Geen widgets gevonden in de zijbalk

Gisteren hadden we gelezen over de elektriciteitsprijs van de 26e november. Maar die berichten zijn alweer achterhaald! Vandaag, op 29 november, kwam de elektriciteitsprijs opnieuw in de media: “Nieuwe prijsschok bij toch al hoge elektriciteitsprijzen!” was een van de krantenkoppen. In slechts een week tijd is de prijs van elektriciteit in Noord-Zweden vertienvoudigd (!) en blijft die nog steeds stijgen. De toch al hoge elektriciteitsprijs wordt nu nog hoger. Maandag (vandaag) zal de gemiddelde prijs de hoogste zijn tot nu toe sinds Zweden in 2011 in vier prijsgebieden werd verdeeld. De gemiddelde prijs voor de twee prijsgebieden in Noord-Zweden komt uit op SEK 2,40 per kilowattuur. In de gebieden in het zuiden komen ze uit op SEK 2,71 per kilowattuur. De prijs wordt zelfs per uur genoteerd! Het hoogste uurtarief tot nu toe geldt voor vandaag. In de gebieden in Zuid-Zweden is het tussen 17.00 en 18.00 uur, als de prijs SEK 4,34 per kilowattuur is. Voor Noord-Zweden is dat tussen de 16.00 en 17.00 uur. De elektriciteitsprijs is dan SEK 3,70 per kilowattuur. Alle prijzen zijn overigens vermeld zonder belastingen en toeslagen. Tjonge jonge, wat hebben wij een mazzel met ons vaste tariefcontract, dat nog tot 1 juli 2022 loopt…

Het was vanochtend nog niet eens zo laat, toen er al flink aan de weg werd getimmerd. Nee, van timmeren kun je niet echt spreken: er werd gestrooid. Niet met zout, maar er werd een flinke laag grus gestrooid. Inmiddels wel bij iedereen bekend. Toch? Hier in Zweden wordt niet met zout gestrooid om gladheid te voorkomen, maar dat doen ze met grus. Fijn grind – grof zand zeg maar. En dat werkt prima. De gladheid verdwijnt. Enige nadeel is, dat je auto eruit komt te zien als een… Tja, als een varkentje. Als de vorst en winter begin volgend jaar verdwenen zijn, komt er een grote veegauto, die de meeste grus weer netjes aan de kant veegt en deels opzuigt. Zullen de voorspellingen dan toch serieus genomen worden? Krijgen we dan echt met veel sneeuw en vorst te maken de komende tijd?

Elk jaar weer verheug ik me op het voorjaar. Dan wordt alles weer zo mooi frisgroen. Vervolgens verheug ik me op de zomer, want dan gaan de temperaturen omhoog en kun je heerlijk in de tuin bezig zijn. Als de herfst daarna komt, word ik blij van alle mooie kleuren van de bladeren. En als het tenslotte winter is en er ligt sneeuw en heeft heeft gevroren: dan ben ik wederom blij! Want de sneeuw geeft meer licht en de vorst zorgt er vaak voor, dat we mooie blauwe luchten hebben. Hmmm… Eigenlijk heeft ieder jaargetijde wel iets om vrolijk van te worden…

Eindelijk was het zover: we gingen de vlierbessenwijn proeven! Sinds eind september 2020 staat een groot gistingsvat in de keuken. Met daarin ongeveer negen liter wijn (in tegenstelling tot een eerder bericht, waar we het over twintig liter hadden). Heel voorzichtig werd het grote vat op het aanrecht gezet en werd het slot verwijderd. Even ruiken: “Ohhh… Niet verkeerd!” Dat klonk vrij positief en daarmee werd een beetje wijn in een glaasje geschonken. “Tijd om écht te proeven, Heiko!”

Met enige argwaan werd het glas naar zijn mond gebracht. Het is uiteraard wel vaker voorgekomen, dat de wijn nog ontzettend zuur was en dat dat tot achter de kiezen werd vernomen. Dat is niet een heel lekker gevoel. Laat staan een heel lekker wijntje. Als de wijn voor onze begrippen nog te zuur is, doen we er meer suiker bij. Echter als er ook nog gist in de wijn zit, wordt die suiker weer omgezet in alcohol. Daarmee wordt de smaak er niet beter op. Zodoende was het ook nu weer een spannend momentje. Zou het nog zuur zijn? De geur was goed en daarmee gingen we voor een positief ogenblik. En Heiko had mazzel: het was al redelijk zoet!

Naar zijn idee nog net niet zoet genoeg, om de vlierbessenwijn te bottelen. Dat was aanleiding om nog suiker toe te voegen. Er werd water aan de kook gebracht en dit bij ongeveer drie deciliter suiker gedaan. “Effe roere” en het kon in het grote vat worden geschonken. De wijn krijgt nu nog een dag de tijd, om een beetje zoeter te worden. Het heeft geen zin om het langer te laten staan namelijk. Iets anders dan zich vermengen met de suiker kan de wijn niet meer, de gist is namelijk uitgewerkt. Morgen gaat er toch echt gebotteld worden!

Ohhh… Een lust voor het oog! Volgens mij lieg ik niet (en anders is het niet bewust), als ik zeg, dat er op dit moment wel twintig bloemen in de kerstcactus zitten. Twintig! Ik was vergeten hoe de kleur van de bloemen was, maar die is schitterend. De zacht rode blaadjes zijn met een paars-, cyclaamkleurig randje afgewerkt en zijn naar de kern toe wit. De stampertjes zijn wit en ze hebben gele meeldraden. Daarnaast hebben ze ook nog eens drie etappes met rode blaadjes. Overigens zijn de knoppen van deze kerstcactus eveneens een beetje paars, cyclaam. Zullen dat uiteindelijk de randen van de blaadjes worden? Ik vind ze schitterend! Wat is de “kamer-plant-natuur” toch mooi!

Mooi was het vandaag ook buiten. Zoals vaak het geval is, is het overdag redelijk wolkvrij aan de hemel, wanneer het ´s nachts gevroren heeft. Of als het overdag onder nul is. En dat was de hele dag het geval. Het kwik bleef hangen bij de minus twee of drie graden. Dergelijke temperaturen hadden we het vorig jaar niet rond deze tijd. Toen zaten we zeker nog een paar graden boven nul. Met name overdag. Het is wel een feit, dat de zon ontzettend laag bij de grond blijft. Voor je gevoel komt hij daar slechts een paar meter bovenuit. Dat geeft met regelmaat alleen de boomtoppen zonneschijn. Wel een magisch plaatje om te zien! Overigens zijn die sporen in de sneeuw van de man die de houtklover gisteren heeft gekocht. Het zijn dus “gewoon” grote mensen voetstappen.

In tegenstelling tot deze sporen. Deze exemplaren zijn zeker niet van een mens, maar van een ree of een vos. Die heeft duidelijk zichtbaar onze tuin bezocht. Dat is ook nog een leuk aspect van verse sneeuw: je kunt meteen zien of er “wild” in de tuin is geweest. Op het gras zie je de sporen soms ook wel, echter alleen als het erg nat is. Een week geleden had ik immers nog pootafdrukken van een eland in het natte gras gevonden. Nu met een laagje sneeuw is het gewenste bezoek gemakkelijker te zien. En te volgen. Vanaf de overkant van de weg ging hij (of zij) via het stoepje, langs de veranda en de heg, om vervolgens richting de houtstekken te wandelen. Daar hield het spoor op. Niet meer te volgen. Dat er wild in de buurt is, is hiermee wederom bewezen.

Vanochtend voelde ik me gelukkig stukken beter en daarmee ging ik naar boven, om daar alles even lekker fris te maken. Heiko zat twee verdiepingen lager. In de kelder, in de tvättstuga om precies te zijn. Nee, hij was niet aan het wassen of strijken (jammer genoeg): hij was met de lege wijnflessen bezig. Die had ik in een bak met sodawater gezet, terwijl ik ze eveneens met sodawater had gevuld. Zo kon eventueel vuil losweken en het soda zijn zuiverende werking doen. Vanmorgen maakte Heiko de flessen leeg en verder schoon. De oude etiketten schraapte hij met een schilmesje van de flessen af. Evenals de oude krimpfolie die over de kurken of draaidoppen zat. De flessen werden meerdere keren goed omgespoeld met warm water en tenslotte op de kop neergezet. Op die manier kan al het water er goed uitlopen en kan er geen vuil meer in komen. Morgen gaat het dan toch echt gebeuren: de vlierbessenwijn van de vlierbessenoogst van september 2020 gaat gebotteld worden. Ta da…

Aan de hand van ons verhaal over de historie van de veerdienst Helsingborg – Helsingør kregen we een leuke reactie van Wilma. Ze had nog een fotoalbum van juni 1967, toen ze met haar oma een treinreis naar Zweden maakte. De bovenste foto geeft de rit aan van Helsingborg naar Örebro. Daaronder een plaatje van een paar kassabonnetjes van die tijd. Als je die in het midden bekijkt zie je, dat een ijsje in die tijd 2 kronen koste. Omgerekend 20 eurocent. Ze zijn nu 2 euro. En die twee kopjes koffie met twee cake: in totaal voor 2,50 kronen, 25 eurocent. Een gokje over de prijs van nu? Reken op 2 euro voor koffie of thee (soms al zeker 2,50) en cake zal rond de 1 euro kosten (soms al zeker 1,50). Uitgaande van het “goedkoopste” ben je heden 6 euro kwijt. Bijzonder leuk om te zien hoe de prijzen in die tijd waren!

Ook zat tussen de foto´s een tijdschema van de terugreis. Wilma en haar oma vertrokken om 14.31 uur uit Örebro en kwamen de volgende dag om 14.06 uur in Amsterdam aan. Een reis van maar liefst een etmaal, 24 uur. Wel met wachttijden in Hässelholm (bijna 1,5 uur) en in Hamburg (ruim 1 uur). Nu ben je ongeveer 21 uur onderweg en dan heb ik geen rekening gehouden met wachttijden. Voor die tijd, 1967 was dat dus al behoorlijk snel! Veel tijd hebben ze in die jaren niet gewonnen. En dan die foto van een Zweeds station: is het niet geweldig? De rechterfoto is van de veerdienst Puttgarden (Duitsland) naar Rødby (Denemarken). Dit zijn prachtige documenten. Stukjes nostalgie ten top! Ruim 54 jaar geleden: Heiko was toen 6 en ik 3… Bedankt voor jouw bijdrage, Wilma. We vinden ze heel mooi!

Na de middag ging Heiko nog even weer verder met de het timmerwerkje aan de wand van de carport. Nu ging hij “het hoekje om”. Dat wil zeggen, dat hij rechts van de achterwand het bochtje om ging, om over die naden tussen de brede planken een smalle lat te timmeren. Het gedeelte van de berging is nu aan die kant ook af. Beter gezegd, het is wind- en waterdicht. Nu moet het nog geschilderd worden, alleen kan dat pas volgend jaar gebeuren. Toen hij daarmee klaar was werden de brede planken, die nog op een stapel op de grond lagen, opgepakt en onderdak gelegd. Tegelijkertijd telde hij ze en toen bleek, dat er nog voldoende lagen, om de lange binnenwand van de berging ermee dicht te kunnen zetten. Heel fijn! Misschien een klusje voor de komende dagen. Alhoewel het wordt wel kouder. Ook overdag temperaturen van -8 graden. Gelukkig kan hij voor die wand volledig onder het dak van de carport staan. Maar dan nog…

2 gedachten over “Wijn is bijna klaar!”
  1. Hé wat leuk om mijn foto’s en bonnetjes en reistijden te zien hier!
    Ja, dat was toen een reis hoor! Mijn oma had dit toen geregeld! Haar broer en zijn vrouw en hun zoon en vrouw, zijn na de oorlog verhuisd naar Karlskoga. De familie was dus redelijk reislustig. Als jong volwassen ging ze weg bij haar familie, begin 1900, uit Duitsland en vertrok ze naar Zeeland. Daar heeft ze een poos gebivakkeerd en is toen richting Amsterdam gegaan.
    Heeft hier mijn opa leren kennen, zijn getrouwd en ze kregen 2 zonen. Een daarvan was mijn vader. Hij is geboren in 1920, vorig jaar is hij met 99 jaar, 3 maanden en 7 dagen, overleden. Daarentegen is mijn oma 94,5 jaar oud geworden. Wat een oudjes hé?
    Heb dus goede herinneringen aan mijn oma.
    En nu staat ze door mij weer op de voorgrond op jullie site. Denk ook, dat ze dit geweldig had gevonden.
    Dank jullie wel voor de ruimte op de site!

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.