Geen widgets gevonden in de zijbalk

Heiko mocht donderdag de klus in Nässjö afmaken. De laatste meters talud met plantjes werden voorzien van houtsnippers tegen bescherming van onkruid. Deze keer was hij met een andere collega. Iemand waar hij nog niet eerder mee had gewerkt, maar die wel al vaker af en toe een paar uurtjes voor Örtengren actief is. Hij heet Stefan en woont in de plaats Mjölby. Dat betekende, dat hij voordat hij in Tranås kon beginnen te werken, al een half uur in de auto had gereisd. Daarna stapten ze samen in de bedrijfsauto en reden ze ruim een uur naar Nässjö. Daar aangekomen legde Heiko zijn collega uit hoe het werk uitgevoerd moest worden en zette hem aan het opscheppen van de houtsnippers in een kruiwagen en het verspreiden daarvan. Zelf ging hij een aantal plantjes vervangen die dood waren gegaan. Als laatste nog een twintigtal stekken van de beukenhaag vervangen en daarna samen verder kruien met de houtsnippers.

Toen dat klaar was pakte Heiko de tuinslang en begon alle plantjes water te geven. Stefan pakte een andere slang en begon vanaf de andere kant van het talud, waar ook een watertappunt was, te bewateren. Klaar! Uiteindelijk veegde Stefan de grote oprit met de witte natuursteen tegels aan en Heiko volgde met de tuinslang. Ze hadden namelijk de instructie meegekregen, dat het super schoon achtergelaten moest worden. Nou, schoner dan dat kon echt niet! Tegen half drie stapten ze voldaan weer in de auto en tegen vier uur waren ze thuis. Vier uur? Anderhalf uur onderweg geweest? Ja, want op het moment, dat ze bijna terug in Tranås waren ontdekte Heiko dat de benzinetank nagenoeg leeg was! De benzinepomp, waar een betaalpasje van Örtengren ligt, kon nog net gehaald worden. Vervolgens werden er 59 liter benzine getankt in de tank met een maximale inhoud van 60 liter…

Zelf had ik donderdag een “drukke middag” in Aneby. Als eerste reed ik naar de vårdcentral om bloed af te laten nemen. Dat is voor de controle van mijn nierfunctie in verband met het vele medicijnengebruik. Tevens om het calciumgehalte te meten, in verband met de botontkalking. Ik heb om dat tegen te gaan, nu vier weken medicijnen ingenomen en men wil controleren of het werkt. Daarna liep ik naar de ingang van de tandartspraktijk. Die zit in hetzelfde gebouw, maar heeft een andere ingang. Precies om de hoek van de straat.

Daar had ik een afspraak staan voor de jaarlijkse controle van mijn gebit. Zoals al eerder gemeld gebeurt die controle door een mondhygiëniste. Zij controleerde, naast alle gegevens van mijn dossier, mijn tanden en kiezen. Er werden zelfs weer foto´s gemaakt. Daarop was te zien, dat er een “twijfelgeval” in een zenuw was ontstaan. Daar mag de tandarts ergens in augustus naar kijken. Verder werden er geen gaatjes ontdekt! Wel tandsteen en die kon helaas niet meteen verwijderd worden. Daarvoor was de agenda te vol. Dat gaat ook in augustus gebeuren. Na vijfenveertig minuten kon ik de stoel verlaten. Met “een gebroken rug”…

Tenslotte reed ik naar de apotheek, om medicijnen te halen en een verklaring voor het gebruik van morfine. Die medicijnen mag ik niet zomaar meenemen de grens over. Als ik controle zou krijgen van de douane, worden de medicijnen in beslag genomen en krijg ik een boete. De medicijnen vallen namelijk onder de Opiumwet. Met dit formulier verklaart de apotheker, dat ik de medicijnen op doktersrecept voorgeschreven heb gekregen en dat het “legaal” is. Er wordt op het formulier aangegeven wanneer we de grens over gaan, voor hoeveel dagen en hoeveel tabletten ik meeneem. Maar… De grens over?

Ja, inderdaad: we gaan naar Oslo! Ruim twee jaar geleden zouden we daar heen gaan voor een concert van André Rieu. Dat concert werd destijds afgelast in verband met corona. De gekochte tickets bleven geldig. Het concert werd naar 2021 verplaatst, maar ook dat werd afgelast. Nu is het eindelijk zover, dat we de kaartjes kunnen gebruiken. Dat we Rieu en zijn orkest te zien en te horen krijgen! Uiteraard zijn we daar heel erg blij mee, maar eerlijk gezegd zie ik er tegelijkertijd ook enorm tegenop. De lange autorit en het aanpassen in een hotel qua stoelen, bedden, niet rusten, enzovoort zal allemaal erg vervelend kunnen worden. Toch gaan we uit van het positieve! Omdat de reis van vijfenhalf uur in een keer veel te gek wordt, hebben we die in tweeën gedeeld: we rijden de kilometers in twee dagen, met halverwege een overnachting in een hotel.

Vanmiddag leende Heiko de grote, zware en vooral krachtige motortrimmer van Kenth, inclusief draagbeugel en milieuvriendelijke benzine. Meteen na thuiskomst ging hij het stukje grond voor het trollenhuisje trimmen. Dat was nog niet eerder gedaan dit jaar en het onkruid stond erg hoog. Het was ook nog eens taai onkruid. Op zich is het prima bij te houden met onze eigen elektrische trimmer. Bij te houden. Dit was echter de eerste keer na de winter en dan zou daarmee wel erg lang duren. Mede omdat de batterijen vaak opgeladen moeten worden. Nu was het in een uurtje klaar. Na het eten pakte hij ook nog even het gedeelte achter het beekje aan. Daar groeit niet alleen onkruid, maar er staan ook vele uitlopers van bomen, waar een krachtige trimmer voor nodig is. Het was uiteindelijk bijna acht uur, toen ik hem naar binnen moest halen: morgen is er weer een dag!

En die dag, vrijdag, was hij uiteindelijk vrij… Niet dus, want dit keer had hij een afspraak staan voor de APK keuring van de Volvo. Meestal plant hij die in om zeven uur ´s morgens, zodat hij de eerste is. Daarna kan hij dan gewoon aan het werk gaan. Nu hij zijn werkdagen heeft aangepast en zodoende woensdags en vrijdags vrij is, plant hij privé afspraken op die twee dagen. Zo ook deze, maar niet meer om zeven uur! Vandaag had hij het op acht uur gezet. Toen hij om tien voor acht op de parkeerplaats bij Besikta in Tranås stopte en wilde uitstappen, ging de grote garagedeur al open en werd hij naar binnen gewenkt door een keurmeester. Ze liepen voor op het schema! Er liepen op dat moment vier keurmeesters rond bij het onafhankelijke keuringsstation van Besikta. De Volvo werd op vele punten gecontroleerd en dat was allemaal prima, maar uiteindelijk… Afgekeurd!

Dat wil zeggen, er was iets gevonden wat de veiligheid van de auto niet ten goede kwam en dat moet nu binnen 30 dagen gerepareerd zijn. Anders volgt een verbod om er in te rijden. Wat was er aan de hand? Het rechter achterwiel draaide erg moeilijk rond: het bleek continue geremd te worden. De remklauw was kapot. Die liet niet meer los. De remblokjes waren daardoor inmiddels flink versleten en het wiel was gloeiend heet geworden tijdens de rit van Ödarp naar Tranås. Het rijden kostte zodoende extra trekkracht van de motor, waardoor het brandstofgebruik omhoog was gegaan. In deze tijden van verschrikkelijk hoge brandstofprijzen is dat niet fijn. Toevallig hoorden we trouwens, dat vandaag de prijs voor een liter diesel naar €. 2,71 ging. Oefff… Met dit nieuws van de keurmeester op zak reed hij nog even langs de zaak van Örtengren, om de trimmer terug te brengen en daarna vervolgde hij zijn weg naar huis.

Na thuiskomst vertelde Heiko mij de over de keuring en besloot hij, om met de Volvo naar Aneby te gaan. Bij de garage langs, om hen te laten proberen de rem weer los te krijgen. Hij moest namelijk ook naar Aneby voor een afspraak bij de huisarts. Nog steeds vanwege de (zenuw-) pijn in zijn achterwerk. Die pijn zit er nu al erg lang, meer dan een half jaar, en het lijkt ons onwaarschijnlijk, dat het nog steeds de ischias spier is. Voor die klachten liet Heiko zich eind vorig jaar eerst masseren bij een fysiotherapeut in Tranås, daarna volgde acupunctuur bij diezelfde fysiotherapeut. Toen dat beide niet hielp ging hij naar de huisarts en volgde een afspraak bij de sjukgymnast, een soort fysiotherapeut, maar dan eentje die alleen oefeningen voorschrijft. Die oefeningen heeft Heiko nu twee maanden gedaan: eveneens zonder effect. Terug naar de huisarts. Die denkt nu aan een ontsteking, wellicht een slijmbeursontsteking die niet overgaat, omdat de spier onvoldoende rust krijgt om te herstellen. Er volgt nu binnenkort opnieuw een oproep van de sjukgymnast. Verder werd er opnieuw bloed afgenomen. Ruim twee maanden geleden gebeurde dat ook en bleek dat de waarden die het vet in het bloed meten, te hoog waren. Om zeker te weten dat het “toevallig was”, werd nu een controlemeting gedaan. De uitslag daarvan volgt binnenkort via de huisarts.

Na het bezoek aan de vårdcentral reed Heiko naar de garage. Daar kon hij de auto achterlaten en mocht hij met een leenauto terugrijden naar Ödarp. De onderdelen zouden opgehaald worden en de reparatie zou vanmiddag nog worden uitgevoerd. Perfect! Thuis werden een paar kleinere klusjes gedaan en werd onder andere het waterzuiveringsdijkje getrimd. Eveneens werd er zout gestrooid op de oprit. Wegenzout, waarmee in de winter de gladde wegen bestreden worden. Wat? Waarom? Nou, het is een probeersel. Het schijnt, dat het onkruid dood gaat als de grond onder hun voeten te zout wordt. Op onze oprit ligt grijs, verhakkelde bergsteen en daartussen komt onkruid op. Voorheen spoten we dat dood met schoonmaakazijn. Nu proberen we het zo. Over een paar dagen weten we meer. Mits er regen komt, want dat droge zout doet uiteindelijk niets. Om half vier kwam er een telefoontje van de garage met de mededeling, dat de auto weer klaar was. Snel sprong Heiko in de geleende Skoda en reed hij naar Aneby. De remklauw was vervangen en bij beide achterwielen waren de remblokjes vervangen. Prima! Met een veilige auto kwam hij de oprit weer oprijden.

In de namiddag verwisselde Heiko de banden van de Hyundai nog eventjes. Hmmm… Beetje laat niet? Tja, hij was ze vergeten: de Hyundai stond nog steeds op zijn winterbandjes. Op zich niet zo heel erg, want die auto staat 90 tot 95% van de tijd stil. De banden werden verwisseld, omdat het de bedoeling is dat we met de Hyundai zondag richting Oslo vertrekken. De Volvo rijdt weliswaar comfortabeler, maar het in- en uitstappen is voor mij weer fijner met de hogere Hyundai. Daarbij komt, dat de meeste wegen die wij moeten rijden goede asfaltwegen zijn en dus vertrouwen we op de vering van de Hyundai. Heiko sloot tenslotte de hogedrukspuit nog eventjes aan en spoot de Hyundai aan de buitenzijde schoon. Daar zat nog het laatste stuifmeel stof op van de huilende dennen. We willen natuurlijk wel met een schone auto op pad. Om die reden maakte ik de auto van binnen schoon. Klaar voor vertrek!

Uiteraard keek ik vandaag nog eventjes bij onze kroost: de vijf jonkies van de grauwe vliegenvanger. Volgens mij groeien ze wel heel snel. Of zie ik dat alleen zo? Wat ik zeker weet, is dat ze zelfs al hele kleine veertjes op hun ieniemienie vleugeltjes krijgen. Leuk, om ze zo te zien veranderen. Vader en moeder vinden het niet altijd even leuk dat ik kom. Ondanks het feit, dat ik ze er elke keer van overtuig, dat ik alleen even kijk en een paar foto´s neem. Dit keer zat pa of ma nog geen twee meter van mij af. Op een ijzeren paal bij het stuwdammetje van onze vijver. Je kunt je haast niet voorstellen, dat die vijf hierboven straks net zo knap zullen zijn… Toch?

2 gedachten over “Volvo af- en goedgekeurd”

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.