Geen widgets gevonden in de zijbalk

Het regenachtige weer van deze zaterdag gaf zo ongeveer aan hoe Heiko zich voelde: somber. Zijn gezondheid is nog niet weer de oude. Donderdag had hij een erg beroerde (corona-) dag, gisteren ging het ietsje beter, met name vanwege de vele paracetamols. Vandaag was het de hele dag hoesten, niezen en een drupneus. Vele papieren zakdoekjes werden verbruikt. Het ene na het andere pakje werd opengescheurd. Buiten druppelde de regen bijna de gehele dag, binnen drupte bijna de gehele dag Heiko zijn neus. Veel verder dan de bank kwam hij dan ook niet. Vele spelletjes Wordfeud werden met vriend Jan uit Assen gespeeld, daarnaast nog even op de veranda bezig geweest, maar veel meer zat er niet in. Om de keelpijn te verzachten dronk hij veel koud water of at hij iets anders wat koud was uit de koelkast. Het moet even zijn tijd hebben. Ons grasveldje was overigens erg blij met de regen van vandaag. Geen stortbuien, maar een gestaag motregentje. Vooral het nieuw ingezaaide gras vindt dit erg fijn.

Iets verder noordelijk in Zweden hadden ze ook regen, maar geen motregentje: er is zelfs een halve weg weggespoeld. Het heeft zwaar geregend in Värmland, waardoor wegen zijn ingestort en kelders zijn ondergelopen. Gisteren was weg 241 tussen Sunne en Munkfors afgesloten, nadat delen van het asfalt van de weg waren weggespoeld. Vandaag bleef de weg afgesloten en het is onduidelijk wanneer deze weer open mag. Op donderdag gaf SMHI een code geel waarschuwing uit met betrekking tot regenhoeveelheden, wat betekent, dat de regen het verkeer beïnvloedt en overstromingen veroorzaakt. En zo was het. Vooral in de omgeving van Sunne en Arvika. Ook weg 802 tussen Södra Ås en Södra Borgby stond onder water, weg 518 tussen Svensby en Kasen stond onder water en het verkeer werd op weg 172 in beide richtingen omgeleid. Weg 648 tussen de Glava-kerk en Älgå had ook grote watermassa’s te verwerken. Er wordt bij automobilisten op aangedrongen om het rustig aan te doen. Gisteren waren er ook veel alarmmeldingen vanwege met water gevulde kelders en moest de reddingsdienst naar verschillende huizen in de districten Arvika en Sunnet. Oef, we komen er deze keer in Ödarp dus genadig af.

Ten aanzien van ons bedbankje twijfelden we over het eindresultaat. Hij stond er mooi, maar iets klopte niet in onze ogen. In ieder geval was de bank te hoog. De enige actie van Heiko was vandaag dan ook het afzagen van de pootjes. Alle zes poten werden tien centimeter korter gemaakt. Daarmee kan ik nu gelukkig ook met mijn voeten aan de grond komen. Maar dat was niet alles… Het plaatje klopte niet… We besloten om het zelfgemaakte tussenstuk eraf te pakken. Hmmm… Beter. Daarna nog gekeken hoe het zou lijken als er drie kussen op liggen. Ook leuk… Maar om ook een kussen in de rug te hebben kozen voor deze eindsituatie, met een paar extra roze kussentjes erbij voor de sier. Zo zal het de komende tijd gebruikt worden. Soms is het even proberen en uittesten om erachter te komen dat een vooraf uitgewerkt plan helaas toch niet uitpakt zoals je had verwacht. Het opzetstuk was te dominant vonden we en deed afbreuk aan het model van het mooie bankje.

Met dat zagen liet ik Heiko even zijn gang gaan. Het kostte hem veel zweetdruppels, omdat het feitelijk vanwege zijn gezondheid niet ging. Hij was er te ziek voor en als er dan ook maar iets tegenvalt… Zelf ging ik de andere kant van de vijver trimmen. Het talud en in het water. Althans voor zover ik erbij kon komen. De oevers van de vijver en het beekje zijn nu weer kaal geschoren. Net op tijd voordat de grote waterstroom weer op gang komt. Voor de komende dagen wordt namelijk de nodige neerslag voorspeld. Dit trimmen in en rond het water is een jaarlijks terugkerende actie, die zorgvuldig gepland moet worden. We weten dat de vijver een paar weken per jaar droog komt te staan. Op dat moment moeten we onze slag slaan!

Toen ik vanmiddag op enig moment even op het terras zat met een kopje koffie, hoorde ik een vogel schreeuwen/ krijsen. Dat trok natuurlijk mijn aandacht. Even kijken in de bomen. De hoge een voor een bij langs. Op enig moment zag ik waar het geluid vandaan kwam. Helemaal boven in de top van een grote berkenboom, waarvan de top dood lijkt te zijn, zat een vogel. “Met het blote oog” kon ik niet zien wat voor soort vogel het was, waarmee ik de camera pakte. Inzoomen en klikken. Het bleek om een “gewone” grote bonte specht te gaan. Alsof hij op mij had gewacht: ik had de foto genomen en hij vloog weg.

Alleen had dat een andere reden, want er kwam een grotere vogel aangevlogen, die eveneens naar die tak vloog en erop ging zitten. Wow! Die had een gigantische snavel en was zeker twee keer zo groot. En die ogen… Het was de groene specht. Onmiskenbaar door zijn knalrode kruin en zwart masker. Ze verraadt haar aanwezigheid vooral door haar lachende roep. We zien de groene specht hier regelmatig vliegen, we horen ze veel, echter was het nog niet gelukt om die op de foto te krijgen. Het is niet de beste foto, maar toch: hij staat er op!

Zaterdagavond keken we ´s avonds naar de Oranje Leeuwinnen, die in Engeland moesten voetballen tegen de dames uit Frankrijk. In de eerste helft kwamen de Nederlandse dames er feitelijk niet aan te pas. Tot drie keer toe kropen ze werkelijk door het oog van de naald door veel geluk: een hard schot op de paal, waarna de bal terugkaatste richting keepster Van Domselaar, die de bal gelukkig net niet tegen zich aankreeg. Anders was die bal via haar benen waarschijnlijk alsnog het doel ingegaan. Vervolgens nog twee rommelige situaties voor het Nederlandse doel, waarbij verdedigster Van der Gragt de bal tot twee keer toe op de doellijn tegen kon houden. Nee, het zag er niet best uit in de eerste helft. De Fransozen speelden veel relaxter en gecontroleerder en het leek slechts een kwestie van tijd voordat ze de voorsprong zouden nemen. Tot de rust bleef het echter 0-0. Na de rust zag het spel van de Nederlanders er heel anders uit. Meer agressie, beter samenspel en meer gecreëerde kansen. De Fransozen waren helemaal uit het veld geslagen. Zo leek het. Desondanks bleef het ook in de tweede helft 0-0 en volgde de verlenging. Daar ging het mis. Er werd, na bestudering van de camerabeelden, een strafschop toegewezen aan de fransozen na een overtreding door verdedigster Bloodworth. Een terechte strafschop, die door de Fransozen werd verzilverd. Die voorsprong gaven ze niet meer uit handen en zodoende werd Nederland uitgeschakeld in dit Europese kampioenschap. Erg jammer natuurlijk, maar ze hebben uitstekend gestreden.

De zaterdag verliep verder zonder noemenswaardige dingen. Overigens net als de zondag. Heiko lag wederom bijna de gehele dag op de bank. Nog steeds last van de keel, veel hoesten en erg moe. Hij was trouwens gestopt met het innemen van paracetamols, want daarvan werd hij enorm licht in het hoofd. Heel erg duizelig, waardoor ook de maag begon te protesteren. En ik voelde me vandaag ook geen 100%. Je zou zeggen, dat is ook geen wonder. Als de corona bacillen in ons huis rondwaren, zullen ze mij ook wel bereiken. Of dat zo is weet ik nog niet. Ik voel me wel een beetje verkouden, maar heb (nog) niet dezelfde klachten als Heiko. Wel was ik ontzettend moe en heb ik vandaag ook erg veel op de bank gelegen, waarbij ik binnen de kortste keren sliep. Oftewel de zondag ging voorbij zonder dat we die feitelijk hebben beleefd.

2 gedachten over “Weekendje corona”
    1. Dankjewel Wilma, heel lief van je! We doen rustig aan en geven het lichaam de tijd om te herstellen. Veel meer kunnen we ook niet doen trouwens. Ha ha.

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.