Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vanochtend begon ik met het behangen van het wandje op de achterste overloop. We hadden nu immers de juiste rollen behang in huis. Over deze kleuren en dit patroon waren we het eens. Grote bloemen, zodat er meer kleur in de ruimte komt en grijs/ beige als basiskleur. De voorste overloop werd als “werkplaats” ingericht! Ik begon met de eerste baan naast het deurkozijn. Meteen links als je daar binnenkomt. En laat ik nou direct tot de ontdekking komen, dat de wand niet helemáál recht was. Voor de eerste baan gebruikte ik daarom een waterpas, om die baan in ieder geval mooi verticaal op de wand te krijgen. Er moest wel een beetje “gesjoemeld” worden. Ach, een oud houten huis heeft toch ook wel zijn charmes… Het plakken van die eerste baan koste dan ook verhoudingsgewijs veel tijd. Toen die eenmaal aan de wand zat, kon de volgende baan er sneller op geplakt worden. De eerste baan zat er uiteindelijk “waterpas-vertikaal-verantwoord” in! We hadden overigens gekozen voor een soort behang, waarbij je de wand insmeert en niet het behang zelf. Wij vinden dat erg handig werken.

Waar wel goed op gelet moest worden was het patroon op het behang. De bloemetjes en de blaadjes moesten natuurlijk wel netjes doorlopen op de volgende baan. Op het etiket van het behang stond, dat er een “patroonverlies” was van ruim een halve meter. Om die reden hadden we een extra rol meegenomen. Achteraf bleek dat niet nodig te zijn geweest, want ik hield precies die extra rol over! Gelukkig hebben we de kassabon nog en kunnen we die rol binnen een maand terugbrengen. En dat bij een willekeurige vestiging van Rusta. Goeie service. Drie uur later had ik het wandje klaar en konden we beide met tevredenheid vaststellen, dat het er nu een stuk vrolijker uitziet. Na dit klusje kan Heiko de vloer gaan verven. Waarschijnlijk gaat hij dat (na) morgen doen.

Terwijl ik boven bezig was, zat Heiko voor de verandering achter mijn laptop, om de verhalen voor de website te schrijven en de juiste foto´s er bij te zoeken. We liepen twee dagen achter, omdat ik de prioriteit had gelegd bij het afmaken van het fotoalbum. Daar zat immers een deadline aan vast. Nu is het album af en besteld en kan ik me even op iets anders richten.

Behalve de website had Heiko ook een zestal kruiwagens met hout uit houtstek 2 gehaald. De bak, met de 1 m3 grijpvoorraad, was tot op de bodem leeg. Hij had het hout er niet zomaar los ingegooid, maar hij had het netjes gestapeld. Daarmee kunnen er immers meer blokken in de bak liggen. Precies een week geleden zat die bak trouwens tot boven de rand vol en nu was al die leeg! Nee, geen foutje. Het klopt namelijk precies met de berekening, dat we een kuub per week gebruiken en daarmee zo´n 50 kuub per jaar.

Natuurlijk keek Heiko gedurende het hout halen af en toe even om zich heen. Je kijkt uiteindelijk niet alleen in de kruiwagen. Hij zag op enig moment, dat de lucht openbrak en er hele mooie kleine wolkjes ontstonden. Die leken door de wind uiteen getrokken te worden. Niet alleen dat, maar ook werden ze door diezelfde wind weggeblazen. Hierdoor ontstond een heel mooi plaatje! En wat te denken van de foto van achter het huis? Vanaf het paadje achter het vijvertje. Is het niet fantastisch?

Na de middag ging Heiko een streng verlichting ophangen. Bij Öob hadden we eentje van 15 meter meegenomen, die om de carport gemaakt zou gaan worden. Rond onze veranda hebben we al verlichting hangen en als er dan ook iets aan de carport komt, hebben we eveneens lichtjes aan de noordzijde van het huis. De noordzijde vonden we altijd al een beetje een “dooie boel” tijdens de donkere dagen. Met een paar kleine spijkertjes werd de lange streng rondom de carport vastgezet en werd er een tijdschakelaar gehaald en ingesteld. Daarna werd het getest en het functioneerde. Sfeervol! De grote lantaarn kan nu een paar weken uit. De kleine ledlampjes nemen de verlichtingsfunctie tijdelijk over.

Officieel mag een kerstverlichting nog niet branden! Dat mag pas vanaf de 1e advent, dus eind november. De tijdschakelaar gaat er daarom nog even weer uit. Om er over twee weekjes weer in te gaan. We weten in ieder geval dat het werkt. Nu nog een plekje zoeken voor de grote kerstboom verlichting. Dat kan niet meer in de vlaggenmast, omdat die in januari tijdens de storm is afgeknapt.

Vanonder de grote appelboom werden de allerlaatste appeltjes geraapt en aan de andere kant van het beekje neergegooid. De appelboom is nu helemaal leeg en gaat in zijn winterslaap. Op de plek waar de appeltjes neergegooid waren werd de wildcamera weer aan de boom gehangen. Gericht op de appels. In de hoop een glimp op te vangen van de “dinergasten”. Hopelijk komt de koning van het bos nog eventjes weer langs. Zou hij de weg naar onze voederplek nog weten?

Om vijf uur waren we uitgenodigd bij onze buren Erling en Brit. Woensdag hadden ze daarover gebeld. Die kleine wolkjes, waarover we eerder schreven, werden op een bepaald ogenblik groter. Aan de blauwe hemel, met een zonnetje eronder, werd het een schitterend schouwspel. Een tijdje later werden de wolkjes oranje. Ook hierin speelde de zon een rol. Uiteindelijk werden de schapenwolkjes prachtig verkleurd door diezelfde, maar nu ondergaande zon. Net voordat we wegreden zagen we, dat ze wel heel mooi verlicht werden. Bijzonder mooi!

Het werd tijd om naar Västorp te gaan. Net op het moment, dat we bij de buren aankwamen, stopte er eveneens een andere auto. Daar stapten twee mensen uit, die zich aan ons voorstelden. Toen wij onze namen noemden wisten ze meteen, dat wij de buren waren uit Ödarp en dat Heiko gitaar speelde. Oh? Bij de voordeur werden we hartelijk ontvangen door onze gastheer en -vrouw en werden we uit de jassen geholpen. De schoenen gingen vanzelfsprekend uit bij de voordeur. Meteen vroeg Erling of Heiko zijn gitaar bij zich had. “Nee. Was dat de bedoeling?” Jazeker was dat de bedoeling! Er zat niets anders op, dan dat Heiko naar huis terug kon rijden, om zijn gitaar op te halen. Met een tekstboek. Dat was nog even spannend, want de gitaar stond helemaal achter in de fitnessruimte. En die stond vol met spullen van de overloop…

Eenmaal terug, kreeg Heiko ook meteen een appelrosé aangereikt. Wij waren inmiddels allemaal voorzien van dit heerlijke drankje. Er zat een beetje alcohol in. We namen plaats aan de grote tafel. Even later konden we met ons bord naar de keuken gaan, om langs het buffet te lopen. Britt had voor ons een gratin schotel met kip gemaakt en daarbij aardappelpartjes gebakken. Verder was er stokbrood met kruidenboter en brie, meloen, druifjes, een gezonde salade en een aardappelsalade. Het zag er zoals altijd goed verzorgd uit!

De andere twee gasten waren oude vrienden van Erling en Britt. Hun vriendschap ging terug naar de lagere school en eveneens hadden de beide mannen samengewerkt bij een fabriek in Aneby. De vriendin was eerder werkzaam geweest in de thuiszorg en had onder andere de vader van Erling verzorgd. Het waren twee hele gezellige mensen, die jarenlang ook “på landet” hadden gewoond en nu sinds een jaar of tien in Tranås woonden. Ze waren inmiddels al enige jaren met pensioen. De straat waarin ze woonden kende Heiko wel, omdat hij in die straat een paar fruitboom-snoei-klanten heeft. Na het heerlijke eten en de biertjes en fris verplaatsen we ons naar een andere ruimte, waar we een schaaltje snoepjes, lördagsgodis, voorgezet kregen. Dat schijnt hier gebruikelijk te zijn.

Toen moest ook de gitaar ter hand genomen worden en werd er gezongen. Tenslotte kwam zelfs de fles Southern Comfort op tafel en werden de drie glazen voor de mannen ingeschonken en daarna regelmatig bijgeschonken. De dames dronken iets anders, iets wat minder dan 35% alcohol bevatte… Het gitaarspel en de zang werd op prijs gesteld, waarbij wel een paar pauzes werden ingelast door Heiko. Anders was hij alleen maar “aan het woord…”

In die pauzes liet Erling ons nog een paar keer de foto zien, waar hij op stond met zijn geweer en naast zich een dood wild zwijn. Nee, we besparen jullie dat beeld… Die had hij eind vorige week geschoten. Minstens 100 kilogram was die geweest vertelde hij. Het dode dier had hij met de grote tractor op moeten halen. De vierwiel aangedreven quad was niet krachtig genoeg geweest. Nadat de fles Southern Comfort half leeg was, kregen we een seintje van Britt, dat de koffie en de appeltaart met ijs en vanillesaus klaarstond! De muzikant mocht als eerste iets pakken.

Aan de eettafel consumeerden we de koffie en het gebak. Wat was dat ook weer lekker! De Zweden houden wel van ijs! Het hele jaar rond eten ze het. Geen moeite mee, om aan die traditie mee te doen… Het was inmiddels negen uur geweest toen wij onze gastheer en -vrouw bedankten voor de reuze gezellige avond, het lekkere eten en het fijne gezelschap. Ja, het was een reuze gezellige avond! Thuis waren we niet lang meer op. We konden terugkijken op een hele mooie dag!

4 gedachten over “Wandje opnieuw behangen”
  1. Hej!
    Wat is er veel gebeurd in ‘WANDJE OPNIEUW BEHANGEN’. Prachtig behang (en zo knap gedaan!!!), leuke foto’s en zeker leuk die wolkjes, gezellig die feestverlichting en fantastisch hoe jullie wonen in zo’n prachtig huis. En dan de buren, wat een gezelligheid! Iets waar jullie met plezier op terug kunnen kijken. Ook zo fijn als je een instrument kan bespelen en er dan ook nog bij kan zingen, wat Heiko dus kan.
    Jaloers makend weer.

    1. Hej hej!

      Lieve reactie, Ingrid! Erg bedankt. Je maakt ons (bijna) aan het blozen 😉
      We zijn erg blij met het behang en de kleuren.
      Iemand die, zoals jij en ik, ook van wolken houdt kan hier echt van genieten. Blij, dat je ze leuk vindt!
      We hebben het zeker met onze buren getroffen. Dan is altijd een gok, wanneer je ergens gaat wonen. Wij hadden geluk!

      Ha en bra dag!

  2. Mooi behangetje hoor! Zou ik ook gekozen kunnen hebben.
    Lastig, dat het moet kloppen op patroon. Dit herinnert me weer aan het behangen van de flat van mijn vriendin. Zij vond een bepaalde soort behang erg mooi, maar ze had er niet op gerekend dat er een patroon in zat. Moest ze nog meer behang halen. En voor mij een precies werkje. Nadat het klaar was, wilde ik voorlopig ook niet meer behangen! Gelukkig waren wij een jaar daarvoor verhuisd….. pfffff.
    Bij jullie waren het gelukkig maar een paar muurtjes!

    1. Hej!
      Op patroon plakken lijkt volgens mij moeilijker dan het is. Vind je niet? Het is inderdaad een kwestie van even goed kijken waar het aansluit.
      Maar… Een precies klusje is het zeker!
      Geniet van de dag!

Laat een antwoord achter aan Ingrid Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.