Geen widgets gevonden in de zijbalk

We beginnen deze blog met een waarschuwing over de bloempot-verwarming. Op 26 september jongstleden schreven we over de “Krisbered­skaps­veckan”, crisisparaatheidsweek, om de weerbaarheid van mensen te vergroten bij sociale crises en uiteindelijk oorlog. Daarop reageerde Wilma en die vertelde dat dit ook al wel in Nederland was gebeurd. Ook had ze het over de bloempot-verwarming met waxinelichtjes. Daar hadden wij net iets over gelezen: het lijkt allemaal best onschuldig, echter niets is minder waar!
De truc is al jaren oud, maar door de huidige situatie met de energie crisis maakt de uitvinding weer een grote opmars. De laatste tijd worden ze alom geprezen: “terracotta potten die heerlijke warmte afgeven met een waxinelichtje eronder”. Zeker toen iemand zijn verhaal deed in een krant. Hij had de gasleiding afgesloten en gebruikte de potten nu voor verwarming. Drie van die constructies in de woonkamer en het werd warm genoeg… De hype is al zo ver gekomen, dat er nu zelfs kant-en-klare constructies bestaan. Op Bol.com bijvoorbeeld gaan ze voor minimaal 35 euro over de toonbank. Ze zijn er ook al van 50 euro!

Dit alles is tot afgrijzen van een natuurkundige, die benadrukt dat de potjes totaal geen effect hebben! Hij kan zich voorstellen, dat men wanhopig is met de huidige gas- en elektraprijzen. “Het is erg, dat de commercie hier misbruik van maakt.” Hij noemt het gebruik “een buitengewoon slecht idee”. De brandweer raadt het gebruik van alternatieve vormen van verwarming (zoals de terracotta potten) ook sterk af. Om drie redenen: het rendement is veel lager dan dat van een cv-ketel op gas, de rook is slecht voor de gezondheid en het is gewoon brandgevaarlijk! Theelichtjes staan ​​vaak niet stabiel op de geknutselde terracotta houders of er staan ​​te veel bij elkaar. Samen vormen ze één grote vlam. De woordvoerder van de brandweer adviseert de theelichtjes bij voorkeur in een glazen pot te zetten, waarbij men er voor moet zorgen, dat ze goed neergezet worden. “Weet wat je doet!” Uit metingen van een onderzoek platform blijkt, dat het dus ook nog eens heel slecht voor de gezondheid is. De bloempot verstoort de normale verbranding van de paraffine. Hierdoor ontstaat een enorme hoeveelheid ultrafijnstof, vergelijkbaar met 2,5 keer de gemeten waarde langs een drukke snelweg!

Het frustreert dezelfde natuurkundige, dat mensen mee doen aan deze hype: “De warmte die vier waxinelichtjes afgeven, wordt echt niet groter als je er een pot overheen zet”. Een basiswet in de natuurkunde leert, dat energie (net als warmte) nooit uit het niets kan ontstaan. De enige warmte die vrijkomt is die van de kaarsen zelf. “Als we met een bloempot warmte zouden kunnen opwekken, zou de wereld gered worden. Dan zouden we geen energieprobleem meer hebben”, zegt hij. Uit het eerdergenoemd onderzoek blijkt overigens eveneens, dat de temperatuur in de kamer met één terracotta constructie van vier kaarsen met zo’n 0,3 tot 0,4 graden Celsius stijgt. Echt onvergelijkbaar met een echte warmtebron.
Dus alsjeblieft gebruik dit niet. Het is gewoon te gevaarlijk…

Je kunt beter met gips gaan spelen… Ruim een jaar geleden, misschien inmiddels wel al twee jaar geleden, kocht ik een paar zakjes met “alginaat-rubber” en “gips” via het internet. We hadden het al vaker voorbij zien komen, dat mensen een gipsafdruk maakten van handen of voeten. Dat kan bijvoorbeeld van een babyvoetje, maar ook van je eigen handen of die van anderen. We hadden drie setjes gekocht destijds. Vorig jaar had Heiko het maken van een handafdruk een keer geprobeerd bij zijn ouders. Toen had hij één setje meegenomen, wat te weinig bleek te zijn en toevallig ontbrak in dat setje de juiste handleiding.

Er zat alleen een handleiding bij in het Chinees en de kennis van die taal is bij Heiko heel ver weggezakt de laatste jaren… De zakjes werden ook nog eens per ongeluk verwisseld en het maken van een handafdruk mislukte daardoor volledig. Met die les in het achterhoofd, pakten we nu twee zakjes en voegden de inhoud van de zakjes (soort bij soort) bij elkaar. Gelukkig zat hier wel een goede gebruiksaanwijzing bij: in het Engels. Eerst hadden we een emmertje bij de hand om alles in te doen, maar daarvan bleek de diameter te groot te zijn, waardoor er een té laag niveau aan vloeibare substantie overbleef. De handen zouden er niet volledig onder komen.

Daarop bedacht Heiko, dat een grote ronde glazen vaas misschien beter zou zijn en dat was inderdaad het geval. Onze handen pasten er precies in en daarmee zou de substantie mooi rondom de handen gevormd worden. De inhoud met de blauwe poeder werd aangemengd met water en werd na menging een beetje roze van kleur. De handen gingen ineen en in de vaas met die substantie. Daarin hielden we de handen ongeveer twee minuten zo stil mogelijk. De substantie harde uit en werd “rubber”.

Heel voorzichtig trokken we de handen er weer uit, een voor een, en lieten de rubber nog even verder uitharden. Daarna begon ik de inhoud van de andere twee zakjes met de witte poeder (gips) aan te mengen met water. Helaas bleek die inhoud onvoldoende te zijn om de afdruk van onze handen in de mal te vullen. De afdruk werd slechts voor een derde gevuld! En nu? Heiko bedacht meteen, dat we nog een zak droge beton in de kelder hadden staan. Snel pakte hij een emmertje en mengde het beton met water aan. Niet te dik en niet te dun. Ik had ondertussen de witte poeder, het gips mooi in het rond aangebracht aan de binnenkant van onze handvorm, door de vaas heen en weer te bewegen, zodat de buitenkant er later egaal wit uit zou zien. Hopelijk. De kern van de mal werd daarna aangevuld met de beton en zo lieten we het staan. Morgen zien we hopelijk het eindresultaat. Spannend!

Omdat er nog een beetje beton over was gebleven, pakte ik meteen de koe bij de hoorns. Het was al een poosje de bedoeling, dat ik nog iets van beton zou maken. Nu werd ik natuurlijk even volledig verrast en daarom koos ik maar voor het maken van “betonnen vazen”. Dat had ik al eens eerder gedaan en het resultaat vonden we beide erg leuk. Het begon met het maken van een hulpconstructie. Iets waar in dit geval een bloempot op de kop op kon komen te staan. Om de juiste hoogte te meten leg je daar die te gebruiken oude thee- of handdoek over. Goeie hoogte, dan verder!

Die doek werd vervolgens in de emmer met beton gedompeld en hij werd zoveel mogelijk ingesmeerd met die vloeibare beton. Daarna werd het doek gelijkmatig over de omgekeerde bloempot gelegd en kon het droogproces beginnen. “Nog iets over?” Niet genoeg voor een theedoek en daarom pakte ik nog een oude schoteldoek. Het proces begon opnieuw. Ik ben er echter niet helemaal zeker van of deze tweede goed gelukt is. De eerste wel. Bij de tweede moest het beton iets dunner gemaakt worden, want anders was er te weinig. Is het ook te dun voor gebruik geworden? We wachten het af. Ook hiervan zien we morgen het resultaat.

In het mooie herfstzonnetje gingen we na de middag samen naar buiten. De nieuwe schuifdeur, die Heiko gisteren in elkaar had getimmerd, wilde ik meteen graag in de verf zetten. Heiko had immers zo zijn best gedaan, om een deur voor de carport te maken. Met het verven zou de deur zoveel mooier lijken en het hout is beschermd tegen de weersinvloeden. Eerst schuurde Heiko de planken nog even af met een schuurmachine. Er zat al een laag faluröd verf op het hout, maar dat was niet op lijnoliebasis. Die twee soorten verf verdragen elkaar niet zo goed namelijk…

Hierna kon ik verder. Nog even met een doek over het hout, om het stof zoveel mogelijk weg te wapperen. Verf en kwasten stonden inmiddels op het trapje te wachten, waarmee ik kon beginnen. Wat ging dat mooi! Het gaf een goed gevoel, om eens weer iets anders te doen… Het dekte echter niet meteen na een laag verf. Het droogde gelukkig wel snel doordat er een lekker windje waaide. Er volgde een tweede laag verf, maar eerst…

… Koffie! Ik was bijna klaar met het verven. Binnen zou de deur ook geverfd worden, waarmee ik de deur helemaal dicht deed. Na het verven wilde ik de deur weer terugschuiven, maar dat lukte totaal niet: ik zat opgesloten! Op het moment dat ik begon te roepen om Heiko, was hij gelukkig in de buurt. Puh! Stel dat hij voor een boodschapje weggereden was… De deur wilde wel openschuiven, maar ik deed het verkeerd. Ik had de balk even omhoog moeten tillen… De laatste hand werd gelegd aan het “Project Carport” toen Heiko een handvat aan de deur monteerde: de carport is klaar! We zijn erg tevreden met het resultaat. Het is degelijk en stevig en het ziet er in onze ogen ook nog eens mooi uit…

Terwijl ik aan het verven was, pakte Heiko de loopmaaier nog, die we onlangs gekocht hadden. Hij ging het gras nog even maaien. Althans de kantjes van het grasveld en de moeilijk bereikbare stukjes voor de grote zitmaaier. Eveneens werd het waterzuiveringsdijkje nog weer een keer getrimd. Ook weer netjes voor de komende paar weken en misschien wel voor de rest van het jaar. Zo langzaam als het nu gaat met de groei van de grassprietjes denken wij, dat het wel eens de laatste keer geweest kan zijn. Als hij nog eens met de zitmaaier over het gras gaat, zal het zijn om de bladeren op te zuigen.

Overigens willen we nog even melden, dat we tijdens de laatste wandeling weer “geterroriseerd” werden door de “älgfluga”, de elandvlieg (hertenluisvlieg). Net als vorig jaar. Het is de tijd van het jaar, dat de beestjes rondvliegen en als je dan als twee onschuldige, argeloze wandelaars door het bos loopt, ben je de pineut. Je ziet ze niet, maar je voelt ze wel! Ze gaan in je haar zitten en ik kan je vertellen, dat het erg kriebelt. Als het je dan lukt, om er eentje uit je haar te verwijderen en je hebt de mogelijkheid om het vliegje te bekijken, word je daar niet vrolijk van. Ze zien er best wel een beetje onvriendelijk en bedreigend uit eigenlijk!
We hebben trouwens op 4 oktober 2021 uitgebreid over de elandvlieg geschreven. Als je het leuk vindt kun je het nog wel even lezen. Klik dan op de volgende link: https://heiko-joke.com/eland-vlieg-ontmoet/.
We controleerden elkaar onderweg nog regelmatig op deze vliegen en bij thuiskomst gingen we meteen ons haar wassen. Desondanks hadden we de hele avond jeuk op ons hoofd. Bah! Nu ik dit zo schrijf krijg ik weer spontaan jeuk op mijn hoofd…

2 gedachten over “Waarschuwing voor “bloempotten-verwarming””

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.