Ja! We hebben beelden van onze nachtelijke bezoekers! Vanochtend ging Heiko weer aan het werk en ik had hem niet gehoord over de wildcamera. Nou, dan hou mij maar eens binnen! Meteen de camera opgehaald en aan de laptop gehangen. Wat een spannend moment: Zou er iets opgenomen zijn? Zouden de beelden scherp genoeg zijn? Wát zou er opgenomen zijn? Al snel werd duidelijk, dat er drie filmpjes geregistreerd waren. De laatste was van “groot wild”: Joke die de camera van de stoelleuning afhaalt… Op de eerste waren een tweetal dassen te zien! Samen heerlijk smullend van de appels, die we er gisteravond hadden neergelegd. En dat was al rond kwart over negen, gisteravond. Ze hebben daarmee wel lef, want overal in het huis brandde licht!
Het tweede filmpje begon met een dier, dat links uit beeld verdween. De duisternis in. Voor de rest was het stil rond de boom en de appels. Maar wat is het voor een dier? Het was in ieder geval niet eentje, die de sporen van gisteren achter had kunnen laten. Wat dan wel? Was het de rode kat, die we een paar weken geleden voor het eerst bij de brievenbus hebben gezien? Is het een vos? Maar dan is de staart volgens mij te dun. Hoe het kan, dat de camera op het moment van vertrek van het dier begint te filmen? Als de camera beweging verneemt, neemt hij twee minuten film op. In dit geval alleen maar van een appelboom, waarvan af en toe een paar blaadjes door de wind bewegen. In ieder geval heeft hij zich vannacht wel bewezen en zullen we hem de komende nacht weer ophangen. En we leggen weer appels onder de boom!
Het ophangen van mezenbollen en het vullen van het voederhokje heeft ongelofelijk veel koolmeesjes gelokt. Echt. Het zijn er tientallen. Ze vliegen, op hun bekende manier (zo schokkend en ineens van hoog naar laag), van de onkruidboom achter het huis, naar de seringenbomen naast de keuken. Vanaf de lijsterbesboom bij de caravan, naar de dennenboom bij het vijvertje. Uiteindelijk met het doel om eten te halen bij het hokje. En we hebben gelukkig nog nooit meegemaakt, dat ze met elkaar in botsing kwamen. Soms staat je hart bijna stil, omdat je ze al nagenoeg tegen elkaar aan ziet knallen. Hoe het kan geen idee, maar het gaat altijd goed. Vanochtend meteen maar voer aangevuld, want met zo´n groot gezin gaat het snel.
Omdat we er sámen straks warmte van hopen te krijgen, vond ik het ook niet meer dan billijk, dat we er sámen iets voor moeten doen. Ook ik! Ik heb het nu over de houtvoorraad voor het seizoen 2021 – 2022. Heiko heeft gezaagd, opgehaald en gekloofd. En uiteraard alles in en uit de aanhanger slepen. Nu zou ik ook iets doen en wat blijft er dan over? Ja, het stapelen in de houtstek bij het trollenhuisje. Om eerlijk te zijn viel de stapel me een beetje tegen. Hij was vele malen hoger dan gedacht. Maar het weer was goed en toen ik het verhuizen van het gekloofd hout over de hele dag had kunnen verspreiden, was het gevoel van “Dat heb ik toch maar even geflikt!” groot. Helemaal, wanneer je dan van Heiko te horen krijgt, dat hij blij is, dat het gekloofd hout onder het afdakje ligt. De weersvoorspellingen lijken vrij gunstig, maar je weet immers maar nooit.
Een paar van de bomen, die Heiko van de Fin had gekregen, waren al behoorlijk goed gedroogd. Het zou natuurlijk heel erg jammer zijn, wanneer die nu weer volledig nat zouden worden door regenval. Dat zou het droogproces alleen maar weer met veel tijd verlengen. Nu ligt het veilig onder de golfplaten, waar wind onderdoor kan waaien, maar water (nagenoeg) niet door komt. Vandaag was het weer een droge dag, hoewel het er soms dreigend uitzag. Vaak was het een kwestie van de zon, die tegen de wolken schijnt, waardoor die nog donkerder lijken, dan ze in werkelijkheid zijn. Dit weertype levert echter vaak hele mooie plaatjes op, die niet altijd in foto´s terug te zien zijn. De bovenste vind ik persoonlijk goed gelukt. Naar mijn bescheiden mening een echt herfstplaatje.
In de loop van de dag kreeg ik van Heiko een tweetal foto´s via de Whatsapp. Hij was in Tranås weer met zand aan het spelen zoals hij het zelf noemde. Een vrachtauto had 20 kuub zwarte tuinaarde op de oprit van een klant gestort en dat moest over het grasveld in de tuin verspreid worden. Er zat een groot verval in die tuin van minstens 1,5 meter en het talud daarvan liep erg stijl. Dat wilde de klant graag afgevlakt hebben. Met het steile talud was grasmaaien elke keer een ware worsteling. Verder moesten alle oneffenheden in het grasveld vlakgemaakt worden. 
Zijn collega´s hadden de dagen ervoor al 10 kuub weggewerkt en nu mocht Heiko daar mee verder. De eerste paar uurtjes samen met collega Palle, maar na de middag moest die naar een andere klant en kon Heiko alleen verder. Geen probleem, alleen gaat het dan niet meer zo snel uiteraard. Nadat alles is verspreid en alle oneffenheden naar tevredenheid van de klant zijn gladgestreken, wordt er graszaad ingezaaid. Dat zal morgen nog niet direct gebeuren, want dan moet Heiko met drie andere collega´s naar het grote Ryhov ziekenhuis in Jönköping. Om de rest van de 12.000 bloembollen te poten.
Iets heel anders: Wat denk je bij het zien van deze boom? Is hij niet heel speciaal? Die groeit namelijk wel op een hele bijzondere plek. Het is een uitloper in een hele oude boomstam. Zo te zien is die boom ooit eens afgezaagd. Die oude stam staat weer op een plateau van stenen, met daaronder vele grote en kleinere keien. Nou lijkt het erop, dat het een plateau is van beton. Maar hoe komt die daar? In de nabije omgeving was verder niets te vinden, wat duiden kon op enige bouwwerken: geen oud huis, geen schuur, geen laan of weg, geen stenen muurtje. Een raadsel hoe dit er dan zo komt te liggen. Een raadsel van de natuur. En die heeft ze wel meer!
Want hoe is de boom hierboven zo gespleten en in twee stammen verder gegaan? In eerste instantie dachten we, dat hij ooit was afgezaagd en dat hij daarna met twee stammen verder ontwikkelde. Nadere inspectie wees uit, dat dit niet het geval was. Op enig moment heeft de stam zich zomaar gesplitst. Vreemd, maar eveneens leuk om te zien. En hoe komt de rare kronkel in de rechter boom, hieronder op de foto? Het was een mooie rechte stam en plotseling gaat hij naar links. Zo is hij toch een paar jaar gegroeid, waarna hij ineens weer naar rechts gaat en daarmee naar boven groeit. Zoiets verzin je toch niet? Of we ooit achter de toedracht van dit soort mysteries komen? Denk het niet. De natuur moet met deze dingen gewoon doorgaan, want het is en blijft bijzonder. En daar houden wij wel van!
Nog een geluk dat de eland niet door de opgebouwde opslag van het hout is gelopen.
Denk dat dan alles in elkaar “gedonderd” was. Zou wel heel sneu zijn, kan je weer alles stapelen en eerst het hok weer repareren….
Maar wel leuk dat de eland ook bij jullie huis is gesignaleerd, nu dan alleen de hoeven. Misschien later nog eens op de camera. Ben heel benieuwd.
Het zou zomaar een kat geweest zijn op de camera. Maar ja, er loopt genoeg van dat kleine spul, dus blijft dit een raadsel.
De eland die door de opslag had gelopen zou nu ruzie hebben gehad 🙂 Vanochtend stonden er slechts twee filmpjes op: eentje, dat Heiko de camera ophangt en eentje, dat ik de camera eraf haal… Aanhouder wint!