Vanochtend had ik het containertje met compost op de grote composthoop leeggegooid en toen ik eenmaal buiten was vond ik het moeilijk om weer naar binnen te gaan. Daarom besloot ik om even terug te gaan om mijn klompen aan te doen en de camera te pakken: even van de buitenlucht genieten. Haar in de wind en hoofd (soms) in de zon. Meteen kwamen Jikke en Ebba naar me toe, want die waren wel zo nieuwsgierig om erachter te komen, waar hun baasje naar toe zou gaan. Ik ging dit keer niet de weg over, maar ik ging voor het eerst over het nieuwe bruggetje. Heiko had die een paar weken geleden gemaakt van een pallet en dat had ik nog niet “getest”. Goedgekeurd! Zonder aarzeling liep ik naar de overkant van het beekje. Dat was de keer daarvoor wel anders, want je had steeds het idee, dat je er door zou gaan. Nu beslist niet: lekker stevig!
We liepen met z´n drietjes over het stuk land, achter ons huis en gingen richting het beekje. Vanaf het vijvertje gaat het beekje namelijk naar rechts. Jikke en Ebba gingen met me mee. Soms liepen ze samen achter mij aan, terwijl ze daarna rennend en spelend voor mij aan gingen. Gezellig! Omdat het beekje na de bocht te breed is om erover heen te springen, vervolgde ik mijn wandelingetje over het land en kwam ik uiteindelijk bij een punt, waar vier slootjes bij elkaar komen. Een water-kruising. Daar kon ik wel overheen en zo kwam ik op het stukje land, waar heel vaak reetjes staan te eten. Of kraanvogels, want die zijn er ook al meerdere keren gezien. Dat stuk land was helaas zo drassig, dat ik dezelfde route terug moest nemen. Daarbij kwam, dat ik ook daar niet over de slootjes kon springen (zonder een nat pak te halen). Al met al waren we een uurtje onderweg en we hebben een hele leuke wandeling gehad!
Vandaag is het Goede vrijdag en een vrije dag voor Heiko. “Ik greep daarom mijn kans, om vandaag de basis, de fundering zeg maar, te leggen voor de vlonder. Nadat we gezamenlijk de juiste positie hadden bepaald begon ik met de eerste balk. Die kwam op stenen te liggen en werd met behulp van een lange waterpas horizontaal gelegd. Daarna volgde een zijkant en nog een zijkant en tenslotte de achterkant. Toen het buitenste raamwerk goed op hoogte lag en alles rondom waterpas lag, konden de tussenbalken erin geschroefd worden. Maar niet voordat het via mijn werkgever gekochte antiworteldoek op de grond was gelegd.
Aan de lange voorbalk zaten de lege metalen schoentje waar ik de balken in kon leggen. Aan de andere kant zaten de schoentjes nog aan de blak en konden die aan de lange achterbalk vastgeschroefd worden. Op een afstand van 60 cm kwamen er 8 hoge balken te liggen. In het midden werden die ruim vier meter lange balken tenslotte nog even ondersteund door een andere lange balk op stenen. Daarmee was het geraamte, de fundering klaar. Vanaf het huis lijkt het alsof het enorm scheef ligt en aan de achterkant omhoog loopt. Maar het waterpas liegt niet, alles is zuiver waterpas. De omgeving waarin de vlonder ligt houdt ons voor de gek. De omgeving is namelijk allesbehalve vlak en niet andersom.”
Na de wandeling met de dames had ik weer energie voor… nou… genoeg! En dat hield in, dat ik daarna niet achter de laptop ging zitten, maar iets doen: ramen lappen. Niet beneden, die zijn onlangs gedaan, maar boven. En dit keer niet alleen van binnen. Dat had ik nog gedaan voordat de operatie plaatsvond en daarmee waren ze eigenlijk nog niet eens vies. Maar oh… de buitenkant… Dat was waarschijnlijk eind van het vorig jaar voor het laatst gedaan en dat was heel duidelijk te zien. Vlekken van regendruppels in het zand wat er tijdens de wind opgewaaid was zat overal. Van boven tot onder. Van links tot rechts. Ik wist zeker, dat dit schoonmaakbeurtje de moeite waard zou zijn.
De grote ramen van de slaapkamers kunnen gelukkig kantelen, zodat ik binnen de ramen aan de buitenkant kan schoonmaken. Ideaal. We hadden zonder die mogelijkheid elke keer een ladder moeten inzetten en dan is ramenlappen heus geen pretje. Nu wel. Eerst de ramen kantelen, even de roedes er voorzichtig afhalen en er kan schoongemaakt worden. Daarna even met een doekje over de roedes, die er weer in en het raam kan weer dicht. Binnenkant nog en klaar. Wat een verschil en beslist de moeite waard, getuige het water wat in het reservoir van de ruitenreiniger kwam. Vrij donker gekleurd en dat is toch écht wel het teken van vuil water! Goed gevoel, dat we weer door heldere ramen kunnen kijken!
Ja, je zie het goed! De rabarber begint te groeien! Op het moment, dat ik bij Heiko keek hoe de stand van zaken was, liep ik ook even naar de groentetuin. Even nieuwsgierig hoe die erbij lag. Oh kee, daar moet straks het nodige aan gebeuren. Hier en daar komt het nodige onkruid alweer boven, maar dat is voor latere zorg. Momenteel kunnen we toch nog niets zaaien of poten, omdat er nog nachtvorst wordt voorspeld. Ineens zie ik iets roods in de grond en laat me nu helemaal zijn vergeten, dat we sinds het vorig jaar drie rabarberstruikjes hebben. En die komen eveneens boven. Dát is mooi! Zo te zien hebben ze alle drie de winter goed doorstaan. Het idee alleen al, dat we dan weer kunnen genieten van zelfgebakken rabarbertaart of rabarbercake: het water loopt me al in de mond. We zullen de plantjes goed in de gaten houden, zodat we hopelijk een goeie oogst krijgen!
“De katten krijgen staarten”, gele om precies te zijn. Nee, uiteraard hebben we het nu niet over Jikke en Ebba, maar over de katjes van een aantal bomen. Die kleine, zachte en grijze knopjes veranderen namelijk in een rap tempo. Ze komen in bloei. Zou de natuur dat zo hebben uitgekiend, dat ze geel worden juist rond de tijd van Pasen? Geel is immers de kleur dat bij Pasen hoort. Waarom? We weten allemaal, dat Pasen een Christelijk feest is en de kleur geel wordt door dat geloof geassocieerd met het licht, luisteren en natuurlijk de kleur van de zon. Pasen is overigens ook een echt lentefeest. In deze periode wordt het steeds langer licht, breekt de zon vaker door en zijn er geboorten van dieren, zoals de lammetjes en de eendjes. Eveneens komen de voorjaarsbloemen als de narcissen in de bloei. Daarnaast staan, zowel lente, als Pasen voor vruchtbaarheid en een nieuw begin en daarom is geel de kleur van Pasen. En je wordt er ook nog eens vrolijk van!
