Zelf kibbeling gebakken!

Een paar weken geleden, het was volgens mij medio juni, hadden we elkaar iets beloofd. Een onderlinge afspraak gemaakt zeg maar. We zijn veel aan het werk, al dan niet intensief, omdat er hier altijd wel iets te doen is. Of je ziet iets in huis wat je wilt aanpakken of je wilt iets in de tuin doen. En als je écht wilt ben je zeven dagen in de week bezig. Daarentegen is er hier in de omgeving nog heel veel te ontdekken, te doen en te zien, waar dan gewoonweg geen tijd voor is. Nou, die tijd is er wel, maar er wordt geen tijd voor vrijgemaakt. Juist dat laatste zouden we meer gaan doen. Dat het niet zomaar een “afspraakje” was, is dit weekend weer gebleken. Zo hadden we gisteren immers een prachtige dag in de omgeving van Gränna.

Het was vandaag een sombere dag. Vele wolken zorgden ervoor, dat de zon niet tevoorschijn kon komen en vanochtend viel af en toe een buitje. Dan gaan Jikke en Ebba niet snel naar buiten en blijven ze nog lekker een poosje in hun mandjes liggen. Warm en droog. Wij maakten op dat moment een planning voor deze dag. Overigens liggen de dametjes altijd in dezelfde mand. Je zult Ebba nooit in die van Jikke zien liggen of andersom. Eveneens een onderlinge afspraak? Voor vandaag hadden we in ieder geval twee puntjes op de agenda staan en het had niets te maken met werken. Als eerste had ik een advertentie gezien van de loppis in Aneby. Het was schijnbaar de opening van het seizoen, omdat men het had over de “première”. Nadat we het vanochtend lekker rustig aan gedaan hadden gingen we na de lunch vol verwachting naar de loppis. We namen de route via Askeryd, via het meer Assjön.

Assjön is een meer in de gemeente Aneby en de gemeente Nässjö in Småland en maakt deel uit van het stroomgebied van de Motala-stroom. Het meer heeft een oppervlakte van 4,79 vierkante kilometer en ligt 252 meter boven zeeniveau. De stranden zijn grotendeels met rotsen, zand en keien bedekt, terwijl de vegetatie bestaat uit schaars riet. Het meer is grotendeels omgeven door naaldbossen, met elementen van landbouwgrond uit het noordwestelijke deel. Het meer heeft een zeer hoge biologische waarde. Zoetwaterparelmosselen komen stroomafwaarts voor en je zult er broedende zee-afhankelijke vogels aantreffen, zoals bijvoorbeeld grote duiven, visarenden, kleine kraaien en slechtvalken. Veel voorkomende vissoorten zijn witvis, snoek, voorn en baars. Het meer is aangewezen als landelijk bijzonder waardevol water (natuur) en wordt geacht een zeer hoge natuurwaarde te hebben. Een mooi uitzicht hadden we dit keer niet, omdat er juist op dat moment een flinke regenbui viel…


Op het moment, dat we in Aneby, bij het Folketspark op de parkeerplaats stopten, was het echter weer droog en kwam het zonnetje zelfs af en toe tevoorschijn. Een goed teken. Toch? Het viel ons meteen op, dat er zelfs twee partytenten op het terrein stonden. Zouden daar in ook spulletjes aangeboden worden? Nee, want toen we er langs liepen bleken er tafels en stoelen in te staan. En beide tenten waren leeg! Ook het gebouw waar we onze eerste veiling hadden meegemaakt, een soort clubhuis, was leeg. Waar was de loppis dan? Ineens keek Heiko me lichtelijk geïrriteerd aan en zei “Het is in de kantine!” Oh, dat was even iets anders dan we ons hadden voorgesteld. De kantine is ongeveer het formaat van onze kamer! Toen we ook nog eens meerdere mensen voor en in de kantine zagen staan, was onze beslissing snel genomen: we wilden niet meer kijken (vanwege de pandemie) en we dropen af, richting auto. We gingen weer naar huis…


Lang treurden we niet, want de route van en naar Aneby blijft altijd interessant. Of het zonnetje schijnt of dat er sneeuw ligt of, zoals nu, dat het bewolkt is. De wolken op zich zijn immers al fantastisch leuk om een poosje in de gaten te houden. Met de wind, die vandaag waaide, kreeg je nagenoeg meerdere beelden per minuut te zien. Zo snel veranderde het beeld. Donkere wolken en dan weer spierwitte. Dan vraag je je ineens af, of wolken ook leeg kunnen regenen? We weten allemaal, dat na regen uiteindelijk de zonneschijn komt. Neemt de regen dan al het water uit de wolken mee? Het antwoord luidt: nee. Zo moeten de druppels bijvoorbeeld groot en zwaar genoeg zijn om überhaupt te kunnen vallen. Er zullen daardoor altijd kleine druppels achterblijven, die zichtbaar blijven als een wolk. Moeten er trouwens wel genoeg overblijven. Die wolk van de rest-druppels zal best wel een keer verdwijnen, maar dat komt dan door de verdamping van die kleine druppeltjes. Ze veranderen dan weer in de waterdamp, waarmee de volgende wolk gevormd kan worden. De wolk zal dus nooit leeg raken, omdat er zich een telkens herhalend proces plaatsvindt. Grappig!

En dan zie je plotseling, dat een auto niet op de parkeerplaats staat, maar er volledig voor! Vanaf Aneby richting Bordsjö, bij de splitsing met de weg 33, ligt sinds enige tijd een carpoolplaats. Daar zien we regelmatig auto´s staan, waarmee duidelijk is, dat daar dankbaar gebruik van gemaakt wordt. Alleen is het toch de bedoeling, dat de auto óp de parkeerplaats staat? Hoe is het mogelijk, dat deze er vóór staat? Is de bestuurder onwel geworden en daardoor doorgereden? Heeft de bestuurder het gaspedaal per ongeluk ingedrukt, terwijl hij de rem wilde gebruiken? Het is natuurlijk voor de eigenaar onvoorstelbaar zuur, dat je dan ineens niet meer terug kunt en je auto moet achterlaten. En daar staat ie dan. Zo te kunnen beoordelen ook al een poosje. Waarom wordt de auto niet weggehaald? Omdat we vaker schade-auto´s aan de kant van de weg zien staan willen we dat toch eens uitzoeken.
 
Eenmaal thuis gingen we aan de koffie en thee en namen we er een lekker koekje bij. Met de nadruk op “je” want de broeken zitten nog steeds strak(ker). Toch wilden we beide eigenlijk wel, dat we meteen met het avondeten aan de slag konden gaan, want het tweede puntje op onze agenda was namelijk zelf kibbeling maken! Dat kennen ze hier niet. Althans niet zoals wij gewend zijn. We hebben ooit eens een bakje met kleine stukjes vis in de diepvries van een supermarkt zien liggen, alleen was dat niet met een knapperig korstje. Vaak trakteren we ons in Hoogezand of Oude Pekela op dit lekkers, alleen daar hadden we tijdens ons laatste bezoekje totaal niet aan gedacht. Ja, op de terugreis, op de boot. Maar waarom zouden we dit zelf niet kunnen maken?

 
Al snel kwamen we erachter, dat kabeljauw in de Zweedse taal torsk is en dat hadden we afgelopen week gekocht. De stukken vis werden in kleinere mootjes gesneden en daarna met een kruidenmix van peper en zout met citroen ingewreven. Het beslag werd gemaakt van meel, twee eierdooiers en bier. Tijdens het verwarmen van de frituur maakte ik sla klaar (uit eigen tuin) en bakte ik een paar aardappelpartjes. Toen de olie warm genoeg was konden de mootjes vis door het beslag gehaald worden en voorzichtig een voor een in de frituur. Al snel werden ze mooi van kleur, wat een teken was, dat ze klaar waren. Oh, wat heeft het ons lekker gesmaakt. We hoeven voor de volgende portie nu niet weer te wachten tot we in Nederland zijn. We maken het zelf. Eet smakelijk!