Ja hoor! Daar is ´t ie weer! En dit keer nam de das alle tijd, om heerlijk te genieten van een appeltje. Het zullen zo langzamerhand de laatste appeltjes zijn, want de boom is bijna leeg. Zelf hebben we er deze keer geen een van gehad. Deels vanwege het feit dat de appeltjes er niet zo appetijtelijk uitzagen, deels omdat velen waren gevallen voordat ze rijp waren en deels omdat we het natuurlijk erg leuk vonden om het wild, dat ´s avonds en ´s nachts door onze tuin loopt, te voeren én te filmen. Met de nagenoeg lege boom is het daarmee ook nog zeer de vraag of we nog weer bezoekers zullen krijgen. We houden de wildcamera zeker nog een poos in de gaten.
Gisteren gingen we nog even “spoorzoekertje” doen. En wel zoeken naar de sporen van de eland. Of is het naar de sporen van een eland? Was het Agnetha, waar we daadwerkelijk sporen van vonden of was het van een van haar soortgenoten? We vroegen ons af, of de eland gebruik maakte van ons bruggetje. Dat bleek niet het geval te zijn. We konden aan de hand van de diepe pootafdrukken in het soppige gras van de wal van ons beekje namelijk heel duidelijk zien, waar een eland onze tuin in was gelopen. Een eind verderop, bij het eilandje, was de eland weer overgestoken en het bos ingelopen. Indrukwekkende grote poten hoor. Met twee grote hoeven (tenen). Duidelijk zichtbaar op de rechterfoto hierboven.
Een koolmeesje speelde met Jikke! Ze wist niet waar ze kijken moest. Zie je het koolmeesje op de bovenste foto? Op de witte roede zitten? Net op het moment, dat Jikke het koolmeesje ook ziet vliegt het koolmeesje naar het andere raam. Die van de zijkant. En vice versa. Een leuk spelletje. Ebba kreeg er niets van mee. Die lag lekker lui en volledig ontspannen op Heiko´s kussen op de bank. Of was ze haar zusje aan het uitlachen? Dat kun je er namelijk ook in zien. Met een beetje (veel) fantasie… De beide dametjes zijn op dit moment alweer veel meer en eerder binnen dan een maand geleden. Ze houden niet zo van kou en zeker niet van nattigheid.
Wat een verschil in kleuren. Herfstkleuren wel te verstaan. Het verschil zit hem niet alleen in de soorten bomen. De berken, eiken, espen, elzen enzovoort, hebben ieder hun eigen kleur bladeren in dit seizoen van het jaar. De ene is overigens mooier dan de ander. De felrode bladeren vind ik persoonlijk de mooiste. Alhoewel… Als de zon schijnt krijg je eveneens verschil te zien. Dat is heel duidelijk merkbaar. Op sombere dagen lijken de bladeren ineens ook somber, terwijl op een zonnige dag de bladeren er ook zonniger uitzien. Dan worden de kleuren meteen veel intenser en daar worden wij mensen weer stukken vrolijker van.
Heiko was vandaag weer eens een dagje aan het werk bij Örtengren. De eerste klus was het ophalen van drie aanhangers met geel zand. Dat moest bij een klant achter het huis verspreid worden, over een eerder aanlegde verhoging op het gras. In de vorm van een cirkel was er door zijn collega een laag zwarte grond op het gras gelegd en daaroverheen kwam nu een laag geel zand. De klant wil in zijn keurige tuin, met een perfect gazonnetje (dat wordt geknipt door een robot grasmaaier) nu een stukje “wilde tuin”. Een stukje ruig weiland met allerlei soorten gras, bermbloemen en onkruid. Daarvoor moest er een laagje geel zand over het zwarte zand. Het “wilde gras” groeit daar beter in. Waar wij in onze tuin proberen het wilde gedeelte een beetje in te dammen en meer mooi gazongras in te maken, doet deze klant het juist andersom. Maar goed: ieder zijn voorkeur.
Het huis grenst trouwens aan het grote Sommen meer, maar vanwege de dichte mist was niet te zien waar het wateroppervlak begon en waar de lucht begon. Die klus nam ongeveer drie en een half uur in beslag, vanwege het heen en weer rijden met de auto met aanhanger. Het zand werd aan de zuidkant van Tranås gehaald en moest aan de noordkant van de stad afgeleverd worden. Daarbij kwam dan ook nog het opscheppen vanaf de grote bult óp de aanhanger en het vervolgens weer legen van de aanhanger via kruiwagens en tenslotte het verspreiden. Een tijdrovend klusje. Nadat dit was afgerond werd er een pallet met paaltjes gehaald. Gelukkig kon de verkoper hun pallet met een heftruck oppakken en een op een in de aanhanger zetten. Dat scheelde een hoop gesjouw.
De paaltjes worden gebruikt, om bij een pas geplante boom te plaatsen. De boom wordt aan twee of drie paaltjes vastgezet met juteband. Vervolgens moest Heiko een “wilde heg” knippen. De klant vertelde, dat hij de heg nog nooit had geknipt… Nou, dat was te zien. Met een gewone heggenschaar ging het niet eens. De heg moest teruggesnoeid worden tot een hoogte van een anderhalve meter en dat moest met een snoeischaar en een zaag gebeuren. De stammen waren té dik voor de motorheggenschaar. De klus was nog niet af toen het begon te schemeren. Maandag maken Heiko en zijn collega Håkan het af. Dat zal ook wel een paar ritjes vuilstort betekenen. Zóveel snoeiafval.
Tegen half zes was Heiko weer thuis. Ik had nét de keuken weer een beetje opgeruimd. Vanochtend stond in het teken van de schoonmaak van de bovenverdieping en vanmiddag was het baktijd. Ik wilde nu eindelijk eens een keer krentenbollen (of eigenlijk rozijnenbollen) maken. Wát een gedoe trouwens met het deeg van de rozijnenbollen. Het was zo plakkerig, dat ik het niet kon rollen. Daarom had ik het in één plak op het aanrecht gelegd, om dat vervolgens in stukjes te snijden om er daarna bolletjes van te maken. Maar dat geeft verder niets. Het eindresultaat telt. En dat zag er niet alleen goed uit, het smaakte ook nog eens lekker. Zeker met een beetje roomboter ertussen. Hmmm…
Ach, en toen ik toch eenmaal bezig was, kon er ook nog wel een suikerbroodje in de oven. En vervolgens begon ik met het avondeten. Die bestond uit een ovenschotel, tenslotte was de oven toch nog warm. Dit keer was het eentje met stukjes gemarineerde aardappel, kip, ui, gebakken spekjes en geraspte kaas. Dat serveerde ik met boontjes, want die zijn vrij neutraal. Overigens ging het nog eventjes mis… Bij het uit de oven halen van de gemarineerde aardappelstukjes, verloor ik de controle over de bakplaat. Er vielen een fors aantal stukjes op de grond. Nu moet je weten, dat de marinade onder andere bestond uit olijfolie. De keukenvloer was op dat moment een ijsbaan! Spiegelglad! Voordat het kokkerellen doorging moest dat eerst goed schoongemaakt worden met een ontvettend schoonmaakmiddel. Anders waren er ongelukken gebeurd. Alles kwam uiteindelijk goed. Dat het avondeten lekker was bleek wel uit de bijna lege pan. Het was een keer iets anders dan het standaard eten.
Nee, we zijn het niet vergeten. Hoewel de nieuwe bril al redelijk goed op de foto´s van gisteren te zien was, had ik beloofd nog foto´s te maken. Bij deze! Vanavond maar even in de keuken geposeerd. Na een dag ben ik er al bijna volledig aan gewend en zeer beslist heel tevreden mee. Niet alleen het veraf zien is beter geworden, ook het lezen is vele malen duidelijker. Ja, “oma” heeft leesstukjes in de glazen. De zogenaamde Varilux oftewel multifocale glazen. En daar ben ik toch blij mee! De nieuwe bril is ook nog eens steviger dan de oude. Doordat dat alleen maar glazen waren zonder montuur, was het lang niet zo sterk als deze. Ja, al met al is een goeie keuze gemaakt!
