Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vandaag twaalf jaar geleden zeiden wij “Ja, ik wil!” op de vraag van de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente Bellingwedde of we met elkaar wilden huwen. Dat jawoord deden we in een bootje in het haventje van Wedde. Naast het gemeentehuis. In het bijzijn van Heiko zijn ouders en mijn moeder. Nu is twaalf jaar geen “officieel” jubileum en zodoende vierden we het ook niet. Twaalf jaar schijnt een “linnen” huwelijk te zijn en dit huwelijksjaar hoort gepaard te gaan met pioenrozen. Die staan hier nét boven de grond in onze border langs de oprit. Ze komen eraan!

Over zes maanden is het wel een officieel jubileum: een koperen huwelijk! We moeten nog maar even bezien hoe we dat in oktober gaan inkleden. Vanochtend feliciteerden we elkaar met dit heuglijke feit en daarna gingen we verder tot de orde van de dag. Heiko reed naar Tranås voor de laatste boodschappen en ik verplaatste mij naar de keuken. Na terugkomst bleek dat Heiko een bloemetje voor mij had meegenomen en een kaart met mooie, handgeschreven tekst. Uiteraard namen we een kopje koffie met een stukje gebak!

Vanochtend vertrokken onze vrienden Marco en Viviën, met hun vrienden Robbert en Saskia uit Slogebo. Ze verhuisden naar het tweede gehuurde huisje in Fågelsta. Dat ligt richting Kalmar, in zuidoostelijke richting. Op ongeveer twee uurtjes rijden vanaf Ödarp. Vanaf daar wordt ook het eiland Öland twee dagen bezocht, omdat daar een andere oud-collega van Marco woont. Die heeft daar een Bed & Breakfast waar ze kunnen verblijven en hij zal hen de mooiste plekjes van Öland laten zien. Uiteraard zou ik haast zeggen, kwamen ze voor hun vertrek bij ons aan voor een laatste kop koffie. Even “gedag zeggen” en tegelijkertijd konden wij kennismaken met Robbert en Saskia.

Ze verzekerden ons dat ze het huisje goed schoon achtergelaten hadden, omdat “onze dochter en haar gezin er morgen in komen”. Grapjassen… Die laatste kop koffie bij ons werden er uiteindelijk drie, vanzelfsprekend met een lekker stuk slagroom-/ mokkataart. Buiten werd nog geposeerd voor een laatste groepsfoto en daarna stapten beide stellen ieder in hun eigen auto, om in een rustig tempo en langs eigen gekozen wegen naar hun tweede weekverblijf te rijden. Het was weer supergezellig met onze vrienden Marco en Viviën en de week is omgevlogen! Wij vermoeden, en dat vermoeden is erg sterk, dat ze nóg wel een keertje hiernaartoe zullen komen. Wat is dat toch met het land Zweden? Of zou het onze koffie zijn…? “Marco en Viviën, bedankt voor de gezellige dagen en vi ses!”

Nadat ze vertrokken waren stapten ook wij in de auto. We wilden er eventjes uit en ons doel was Erikshjälpen in Eksjö. Daar waar ik eerder als vrijwilligster actief was. De kringloopwinkel is in ieder geval iedere zaterdag open van tien tot twee uur. We reden tegen half een uit Ödarp en parkeerden de auto op de parkeerplaats om iets over één. We hadden zodoende nog drie kwartier tot sluitingstijd. Overigens zijn alle winkels hier op de zaterdag om twee uur gesloten. Dat vinden we nog steeds vreemd, maar het is nu eenmaal zo. We zagen dat de winkel behoorlijk veranderd was. Het oogde nu een stuk ruimer, hetgeen werd aangeboden was nu nog duidelijker en meer “samen” gepresenteerd en, indien mogelijk, nóg netter!

De winkels in tweedehandsspullen van Erikshjälpen zijn keurige winkels. Schoon, goed ingericht en van goede spullen voorzien. Daar koop je absoluut geen rommel. Ik weet dit uit eigen ervaring. Alles wat ingeleverd wordt, wordt eerst goed gecontroleerd of het schoon is, heel is en functioneert. Kleding en andere textiel wordt gewassen en gestreken en gaat daarna pas de winkel in. Achter de coulissen staan twee wasmachines en twee strijkplanken met strijkijzers. Vrijwilligsters maken alles netjes op de dagen dat de winkels dicht is. Uiteraard troffen we een paar oud-collega´s en werd ik opnieuw hartelijk bejegend. Hè, dat doet je toch goed!

Omdat we even voor sluitingstijd uit de winkel liepen, reden we nog even de plaats Eksjö in. Toen zagen we dat de grote winkel van DollarStore nog wel open was. Tot vijf uur zelfs! Die winkel staat aan weg nummer 32 en ver buiten het centrum. Daar liepen we op ons dooie gemak door alle gangpaden. Ondanks dat we niets nodig hadden, namen we voor alle zekerheid toch een karretje mee. Slim of juist dom? Het karretje werd gevuld met dingen die “tóch wel handig” waren om nog aan te schaffen. Ook met het oog op de komst van ons volgende bezoek vanaf morgen. Zeer verrassend was dat er iets van “Diamant Painting” in het winkelwagentje kwam te liggen. Is er dan toch een nieuwe hobby geboren? Elise vroeg eerder al aan Heiko of het iets voor mij zou zijn. Mij kennende, leek hem dat niet het geval te zijn. “Wàt een gepriegel!” Later noemde Elise het ook rechtstreeks aan mij. Hun kids hebben er inmiddels heel veel van en kunnen er uren bij zitten. Nu zagen we het liggen, met een leuke afbeelding en hebben we een pakketje meegenomen. Oh jee, waar ben ik aan begonnen… Vanaf de DollarStore reden we in één rechte streep naar huis. Althans, dat was de bedoeling, totdat Heiko voorstelde om in Aneby een hapje te gaan eten. Tegen de tijd dat we daar aan zouden komen was het vier uur en na de koffie met het gebak van vanochtend hadden we niets meer gegeten. Dus ja, best een goed plan. Daarbij komt dat het vandaag onze trouwdag was.

Bij Aneby Grill & Pizza, de zaak die centraal in Aneby ligt aan het marktplein, bestelden we ons favoriete gerecht. Om onszelf te trakteren vanwege het 12-jarig huwelijk. We moesten deze keer voor hun doen lang wachten op onze menukeuze, omdat het er behoorlijk druk was. Giga grote pizza´s passeerden ons, richting een ander tafeltje. “Hmmm, ook lekker…” Het was druk, zowel met eters in de zaak als met mensen die iets hadden besteld en kwamen afhalen. Geen probleem, wij hadden immers geen haast. Toen ons bordje met de “kycklingtallrik” (superzachte, heerlijk gekruide kip met frietjes en salade) werd gebracht hebben we er wederom smakelijk van gegeten. Dat is en blijft voorlopig toch onze favoriete keuze hoor. Net zoals die zaak ons favoriete adres is. Er worden telkens leuke grapjes gemaakt door de eigenaar. Die herkent ons inmiddels als “vaste klant”. Soms komen we er met z´n tweeën en soms met gasten. Zoals vorige week met Jan en Dietske. Uiteindelijk waren we tegen half zes weer thuis.

Via de WhatsApp vernamen we dat Peter en Daniëlle met hun kids Noud en Mason inmiddels onderweg waren vanaf Vriescheloo. Daar hadden ze de afgelopen nacht gelogeerd bij Peter zijn ouders, om de afstand voor de kids te halveren.

Vijf minuten na vertrek vroeg de oudste: “Mama, zijn we er al?”. “Nee Noud, nog zes uur te gaan…”

Vanaf Vriescheloo naar de boot of vanaf Rotterdam naar de boot scheelt toch bijna drie uur rijden. Vanochtend reden ze al op tijd richting Bremen en Hamburg. Bij die laatste plaats waren wegwerkzaamheden en stremmingen aangekondigd en zodoende vertrokken ze extra vroeg. Er waren vertragingen aangekondigd van drie uur! Hun bestemming was Kiel, om daar de boot richting Gotenburg te nemen.

Omdat ze in een elektrisch aangedreven auto rijden, die gedurende de overtocht opgeladen moest worden, mochten ze pas als laatste aan boord. De boot vertrok uiteindelijk om kwart over zes vanavond en morgen tegen kwart over negen zullen ze in Zweden aankomen. Ruim drie uur later kunnen we ze dan in onze armen sluiten en begeleiden naar het vakantiehuisje Slogebo. Heerlijk!

Ondertussen zijn de andere kleinkinderen, Merle, Daan en Jelte en hun papa Gert en mama Elise aangekomen op het eiland Texel. Zij verblijven daar een lang weekend. De eerste dag was een beetje regenachtig, zodat een overdekt zwembad werd opgezocht. De tweede dag was zonnig, zodat ze naar het strand gingen en later naar een zeehondencentrum. Die vermaken zich daar wel!

Wie er nog meer onderweg zijn, zijn Rob en Marijke. Onze vrienden en wandelaars, die in tien weken vanaf Leer naar hun vakantiehuisje in Flisby wandelen. Zij zijn inmiddels twintig dagen onderweg met beide een grote rugzak mee. Eveneens een hoed op het hoofd vanwege de zon. Kijk! Dát is leuk wandelen! De eerste dagen hadden ze veel regen, de laatste dagen worden ze begeleid door zonnestralen. Elke dag posten ze hun wandeling inclusief een paar foto´s via een speciale app. Ze zijn deze week Hamburg aan de noordkant gepasseerd en kwamen vandaag na een wandeling van 15,5 kilometer aan in Lübeck. Wij vermoeden, dat ze vanaf Travemünde de boot naar Malmö nemen, om vervolgens verder te lopen naar Flisby, net ten zuiden van Aneby.

Op onze huwelijksdag werden we nog even getrakteerd op een mooi schouwspel tijdens de zonsondergang. We werden overigens nog meer getrakteerd: in de vorm van vele felicitaties. Van familie, maar eveneens van vrienden en kennissen. “Erg bedankt, lieve mensen!”

4 gedachten over “We zijn een “linnen” echtpaar!”
  1. Zo! Van harte gefeliciteerd met jullie 12 jarig huwelijk! Dus over een half jaartje doen jullie het nog eens dunnetjes over, maar dan met een ‘echt’ feestje? Hopelijk volgen er nog vele jaartjes meer!

    Groetjes uit Blåvand/Oksby van de Smitjes!

    1. Tusen tack! Wie weet wat oktober ons brengt 😉

      Wat fijn: jullie zitten in Denemarken!
      Hele goeie vakantie gewenst!
      Doe je de groetjes aan iedereen?

  2. Gefeliciteerd lieve mensen!.

    Leuk dat jullie lekker alles vieren wat er in het leven te vieren valt.
    Groot gelijk.

    Hartelijke groeten van Norbert en Cecile

    1. Hej kära vänner!
      Bedankt! Ja, het leven is te kort om het niet te doen en het leven is op zich ook al (vaak) een feestje 🙂
      Fijne dag vandaag!

Laat een antwoord achter aan Cecile & Norbert Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.