We staan in VertrekNL!

 
Ruim een half jaar geleden zag Heiko een oproep voorbij komen via Facebook. In de Facebookgroep Zweeds Forum vroeg een journaliste van het blad VertrekNL, of er in leden in die Facebookgroep waren, die hun emigratieverhaal wilden vertellen. Daarop had Heiko gereageerd en vervolgens is het balletje gaan rollen. VertrekNL is een magazine én een uitgebreide website met informatie over emigratieprocessen. We zagen ze ook altijd op de emigratiebeurs staan in Houten en hebben er toen ook al een paar keer een magazine van meegenomen.

De aanmelding van Heiko kreeg een vervolg en er volgde een vragenlijstje, waaromheen we een verhaaltje mochten maken. Tevens werd ons verzocht een mooie foto toe te sturen. Er gingen nog vele weken voorbij tussen de eerste contacten en de daadwerkelijke uitgave van het magazine. Nu is het echter zover. Gisteren kregen we de digitale versie in onze mail en vanaf heden is het gedrukte exemplaar ook in de handel. Leuk hoor. We hebben de kans aangegrepen om ons verhaal te doen en eveneens om onze drie boeken te promoten. Grappig detail is, dat in hetzelfde magazine ook een artikel staat over musicalster Kim-Lian van der Meij, die blijkbaar ook in Zweden woont.
 
Vandaag stond voor Heiko weer een dagje Jönköping op het programma. Samen met collega Håkan bloembollen poten tussen al het eerder gepote groen. Het was af en toe lastig, om nog een plekje te vinden voor deze bollen. Zó vol staat het inmiddels met planten. Op de foto is te zien, dat er drie niveaus zijn van de hoge muur en op elk niveau zijn op verschillende plekken bollen in de grond gestopt. Helemaal onderaan is het gras. Daarnaast de slingerwand, waar ze vrijdag samen 500 plug-planten in gepoot hebben. Dan volgt weer een niveau met planten en tenslotte de hoge muur, op straatniveau, waar ze (op de foto rechts) op staan met de emmer met bloembollen. Twee emmers vol gingen de grond in. Heiko heeft geen idee wat voor bloemen het worden, maar volgens zijn collega zijn het witte bollen op hoge stengels. Nadat er voldoende bloembollen waren gepoot konden ze verdergaan met het trekken van onkruid. De tuin aan de zuidkant van het gebouw hebben ze nu klaar. Volgende week mogen ze waarschijnlijk weer een dagje daarheen, om een aantal bomen te poten en om verder te gaan met onkruid wieden, maar dan in een ander deel van de grote tuin.

Dit was de situatie een week geleden. Hieronder die van gisteren. Ja, er is opnieuw driftig door de koolmeesjes in onze stopverf gepikt. Ik ben maar eens gaan zoeken op internet. Ik vond de volgende informatie: “Bij beglazingsvoegen komt schade aan kitvoegen en stopzomen regelmatig voor. Bij oudere gebouwen, waar stopverfzomen als afdichting van de beglazing dient, is dit van oudsher bekend en worden er vaak voorzieningen getroffen om de duiven-vogels te weren. Bijvoorbeeld door het plaatsen van “duivenpinnen” of “spandraden”. Met name verse stopverf is uiterst gevoelig voor beschadigingen, echter zelfs uitgeharde stopverf wordt in sommige gevallen uitgepikt. Tegenwoordig worden in plaats van klassieke traag uithardende stopverven vaak stopverfvervangers gebruikt die minder gevoelig zijn voor uitpikken. Echter bestaat ook hiermee op de duur de kans op beschadigingen. ”

Uiteindelijk blijkt, dat het weren van vogels door middel van eerdergenoemde voorzieningen het meest effectief. Naast bovengenoemde situatie komt het voor, dat solidaire vogels bepaalde kitvoegen uitpikken. Dit lijkt vooral in het voorjaar voor te komen, als vogels beginnen te nestelen. Meestal zijn het namelijk de mannelijke vogels, die zeer waarschijnlijk vanuit territoriumdrift hun reflectie in het glas zien en daarop agressief reageren. De kitvoeg moet het vervolgens ontgelden. De ervaring heeft geleerd, dat wanneer de spiegeling in het glas wordt weggenomen de vogels hun interesse in die plaats vrijwel direct verliezen. Door bijvoorbeeld tijdelijk een stuk karton of een krant achter het glas te plaatsen kan dit eenvoudig worden opgelost. Nou, we gaan in ieder geval de weerspiegeling proberen weg te halen en iets van bescherming over de stopverfvoeg leggen. Dit is namelijk echt vervelend. Er blijft helemaal geen stopverf inzitten!

Gistermiddag liepen we nog even samen door de tuin. Ik had het getrimde stuk grond nog niet met eigen ogen gezien. Toen wees Heiko mij nog drie bomen aan, die nog omgezaagd zullen worden. Stuk voor stuk grote berken van zo´n 16-17 meter hoog. En er kwamen nog twee extra bij. Zo ook deze berk. Die krijgt allemaal uitstulpingen of “etterplekken” en heeft zeer waarschijnlijk een of andere ziekte. Als het aan de buitenkant al zichtbaar is, kun je ervan op aan, dat het er aan de binnenkant ook niet zo fris meer uitziet. Dat betekent, dat dit berk nummer vijf wordt die plat gaat. Daarmee komt de teller in totaal op zeven. De eerste twee zijn immers al verwerkt en liggen reeds te drogen in het houthok.

In het kader van oplichterij hier alweer een voorbeeldje. De boefjes zijn creatief momenteel! Nu een zogenaamde herinnering van PostNL. In het briefje wordt aangegeven, dat er men te weinig portokosten heeft betaald. En meteen ligt er een herinnering bij op de mat. Of je even zo spoedig mogelijk het geld wilt overmaken. Nee dus: niet doen! Het gaat om de firma “List en Bedrog”, al moet ik zeggen dat het er héél professioneel uitziet. Trap er echter niet in, want dit is beslist niet afkomstig van PostNL. Een ontvanger heeft er namelijk naar gevraagd en het postbedrijf weet van niets en raadt iedereen af een betaling te doen. Waarom doet men eigenlijk zoiets? Ja, voor het geld. Het lijkt, alsof er steeds meer van dit soort oplichterij komt. Een gewaarschuwd mens…
 
In Husqvarna staat langs de snelweg E4 een heel groot houten beeld. Eerlijk gezegd hadden we die nog nooit gezien, want wij reden die weg nooit, als we naar ons huis in Vetlanda of in Ödarp gingen. Het was een van onze lezeressen, Wilma, die ons erop attent maakte, na ons artikel over het lucifersmuseum. Wij wisten niet eens van het bestaan af en omdat we dachten dat er een relatie zou bestaan tussen dat beeld en het lucifersmuseum (en dus daarbij in de buurt zou staan) gingen we ervan uit dat het beeld inmiddels gesloopt was. Maar toen Heiko gisteren met zijn collega naar Jönköping moest, kwamen ze aangereden via de snelweg E4 vanuit Gränna en zag Heiko plotseling dat grote beeld staan. Het staat er tóch nog, Wilma! Heiko had er een onduidelijke foto van gemaakt, maar gelukkig was er op het internet meer over dit beeld te vinden.

Het beeld heeft ook een naam: Jätten Vist, de reus Vist. De kunstenaar, die het in 1969 heeft gemaakt, heet Calle Olof Sigvard Örnemark. Terwijl ik de informatie opzocht, las ik, dat er ook een beeld van deze kunstenaar in Amersfoort staat! Het beeld staat centraal in Liendert, op de Vogelweide aan de Van Randwijcklaan. Dat beeld heet in het Zweeds “Björn Järnsida” en in het Nederlands “De Viking”. Het is destijds gemaakt van sloophout van een woning. Dat 12 meter hoge beeld is oorspronkelijk gebouwd in 1978, echter is die door weersinvloeden vergaan. In 1992 is het vervangen door een kleinere variant en gemaakt van geïmpregneerd hout. Het beeld blijkt ook op een Nederlandse postzegel te hebben gestaan. Wat een leuk bruggetje tussen Husqvarna en Amersfoort.