Nog twee dagen en dan is de maand maart ook alweer voorbij. Sterker nog: het eerste kwartaal van het jaar 2021 is dan een afgesloten hoofdstuk. Het mooie is wel, dat de temperaturen steeds verder omhoog gaan en dat de sneeuwperiode nu achter ons ligt. De handen jeuken ons, om weer iets in onze eigen tuin te gaan doen: een beetje onkruid wieden, een paar bosjes snoeien, een klimop terugsnoeien, het gras weer netjes maken door alle takjes en dennenappels eraf te zoeken, paar gaatjes vullen met zand en beetje graszaad zaaien, de té brede heg voor ons huis smaller maken… Genoeg te doen én leuk om te doen! Maar dan wel bij een temperatuur van zeker boven de tien graden en het liefst met niet teveel wind. Nog een paar weekjes geduld.
Heiko was vanochtend om zeven uur weer begonnen bij Örtengren. Net toen hij naar beneden wilde gaan, zag hij een tractor met vegers rijden. Die maakte de straat weer schoon, nadat er de afgelopen winter veel grof zand en steentjes op gestrooid waren om de gladheid te bestrijden. Heiko kon vanochtend eerst de klus bij een bedrijf “met de elf geldboompjes” afronden. Daar was hij vrijdagmiddag begonnen. Vandaag besteedde hij daar nog twee uurtjes aan. Samen met een collega. Een nieuwe collega trouwens, eentje met veel ervaring. Hij was onlangs vanuit Husqvarna naar Tranås verhuisd. Heel fijn dat er een extra collega is, want altijd werk genoeg. Vanochtend bestond het werk van de nieuwe collega uit het vasthouden van de lange trap. Nee, hiervoor was hij geen ervaring nodig, maar het is wel verantwoordelijk werk. Heiko moest namelijk hoog in de boom klimmen, om de toppen te kunnen snoeien. Het waaide erg hard en de trap waaide meteen om, als ze die gewoon los lieten staan. Ook als er iemand op de trap stond was het erg link.
Veiligheid boven alles en daarom stuurde de baas hun tezamen op pad: een voor het knippen en een voor het vasthouden van de lange trap. Eveneens voor Heiko: op deze manier kon hij een beetje kennis maken met Henrik, de nieuwe collega. Na de frukost ging hij verder met Anton op pad. Bij een klant, die ietsje buiten Tranås woonde, moest een verwilderde appelboom flink gesnoeid worden. Heerlijk vinden ze dat. Ze zijn beiden nogal resultaatgericht ingesteld en dan zijn dat soort verwilderde bomen een uitdaging voor ze. Verder moest er een klein, jong fruitboompje even rechtop gezet worden. Die was door de wind een beetje scheef gaan staan. Tenslotte moest er een dikke zijtak van een grote berkenboom afgezaagd worden.
Helaas waren beide motorkettingzagen nog bij de reparateur en moest deze dikke tak er op een milieuvriendelijke manier afgezaagd worden. Oftewel de ouderwetse beugelzaag kwam eraan te pas. Vooraf hadden Heiko en Anton daar al lol over, maar in de praktijk bleek dat best goed te werken. Op de grond werd de dikke tak van de kleinere zijtakken ontdaan. De grotere stammen? Die verdwenen op de aanhanger, om later overgepakt te worden in de kofferban van onze Volvo. Dit klusje ging voorspoedig met z´n tweeën en zodoende konden ze nog net voor de lunch een andere verwaarloosde appelboom te grazen nemen. ´s Middags was het even een beetje improviseren en (re-) organiseren. Dat nam Heiko voor zijn rekening. Örtengren had namelijk geen tijd voor zijn medewerkers. Er moesten veel boeketten gemaakt worden en het was enorm druk in de winkel. Zodoende nam Heiko die verantwoordelijkheid over en stuurde hij in de taakverdeling.
Håken kon alleen naar een klant om een paar fruitbomen te knippen, Palle en Henrik naar een ander adres om een heg onkruidvrij te maken en hijzelf ging met Anton met de aanhanger achter de Volvo, op vier verschillende adressen de afgeknipte takken ophalen en uiteindelijk naar de stort brengen. Natuurlijk kijkt Heiko dan altijd even naar de locatie waar de dikkere stammen gedeponeerd kunnen worden. Helaas, niets van enige omvang te bekennen. Nét op het moment dat ze de aanhanger leeg hadden kwam er een kleine tractor met aanhanger aanrijden. Anton stootte Heiko aan en zei “Kijk daar eens!” Op die aanhanger lagen allemaal dikke stukken boomstam. Perfect! Heiko sprak de bestuurder van de tractor aan en even later lag dat hout op de zojuist geleegde aanhanger van Örtengren. Wát een toeval! Even later reden ze met een vollere aanhanger het terrein van de stort àf, dan toen ze ernaartoe reden. Het hout legden ze ergens op een rustige plek in Tranås neer, zodat Heiko dat morgen, op zijn vrije woensdag, daar weg kan halen.
Gistermiddag, tijdens het filteren van de wijn-in-wording, was Ebba gezellig bij mij in de keuken. Ondanks het mooie weer had ze besloten mij gezelschap te houden. Eerst op de mat, toen een poosje op de tafel en daarna op het kleedje, waar de laatste maanden het wijnvat, of beter gezegd het gistingsvat, op gestaan heeft. Voor een keertje natuurlijk veel leuker dan haar krabpaal. Natuurlijk “praten” we dan met z´n tweetjes. Over het weer, over eten, over slapen, over werken… En terwijl ik dat deed ging ze kopjes geven aan het kleedje: ze wilde geaaid worden! Nadat ik dat had gedaan, ging ze heel tevreden languit liggen en keek me liefdevol aan. Die schat!
De neef of de oom van de sanseveria krijgt weer jonkies! Oeps! Dan zal het natuurlijk wel de nicht of de tante zijn, mannen krijgen immers geen kinderen. Deze plant, de Afrikaanse Speer, is in ieder geval familie van de vrouwentong, zoals de sanseveria ook wel genoemd wordt. Onder bij de stam komen weer nieuwe loten. Toevallig zag ik ze tussen de steentjes zitten. De steentjes meteen maar even aan de kant gelegd, zodat de twee licht en lucht krijgen. Het is niet de eerste keer, dat de speer jonkies krijgt. Toch leuk, dat deze plant het hier zo naar de zin heeft. Overigens zijn we begonnen met één pot met stengels van deze plant en dat zijn er inmiddels al twee geworden. Als ze net zo snel groeien als de vrouwentong kunnen we onze borst nat maken. Dan blijven we aan het scheuren en verpotten. Van 1 naar 2, van 2 naar 4, van 4 naar 8… Ehhh, waar moeten die allemaal staan? Misschien kunnen we ze verkopen aan Örtengren…
Vandaag had ik me weer met enige regelmaat beziggehouden met de verrassing voor Heiko. Zo leuk om te doen. Maar we moesten ook nog eten! Dat ging haast fout, zo was ik met … bezig. Gelukkig wist ik vanochtend al wat het zou gaan worden en daarmee was het een en ander ook al voorbereid. Iets wat we beiden (ook) graag lusten, namelijk kip! Daar kun je zo ongelofelijk veel gerechten mee maken. Heerlijk! De variant voor vandaag was met rijst en boontjes. En dan niet de kip braden met kipkruiden. Het werd gebakken met onder andere uitjes, tomaatjes, pindakaas, ketjap en een beetje zout. De kip werd inderdaad eigenlijk in pindasaus klaargemaakt. Dat werd met veel enthousiasme door Heiko ontvangen én opgegeten. Mooi hoor, zo´n dankbare eter!
