De dag begon met een bezoekje van de loodgieter uit Tranås. Sinds twee dagen deed onze waterpomp vreemd. Hij sloeg aan, stotterde een paar keer en pompte daarna het water vanuit onze bron in de leidingen in huis. De druk was echter allesbehalve constant. De waterdruk ging erg op en neer als we de kraan opendraaiden. Harde straal, zachte straal, harde straal. Iets klopte er niet. Óf de pomp stond op het punt om ermee op te houden, óf het expansievat. Heiko had vorig jaar ook al iemand van hetzelfde bedrijf bij de waterpomp en expansievat gehad en die monteur had toen extra lucht in het expansievat geperst. We vonden toen namelijk, dat we weinig druk boven in de douche hadden. Daarna was de druk weer maandenlang goed. De monteur had ons op dat moment uitgelegd hoe we dat ook eenvoudig zelf konden doen. Toen we problemen kregen met de waterdruk had Heiko daarom als eerste extra lucht in het expansievat geperst. We hebben een kleine compressor en daarmee ging het prima. Het probleem bleef echter. Op het etiket van het expansievat stond overigens dat er maximaal acht bar aan druk in het vat mocht zijn. Tevens stond erbij dat het vat was getest op elf bar, dus er zat een behoorlijke veiligheidsmarge in. Heiko had er zes bar ingedrukt. Dat leek hem wel voldoende.
De druk in de waterleiding werd echter niet beter. Nog steeds kwam het drinkwater er schokkend uit en maakte de waterpomp nog vreemdere geluiden en stotterde die zo mogelijk nog meer. Er zat niets anders op dan een loodgieter om hulp te vragen. Het liefst nog voor de kerstdagen, want stel je voor, dat de pomp het begeeft en je komt tijdens de feestdagen zonder water te zitten. Wellicht zijn ze tussen kerst en oud en nieuw ook nog eens vrij. Dan heb je echt een probleem! Gelukkig kon de monteur vanmorgen al langskomen om naar het probleem te kijken. Vrij snel had de man in de gaten, dat Heiko véél te veel lucht in het expansievat had geperst. Er mag weliswaar zonder problemen zes bar in, maar de pomp zelf kan maar 3 tot 3,5 bar druk geven als hij het water uit de bron oppompt! Oftewel, de pomp is niet zo sterk om het water in de leidingen te drukken als er zoveel tegendruk komt vanuit het expansievat. De monteur gaf aan, dat de druk in het vat 0,2 bar lager moest zijn dan het aantal bar dat de pomp maximaal kan geven. Als de pomp dus 3 bar geeft, mag er 2,8 bar in het expansievat zitten. Nadat bijna alle druk uit het expansievat ontsnapt was ging het weer goed. Weer wat geleerd. Te weinig druk in het vat is niet goed, maar teveel dus ook niet!
Mijn eerste actie was een beetje schoonmaken in de kelder. De klosjes-rekjes die daar aan de wand hangen moesten eens een keer schoon. Een klusje dat ik al vaak had uitgesteld. Er zitten zoveel pennetjes op de plankjes waar je omheen moet om het schoon te maken… Poeh. Ondertussen gingen de rekjes verder met het verzamelen van stof en vuiligheid. Het linker rekje heb ik trouwens geërfd van mijn moeder. Die naaide enorm veel en had ook altijd enorm veel soorten garen in voorraad. Eerst in een grote doos, later op een overzichtelijke manier gesorteerd op dit rekje. Het rechter klosjes-rekje heeft Heiko een keer voor mij gemaakt. Aan het schoonmaakdoek is duidelijk te zien dat het geen overbodige luxe was, om dit toch maar eens een keer te doen. Tjonge jonge, wát een vies ding! Niet verder vertellen hoor! Nu durf ik in ieder geval weer met een gerust hart een klosje te pakken.
En opnieuw ging ik in de keuken aan de slag om iets te bakken. We willen uiteraard wel een lekker stukje gebak bij de koffie op de Eerste en Tweede kerstdag. In overleg kozen we voor een appel-yoghurt-cake. Het recept daarvoor was Heiko een keer tegengekomen op Facebook. Meteen stuurde hij mij toen een foto met een schermafdruk. Zo van “Kijk eens Joke… Lekker hé?” Het leek inderdaad wel lekker en daarom heb ik dat recept uitgewerkt en opgeslagen in mijn eigen receptenboek. Vandaag was deze taart aan de beurt. Alle ingrediënten bij elkaar gezocht en volgens de beschrijving aan de slag. Na het kneden kwam het beslag in een ronde taartvorm met een diameter van 22 centimeter.
Op het beslag moesten de appelpartjes (vermengd met suiker en kaneel) gelegd worden en vervolgens kon het in de oven. Een klein half uurtje later was het gaar. Voor het eerst gebruikte ik na het bakken jam voor de afwerking. Die jam moest wel eerst gesmolten worden trouwens. Het geurde weer heerlijk in de keuken en het zag er ook erg appetijtelijk uit, al zeg ik het zelf. Feitelijk is deze cake een variant op de normale appeltaart. Hier zit alleen yoghurt bij door. Helaas was het gebak voor de kerstdagen bedoeld en “mochten” we geen stukje voorproeven. Tot grote teleurstelling voor Heiko. Hij had namelijk al een vorkje en een schoteltje klaarstaan en de slagroom al geklopt. Ahhh… Sneu…
Terwijl de cake in de oven stond ging ik verder met het beslag voor een witbrood. Dat was de eerste keer, dat ik een dergelijk broodje maakte. Eerder had ik wel al een paar keer een suikerbrood gemaakt en bijvoorbeeld krentenbollen, maar een heel witbrood nog nooit. De laatste keer had ik witte bolletje geprobeerd, alleen was dat nou niet bepaald succes te noemen. Toen dacht ik, dat ik in plaats van bolletjes, net zo goed een heel witbrood kon bakken. Recept erbij, ingrediënten en onder het toezicht van de keuken-kerstman aan het kneden! Mooi werk man! Ik vond het bakken en braden altijd al leuk, maar ik krijg er steeds meer lol in.
Het deeg moest uiteraard eerst goed rijzen, voordat het in de oven kwam. Na de aanbevolen termijn in de oven was het resultaat een mooi model broodje, met een perfect kleurtje. Ik liet het eventjes afkoelen om vervolgens een plakje eraf te snijden. De buitenkant was door mij al goedgekeurd, maar daarna moest de binnenkant nog. Gelukkig was dat ook goed. Lekker los en goed gaar. Nog een laatste test: de proeftest. Een klein sneetje met lekkere zoute Lätta boter erop… Ja, goedgekeurd! Lekker!
Als laatste ging ik met het beslag voor zandgebak koekjes aan de slag. Heiko had aangegeven, dat hij de zandgebak koekjes van de vorige twee kerstfeesten zo lekker vond. Die zijn vrij eenvoudig te maken en de koekjes kun je verschillende vormen geven. Dat beslag ging ik als allerlaatste actie voor vanmiddag nog even maken. Dat beslag moest namelijk een nachtje in de koelkast staan. Die koekjes werden vandaag dus niet meer gebakken. Die zijn morgen aan de beurt. En ik ga ze zelf niet bakken, maar Heiko! Die had het al tijden over appelgebak en de koekjes. Voor de eerste heb ik gezorgd en daarmee mag hij de koekjes bakken. Samen zullen we alles delen: ook het bereiden van koekjes…
Even weer een weetje. Via facebook zag ik deze voorbijkomen. De Vlizotrap. Wie kent hem niet? Het was voor mij slechts een naam. Een trap die vastzit aan een luik en vaak naar de zolder leidt. Zo´n trap, die nagenoeg altijd achter een luik verscholen zit. Dat luikje trek je open, waarna de trap naar beneden komt. Die trap heet toevallig Vlizo, waarschijnlijk omdat de fabrikant zo heet. Dacht ik. Maar nee! Vlizo is namelijk een afkorting van vliering-zolder. Een Vlizotrap is daarmee een vliering-zoldertrap. Tja, heel erg logisch, maar ik wist het niet. Jij?
Terwijl ik in de keuken bezig was hoorde ik buiten de kettingzaag weer knetteren. De dikke stam van de berkenboom werd in korte mootjes gezaagd. Daarna werd hij meteen opgeruimd en in de nieuwe houtstek gelegd. De plek waar de boom klein gemaakt was werd vervolgens aangeharkt, zodat alle kleine takjes, blad en het zaagsel zoveel mogelijk weer van het gras af was. Opgeruimd staat netjes! Het is alsof er niets is gebeurd. Alleen de twee stompen zijn de stille getuigen van het feit dat er twee grote berken zijn omgezaagd. Heiko wilde dit graag aan de kant hebben, voordat er sneeuw komt. Vooralsnog geven de voorspellingen nog steeds aan dat er zaterdag, op Tweede Kerstdag, sneeuw valt. Toen het hout en het afval aan de kant was verlegde Heiko nog een aantal pallets. Hij wilde een soort werkblad maken, waar straks de gerepareerde kloofmachine weer op kan komen te staan. Door zes pallets op elkaar te stapelen was de juiste werkhoogte bereikt. Deze werkplek kwam meteen naast de houtstek, zodat er straks niet met het gekloofde hout heen en weer gelopen hoeft te worden. Dat kan meteen na het kloven op de stapel gelegd worden. Lekker efficiënt. Tevens legde hij twee pallets in de lengte voor de houtstek langs. Het was er namelijk zo enorm nat en blubberig dat je er met goed fatsoen niet kon lopen. Via de pallets houd je in ieder geval droge voeten.
Tja, ook wij hebben zo’n vlisotrap. Niet erg handig in een woning voor 55+ers! Hier klagen ook veel mensen over. Een vaste trap was voor ons ook erg fijn. Helaas……. maar ik loop nog met gemak naar boven en naar beneden ga ik in zithouding en daarna draai ik me om. En blijf de boel goed vasthouden. Tja, we hebben hier een prachtige zolder over het huis.