Voor alle zekerheid hadden we vanochtend de wekker op de mobiele telefoon maar even gezet. De afspraak voor de keuring bij Besikta was om 07:00 uur vanmorgen, tel daarbij een reistijd van 20-25 minuten op en dan weet je dat je om 06:30 uur weg moet rijden. Met een caravan rijd je immers niet zo snel. Om die reden ging het alarm om 05.30 uur af. Best wel vroeg, maar aan de andere kant: we waren al klaarwakker. Vanuit ons bed kunnen we goed naar buiten kijken en zodoende zagen we, dat de zon al hoog aan de hemel stond. Wat doe je dan nog langer in bed? Eruit, wassen, aankleden en even een broodje. Mooi op tijd was ik bij Besikta in Tranås. De eerste medewerker kwam ook net aanrijden. Na 5 minuten ging de deur los en kon de aanwezigheid gemeld worden, door het kenteken op het computerscherm in te voeren. Eerst de Volvo. Terwijl ik buiten stond te wachten kwamen er al meer auto´s aan en eveneens auto´s met caravans.
Klokslag 7 uur gingen de grote deuren open en kon de Volvo naar binnen. Daar werden onder andere de boordcomputer uitgelezen, de verlichting gecontroleerd, de autogordels, de aanwezigheid van een reservewiel en er werd even onder de motorkap gekeken. Toen reed men de Volvo verder op de brug en werd de auto, althans de banden, flink heen en weer geschud. Zowel voor, als achter. Na nog wat ander duw- en trekwerk én visuele controle met een zaklamp, kreeg ik het signaal met de duim omhoog. Het was allemaal in orde, conform de keuringseisen die daarvoor zijn opgesteld. Fijn, we weten, dat we in een veilige auto rijden. Eén opmerking: de koplampen zijn nogal mat aan de buitenkant, waardoor het licht niet zo heel geweldig goed meer is. Dat hadden we zelf ook al geconstateerd en eerder hadden we beide koplampen al eens “geschuurd” met een speciaal daarvoor bestemd middel. Dat werkte echter niet afdoende. Misschien moeten we de koplampen maar eens vervangen door nieuwe.
Na de Volvo was het de beurt aan de caravan. Daar moest eventjes op gewacht worden. Die afspraak stond om 08.00 uur en het was op dat moment 07:15 uur. De zon stond echter hoog aan de hemel, waarmee het wachten geen straf was. Al om 07:30 uur gingen de hele hoge deuren van de afdeling caravans en vrachtauto´s echter open en werd er gewenkt om naar binnen te rijden. Een meevaller. De caravan werd nauwkeurig bekeken: bij de koppeling aan de trekhaak van de auto, de oplooprem werd getest, de verlichting, de bandjes en ook onder de caravan werd een visuele controle uitgevoerd. Als extra keuringspunt hadden we gevraagd of ze de gasleidingen wilden controleren op dichtheid. Dat werd ook uitgevoerd en dat werd goedgekeurd.
Er was echter één opmerking: over de banden. Die waren behoorlijk versleten én er zaten barsten in. De hoogste tijd om die te vervangen. De keuringsmeester liet me dat zien en inderdaad. Daarover bestond geen twijfel. Dat was niet langer veilig. Oké, bedankt! Meteen na het afrekenen van deze (af-) keuring reed ik naar de bandenhal van Hultman in Tranås. Die heeft altijd van alles op voorraad en meestal kun je daar direct terecht. Gelukkig ook vandaag. Hij kon me inderdaad meteen helpen. Keek even naar de bandenmaat en binnen een half uur zaten er twee nieuwe bandjes om de velgen en stond de caravan op twee spiksplinternieuwe banden. Na deze actie onmiddellijk weer langs het keuringsstation gereden. Tien minuten later werd de Hobby eveneens voor de volle 100% goedgekeurd. Fijn! We kunnen op pad!
Na een veilige reis terug naar Ödarp aan de koffie, terwijl Joke tijdens mijn afwezigheid al het een en ander boven had schoongemaakt. Nu we weten dat de Hobby goedgekeurd is, gaan we zeer zeker eind deze week een paar daagjes op pad. Daarvoor moet die nog wel gereinigd worden uiteraard. Vóór de winter was dat nog gebeurd en de hele winter heeft er een groot kleed overgelegen, maar toch. Ondanks het kleed waren er wel een paar vlekjes weg te werken en je wilt uiteraard met een schoon huis op pad. De zon maakte dat het schoonmaken en het spelen met water geen straf was.
Na een onderbreking met wederom koffie en dit keer met een stuk rabarbertaart als lunch, kon de schoonmaakklus van de caravan afgerond worden. Althans de buitenkant. Oh ja! Én de disselbak is ook opgeruimd. Daar was de hele tijd alleen maar iets bij in gekomen en nooit meer iets uit verwijderd. Gevolg: overvol. Die hebben we daarom helemaal leeg gemaakt, schoongemaakt, alle dingen die erin lagen eveneens schoongemaakt, gesorteerd en slim weer ingepakt. Netjes! Morgen gaan we de binnenkant van de caravan schoonmaken en daarna kunnen de bedden opgemaakt worden en de kasten gevuld worden. Nu we er zo mee bezig zijn krijgen we er al echt zin in om weg te gaan!
´s Middags ging ik het laatste stukje van de achtergevel sauzen. We hadden gisteren nog twee volle emmers muurverf bij de ByggMax gehaald. Dat laatste stukje was niet zo heel veel werk meer, maar zonder saus kun je nu eenmaal niets beginnen hé? Nu hadden we meer dan genoeg en kon dat klusje gewoon even afgemaakt worden. Nou ben ik de beroerdste niet en daarom had ik nog een leuk klusje voor Heiko. De bovenste rand van het beton boven de grote deuren lag los. Dat merkte ik tijdens het verven. Het is een overstekend stukje betonrand, waar het beton van afbrokkelde. Nadat hij het inspecteerde kon Heiko zien, dat ter plekke het beton vooral uit zand bestond. De cement was blijkbaar op toen men dat maakte. Of het had niet goed gemengd. In ieder geval tijd voor actie.
Het wegtikken van de losse delen was een fluitje van een cent. Binnen een paar minuten lag er een dikke wapeningsstaaf bloot. Wel een erg dikke staaf trouwens voor zo´n klein strookje beton. Heiko gaf aan, dat er een stalen balk boven de garagedeuren lag en dat men daarnaast aan de buitenkant nog een strookje beton had gestort. Zo is er een soort overstek gecreëerd, waardoor de garagedeuren droog blijven. Die overstek moest gedeeltelijk gerepareerd worden. Even een beetje wegtikken, schoonmaken, een paar strookjes hardboard zagen en boven de deur leggen, beton maken en aansmeren. Drogen maar! Zo kan het er weer een tijdje tegen. Morgen dat stukje nog even sausen, zodat het weer een geheel is met de rest.
Ondanks het feit, dat Heiko nog aan het werk moest met de betonstrook, had ik mijn klusje geklaard. De achtergevel is nu weer netter gemaakt. Een goed gevoel, want het gaat jezelf wellicht ook wel eens zo, dat bepaalde dingen soms gewoon móeten gebeuren. Na dit “overwinnings-momentje” pakte ik meteen maar een andere emmer met verf en een schone kwast. Omdat ik toch op dat moment weer één was met de kwast moet je van de situatie gebruik maken. De kleur van de verf werd Faluröd. Het vogelvoederhokje zag er na het winterseizoen een beetje haveloos uit. Er hadden (gelukkig) vele vogeltjes gebruik gemaakt van het aangeboden eten, alleen door hun pootjes was er veel verf van het hokje zomaar verdwenen! Het was een fluitje van een cent en vanaf morgenvroeg kijk ik tijdens het ontbijt weer naar een net vogelvoederhokje!
Na zijn klusje bij de grote deuren kon Heiko nog een stukje verder gaan met het leggen van grind rond de moestuinbakken. Nu aan de binnenkant. Dat wil zeggen, tussen de bakken en de afscheiding van de groentetuin. Daar liggen betonranden langs en die kunnen mooi dienen om de grind tegen te houden. Eerst kon Heiko tussen de bakken en de groentetuin het gras afsteken, toen antiworteldoek erop leggen, een kruiwagen met grind van de overkant halen en dat werd op zijn nieuwe bestemming weer neergelegd. Ondertussen was het al ver na zes uur toen ik hem maar eens riep: mijn maag begon te protesteren. Het was tijd voor een warme maaltijd!
