Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vanochtend stapte Heiko uit bed met veel pijn in zijn rechterheup. Hij had slecht geslapen. Ik kende eentje, die niet slecht geslapen had: ons dametje Ebba! Die was gisteren zo blij! Eindelijk was die vreselijke kap afgegaan en afgebleven! Ze schoot gistermiddag met een behoorlijke sprong in haar hangmandje en begon die te liefkozen. Ja, echt! Ze ging met haar kopje langs het mandje en langs de touwen, waar het mandje aan hangt. Toen ze die alle vier had gehad ging ze uiteindelijk liggen, om zich lekker te wassen. Dat had ze immers al een poosje niet gedaan. We hadden haar wel geborsteld, waardoor losse haren verdwenen, echter gewassen had ze zich niet. Na deze bezigheden ging ze uiteindelijk lekker slapen in haar tipi.

Helaas gold dit dus niet voor Heiko. Zelfs de mooie zonsopkomst van deze dag kon de pijn niet verzachten… De fysiotherapeut had gisteren verschillende bewegingen gemaakt met Heiko zijn been, om op den duur de juiste spier te vinden die hem dwars zat. Daardoor en misschien nog extra door het wassen van de auto´s, was het zere plekje waarschijnlijk behoorlijk geïrriteerd geraakt. Het zit precies op één plek, waardoor het idee groeit, dat het daadwerkelijk wel eens een slijmbeursontsteking zou kunnen zijn. Om twintig minuten over tien had hij echter een afspraak staan bij de chiropractor in Tranås. Hij twijfelde sterk of hij daar wel heen wilde gaan. Zich realiserende, dat zij met de rug aan de slag zou gaan en niet met die heupen, besloot hij toch maar heen te rijden.

Ze zag hem een beetje kreupel naar binnen lopen en vroeg meteen naar de oorzaak. De slijmbeursontsteking kwam haar niet onbekend voor en het leek haar inderdaad goed, dat er een spuit met cortison gezet zou worden. Cortisone (steeds verkeerd geschreven…) is overigens een sterke ontstekingsremmer die, ofwel via tabletten, ofwel via injecties wordt toegediend. De chiropractor begon met de behandeling en ze maakte de wervels en het bekken weer los. De manier waarop ze dat deed kwam Heiko grotendeels bekend voor. Zijn fysiotherapeut uit Onstwedde, Rob Slot, deed het op een vergelijkbare manier! En daar was hij altijd zeer tevreden over. Heiko is dan ook blij, dat hij dit adresje nu gevonden heeft.

Toen de rug weer “gerecht” was, legde ze Heiko zijn voeten recht, strekte zijn benen en zei toen dat er nog een ander probleem was. Heiko had al genoemd, dat de fysiotherapeut van de vårdcentral had geconstateerd, dat zijn rechterbeen twee centimeter korter was dan zijn linkerbeen. Daarvoor heeft hij nu in zijn rechterschoen een steunzool, die dikker is dan die in de linkerschoen. De chiropractor vertelde echter, dat het verschil uit de schouder/ nek kwam! In de nek zit volgens haar iets scheef. Ze vroeg of ze daar ook mee aan de slag mocht gaan. “Nou, graag!” Het lukte niet om het in een keer los te krijgen en daarom mag hij nog een keertje terugkomen. Fijn dat er nu iemand is die hem kan helpen! Na de behandeling reed Heiko nog even via de zaak, maar trof Örtengren helaas niet aan. Wel sprak hij met een paar collega´s en nam hij een bloemetje voor mij mee! Zo maar! Spontaan! Wat lief! Tegen half twaalf was hij weer thuis, spraken we even bij en was het alweer tijd voor een broodje. De ochtend was alweer voorbij…

Omdat het buiten miezerig was en hij zijn rug en heupen rust wilde gunnen, bleef Heiko deze middag in huis. Hij ging verder met het schrijven van teksten voor zijn vierde boek. Tegen de klok van vier uur hadden we beiden in de gaten, dat het al schemerig werd. Jeetje! Om vier uur moest het licht al aan! Mag tijdens die wintertijd in het vervolg de klok een uur vooruit in plaats van achteruit? Nu is het al zo vroeg donker ´s middags. En we zijn er nog niet, want het zal nog eerder donker worden… De hele middag bleef Heiko achter de laptop. De eerste 40.000 woorden zijn geschreven. Het is nog een ruwe versie en er zal nog heel veel tijd overheen gaan, alvorens het voor de eerste keer naar de uitgever gestuurd kan worden.

Vanochtend pakte ik het tweede ei. Die moest nu toch maar eens klaargemaakt worden. Niet alleen om het af te maken, maar ook om het aanrecht en de tafel weer leeg te krijgen. Overal lag wat: de koffer van het lijmpistool, het pistool zelf, mos en dennenappels, stof, scharen… Een rommeltje! Het ei werd als eerste verder bekleed met stof. Dit keer ging het goed, omdat ik toch wel een beetje beter keek waar en hoeveel lijm er werd gebruikt. Dit om nóg een verbranding van de vingers te vermijden. Dat ging helemaal goed. Binnen in het ei kwamen een paar stukken groene mos, waarop een paar kleine dennenappels kwamen te liggen, elandmos, een paar stukjes boomschors en toen vond ik het wel goed: het herfst ei was af! En niet minder belangrijk: het aanrecht was weer “leeg”!

Nou dacht ik, dat ik klaar was, maar dat was nog niet helemaal het geval. Het was ontzettend donker in het ei, waardoor je de inhoud nauwelijks zag liggen! Daarom knipte ik aan weerszijden een kleine opening en dat hielp. Ietjes…
Uiteindelijk kwam er een kleine streng met lampjes in en dat maakte het compleet!
Maar het is eerlijk gezegd niet dat geworden wat ik had verwacht te maken. Eigenlijk ben ik niet tevreden! Nee, het is niet goed gelukt. Jammer. Het is en blijft donker. Misschien mede door het motief in het stof?
Wel ben ik tevreden over het herstel van mijn vingers: de blaren zijn volledig verdwenen!
Het is bijna niet meer pijnlijk!

Behalve wanneer ik iets aanpak en dat doe precies op de plaats waar de brandwonden zaten. Of wanneer ik met warm water bezig ben. Dan is het even weer van “Auwah! Mijn vingers!” Voor de rest kan ik er nagenoeg alles weer mee doen. Voor het aanbrengen van de gel en verbandje van gisteren, was ik beslist geen voorstander van het gebruik van een gel of zalfje op brandwonden. Vroeger tijdens de vele E.H.B.O.-lessen had ik geleerd, dat je dat nooit moest doen. Na mijn huidige ervaringen met de vingers denk ik er toch anders over. Gisteren heb ik daarom een nieuw doosje met gel en verband meegenomen! Ik ben er nu van eigenlijk wel van overtuigd, dat het ontzettend handig is om dit tegen brandwonden in huis te hebben!

Gisteren hadden we nog een beeldtelefoongesprek met dochter Daniëlle uit Rotterdam! Die had ons eerder al verteld, dat ze een bril had uitgezocht. Ze zag het in de verte niet meer zo scherp. Wij zagen haar wel scherp en ze had haar nieuwe bril op: mooi! Het montuur bestaat uit twee afgeronde, zeskantige glazen in goudkleur. Staat haar goed! Uiteraard spraken we over meer dan alleen de bril. De beide kleinzoons Noud en Mason kwamen ook nog in beeld, waar we erg van hebben genoten. Kleine bengels! Heerlijk, dat we op een dergelijke manier hen kunnen zien en horen!

Vorige week schreven we uitgebreid over de vele A-tractoren die hier rondrijden. En dat het aantal ongevallen de laatste jaren sterk is toegenomen. Dat was het uitgangspunt van het vorige kabinet, om een onderzoek te doen naar het invoeren van een aantal nieuwe regels. Het onderzoek is inmiddels gepresenteerd aan de overheidsinstelling Transportstyrelsen, het Zweedse transportagentschap. Er worden nu onder meer eisen aan het dragen van veiligheidsgordels en winterbanden voorgesteld. Aanscherping van regels, om manipulatie van voertuigen te voorkomen en meer aandacht voor risico’s bij het afgeven van rijbewijzen zijn twee andere wijzigingen, die het Transportstyrelsen voorstelt. Ook wordt voorgesteld om de huidige maximumsnelheid van 30 kilometer te handhaven. Volgens de onderzoekers zou het verhogen van de maximumsnelheid alleen maar leiden tot grotere verkeersveiligheidsrisico’s. De onderzoekers hebben rekening gehouden met, zowel verkeersveiligheid, als milieu-impact. Maar ook met “de mobiliteitsbehoefte van jongeren”. Welke maatregelen nu concreet worden genomen en wanneer deze van kracht worden, is op dit moment niet bekend. De voorstellen zullen in ieder geval binnen afzienbare tijd in behandeling worden genomen.

2 gedachten over “Heiko slijmbeursontsteking?”
    1. Wat een mooi idee, Wilma!
      Ware het niet, dat ik het ei gisteren heb leeggehaald en in mijn hobbyruimte heb gelegd. Hij mag daar blijven tot Pasen… Heel misschien tot kerst…

      Bedankt voor het idee hoor. Hou het in mijn achterhoofd!

      Ha en bra helg!

Laat een antwoord achter aan Wilma Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.