, dat alle knopjes (de groene stengeltjes) uiteindelijk opengaan. Hopelijk komt het nog zover! De behandeling van de plant gaat bovendien als voorgeschreven. Dat kan dan toch niet de reden zijn. Afwachten!

Heiko begon vanochtend met het in kleine stukken zagen van het hout, dat hij donderdag en vrijdag van zijn werk mee had genomen. Eerst alles zagen, in stukken van 35-40 centimeter. In totaal twee aanhangers vol dikke (re) takken en stammen. Daarna ging Heiko verder met het verwerken van de dunnere takken. Die hoefden niet ook nog eens gekloofd worden en konden zodoende meteen in de houtstek gestapeld worden. Na de middag ging hij verder met de dikkere stammen. Die ondergingen wel een vervolgbehandeling en wel op de kloofmachine. Daarna konden die naar de houtstek gebracht worden.

Heiko had tijdens zijn klus wisselende weersomstandigheden. De dag begon nogal frisjes. Gelukkig niet al te veel wind, want die maakt het de laatste dagen (te) koud om buiten te werken. Rond een uur of negen kwam het zonnetje achter de wolken vandaan en dat was het ogenblik, dat Heiko besloot om naar buiten te gaan. En hij werd de hele dag een beetje verrast: het ene moment was het bewolkt en regende het heel lichtjes, het andere moment scheen de zon. Weer even later kreeg hij een hagelbui over zich heen. Toen moest hij verplicht even naar binnen. Een beetje regen geeft hij niet om, maar die hagelbui was te veel van het goede.

Toen begon hij gewoon aan het demonteren van de kapotte klover. De kleine kloofmachine, die we ooit in Nederland hebben gekocht, lekte olie. De hydraulische olie die in de grote gele buis zit, lekte eruit, doordat een of meerdere rubberen keringen kapot zijn. Daarvoor had Heiko het apparaat ter reparatie aangeboden bij een bedrijf in Tranås. De monteur aldaar stelde vast, dat er meerdere oliekeringen kapot zijn en dat de reparatie duurder zou worden, dan een nieuwe kloofmachine zou kosten. En deze machine was het, gezien zijn leeftijd en huidige waarde, niet meer waard. Aldus de monteur. Zodoende kwam Heiko destijds met de kapotte kloofmachine terug naar huis.

Iets is kapot en kan in principe weggegooid kunnen worden. En dat, terwijl het kapotte onderdeeltje slechts een paar euro kost. Het maken van iets dergelijks ziet Heiko dan juist weer als een uitdaging. Nog nooit eerder heeft hij zo´n apparaat uit elkaar gehaald. Laat staan gerepareerd. Er gaan veel werkuren in zitten, maar als het betreffende onderdeel inderdaad slechts een tientje kost, vindt hij het leuk om te proberen het weer goed werkend te krijgen. Lukt het niet, is er uiteindelijk geen man overboord. Het apparaat is immers toch al stuk. Lukt het wel, heeft hij weer veel geleerd, over de werking van zo´n apparaat. En wat te denken van de voldoening die het hem zal geven! Hij weet nu in ieder geval wat voor kering hij moet hebben. Die gaat hij volgende week in Tranås bij de speciaalzaak kopen.
 
Een van de mooie, rechte lange boomstammen van buurman Erling had Heiko achter de hand gehouden. Die was van een behoorlijke doorsnee en mooi egaal. Vooral dat laatste is niet zo gewoon. Vaak zit er een deuk in of juist een uitstulping, wat de stam weer onbruikbaar maakt. Deze was prima! Op speciaal verzoek, zaagde hij er vandaag drie plakken van af. In ieder geval wil ik eentje gaan gebruiken om het eland gewei op vast te maken. Die andere twee zullen te zijner tijd voor decoratie gebruikt worden. Hoe of wat? Nog geen idee. Alhoewel… Toen Heiko ze zaagde, dacht hij dat hij er ook vier schijven ging zagen, die als houten wielen kunnen gaan fungeren. Voor “iets” in de tuin. Iets met een bloemenbak of zo? De schijven liggen nu voor een poosje voor de douche in de kelder. Ze zijn behoorlijk vochtig en daarom moeten ze maar even drogen. Misschien een week of twee, drie.


Na de hagelbui en het demonteren van de oude klover, zette Heiko het werk buiten nog maar even voort. Onder fantastische weersomstandigheden! Het zonnetje vergezelde hem bij zijn werkzaamheden en maakte het werk buiten werkelijk bijzonder aangenaam. Vandaag werd ons weer duidelijk, dat het maart is. Die roert duidelijk zijn staart: dan zomers weer, dan ineens weer winters weer. Want zelfs Koning Winter wil nog even laten zien, dat hij nog niet is afgetreden en nog steeds (een beetje) regeert. Na het kloven en stapelen harkte Heiko alle spaanders en zaagsel weer bij elkaar en bracht vier volle kruiwagens met afval naar de houtwal. Rechts in de tuin, achter het trollenhuisje. En daarmee liet hij de boel weer netjes en schoon achter. In afwachting van de volgende lading hout, die hij waarschijnlijk maandagmiddag aan het einde van de werkdag weer mee kan nemen.

 
Ik hield mij vanmiddag bezig met het maken van een mokka taart. Ik ben gek op mokkagebak, alleen heb ik dat hier in Zweden nog nooit ontdekt. Wel mokkaschuimgebak, maar dat is lang niet zo lekker dan echte gebak! Misschien herinner je je dat gebak wel: toen viel ik nog in die winkel… Onlangs was Froukje jarig en die kreeg voor haar verjaardag een… mokkataart. En wat nam haar bazin mee voor bij de koffie? Mokkagebak. Toen ik vanochtend op zoek was naar een recept van brood kwam het recept van de mokkataart voorbij, die ik al heel lang geleden ooit eens op papier had gezet. Alleen was het veel werk om een te maken. Daarbij het grote risico, dat het niet zou smaken: laat maar. Toch ging ik ermee aan de slag en kreeg meteen een gigantische meevaller.
   
Er lag nog een kant en klare taartbodem in de kelder, die ik er voor kon gebruiken. De basis was er daarmee al, wat een hoop werk scheelde! Waarom moeilijk doen, terwijl het makkelijk kan? Voor de romige mokkavulling en topping kookte ik water en loste daar oploskoffie in op. Die werd, toen de sterke koffie koud was, samengevoegd met de slagroom, vanillesuiker, suiker, bakpoeder en suiker. Oh, dat was al zo lekker. Ja, ik moest toch zeker wel even proeven? Op de twee lagen van de taartbodem kwam een laagje mokkacrème. Daaroverheen deed ik een paar korreltjes hagelslag. Bovenop werd de crème in slingers gespoten, alsook een paar toefjes slagroom. Tenslotte weer een paar korreltjes hagelslag eroverheen. Oh, nam Heiko nu maar een koffiepauze, dan konden we proeven…

Wist je dat naar schatting 200.000 Zweden glaucoom hebben? Glaucoom is een veel voorkomende ziekte, die tot blindheid kan leiden. Van de 200.000 mensen die deze ziekte hebben, weet ongeveer de helft niet, dát ze de ziekte hebben. Het ontbreken van symptomen maakt het moeilijk om het op te sporen. Het is overigens de oogzenuw die aangetast wordt, wat op de lange termijn kan leiden tot blindheid. Als men niet op tijd wordt behandeld. Daarom is het heel belangrijk, om glaucoom in een vroeg stadium op te sporen. Zo kan er immers snel actie worden ondernomen. Om tekenen van verlies van het gezichtsveld en schade aan het oog te vinden, is een uitgebreid visueel onderzoek nodig. En dat onderzoek is zowel een drukmeting, een gezichtsveldmeting, als fundusfoto´s. Bij de meeste opticiens worden deze onderdelen altijd meegenomen in hun standaardonderzoek. Aangeraden wordt, dat 65-plussers elk jaar een oogonderzoek laten doen en mensen onder de 65 om de twee jaar.

Glaucoom wordt vaak geconstateerd bij ouderen. Eveneens heeft glaucoom een hoge erfelijkheidsgraad. Als er in de familie glaucoom voorkomt, en dan met name bij ouders en broers en/ of zussen, moet men extra voorzichtig zijn en regelmatig het onderzoek laten doen. Vaak wordt in de eerste fase slechts één oog aangetast. Het gezonde oog compenseert dan het verlies van gezichtsveld in het andere oog. En dat is een van de redenen, dat men vaak niet weet dat men glaucoom heeft. Als er tijdens het onderzoek tekenen van glaucoom worden geconstateerd, wordt een verwijzing naar een oogarts gestuurd. Die moet de uiteindelijke diagnose stellen. Eenmaal zeker van de aandoening wordt de behandeling gestart. Vaak in eerste instantie in de vorm van druk-verlagende oogdruppels. Dit om de ontwikkeling te vertragen. Mijn moeder had ook glaucoom en daarom laat ik ook elke twee jaar mijn ogen testen. Tot nu toe alles goed! Ja, het was inderdaad “Wereld Glaucoom Dag”.

Kun je trouwens raden wat wij vanavond bij de koffie hadden? Nou? Ja! Een stuk mokkagebak! En oh, oh, oh… Wat smaakte die ons goed! Wat had ik die smaak gemist. Ja, echt gemist! Vanmiddag hadden we hem niet meer geproefd, want toen Heiko eindelijk stopte was het bijna etenstijd. De taartbodem was prima van smaak. Daarvoor hoef ik beslist de volgende keer niet zelf eentje te bakken. De volgende keer? Reken maar! En ik maar denken, dat het zo moeilijk te maken was…