Vijf mei! Bevrijdingsdag voor alle Nederlanders. Ter herinnering aan de bevrijding van de vijfjarige oorlog, die op 5 mei 1945 eindigde. De Canadezen en de Amerikanen bevrijdden Europa van de bezetting door de Duitsers, onder aanvoering van Hitler. Hier in Zweden wordt die dag uiteraard niet gevierd. Zweden was overigens ook neutraal in die oorlog en is niet bezet geweest. Het land hoefde zodoende ook niet bevrijd te worden. Voor ons heeft deze dag nog een extra betekenis. Het is namelijk de dag, waarop wij in 2017 uit Nederland vertrokken zijn: geëmigreerd naar Zweden. ´s Morgens om tien uur zaten we bij de notaris in Winschoten, om de akte van verkoop van ons huis aan de Bouwteweg 18 te Blijham te tekenen.
Na deze daad werden we buiten opgewacht door neef Sietse met zijn moeder, mijn tante Heiltje, Heiko zijn ouders en vrienden uit Wildervank. Die wilden ons allemaal als allerlaatste uitzwaaien. Die dag en dat moment staat in ons geheugen gegrift. Het afscheid nemen voor in ieder geval een paar maanden, het in de auto stappen en wegrijden van degene die je zo dierbaar zijn… Wát een dieptepunt van het emigratieproces! We hadden alles goed voorbereid en hadden er uiteraard ook heel veel zin in, alleen het moment dat we weg moesten rijden… Verschrikkelijk! Tot aan Hamburg hebben we geen woord met elkaar gewisseld. Het verdriet was te groot. Ondertussen alweer vier jaar geleden. Het leven in Zweden is inmiddels helemaal in ons gekropen. We wonen er niet alleen, we praten de taal ook, leren de gewoontes steeds beter kennen, lezen over het Zweedse nieuws, kijken Zweedse tv, maken nieuwe vrienden, nemen Zweedse eetgewoonten over (grillen) en lezen veel over de Zweedse cultuur.
Van 
Naar 
Tegelijkertijd missen we onze familie en vrienden en de Nederlandse taal. Dat laatste in de zin van het gemak waarop je dingen in het Nederlands kunt zeggen. Het zal nog zeker een paar jaar duren, voordat we hetzelfde ook in het Zweeds kunnen verwoorden. Logisch, want Nederlands hebben we ook niet in vier jaar geleerd. En al helemaal niet toen we ouder dan 50-jaar waren. Toch hebben we geen spijt van de emigratie. Het leven is hier een stuk rustiger en we kunnen dagelijks genieten van de schitterende natuur rondom ons. Helaas hebben we nu te maken met de corona pandemie, waardoor we niet zo eenvoudig naar Nederland kunnen reizen en het gemis van familie en vrienden dubbel zo groot is. Dat geldt voor iedereen, wat we dan maar als schrale troost zien. Maar toch… Daar moeten we ons in schikken. Vanavond namen we in ieder geval op deze vier jaar in Zweden, een gebakje bij de koffie!
Heiko had vandaag zijn vrije woensdag weer en kon dus tijd besteden aan klusjes. Gisteren had hij een grote emmer met witte saus gekocht bij de ByggMax in Tranås. Hij kon zodoende verder met het sauzen van de kelderwand. Daar waar hij zaterdag halverwege moest stoppen, omdat de eerste emmer was leeg gestreken. Een uur later was deel twee van de wand ook witter geworden. Ik schrijf bewust witter en niet wit, want de muur was zo grauw, dat het na een keer sauzen niet 100% wit is geworden. Dat hoefde voor ons ook niet. Het is en blijft immers het stookhok. Als het maar lichter werd en dat is het zeer zeker geworden. Toen de wand droog was verplaatsten we de houtbak, met de grijpvoorraad gedroogd brandhout. We noemen het een bak, maar feitelijk is het een pallet die op de grond ligt, met daarop vijf gestapelde palletkragen. Dat functioneert prima! Met een grijpvoorraad in het stookhok voorkom je, dat je telkens een kruiwagentje vol hout vanuit een houtstek moet halen. Daarbij komt dat het hout dan toch nog enigszins vochtig is.
Althans in ieder geval ´s winters of als het regent. Het hout dat een paar dagen in de houtbak zit, in het verwarmde stookhok, is uitstekend brandbaar en dat is een tweede voordeel van die bak. Naast de houtbak hebben we nu een pallet neergelegd, waarop een grijpvoorraad zakken met pellets gelegd kon worden. Geen volledige pallet, maar een aangepaste. Een iets minder brede. Heiko heeft er namelijk met de kettingzaag iets bij weggezaagd, zodat het gangpad in het stookhok voldoende breed bleef. Er hoeven overigens ook geen vijftig zakken met pellets te liggen, want de grote voorraad pellets staat onder het terras. Om het hoekje bij de achterdeur van het stookhok. Een voorraad zakken van 15 tot 20 stuks is daarom voldoende. Meteen naast de buitendeur bleef nog zeventig centimeter over. Daar paste nog precies een kastjes van 65 centimeter breed. Dat kastje stond nog in de garage. Te wachten op een nieuwe bestemming. Daar kunnen Heiko zijn spullen voor het werk mooi in. Het “verfkastje” werd nu “schoenenkastje” en staat bij de buitendeur. Al met al is het stookhok een stuk lichter geworden. Alsmede schoner, ruimer en meer opgeruimd. Mooi, blij mee!
Toen het stookhok voldoende klaar was waagde Heiko zich nog even naar buiten. Het regende namelijk bijna de gehele dag en om die reden was de binnen-klus in het stookhok een perfecte invulling geweest. Tussen twee buien door had hij nog even snel een detail aan de uitbreiding van de houtstek afgemaakt. De puntgevel aan de zijkant had hij dichtgezet met schrootjes, maar daar moesten nog drie plankjes bij en een lange sierlijst moest er nog aangeschroefd worden. Dat lukte net tussen die twee genoemde buien door. Al was het op het laatst wel haasten en rennen. Nu moet de puntgevel aan de achterkant nog, maar dat gaat pas lukken als het water weer een beetje in de grond weggezakt is. Op dit moment is het aan die kant van de houtstek te nat om er te kunnen staan. PS: de foto´s zijn van voor het klusje…
Naar buiten? Aan me nooit niet! Vandaag bleef ik lekker thuis en koos ervoor om de bovenverdieping de tweewekelijkse poetsbeurt te geven. Daarbij nam ik de stofzuiger mee, die ik ook voor de zolder ging gebruiken. Daar had Heiko onlangs de oude matrassen neergelegd. Boem! Maar dat kon natuurlijk anders. Met een beetje meer “feeling”… Ik pakte een tweepersoons hoeslaken, deed die om die twee matrassen heen en schoof ze naar de linkerhoek. Het rekje, die een paar weken geleden naar boven was gegaan in verband met de komst van de naaimachine, zette ik nu in elkaar en kleedde het een beetje aan. Een paar kussens op de matrassen en er kan geslapen worden. Het is nu bijna een derde slaapkamer geworden!
Van een klant had Heiko de afgelopen week een kunststof compostbak gekregen. De klant had er twee staan en vroeg Heiko, of ze een daarvan naar de stort wilden brengen. Twee hadden ze absoluut niet nodig. En zo komt een hond aan luizen! Dat wil zeggen: zo komen wij aan een compostbak. We hadden er al wel een, maar eentje die aan alle kanten open was. Een gazen hekwerkje, waar de dieren vanaf alle kanten bij konden komen. Net als zuurstof en zonlicht. Daar groeide en bloeide op enig moment van alles op. Vooral onkruid en aardappelloof. Dat is nu eigenlijk niet de bedoeling als je compost wilt verkrijgen. Dat moet in een afgesloten vat. Die is nu op vier grote grindtegels geplaatst. Die gaan we vanaf nu gebruiken voor de inhoud van onze groene afvalemmer in de keuken. Etensresten, aardappelschillen, uitgebloeide bloemen, koffiepads, eierdoppen en al wat dies meer zij. Bij de klant had het in ieder geval prima gewerkt, want de inhoud van de bak was perfect gecomposteerd en was uitstekende grond voor hun moestuin. Nog even er omheen opruimen en een fatsoenlijke deksel erop maken en klaar!
Tussen de middag aten we een heerlijk gekruide, grote hamburger. Op een broodje. Laatst waren die hamburgers in de aanbieding en zodoende bij ons in de diepvries beland. Vandaag werden ze uit hun benarde en koude verblijfplaats bevrijd en geconsumeerd. Met voldoende gebakken uienringen erbij natuurlijk. Hmmm… Lekker hoor! Een keer iets anders tussen de middag dan een broodje pindakaas of een broodje met gestampte muisjes. En voor de harde werkers een goede bodem voor de werkzaamheden van de middag. Goed excuus toch? ´s Avond stond er een eenvoudige maaltijd op het menu. Een typisch Zweeds gerecht: pytt i panna, geserveerd met rode bietjes en een gebakken ei. Volgens mij had ik het al eens eerder beschreven, maar pytt i panna bestaat uit hele kleine dobbelsteentjes aardappel, ui en vlees. Heiko neemt er altijd een beetje mayonaise bij. Eenvoudig en absoluut geen Haute Cuisine. Wel heel smakelijk! Oeps… Twee keer uien vandaag?
