Geen widgets gevonden in de zijbalk

Het is momenteel lente in Ödarp. De boswilg achter ons huis zit nu vol gele katjes! Wist je, dat wilgen vooral zijn benut voor vlechtwerk voor manden, wanden van vlechtwerkhuizen, oeververstevigingen, stoelen en wiegen? Wilgen om te vlechten werden niet in het wild geoogst, maar gekweekt. En weet je wat “grienden” zijn? Dat is aangeplant wilgenhakhout. Het hout van de boswilg werd vroeger speciaal benut voor stelen en allerlei werktuigen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een hamer, maar eveneens voor wandel- en drijfstokken en voor bezemstelen! De boswilgen werden hier niet speciaal voor aangeplant, wat zou betekenen, dat de voorraad in het wild vermoedelijk meer dan voldoende was. Helaas moet onze wilg in zijn eentje leven…

Gisteravond, toen wij later op de avond genoten van een prachtige zonsondergang, vertrok hun boot om kwart voor zes vanuit Kiel in Noord-Duitsland. De bestemming was Gotenburg. Daar kwamen ze vanochtend om negen uur aan, na een geslaagde nachtrust en een goed ontbijt. Voor de tweede keer in hun leven zetten Marco en Viviën voet op Zweedse bodem! Vorig jaar waren ze hier voor het eerst op vakantie en vooraf waren ze door ons gewaarschuwd: “Zweden is mooi, Zweden is voor een groot deel ongerepte natuur, Zweden betekent rust en ruimte, Zweden is verslavend!” En dat blijkt! Ze zijn na de vijf fantastische weken vorig jaar huiswaarts gegaan, om vrij snel daarna nieuwe plannen te maken voor opnieuw een vakantie in Zweden.

.

Deze keer “slechts” drie weken en in een heel ander gebied. Vanaf Gotenburg reden ze, snelweg vermijdend, op binnen weggetjes in een rustig tempo naar ons toe. Zoals Marco het noemde “We zijn op reis, niet op de vlucht”. Rond de klok van twee kwamen ze vanmiddag bij ons de oprit oprijden. Wat weer leuk! Het was bijna een jaar geleden dat ze hier ook waren. Om precies te zijn 50 weken. Toen met hun tentje, die ze hier ergens op het grasveld hadden opgesteld. Deze keer hadden we hen met de camper verwacht. Aangezien ze deze drie weken samen met een ander stel optrekken hebben ze voor de auto gekozen. Ze maken gebruik van drie verschillende huisjes, om zo de omgeving aldaar beter te kunnen ontdekken. Het eerste huisje hebben wij voor hen geregeld en is het huisje “Slogebo”, dat op acht minuten rijden afstand van ons huis staat. Daar gaan ze morgen in, tezamen met het andere stel. Voor ons zijn ze een dag eerder gekomen, zodat wij gezamenlijk uitgebreid de tijd zouden hebben om bij te praten. Deze nacht zullen ze dan ook bij ons slapen. Alles was vooraf besproken en doorgenomen. In de tvättstuga hadden we ruimte gemaakt voor hun bedjes/ matrasjes, zodat ze daar in alle rust kunnen slapen.

Het was vanaf de eerste minuut dat ze bij ons waren, niet meer stil. Er werd gepraat, gepraat en gepraat! En waarover? Over van alles en nog wat. Onder andere over de aankoop van hun twee biggetjes. De twee die van Marco geen naam krijgen, omdat je je er anders wellicht te veel aan gaat hechten. Voor hem zijn ze gekscherend “Karbo” en “Naadje”… Het stukje van hun tuin achter hun huis, dat deze twee dieren toegewezen hebben gekregen, was binnen een paar dagen volledig omgespit. Alle gras en onkruid was verdwenen en wat restte is een stuk zwarte grond met vele kuilen.

Marco vertelde ons, dat er een bedrijfje is dat varkens verhuurt. Als je bijvoorbeeld een stukje grond hebt of een bouwkavel, wat volledig overwoekerd is door onkruid, kun je er twee of meer varkens op laten grazen en woelen. Binnen een week is het kaveltje weer volledig onkruidvrij! Wij kenden wel het principe van de schapen verhuur, om het gras in de provinciale bermen en gemeentelijke speelweiden kort te houden, maar varkens in de verhuur… Nee. Slim concept! Verder hoorden we van een grote brand bij hun buren. Midden in de nacht. Dat was uiteraard enorm schrikken en heel erg om mee te maken. Nu is het echter tijd voor vakantie: alles even achter je laten en genieten van alles wat Zweden te bieden heeft.

Ze hadden op ons verzoek een paar pakken hagelslag meegenomen, maar meer dan we besteld hadden. Hartstikke bedankt daarvoor! Eveneens hadden ze als cadeautje een aantal zakken met bloembollen voor ons meegenomen. Prachtig, om de tuin kleur te geven! En dat was nog niet alles: uit een grote tas kwamen ook nog een aantal droge worsten. Drie pakketjes met worsten van elke Noordelijke provincie. Wat toch lief! We hadden vergeten te melden dat ons vorige bezoek, Jan en Dietske, ons ook droge worsten meegenomen en daarvan gaan we de komende tijd van genieten! Uit Assen kwamen ook nog drie pakken kerrie-zuurkool. Jan had gelezen, dat ik dat zelf gemaakt had, terwijl zij het met regelmaat aten, maar dan kant en klaar. Ook de zuurkool gaan we binnenkort proberen.
“Bedankt voor alle cadeautjes, lieve vrienden!”

Aan het einde van de middag schoven we samen aan de keukentafel. Het was hoog tijd voor een warme hap! Op het menu van vandaag stond een broccoli-schotel. Met een falukorv. Laat nou Viviën nog tegen Marco hebben gezegd, dat ze hoopte dat er iets gemaakt zou worden met de falukorv! Hoezo toeval? Het eten viel goed in de smaak. Laat werd het deze avond niet. Zij waren moe van het rijden en de indrukken en wij van de voorbereidingen en het bezoek van Jan en Dietske, die ons gisteren weer verlieten.

In de loop van de vandaag kregen we nog een aantal berichtjes van Jan en Dietske. Ze hadden hun hotel vanochtend verlaten, nadat ook zij heerlijk hadden geslapen en een goed ontbijt hadden gehad. Ze reden ook in Duitsland niet (steeds) op de snelweg, maar daar werden eveneens de kleinere wegen genomen. Dan zie je immers veel meer mooie dingen! Zijn de foto´s niet fantastisch?

Jan vond echter het zand, stof en de vogelpoep uit Zweden niet zo fantastisch. Eigenlijk gewoon “jig”! En daarom hadden ze nog voordat ze thuis waren om de auto uit te pakken, al een ritje naar de autowasserette gemaakt: het Zweedse zand, stof en de vogelpoep was van de auto afgespoeld! Einde vakantie… Maar wel weer geweldige herinneringen gemaakt!

Elise stuurde ons een foto van hun zoon Jelte, die aan de keukentafel zat met een nieuwe hobby: “Diamant Painting”. Jeetje zeg, hij ook al. Eerder zagen we dat Merle er mee bezig was en zelfs iets voor ons beide gemaakt had. En nu lijkt Jelte er ook veel plezier aan te beleven! Jelte is namelijk bezig om een afbeelding van een poes te maken. Mooi hoor! Er is wel (heel) veel geduld voor nodig, want er gaan duizenden “diamantjes” op zo´n afbeelding… Ze hadden Heiko zijn moeder ook al gepolst of het iets voor haar zou zijn en waarschijnlijk begint zij er ook aan. Mij hadden ze eerder eveneens al gevraagd, maar ik heb er netjes voor bedankt…

Vorige week donderdag (het lijkt alweer heel lang geleden), reden we met Jan en Dietske terug vanaf Aneby. Daar hadden we toen de pizzeria bezocht. Op de terugreis genoten we van de zonnestralen, die de omgeving oranje-geel maakten. Die beelden zijn daardoor ineens heel anders. Mooier? Nee, maar wel meer bijzonder.

We zagen ook, dat de oevers van het kanaaltje weer meer hun oorspronkelijke vorm hadden aangenomen. Er stond lang niet meer zoveel land onder water dan een paar weken geleden. Zelfs de strobalen stonden weer op het droge! Wat een geluk, want als die te lang in het water staan en er maar een heel klein scheurtje in het plastic zit, dan is de voorraad af te schrijven. Nu waarschijnlijk niet en daarmee hebben de koeien van deze boer in ieder geval eten voor de komende winter! Maar dat duurt nog zó lang: we gaan nu verder met het genieten van het voorjaar, van de lente!

6 gedachten over “Ze zijn weer in Ödarp!”
  1. Wat een goed idee om varkentjes te gebruiken om de grond te verbeteren. Had ik nog niet van gehoord. Heerlijk voor die dieren om zo hun gang te kunnen gaan!

      1. Mijn tuin is te klein. En bezig met een groententuintje.
        Denk ook niet dat mijn buren het fijn zouden vinden….

Laat een antwoord achter aan Wilma Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.