Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vanochtend bleek, dat het vannacht opnieuw had gesneeuwd. In tegenstelling tot eerdere sneeuwbuien was het deze keer natte sneeuw. Zodoende bleef die op alle takken van de bomen plakken. Wat een uitzonderlijk mooi gezicht! Wat een sprookjesachtige wereld! En nog dichtbij ook. De berkenboom, meteen voor de carport, bezweek bijna onder het gewicht van de witvlokkige bevroren waterdamp. Gelukkig voor dit boompje en trouwens vele anderen, stond er een beetje wind, waardoor in de loop van de ochtend de meeste sneeuw er vanaf waaide. Gelukkig voor de bomen, maar niet voor ons. Het sprookjesachtige was hierdoor weer vrij snel verdwenen.

Door de sneeuw kunnen de gevleugelde vrienden geen eten meer vinden en bezoeken ze ons vogelrestaurant in groten getale en meerdere keren per dag. Geen probleem uiteraard, alleen moet het menu natuurlijk wel regelmatig aangevuld worden. Zodoende ging ik meteen even de vogels weer voeren. Een paar verse vetbollen in de hanger en een flink aantal scheppen met zonnebloempitten, zaadjes, havermout en stukjes droog brood in het hokje. Meteen na deze actie kwamen de vogels weer naar het restaurant. Mijn favoriet, het zwartkopmeesje, zette ik deze keer even op de foto. Ik noem hem vaak een punkertje, omdat het net lijkt alsof hij een hanenkam heeft.

Terwijl Heiko de bekende paadjes buiten nog even weer sneeuwvrij maakte, maakte ik het boodschappenlijstje klaar. De wekelijkse boodschappen moesten weer gehaald worden. Deze keer reed Heiko daarvoor naar Eksjö. We hadden namelijk weer eens iets via Facebook Marketplace verkocht. De koper werkte in Eksjö en vroeg of het mogelijk was, om het betreffende artikel mee die kant op te nemen. Voor ons maakt het niet uit of we de boodschappen in Tranås halen of in Eksjö. Het is ongeveer dezelfde afstand. Zo werd afgesproken, dat ze elkaar in Eksjö zouden treffen.

Toen Heiko met de redelijk lange boodschappenlijst op pad ging, kreeg ik vrij snel daarna van hem al een berichtje: “Het is spekglad! Ik glij alle kanten op!” De sneeuw die vannacht gevallen was, was zoals gezegd natte sneeuw en dat was op een bevroren ondergrond gevallen. De auto glibberde zodoende, ondanks de winterbanden, alle kanten op. Zowel op de weg vanaf ons huis naar Bordsjö, als op de bochtige en heuvelachtige weg naar Blå Grindar. Er moest met gepaste snelheid gereden worden, waardoor dat weggetje deze keer veel meer tijd kostte dan normaal. Eenmaal op de weg 32 was het klaar. Die weg was perfect schoon en prima te berijden. 

Vanwege de gladheid kon Heiko de afgesproken tijd met de koper niet meer halen. Hij stuurde daarom een berichtje. Ze hadden om kwart voor tien afgesproken, echter het werd uiteindelijk vijf voor tien. De man zat in zijn auto, een donkerblauwe BMW had hij doorgegeven, te wachten. De koop werd afgerond en via Swish werd het geld overgemaakt. Mooi geregeld. Daarna werd het boodschappenwagentje in de Lidl volgepakt met de dingen van het lijstje. Ik had de artikelen in de volgorde van de gangpaden opgeschreven, zoals ik het weet van de Lidl in Tranås. Dan kan Heiko er eenvoudig bij langs kon lopen en hoeft hij niet van voor naar achteren en van links naar rechts (en terug) te lopen. Helaas. De winkel van de Lidl in Eksjö heeft een compleet andere indeling dan die van Tranås. Oeps… We hadden samen het lijstje vooraf doorgenomen en zodoende wist Heiko de meeste artikelen wel uit zijn hoofd en pakte hij het meeste terwijl hij door de paden liep. Bij de twee kassa´s stond een lange rij klanten. “Even geduld alstublieft”. Zoals het een Zweed betaamt wacht je dan rustig en zeer gelaten op je beurt. Heiko ging daarna nog even naar de DollarStore en tenslotte was hij rond een uur weer thuis. Wederom via de spekgladde laatste kilometers. Alhoewel de sneeuw daar wel al aan het smelten was onder invloed van het overige verkeer dat er langs was gereden en door de zon. 

Tijdens het winkelen in Eksjö kreeg ik zoals gebruikelijk weer een paar WhatsApp berichtjes van Heiko. “Bedoel je dit?” – “Welke smaak van thee wil je hebben?” – “Welke wasverzachter bedoel je?” Alles werd echter vrij eenvoudig opgelost. Ondertussen was ik in de cloud bezig, om vele foto´s te verwijderen. Om niets kwijt te raken, maak ik maandelijks een back-up van onze foto´s richting de cloud. Daarbij keek ik niet naar de “belangrijkheid” van de foto´s. Als ik het nu terugkijk, zie ik bijvoorbeeld heel veel foto´s die we gemaakt hebben ter ondersteuning van de verhalen op onze website. Maar dat zijn lang niet altijd foto´s, die je wilt bewaren voor de toekomst. Denk bijvoorbeeld aan foto´s die we maken als we ergens in de tuin bezig zijn. Dan maak ik een foto van de situatie vóór en eentje van ná. Daarmee kunnen we op de website duidelijk laten zien wat we hebben gedaan. Maar wil je die bewaren? Nee. De honderden en even later duizenden foto´s die ik verwijderde uit de cloud bij Tele2, leverden weer vele MB´s aan ruimte op.

Na het opbergen van de boodschappen hadden we nog net even tijd voor een boterham, voordat we richting de plaats Aneby moesten. We hadden namelijk een afspraak staan voor onze vierde TBE-vaccinatie. Drie jaar geleden waren we daarmee begonnen. TBE is een ziekte, die door teken wordt overgebracht. Omdat we beiden jaarlijks meerdere keren door een teek worden gebeten, we wonen nu eenmaal in de bossen, leek het ons wel zo verstandig ons daartegen te laten inenten. Vandaag de vierde spuit en daarna zou het pas over vijf jaar weer hoeven. De assistente, die ons de vaccinaties toediende, vertelde echter, dat aanvullend onderzoek had uitgewezen dat voor iedereen boven de vijftig jaar er nog een extra dosis nodig was. Oké, laat maar komen dan. Zodoende mogen we over twee maanden nog een inenting ophalen en daarna is het iedere vijf jaar. Even afrekenen bij de balie… Twee keer 42 euro en weer naar huis. 

Op de terugweg reden we langs de waterval van Stalpet. Tjonge jonge zeg, wat kwam daar veel water omlaag. We keken nog eens beter en zagen dat er slechts één sluis was geopend. Daar kwam het smeltwater dan ook met een enorme kracht, ja zeg maar met bruut geweld, uitspuiten. Niet alleen daar kwam veel water langs, ook het riviertje, dat we even later passeerden, was alweer flink buiten zijn oevers getreden. En ook bij ons eigen dammetje, de uitgang van onze vijver, stromen ongelofelijk veel liters water per minuut verder het beekje in. Er is ontzettend veel neerslag gevallen de laatste tijd en nu de sneeuw gaat smelten wordt het aanbod voor de meeste beekjes te veel. Wat een verschil met de maanden juli en augustus, als het beekje achter ons huis nagenoeg droog staat. Op de terugweg was de kronkelweg overigens alweer een stuk schoner, waardoor het rijden een stuk veiliger was geworden.

Donkere wolken pakten zich langzamerhand samen. De zon kreeg geen kans meer om erdoor te komen. Het werd een beetje somber om ons heen. Een klein eindje vanaf ons huis zagen we, dat er opnieuw een boom was omgewaaid. Die was pardoes over de weg gevallen. We waren blij, dat er al iemand geweest was, die een stuk tussen de boom had uitgezaagd. Links in de berm lag de grote stam en rechts in de berm lag de top. Het middenstuk was er tussenuit gezaagd, zodat het verkeer in ieder geval door kon rijden. Zo blijkt maar weer, dat het erg oppassen is als je door een stuk bos rijdt, waar onlangs flink is gesnoeid. De overgebleven bomen vangen daarna veel meer wind en worden vrij eenvoudig slachtoffer. Deze boom stond vorige week al tegen een andere aan te leunen en blijkbaar heeft hij nu het laatste zetje gekregen: hij ging helemaal horizontaal. Nee, voor zover wij weten zijn er geen ongelukken gebeurd, maar het blijft opletten!

Tijd voor een kop koffie. Op dat moment ging Heiko zijn telefoon en die gaf daarbij meteen aan “waarschijnlijk telefoonterreur”. Hij heeft namelijk op de achtergrond op zijn telefoon een app actief, die de telefoonnummers herkend die heel vaak uitbellen. Vaak zijn dat telemarketingbureaus die je iets proberen te verkopen. Zodoende drukte Heiko het nummer weg. Kort daarop kreeg hij een sms’je binnen. Het bleek van Ikea te zijn. Ze hadden ons geprobeerd te bereiken, maar dat was helaas niet gelukt. Hmmm… Het was toch geen spam. Of we even terug konden bellen. Ze wilden graag bankgegevens ontvangen stond in het sms´je, om het geld voor de factuur van de loodgieter over te maken. Uiteraard willen we dan wel even terugbellen. De medewerker, die Heiko toen sprak keek het een en ander na, aan de hand van het casenummer, en noteerde onze bankgegevens. De factuur zou aan ons overgemaakt worden en het geld zou over enkele dagen op onze bankrekening staan. Heel fijn geregeld, Ikea!

Tijdens dat gesprekje zag ik voor ons huis een grote tractor met een schuifblad het bospad naar boven op rijden. Dat is zeer ongebruikelijk. Dat pad wordt namelijk nooit geschoven. Het is immers geen doorlopende weg en er komt slechts heel zelden een auto, die daar naar boven rijdt. Zou het misschien geschoven worden voor een vrachtauto die de bomen op komt halen? De bomen, die deze week zijn verzameld door de forwarder? Het was voor ons de enige denkbare reden. Nadat de sneeuw was geschoven deed de zon de rest en zorgde ervoor, dat de sneeuw weer bijna helemaal verdween en het pad weer goed berijdbaar werd.

Ebba was vanavond weer helemaal door het dolle heen. Ze vloog van links naar rechts, van de kamer naar de keuken en terug, bij haar klimpaal op en er weer af, speelde met het stokje met elastiekje en daaraan een balletje… Daarna ineens via de trap naar de kelder of de trap op naar boven. Wat een acties! Ze moest overduidelijk haar energie kwijt. Heerlijk! Even later lag ze op een bijzondere houding op haar krabpaal. Met zowel de voorpoten als de achterpoten uit elkaar lag ze breeduit. Net een vloerkleedje. Ze was daarbij uiterst waakzaam, zelfs bijna agressief! Op dat moment met haar spelen vereiste grote voorzichtigheid, want voor je er erg in had kreeg je een paar nagels in je hand. Niet kwaad bedoeld, maar pure speelsheid. Na een kwartiertje was het over en zocht ze haar plekje op de radiatorkast naast de televisie op. Slaap lekker…

2 gedachten over “Vierde TBE-vaccinatie ontvangen”
  1. Wat betreft de TBE -vaccinaties:
    Ook wij hebben ze allemaal gekregen. In principe vallen dat soort kosten niet onder de verzekering . Toch sturen wij in dat geval de rekening naar de verzekering en ze werden toch terugbetaald. Een meevaller dus.
    Nu weet ik niet of hoe dat in Zweden is geregeld, maar mochten jullie toevallig nog onder een Nederlandse ziekteverzekering vallen dan is het iig het proberen waard.
    Groet, Jet

Laat een antwoord achter aan Jet Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.