Meteen vanochtend maar aan de slag gegaan met een leuk klusje. De container, die naar we hopen, de volgende week opgehaald wordt, had een paar gordijntjes voor het raam hangen. En de deur van de tuingereedschap-kast niet. Dan kun je het wel raden, wat ik met die gordijnen zou willen doen! Eerst maar eens wassen, want ze hadden ruim twee jaar geen water gezien of gevoeld en dat werd me behoorlijk duidelijk, op het moment dat ik ze weghaalde. Oei! Maar een klein sopje deed wonderen. Daarna moesten ze even op maat gemaakt worden. Geen probleem. Ware het niet… Garen geknapt, spoeltje leeg, verkeerd geknipt, foutje met breedte van de zoom… Geduld is een schone zaak! Uiteindelijk kwam alles op zijn pootjes terecht en konden ze worden opgehangen. Lijkt toch leuker zo? Of moet er misschien nog iets aan de wand om het af te maken?
Op het terras vonden we beide, dat het linker hoekje een beetje kaal was. Ja, er stond een gietijzeren tuinhaard, maar die zouden we daar toch niet gebruiken. Wellicht wel op de vlonder. Daar werd die dan ook heengebracht. Dan hou je een leeg stuk terras over. “Er is nog wel een aardappelkistje”, zei Heiko plotseling. Uiteraard! Die kunnen we daar mooi voor gebruiken. Zetten we daarin een oud petroleumstel en een koffiepot en hangen we het zand-zeep-soda rekje aan de leuning. Ik zag het al helemaal voor me. Heiko schroefde het rekje vast, terwijl ik het kistje even van diverse spinnenwebjes verloste. Hmmm… nog een beetje kaal. Er mistte nog iets. Al snel zat ik in mijn crea-kast en vond ik precies wat ik zocht: de witgeverfde kunstbloemen. Even vastgezet en klaar!
Zoals het nu lijkt, krijgen we een flink aantal appels in de grote appelboom! Die boom die midden op het grasveld staat. Bij toeval krijg je een heel klein appeltje in het zicht, waarna je verder kijkt. En dan zie je meer, veel meer. Ik lieg niet, wanneer ik zeg dat er tientallen kleintjes aan de vele takken hangen. We zijn er nog steeds niet uit, welke appelsoort het is. Nou is dat niet van belang voor de smaak hoor, want die is ontzettend goed. Als het een beetje meezit en de rest van het seizoen niet al te droog wordt, zal er menig appeltaart van gemaakt kunnen worden. Daarvoor zijn ze namelijk uitermate geschikt. Het is naast een zoetzure ook nog eens een stevige appel en die moet je nou juist hebben. Of de vorige bewoner daar rekening mee gehouden heeft?
Als je dan toch je camera in handen hebt, dan maak je meteen ook een paar kiekjes van de groentetuin. Nee, helaas niet van de rode bieten of worteltjes, want daar is geen verschil waar te nemen met een week geleden. De plantjes willen maar niet (snel) groter worden. Dat doen de slaplantjes wel en doordat ze toen te dicht op elkaar kwamen te staan zijn ze heel voorzichtig uitgepoot. Je moet ze toch de ruimte geven om te groeien. De aardbeien groeien ook lekker door en er hangen best wel veel aan. Voor een aantal plantjes is dit het eerste jaar dat ze vruchtjes dragen en toch zijn ze niet heel erg klein. Alleen maar een voordeel. Vanaf nu goed in de gaten houden, zodat ze niet gaan verrotten, doordat ze op de grond komen te liggen. Dat zou zonde zijn!
Omdat Heiko dinsdag het laatste stukje van de watertank had bekleed met een dakplaat van de container was alles daardoor donker geworden. De tank viel nu vele malen minder op. Daarentegen viel de afvoerpijp juist wel heel erg op. Die was nog grijs, de originele kleur van de buizen. Dat werd in een half uurtje tijd anders! Want dan maak je hem toch gewoon zwart? Met meestal de meest gangbare en gebruikte kleuren verf wel op voorraad, was het een kwestie van de juiste emmer pakken, een kwast en gaan verven. Dan heb je in dat half uurtje zelfs nog twee lagen verf aangebracht ook. Het was warm en er stond een beetje wind en daardoor was de verf nagenoeg meteen droog. Nu is het een geheel geworden met de dakgoot en ziet het er weer goed uit.
Daar heb je hem weer: toeval… Terwijl we het een van de afgelopen dagen over het eten spraken, kwam de maggiplant ter sprake. Dat het zo jammer is, dat we die plant niet in de tuin hebben staan. Laat Ria gisteren een berichtje op Facebook plaatsen over hun maggiplant! Omdat we al eens stukken van hen hadden gekregen, durfde Heiko haar de vraag te stellen of we er een stekje van mochten hebben. Dat was geen enkel probleem. Alleen wanneer we hem zouden krijgen? Vanochtend kreeg ik al een berichtje van Ria: “Zijn jullie vanmiddag thuis?” En nee, het was niet om de maggiplant, maar om het weerzien van Jan en Ria, dat ik meteen met “Ja!” heb geantwoord. Drie uurtjes later reden Jan en Ria daadwerkelijk bij ons de oprit op. Vanwege mijn gezondheid en later het coronavirus hadden we niet eerder kunnen afpreken. Het weer is nu eveneens zo goed, dat we in de tuin konden zitten en daarmee de anderhalve meter in acht kunnen nemen.
We gingen naar de vlonder, maar niet nadat we de maggiplant en een muntplantje in ontvangst mochten nemen. Helemaal super! Ook kregen we nog een stekje van een hangplantje en een aantal Engelstalige tijdschriften. Voor al dit moois kregen zij het derde boek van Heiko. Natuurlijk gesigneerd door de “auteur”. In de twee eerdere boeken had Heiko ook iets voorin geschreven en die traditie moet erin blijven. Toen was het echt wel tijd voor koffie en thee, met de beloofde rabarbertaart. Wat hebben we gebabbeld! En waarover? Waarover niet? Er kwamen vele onderwerpen over tafel en voordat we erop verdacht waren sloeg de klok half zeven. Op dat moment gingen Jan en Ria huiswaarts. Gedeeltelijk vanwege de gezondheid van Ria, gedeeltelijk omdat ze nog een uur onderweg zouden zijn. Het waren een paar genoeglijke uurtjes!
Wederom hadden we een warme dag, hoewel af en toe bewolkt. Toch hadden de dametjes Jikke en Ebba er weer moeite mee. Ebba lag bijvoorbeeld vandaag graag onder de parasol op het terras. Of ze ging in de kamer, waar het over het algemeen redelijk koel was. Jikke bleef buiten en lag op enig moment zelfs languit op de Leca blokken. Toen ik bij haar kwam om de blokken te voelen, bleken die daadwerkelijk nog iets aan de frisse kant te zijn ook. Goed bedacht, Jikke! Omdat de avondwandelingetjes ons goed bevallen, gingen we ook vanavond nog even de straat een stukje af. Bijna terug bij huis kregen we een mooie lucht te zien, of eigenlijk de wolken waar de zon tegenaan schijnen. “Avondrood geeft water in de sloot”. Maar het zal morgen droog blijven! Wie krijgt gelijk? De weersvoorspellers of de natuur?
