We zijn “geboosterd”!

Om negen uur stapten we vanochtend in de auto. Op weg naar Aneby. En dat terwijl kleine sneeuwvlokjes ons vergezelden. In Aneby lag een vaccinatie op ons te wachten. Onze derde vaccinatie, ter bescherming tegen corona. “Onze booster”, zoals dat zo mooi heet. Wat toch fijn, dat we dit gratis aangeboden krijgen door onze regering. Zowel hier, als in Nederland als in andere landen. Dat zal toch de nodige miljoenen kosten zo langzamerhand. Evenals de financiële steun aan ondernemers. En dan denkt een minderheid van de mensen ook nog, dat het allemaal in scène is gezet door de regering(en). Zouden ze er dan zoveel geld tegenaan gooien, denk ik dan? Heiko had om twintig voor tien een afspraak staan en ik voor kwart voor tien. Echter, toen we om half tien binnenliepen, in de kerk waar het allemaal gebeurde, waren we meteen aan de beurt. In de hal stonden drie tafels, ver uit elkaar, en achter elke tafel zat een medewerkster van de huisartsencentrale van Aneby. Het was niet alleen vaccineren op afspraak, maar je had ook de mogelijkheid, om gewoon binnen te lopen voor de vaccinaties, een zogenaamde “Drop-in”. Goed geregeld hoor.

Nadat we ons bij de vriendelijke dames hadden aangemeld, konden we doorlopen en ons door een van de vier priksters laten “boosteren”. Terwijl we de derde vaccinatie kregen, klonk er vrolijke kerstmuziek uit een luidspreker. Er heerste een ontspannen sfeer en het liep allemaal op rolletjes. Net zoals bij de vorige twee vaccinaties trouwens. Na de prik mochten we kwartiertje wachten in een andere ruimte, waar iedereen met gemak op anderhalf meter afstand een stoel kon nemen. Via een andere looproute verlieten we de locatie weer richting de parkeerplaats. Aan een van de priksters vroegen we overigens nog, hoe het ging met onze QR-code, het bewijs dat we gevaccineerd zijn. Zij vertelde ons, dat onze QR-codes automatisch geüpdatet worden en dat zal ongeveer twee weken gaan duren. Dan kunnen we via Kivra of ons digitaal medisch dossier, de geüpdatete versie downloaden en die laten zien waar dat vereist is. Persoonlijk zijn we blij, dat we deze booster hebben gehad en voelen ons er veilig(er) door. We weten dat het geen 100% bescherming geeft, maar 90% is ook al heel wat.

Na deze stop reden we door naar een winkel, waar allerlei Husqvarna gereedschappen worden verkocht. Daar was Heiko drie weken geleden nog geweest, om een nieuwe ketting te kopen voor zijn motorkettingzaag. Op dat moment vroeg hij aan de man die hem hielp, of er ook een elektrische apparaatje te koop is, waarmee je de ketting eenvoudigweg kunt slijpen. Uiteraard zijn die er. We hadden er vroeger ook eentje in Nederland, maar die gebruikten we niet. Net zomin als de kettingzaag trouwens. Die werd ook slechts sporadisch gebruikt, waardoor de ketting niet zo snel sleet. Hier in Ödarp wordt de kettingzaag héél veel gebruikt en zijn de kettingen, bij wijze van spreken, niet aan te slepen. Het slijpen kan ook met een vijltje, maar dat is een onhandig gedoe. Dat apparaatje, dat we in Nederland hadden, was inmiddels van eigenaar veranderd. Helaas, achteraf gezien. De man van de Husqvarna winkel vertelde, dat zo´n apparaat duizenden kronen (honderden euro´s) kostte. Oei! Doe dan nog maar weer een nieuwe ketting. Toen vertelde de man, dat zij zelf wel zo´n apparaat hadden en dat we onze kettingen bij hem konden laten slijpen. Perfect! Heiko was al een paar jaar op zoek, maar hij had tot nu toe nergens een adresje gevonden waar de kettingen geslepen konden worden. Tot vandaag. Nu brachten we zodoende een stuk of tien kettingen heen. Heiko had de stompe kettingen gelukkig bewaard. De man zou ze zo spoedig mogelijk gaan slijpen. Volgende week kunnen we ze weer ophalen. Mooi! Dan kan er “iemand” weer naar hartenlust zagen.

Vanaf deze stop reden we naar de apotheek in Aneby, om herhalingsmedicijnen te halen en vervolgens deden we de bouwmarkt Optimera nog even aan voor een nieuwe gasfles. Daarmee hadden we onze boodschapjes in Aneby afgerond. Onze volgende bestemming was Eksjö. Daar wilden voor de verandering onze wekelijks boodschappen halen. Even een keer een andere winkel binnenlopen is ook wel fijn. Tegenover de supermarkt zit de Jysk. Aangezien we op zoek zijn naar een kastje voor onze sjaals, mutsen en handschoenen, liepen we daar naar binnen. Keuze genoeg, maar ook behoorlijke prijzen. Boven de 100 euro betalen? Nee, dat doen we niet. Wel vonden we een leuke kerstboom met lampjes voor in de tuin. Links van onze oprit is het nu nog erg donker en dat boompje zou daar perfect staan. We waren inmiddels bij de kassa, om het kerstboompje af te rekenen toen ik plotseling een doos met een wit kastje zag staan. Voor de prijs van €.40,-. Niet te breed, niet te diep en niet te hoog. Die namen we eveneens mee.

Hierna gingen we naar de supermarkt, waar we de laatste boodschappen deden voor de kerstdagen. Dat was immers ons doel. Wat was het er druk! Morgen zou het vast en zeker nog drukker worden. Dan zijn de meeste winkels tot de middag open en daarna beginnen hier de kerstdagen eigenlijk al. Natuurlijk met de filmpjes van Donald Duck om vijf over drie (!) en daarna viert men Julafton. Daarbij wordt er hier traditiegetrouw met familie gegeten, zoals wij dat op eerste kerstdag gewend zijn. Uiteraard werd de kerstboom met verlichting meteen links van de oprit geplaats toen we eenmaal thuis waren. Heiko sloot het boompje via een verlengsnoer op het elektriciteitsnet aan. In de tussentijd ruimde ik de boodschappen op en waren we tegelijk klaar om een broodje te gaan eten.

Hierna moest natuurlijk het nieuwe kastje in elkaar gezet worden en dat deden we samen. Het is dat we wisten dat we die bij Jysk hadden gekocht, anders had het net zo goed een Ikea kastje kunnen zijn: veel, heel veel onderdeeltjes… Heiko begon met de buitenkant, het omhulsel van de kast, terwijl ik me op de laatjes stortte. Dat bracht herinneringen boven, want alle laatjes en kasten van de keuken had ik destijds ook gemonteerd. Leuk! Het sleutelen en schroeven kostte ons wel een paar uur, want er zitten vijf laatjes in het kastje. Voor Heiko was het vijf keer aan beide kanten van het omhulsel geleiders monteren en ik kon vijf keer een laatje maken. Beide namen veel tijd in beslag. Tijd hebben we gelukkig wel en terwijl het buiten nog steeds sneeuwde kreeg het kastje meer en meer vorm. Tegen half vier was het klaar. Even een doekje erover en het kastje kon in gebruik genomen worden. Alle spulletjes passen erin, zoals we verwacht hadden. Ik moet alleen even wennen aan het strakke model. Buiten was het ondertussen pikdonker en sneeuwde het nog steeds erg licht.

Na een “welverdiende” pauze ging ik aan de slag met het avondeten. Een recept met bruine bonen en rookworst! Die hebben we nu weer genoeg. Heiko schilde de aardappelen nog even en sneed ze allemaal in kleinere blokjes. Die werden even voorgekookt. Een grote ui werd gefruit tot het lichtbruin van kleur was en daar werden vijf tomaatjes en paprikaatjes (twee kleintjes) aan toegevoegd. Even later werden de aardappelblokjes en de plakjes rookworst erdoor geschept, als ook peterselie en ketjap manis. Toen het allemaal warm was kwam het in een ovenschaal, waar paneermeel, geraspte kaas en een beetje boter overheen kwam. Nadat het ongeveer twintig minuutjes in de oven was gebraden, waarbij de kaas goed was gesmolten, konden we “aanvallen”. Niet verkeerd! Eventjes iets anders gedaan met bruine bonen en rookworst!

Tegen half tien ´s avonds ging Heiko nog even weer kijken naar de zender RTL7, om naar het wereldkampioenschap darten te kijken. Raymond van Barneveld moest spelen en dat is het kijken waard. Maar… De vijfvoudig (!) wereldkampioen was niet opgewassen tegen zijn tegenstander in deze wedstrijd. De Engelsman Rob Cross is de wereldkampioen van vier jaar geleden. Van Barneveld begon ijzersterk aan de partij. De 54-jarige darter plaatste meteen een break en pakte vervolgens zijn eigen leg met een 170-finish. Ondanks wat gemiste dubbels, sleepte hij de openingsset met 3-1 in de wacht. Het was alsof Cross daarna wakker schrok, want die kwam na een korte pauze als herboren terug het podium op. Van Barneveld moest in de vijfde en beslissende leg het onderspit delven. Hij kon het toen maar met moeite opbrengen om Cross te feliciteren en stond na afloop geen journalisten te woord. Donkere tijden voor “onze Barney”. In tegenstelling tot onze tuin! Daar brandde onze nieuwe boom en dat leek heel gezellig!