Deze morgen was verre van zonnig. In tegenstelling tot de dagen hiervoor. Het was enorm bewolkt en daardoor somber. Er hingen letterlijk donkere wolken boven Ödarp. En dat zou volgens de weersdeskundigen de hele dag zo blijven. De temperaturen bleven wel redelijk hoog, tot net boven de twintig graden. Om heel eerlijk te zijn was het eigenlijk een welkome afwisseling. Heiko was, ondanks ons bezoek, vanochtend al weer vroeg aan het werk gegaan. Daarbij was hij heel voorzichtig geweest, om onze gasten Piet en Jet niet wakker te maken. Die stonden met de caravan op onze oprit, naast de auto. Om tijdens je vakantie al vroeg wakker te worden was naar ons idee niet nodig.
Omdat ik wederom nagenoeg met Heiko was opgestaan en er nog geen teken van leven bij de caravan was waar te nemen, ruimde ik onze “cadeautjes” op. Jet had me via WhatsApp gevraagd of ze nog iets voor ons kon meenemen. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd en daarmee had ik om een paar dingetjes gevraagd. Die hadden ze daadwerkelijk meegenomen, maar ze wilden hiervoor geen geld ontvangen. Dat was hun bedankje, omdat ze zo gastvrij waren ontvangen. Hoe lief! Rond de koffie hoorde ik hun stemmen en even daarna zaten we dan ook met zijn drietjes op de veranda aan de fika! We hebben nog zeker een paar uurtjes gezellig gebabbeld. Over zoveel uiteenlopende onderwerpen! Tegen het middaguur werd het voor Piet en Jet tijd om op te stappen. Ze zouden nog ongeveer drie uurtjes moeten rijden, om bij hun eigen huis aan te komen. Ze wilden niet al te laat daar aankomen, omdat ze nog een grote klus voor de boeg hadden: het gras maaien! We hebben de tijd met Piet en Jet als heel prettig ervaren en het was wederom een bijzondere ontmoeting. En dat via onze website. Wij wensen ze uiteraard een hele fijne voortzetting van hun vakantie!
Nadat onze gasten waren vertrokken was het even wennen. Het was stil in huis geworden. Daarom ging ik naar buiten en stak de weg over. In eerste instantie om te kijken of er post was. Nee. Maar wel honderden lupines die in bloei staan! Meteen een mesje gehaald en er een paar afgesneden. Paarse en licht- en donkerroze exemplaren. Die stonden binnen een paar minuten op tafel en verspreidden hun vrolijkheid. Ik blijf het zeggen: “Wat toch mooie bloemen!” Het zal hoogstwaarschijnlijk slechts een paar dagen duren, voordat ze alweer uitgebloeid zijn. Het zijn nou eenmaal niet per definitie snijbloemen. Niet getreurd: er staan er nog “een paar” voor het huis en daarmee kunnen er heel snel nieuwe geplukt worden!
Vandaag was Heiko de gehele dag de “klusjes-assistent” van een oudere dame, die nét buiten Tranås woont. Vorige week was Heiko daar ook al een middagje geweest en toen vertelde ze al, dat er nog veel meer moest gebeuren, dan dat hij er toen had gedaan. Ze zou met Örtengren bellen en afspreken, dat Heiko haar minstens nóg twee dagen zou gaan helpen. Vandaag was de eerste van die twee dagen. Die mevrouw heeft rond haar huis enorm veel grasland, waar ze paarden in laat lopen. Paarden van anderen en waarvoor ze uiteraard een vergoeding vraagt. De omheining van de graslanden was echter niet meer helemaal up-to-date. Een aantal afrasteringspalen waren verrot, waardoor het niet meer vertrouwd was, dat de paarden in een bepaald weiland stonden. Een groot aantal palen moest derhalve vervangen worden.
Met een lange, zware ijzeren staaf maakte Heiko eerst gaten in de grond en zette er daarna nieuwe palen in. Met een rubberen hamer werden die vervolgens in het gat vastgeslagen. Bij het eerste weiland was het belangrijk, dat de palen in één rij kwamen te staan, omdat er later planken tegenaan gespijkerd werden. Dat deden ze na de middag. Bij een ander weiland stonden helemaal géén palen. Die mocht Heiko daar eerst nog plaatsen. Een boer had het hoge gras net gemaaid en de lijn die de boer had gevolgd, kon Heiko ook volgen met de palen. De grond was enorm droog en daardoor was die erg hard en moeilijk te bewerken. De ijzeren staaf ging dan ook niet zo gemakkelijk de grond in. Doe daar een beetje zon en aangename temperaturen bij en je hebt al snel een zeer bezweet lichaam. Oef! Soms was het wel even afzien, vertelde Heiko me later.
Terwijl hij daar bezig was kwam de boer ook voorbij met de tractor en een balenpers. Het gedroogde, gemaaide gras (hooi) werd in vele balen opgerold en voorzien van een laag plastic. Mooie machine hoor en een mooi plaatje. Voor de afwisseling was er nog een ander klusje voor Heiko. De groentetuin van deze dame was verwilderd. De frambozenstruiken waren nauwelijks nog terug te vinden tussen het onkruid. Daar bracht Heiko verandering in. Het werd weer een echte groentetuin. Maandag gaat Heiko er weer naar toe en dan wordt er een uitbreiding gemaakt voor de kippenren. De palen hadden ze vorige week al gehaald en vandaag werden er nog eens vier-meterslange planken gehaald bij een bouwbedrijf in Tranås. En een doos schroeven, niet onbelangrijk! Maandag kunnen ze derhalve meteen van start. Hij verwacht trouwens, dat alle klussen daar dan nog niet klaar zijn en dat ze opnieuw met Örtengren zal gaan bellen om Heiko´s hulp.
De laatste dagen had ik behoorlijke lichamelijke inspanning geleverd, waardoor het nu tijd was voor iets anders. Wat dat zou worden was niet iets waar ik lang over moest nadenken: verstelwerk! Op het werkblad in de kelder staat een mandje, waarin kleding of iets dergelijks komt te liggen, waaraan iets mankeert. Daar lagen een paar dingen in en die wilde ik wel eens even leegmaken, door het daadwerkelijk te verstellen. Het was onder andere een theedoek met een naadje los, een spijkerbroek waarvan de broekzak een stuk losgegaan was, een andere spijkerbroek waarvan de naad niet meer vastzat en een jurk die een versiersel kapot had. Als laatste, wat niet in het mandje paste, was het gordijn van mijn crea-hok. Daar had Ebba per ongeluk een stukje zoom vas losgetrokken. Na dit alles was het mandje leeg!
Durfde ik te kijken? Stel dat het nog niet goed was! Mijn nieuwsgierigheid overwon uiteraard en zodoende ging ik achter de laptop en opende ik WordPress. In dat programma kunnen wij onze website beheren en bewerken. Tot mijn verbazing zag ik, dat men op afstand (ergens in Amerika ??) daadwerkelijk op onze site had ingelogd en maar liefst zes back-ups had gemaakt en allemaal waren gelukt! Van gedeeltelijke tot volledige back-ups. Onvoorstelbaar, wat een goed gevoel! Dat deelde ik mijn contactpersoon ook maar even mee en die vroeg of ik zelf nu ook een back-up wilde maken. Als dat allemaal goed ging, konden we weer vrolijk verder. Maar… de donkere wolken boven ons huis waren inmiddels verdwenen en hadden plaatsgemaakt voor de zon. Alleen waren ze niet ver weg gewaaid: ze hingen nu boven mijn hoofd en laptop: de back-up mislukte weer! De tweede ook en daarom stuurde ik maar weer een mailtje. Er werd positief antwoord gegeven, dat ze “gewoon” verder zochten en dat het uiteindelijk zeker tot een goed resultaat kwam. Nou, dat positieve gevoel heb ik maar overgenomen. Wordt vervolgd…
Bij de klant, waar Heiko de hele dag gewerkt had, zag hij nog een oude verroeste as met twee wielen liggen. In het hoge gras. Hij vroeg of ze daar nog iets mee wilde doen of dat die as weg kon. Dat laatste was het geval en zodoende vroeg hij of hij deze mee mocht nemen. “Ja hoor, geen probleem”. Heiko wil namelijk graag een karretje maken, die achter de zitgrasmaaier kan. Daarin kan hij dan bijvoorbeeld houtblokken, gras, takken, blad, zand, enzovoort in vervoeren. Maar ook kleinkinderen, als die op bezoek komen! De wielen draaiden nog prima en zodoende name hij dat ding mee achter in de Volvo. Die kwam er aan het einde van de middag In Ödarp weer uit. Weer een project erbij. Maar eerst wil Heiko toch zeker de carport afmaken.
Dat ik geen fabeltje vertelde, toen ik zei dat de donkere wolken waren verdwenen, bewijzen deze foto´s wel. Want het werd vanmiddag toch wederom een portie mooi weer! Daarom uiteraard naar buiten en toen zag ik ook, dat de rododendron in bloei komt. Of eigenlijk al is! Meerdere knoppen zijn als het ware opengesprongen en de paars-lila kleur komt weer in zicht! Op het moment dat ik dit typ, denk ik ineens, dat de hoofdkleur van onze tuin ook zeker richting die kleuren gaat. Met uitzondering van de tulpen (veel rood en geel) en grote dotterbloemen (geel) is nagenoeg alles in die tint! Helemaal goed! En dat “Moeder Natuur” dat ook wel leuk vindt, laat ze (volgens mij) zien in het feit, dat rond ons huis de lupines zelfs in die kleur bloeien!
