Volle vijver of ingesneeuwd?

Vandaag regende het werkelijk de gehele dag! Hoeveel millimeter neerslag we vandaag in totaliteit hebben gehad weet ik niet. Wel veel! De regenmeter is al een tijdje geleden opgeborgen, om kapotvriezen te voorkomen. Wellicht was die vandaag overstroomd. Toen ik daar even over nadacht, gleden mijn gedachten naar onze eerste winter hier in Ödarp. Wat nou als het deze periode vijf graden kouder was geweest? Dat wil zeggen, in plaats van plus vier, een temperatuur van min één. Dan waren we hier waarschijnlijk volledig ingesneeuwd geraakt. Als namelijk alle regendruppels sneeuwvlokken waren geweest, hadden we nu een perfect winters landschap gehad. Of dat er dit jaar nog in zit is zeer zeker twijfelachtig. Het SMHI, de Zweedse KNMI, heeft namelijk al gemeld dat het jaar 2020 het warmste jaar ooit is! “Ooit” wil zeggen sinds het bijgehouden wordt en dat was voor het eerst in het jaar 1860.

Het begon met de ongewoon warme winter van begin 2020. Er was weliswaar een beetje vorst én sneeuw toen, echter bij lange na niet zoveel als in andere jaren. Ook het voorjaar, de zomer en met name de herfst waren warmer dan voorgaande jaren. De verandering wordt zelfs ernstig genoemd. De gemiddelde temperatuur over het gehele jaar was 7,5 graden. Dat is een halve graad warmer dan het oude record van het jaar 2014. Op het plaatje helemaal boven is te zien, welke gebieden de grootste temperatuurstijging hadden. Dat is ten opzichte van de gemiddelde temperaturen over de periode 1961 – 1990. De grootste stijging werd gemeten in Svealand. Een verschil van +3,2 graden. Dat is gigantisch hoor. Het weer zelf, alsmede de globale opwarming zijn volgens de deskundigen de oorzaak hiervan. Met nog twee weken te gaan in het jaar 2020 wordt het ook niet meer anders. Het jaar 2020 is een record jaar voor wat betreft de gemiddelde temperaturen. Het is dus geen sneeuw geworden dit jaar, maar een overvolle vijver! Sterker nog, het sluisje staat helemaal open en desondanks lopen de oevers verder onder water. We doen het er maar mee, hé?

We zaten in de kamer aan de koffie toen opeens de vaste telefoon begon te rinkelen. Hé? Daar worden we uiterst zelden op gebeld. Meestal een zorgverlener, met een geheim nummer. Verder eigenlijk niet. Heiko nam de telefoon aan en toen hij terug kwam vertelde hij mij wie het was. Een mevrouw van een bloemenzaak uit Tranås! Ze vertelde, dat iemand een boeket bloemen voor ons had besteld en dat die vandaag of morgen opgehaald kon worden. Oh, wat spannend! Wie kan dát nu zijn? De vraag van de bloemist was of we de bloemen vandaag of uiterlijk morgen wilden komen halen. Want dan wisten ze wanneer ze het boeket daadwerkelijk moesten klaarmaken. Gezien het feit, dat het vandaag toch de hele dag zou regenen, vond Heiko het wel een leuk doel om even heen en weer te rijden. Mede gedreven door nieuwsgierigheid uiteraard. Bij de bewuste bloemenzaak kon Heiko het ingepakte boeket in ontvangst nemen. Op de buitenzijde stond echter niet wie de afzender was. De dame van de bloemenzaak wilde ook niets zeggen. Nog even geduld betrachten dus.
 
Onderweg naar Tranås kreeg Heiko trouwens nog een sms berichtje binnen, dat er een pakketje bij de Preem lag. Het was het inktpatroon met zwarte inkt. Die had ik immers besteld, omdat we twee kleuren kregen in plaats van een kleur en een zwart. Die nam Heiko op zijn route terug naar huis gelijk ook maar even mee. Toen ik hem hoorde aankomen was ik natuurlijk erg nieuwsgierig (“positief belangstellend”) naar de bloemen en nog meer naar de naam van de gulle gever. Voorzichtig pakten we het papier eraf en ging ik op zoek naar een kaartje. Ahhh, wát een mooie, hartverwarmende verrassing! Het boeket kwam van Rob Slot uit Ter Apel! Dat was geheel onverwachts en juist dat maakte het extra leuk. Op de kaart stond, dat er op deze manier tóch nog een fleurige “gast aan tafel” zat en er werd onze gezellige kerstdagen gewenst. Dankjewel, Rob!
  
“Gaan we nu eindelijk pindakaas maken?” Ja! In juli hadden we van Sietse en tante Heiltje een apparaat gekregen, waarmee je pinda´s, bonen en zaden kunt uitpersen. Het is een product dat Piteba, een bedrijf uit Nederland, provincie Groningen, maakt. Neef Sietse werkt bij een bedrijf, die het materiaal (staal) voor dit apparaat aanlevert. Om het apparaat te kunnen proberen hadden we er ook een grote zak met gedopte, ongebrande pinda´s bij gekregen. Omdat het vandaag toch zoveel regende en buiten spelen geen optie was besloten we dat nu te gaan doen. Als eerste maakten we alle onderdelen schoon. Het kwam tenslotte zo uit de fabriek en dan zit er vast nog wel wat vuil aan de onderdelen. Daarna werden onderdelen volgens de beschrijving in elkaar gezet. Bij de pers hadden we ook een standaard gekregen, waarmee we de pers aan het tafelblad konden klemmen. Bij het vermalen van de pinda´s komt er vast wel een beetje kracht aan te pas en dan moet de pers natuurlijk wel goed stevig staan.
   
En toen werd het spannend. Gaat het ons lukken om de lekkere pindakaas van Calvé te evenaren? We hebben inmiddels verschillende soorten pindakaas uitgeprobeerd, ook het soort dat we hier in Zweden kunnen kopen. Calvé blijft toch wel de lekkerste voor ons. Neef Sietse had ons ook een grote zak met ongebrande pinda´s gekocht. Daarmee zouden we de pindakaas kunnen maken. Nou, dat ging niet helemaal goed. De zachte pinda´s werden in de pers samengedrukt en het geheel kwam helemaal vast te zitten. Er kwam ook geen olie of pindakaas uit. Hmmm, wát deden we fout? Via het internet zochten we naar filmpjes waarin werd uitgelegd hoe het moest.
 
Aha! Er moeten geen ongebrande pinda´s in, maar gebrande pinda´s! Oké. Hoe maak je van on-gebrande pinda´s zelf gebrande pinda´s? Even mijn vriend Google geraadpleegd en die wist me te vertellen dat je de ongebrande pinda´s op een ovenschaal moest leggen en dan bij een temperatuur van 175 graden tien minuten in de oven moest laten liggen. Tussentijds wel even door elkaar schudden. En inderdaad, er kwamen heerlijk ruikende vers gebrande pinda´s uit de oven. Die lieten we even afkoelen, om er vervolgens een aantal door de pers te doen. Yes! Door het kleine gleufje onder in de pers kwam pindakaas! Om de beurt draaiden we er een handjevol pinda´s door en langzamerhand kwam het bekertje vol. Geweldig, we hebben onze eigen pindakaas gemaakt! Eerlijk is eerlijk: het smaakte super! Dankjewel Sietse, voor dit mooie cadeau.

Vanmorgen was Heiko ook nog eventjes bij zijn werkgever langs gegaan. Even zijn gezicht laten zien en kijken hoe de vlag erbij hangt. Daar zag hij, dat er hard gewerkt werd door een paar mensen. In de grote kelder waren ze druk bezig om kerstbakjes te maken. Vele verschillende soorten. Die worden niet alleen door Örtengren zelf rechtstreeks vanuit zijn eigen winkel verkocht, maar met name via een aantal verkooppunten. In Tranås heeft hij ondertussen vier verkooppunten geregeld en daar worden zijn kerstbakjes flink aan de man gebracht. Hij denkt dit jaar ongeveer 3.000 kerstbakjes te verkopen. Daarvoor zijn er al vele dagen achtereen een aantal mensen in de kelder bezig om ze te maken. Één man maakte op een dag 100 stuks. Nu waren ze met z´n tweeën bezig. Waren er aan het eind van de dag dan 200 klaar? Dat betekent dat ze zeker veertien dagen lang, met twee man de verschillende bloemetjes in de bakjes moeten zetten. Het zag er heel fleurig uit in ieder geval.

Örtengren vond dat Heiko niet met lege handen weg mocht gaan. Hij moest iets meenemen van Örtengren voor “Johanna”. Vanuit de koelcel pakte hij toen een grote, lange amaryllis. Heiko mocht kiezen tussen een witte of een rode bloem. Hij koos voor de rode, in verband met de kerstaankleding in de kamer. De lange steel moest je ophangen aan de gordijnroede, vertelde Örtengren erbij en daarna kon je de bloem water geven door het water in de holle steel te gieten. Dat was helemaal nieuw voor ons, maar we hebben het maar gedaan. Grappig toch?