Geen widgets gevonden in de zijbalk

Wat begon de ochtend op een andere manier dan gisteren! De lucht werd plotseling oranje en ook de bomen voor het huis. Omdat daar niet zomaar oranje bomen kunnen staan, moest er wel iets anders achter zitten. Juist: de opkomende zon! Ta da… En ze was niet bescheiden! Gelukkig kon ze onder de wolken door haar licht laten schijnen. Tegen de onderkant van de wolken gaf dat op deze vroege morgen een schitterende presentatie. Zo met dit soort beelden wil ik elke ochtend wel wakker worden!

“Daar gaat ze…” Eindelijk begint onze amaryllis te groeien! We hadden bijna de hoop opgegeven. Nadat we de bol van mijn Zweedse vriendin Ingrid hadden ontvangen hadden we de bol gepoot. Alleen leek het er een hele poos op, alsof er geen leven in zat. Of in zou komen. Niets blijkt minder waar te zijn. Afgelopen weekend schoot ineens een blad naast de bol de grond uit. En alsof de bol zich niet wil laten kennen, begint die nu ook met het laten zien van zijn kunsten: ze groeit! Als de snelheid van de groei zo doorgaat…

Heiko had vanochtend weer een afspraak staan bij de chiropractor in Tranås. Die zette zijn rugwervels allemaal weer recht, alsmede het bekken. De spieren werden getrild met een trilapparaat, wat de “oude” fysiotherapeut in Onstwedde ook altijd deed en ze masseerde een paar spieren. Op de linker foto hierboven staat een van de twee behandeltafels, waar je verticaal op gaat liggen. Ehhh… Dat wil zeggen, je gaat er tegenaan staan en dan laat zij de tafel zakken en lig je meteen goed. De behandeling duurde een klein half uurtje en er werd geen vervolgafspraak gemaakt deze keer. Na vier keer moet het in principe voldoende zijn. Heiko zijn probleem met de pijn in de heupen is helaas nog steeds niet over. De rek- en strekoefeningen moeten nu voldoende zijn om hem verder helpen.

Na de chiropractor ging hij nog even weer bij Kenth langs. Hij was immers toch in Tranås. Deze is altijd erg geïnteresseerd in Heiko zijn gezondheid en daarom wilde Heiko vanochtend even “in persoon” aan hem vertellen hoe het gaat. Kenth werd bijgepraat tijdens een kop koffie. Daarna liepen ze een rondje door de zaak en spraken ze over van alles en nog wat. Kenth vertelde onder andere, dat ze voor zaterdag 3 december een “julbord”, een kerstdiner hebben gepland en of Heiko daarbij aanwezig kon zijn. “Ja, prima!” In de werkplaats was Kenth druk bezig met het maken van een 30 meter lange guirlande, die ter decoratie bij de kerstmarkt in Nääs, de bierbrouwerij vlakbij ons, gebruikt gaat worden. Net als andere jaren maakt hij weer vele meters guirlandes van echte dennentakjes voor een aantal bedrijven in Tranås. Buiten stonden een aantal dennen en sparren voor de verkoop, in verband met de naderende kerstdagen. Het zag er allemaal alweer sfeervol en goed georganiseerd uit.

Heiko zijn volgende stop was bij de Byggmax. Bij dat bouwmaterialenbedrijf haalde Heiko vijf plastic golfplaatjes voor de meest recent gebouwde houtstek. Daar ligt nu nog steeds een blauw kleed over. Dat moet er zo snel mogelijk af, waarna er een echt dakje op moet komen. In ieder geval voordat er sneeuw valt. Voor die golfplaatjes had hij vanochtend de aanhanger achter de Volvo gekoppeld. Verder nam hij nog een emmer vloerverf mee. De eerste emmer was bijna leeg en we willen de voorste overloop immers ook nog wit maken. Het lijkt namelijk zo mooi en veel ruimer nu de vloer van de achterste overloop wit is! Tenslotte nam Heiko vier zakken met klant en klaar gemengde beton mee. In de garage, meteen achter de twee grote deuren, moet de betonvloer “gladgestreken” worden. Eindelijk maar toch. Telkens als we er met de zitgrasmaaier uitrijden, komt het maaidek aan de grond. Er zit namelijk een behoorlijk verval in de vloer. Een klusje, die tot nu is blijven liggen, in verband met gebrek aan prioriteit. Nu duurt het niet lang meer voordat dit karweitje aan de beurt is. Spannend!

Bij zijn thuiskomst wachtte voor mij een verrassing! Heiko had mij een jonge kerstcactus meegenomen. Dit keer in een zachtroze kleur. De oude doet het al vele jaren goed en geeft steeds weer hele mooie bloemen. Zodoende dacht Heiko dat er wel zo´n mooi bloeiend plantje bij kon. Daarnaast stonden er twee doosjes met truffels op tafel: eentje met caramel- en eentje met dropvulling. De cactus was bedoeld om mij een beetje op te vrolijken. Het was vandaag de verjaardag van mijn moeder. Ze zou 85 jaar geworden zijn. Ondanks het feit, dat je nog met regelmaat aan haar denkt is het op deze dag nét ietsjes meer. Daarnaast had Heiko mij de truffels met caramel meegenomen. Een hart onder de riem voor morgen, wanneer het eindelijk gaat gebeuren: de injecties in de rug. Is dit allemaal lief of lief?

Voor in de tuin had hij voor ons een skimmia meegenomen! Een mooi rood exemplaar. Deze zag hij buiten in een vak staan bij Örtengren. Eerder hadden we in Blijham ook een of meerdere skimmia´s in de tuin staan en die zijn erg mooi. De skimmia is namelijk ook in de winter een decoratief groenblijvend plantje en dat is een extra voordeel. Het heeft een compacte, bolvormige groeiwijze, glanzend grijsgroene ovale blaadjes en vanaf oktober zit het vol met witte naar rood verkleurende bloemknopjes. In de lente bloeien ze met zeer geurige, roomwitte bloempjes. De plantjes vragen een beschutte plek in de tuin, tegen (te) veel zon en wind. We moeten daarom even goed nadenken waar het plantje moet komen te staan. Waarschijnlijk wordt het in de border naast de oprit gepoot. Daar mag wel iets meer komen te staan wat ook in het najaar blad heeft én kleur. Had ik al gezegd, dat ik het een mooie plant vind?

Om die truffels in het blikje te laten zitten is zonde! Met name omdat Heiko er zo enthousiast over was, wilde ik ze wel eens proeven ook! Heiko had er al eens wat van geproefd toen ze vorig jaar op de grote tuinbeurs voor hoveniers waren in het Elmia complex in Jönköping. Heiko zorgde dit keer voor de koffie en kwam daarmee de kamer binnen. Met de twee kleinste schaaltjes die we hebben. Warempel! Daar zat zowaar iets in! Het was één zielig truffeltje… Heiko koos die met drop en voor mij was die met caramel. Ze waren echt ontzettend lekker! Alleen smaakten ze naar meer! We zouden vanavond nog eentje krijgen bij de koffie… Belofte maakt schuld!

Na de middag stapte Heiko opnieuw in de Volvo. Deze keer richting het zuiden, naar Aneby. Hij had daar namelijk een afspraak staan bij de sjukgymnast, de fysiotherapeut van de vårdcentral. Toevallig was dit op dezelfde dag als de afspraak bij de chiropractor. De sjukgymnast vroeg hij het ging: geen veranderingen! De meegekregen oefeningen hadden geen resultaat opgeleverd. De man deed opnieuw enkele vreemde bewegingen met Heiko zijn benen en ontdekte nu de juiste spier die hem irriteerde. Opnieuw kreeg hij oefeningen mee, maar nu voor die specifieke spier. Die moet opgerekt worden. Hij kreeg vier verschillende oefeningen mee. Die werden netjes en duidelijk op een papiertje uitgeprint en meegegeven. Drie daarvan moeten twee keer per dag gedaan worden en eentje drie keer per dag. Hopelijk is dit eindelijk de juiste behandelwijze, want zo langzamerhand wordt hij er wel een beetje moedeloos van. Rekken en strekken doet hij nu ook ondertussen al weer drie maanden… Over twee weken hebben ze weer contact om te horen hoe het gaat.

Wie nog vragen heeft of er bij ons nog bladeren aan de bomen zitten… Ik zou haast zeggen: “Niet eentje meer!” De bomen en struiken gaven ons begin oktober een mooi schouwspel aan kleuren, doordat hun bladeren fantastische kleuren vertoonden. Twee weken later werden de bomen en struiken al kaler. Je kun bijna per dag het verschil zien. Vele bladeren hadden de strijd verloren om aan de takken te blijven hangen en lagen dan ook uitgeput op de grond. Nog eens twee weken later en alle bladeren hadden de moed en de strijd verloren. En de bomen alle bladeren: ze zijn nu echt allemaal volledig kaal. Wat zijn wij momenteel blij met de naaldbomen om ons huis! Die blijven gelukkig het hele jaar door groen en dat is in deze dagen toch wel een lichtpuntje!

Vanmiddag deed ik nog een beetje aan de huishouding en Heiko nam de verfkwast weer in de hand. Vanochtend bekeken we bij daglicht naar het resultaat van twee lagen vloerverf op het parket en zagen we dat het bruine er nóg weer doorheen kwam! Dat deed ons besluiten om het nog een derde keer te gaan verven. Zoveel tijd kost het immers niet. Deze keer verfde Heiko niet in de lengte van de planken, maar er dwars over, zodat alle lengtenaden ook goed vol met verf kwamen. Hij was feitelijk te laat aan deze actie begonnen, want het werd al heel snel schemerig. Hij moest heel goed kijken en goed opletten wat hij al had gedaan. Als morgen blijkt, dat er nog steeds bruin dooreen schijnt laten we het zo. Het is toch te zot, om zo´n vloer vier keer of vaker te verven? Het grootste verschil is in ieder geval gerealiseerd, dat blijkt wel uit bovenstaande foto´s. De ruimte is voor het oog een stuk groter geworden. Morgen weer inrichten!

Onlangs las ik een artikel van Grenzenloos, waarin het CBS vertelde over de levensverwachting in Nederland. “Die is de afgelopen 50 jaar toegenomen. Zowel voor mannen, als voor vrouwen. Toch ligt deze toename lager dan in de meeste Europese landen. Interessant en licht verontrustend is als we kijken naar de gezonde levensverwachting: we leven wel aanmerkelijk langer dan vroeger, maar doen we dat ook in goede gezondheid? De gezonde levensverwachting geeft het verwachte aantal levensjaren, zonder beperkingen door gezondheidsprobleem. Nederlandse mannen en vrouwen rapporteren relatief vaak dergelijke beperkingen. Dit geldt het sterkst voor (jongere) vrouwen. Het CBS bevestigt een gezonde levensverwachting (bij geboorte) van Nederlandse vrouwen van 57,8 jaar en deze ligt duidelijk onder het EU-gemiddelde van 64,2 jaar! De hoogste is maar liefst 73,3 jaar en is weggelegd voor de Zweedse vrouwen…”

Ons Zweeds dametje schijnt zich van deze cijfers niet veel aan te trekken. Ze lag vanmiddag lekker te slapen in haar hangmat. Of is dit misschien haar manier van “gezond bezig zijn”? Genoeg rust nemen? Dan is haar levensverwachting hoog, want slapen is (naast het vangen van muisjes) wel haar grootste hobby. Soms ligt ze vanaf het middaguur een paar uurtjes te slapen, om vervolgens toch nog even op jacht te gaan. Daarna ligt ze nagenoeg de hele avond bij ons. Te slapen… “Trusten, Ebba!”

2 gedachten over “Vloer overloop af!”

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.