Geen widgets gevonden in de zijbalk

Dat wij niet de enige auto hebben met extra verlichting is uiteraard niet verwonderlijk. Het is hier in de bossen ´s avonds en ´s nachts enorm donker en de normale autoverlichting draagt het licht niet zo heel ver. Daarom hebben vele auto´s extra verstralers gemonteerd. Of net zoals wij een led balk. Dat geeft enorm veel extra licht, waardoor het rijden in de donkere bossen een stuk veiliger wordt. Precies op het moment, dat ik de slaapkamer vanochtend uitliep, zag ik een auto aankomen. Inderdaad met extra verlichting aan. De duisternis werd langzaamaan iets meer verlicht. Op de eerste foto zie je dat de zijkant van de boom tegenover ons huis een beetje verlicht wordt. De tweede foto is een paar seconden later gemaakt en daarop zie je al veel meer bomen en de berm verlicht. En weer luttele seconden later zie je dat het al behoorlijk licht is geworden. De auto komt duidelijk dichterbij. En als die dan voorbij is, is het plotseling weer pikkedonker.

De schommelstoel in de kamer wordt afwisselend gebruikt door Heiko en Ebba. Ik zit er zelden tot nooit op. Het kleedje dat er in lag, de witte, was inmiddels behoorlijk vaak gewassen en daarmee ook behoorlijk versleten. Tijd voor een nieuwe! Die namen we afgelopen dinsdag mee van Ikea in Jönköping. Hij was iets te groot, maar gelukkig kon ik er zonder problemen een stukje afknippen. Zonder dat het gaat rafelen. We hebben nu gekozen voor een grijze, omdat je daarop minder vuiligheid ziet. Ebba komt nu eenmaal niet altijd met schone poten binnen…

Google weet veel. Heel veel… Wist je het volgende bijvoorbeeld al? Als je een foto maakt met je mobiele telefoon, kun je per foto precies zien wanneer die gemaakt is, waar die gemaakt is en om hoe laat die gemaakt is. Er komt zelfs een plattegrondje in beeld die je kunt openen, zodat je eventueel naar die plek toe kunt rijden. Eng? Inbreuk op je privacy? Nee hoor, totaal niet. Je kunt je locatie op je mobiele telefoon immers uitzetten. Wij vinden het juist leuk en het geeft ons een veilig gevoel. Men kan ons zo eenvoudig vinden, mocht er iets aan de hand zijn en we hulp nodig hebben. En zie je de datum en tijd? 22 Februari ´22 om twee uur. Op drie minuten na twee uur 22!

Dat hier een pimpelmeesje op de gevoelige plaat is vastgelegd: duidelijk! In Zweden noemen ze dit een blåmes. Die komt vaak bij ons in het vogelrestaurant. Deze werd gefotografeerd in de seringenstruik achter het vogelvoederhokje. Even later zagen we een andere vogel op de grond zitten, om gevallen voedsel op te eten. Dat was een sijs. De foto was echter niet helemaal scherp, waardoor ik voor dit item even een duidelijke foto van het internet heb geplukt. We zien deze vogel niet vaak en daarom maar even informatie opgezocht: “de sijs is een geelgroene, kleine en sierlijke neef van de putter. Vooral in de winter zie je de vogel in grote groepen in elzen en berken. Hij is klein en sierlijk met een kleine kop en korte staart, donkere vleugels met opvallende gele of geelwitte vleugelstrepen.

Mannetjes hebben een zwart petje, zwarte bef en kanariegele borst. De sijs eet vooral zaden van els, berk en naaldbomen. In de broedgebieden is de soort in hoge mate afhankelijk van sparren en pijnbomen. De spitse, tamelijk lange en kegelvormige snavel is bij uitstek geschikt om zaden uit halfgeopende den- of sparappels, elzenproppen en berkenkatjes te peuteren. Vooral tijdens de doortrek in de lente eten sijzen ook graag pinda’s. Met enkele elzen of berken in je tuin is de kans groot dat er nu en dan een sijzengroepje een korte, winterse voedselstop zal maken. Wanneer de elzen weinig zaad dragen komen ze ook wel eens naar de voedertafel. Vooral pinda´s worden bijzonder gewaardeerd. Ook zonnebloempitten zijn een favoriete hap.” En die hebben we in overvloed. Daarom is ze natuurlijk hier!

In de loop van de ochtend verplaatste ik mij naar de keuken. In de lade van de diepvries, daar waar het brood ligt, zag ik geen suikerbrood meer liggen. De hoogste tijd om er weer eentje te gaan bakken. De laatste broden waren niet helemaal goed gerezen en daarom wilde ik het nu eens proberen met een dubbele portie gist en met lauwe melk in plaats van koude melk. In verhouding tot de krentenbollen die ik ook regelmatig maak, kwam er eigenlijk maar erg weinig gist in het suikerbrood. Heiko bemoeide zich ondertussen met de website en schreef de verhalen zoveel mogelijk alvast in concept. Met enige regelmaat kwam hij even in de keuken kijken, omdat er zo´n heerlijke geur vandaan kwam.

Veel viel er niet te snaaien, want het deeg moest eerst rijzen en daarna in de oven. Dat werd niet meer voor de lunch, dus namen we daarvoor een paar afbakbroodjes. Ook lekker! Toen het suikerbrood klaar was liet ik die even op het aanrecht afkoelen en verdween die daarna in twee stukken in de diepvrieslade. Bij het doorsnijden zag ik wel, dat die nu iets beter was gerezen. Nog niet helemaal zoals ik graag wilde, maar het was in ieder geval beter dan de vorige poging.

Na de lunch begon ik aan een taart. Morgen ben ik jarig en ik wilde Heiko en mezelf dan trakteren op een lekkere, frisse taart. Daarvoor gebruikte ik een kant en klare taartbodem. Waarom moeilijk doen, als het makkelijk kan? Ik besloot om de taart in twee delen op te maken. Heiko is gek op slagroom en ik geef de voorkeur aan mokka. Zodoende maakte ik twee soorten slagroom: eentje “normaal” met suiker en vanillesuiker en eentje met koffie (opgelost in een beetje water), suiker en vanillesuiker. Zo kreeg ik mokka voor mijn deel van de taart.

De verschillende cakelagen van de helft van de taart voor Heiko werd met zijn slagroom ingesmeerd en als extra´s deed ik er mandarijntjes, vruchtenhagel en frambozenjam op. Mijn lagen bestonden uit mokka en pure hagelslag. Uiteindelijk werd de top afgewerkt met wederom slagroom, mandarijntjes en vruchtenhagel en die van mij met mokka, hagelslag en toefjes slagroom. De taart werd daarna in de koele kelderkast weggezet. Morgen gaan we proeven hoe het smaakt en mag ik 58 kaarsje uitblazen…

Vanachter het raam zagen we al, dat het een fantastische mooie dag was. De zon scheen op de witte sneeuw en de lucht was echt hemelsblauw. Als je naar buiten keek en richting de sneeuw keek, werd je echt verblind. Eigenlijk had je een zonnebril nodig, om goed naar buiten te kunnen kijken. Ik keek nog even op de thermometer bij het keukenraam en zag dat die 25 graden aangaf! Die thermometer hangt op het oosten, waar de zon opkomt. De hele ochtend had de zon daarop geschenen. Uit de wind is het daar op het terras altijd vrij snel goed vertoeven. Het mooie plaatje begon bij Heiko zodanig te kriebelen, dat hij na de middag naar buiten ging.

Wat hij ging doen wist hij nog niet, maar langer binnen zitten was voor hem geen optie. Even later zag ik hem met stukken boomstam lopen. Op een aantal plekken had hij lange stukken boomstam neergelegd, nadat hij die een keer via het werk had meegenomen. Die waren in de Volvo geladen en onder de carport neergelegd. Dat werd nu allemaal verzameld op een plek. Die plek is het “binnenterrein” van de twee houtstekken die tegenover elkaar staan. Dat gaan we vanaf nu onze houtbewerkingsplaats noemen. Daar komt al het “ruwe hout” te liggen, dat vervolgens gezaagd kan worden, gekloofd en gestapeld. Zodra de vorst over is, gaat Heiko daar nog een derde basis maken voor een houtstek en gaat de klover daar ook naar toe.

Nadat het suikerbrood in de diepvries lag en de verjaardagstaart klaar was, ben ik even naar bed gegaan. Ik ben toch wel zo enorm moe de laatste dagen. Echt niet normaal. Dat was mede een reden waarom ik de huisarts had gevraagd om een bloedonderzoek. In mijn persoonlijk dossier op de website 1177 zag ik een gedeeltelijke uitslag staan. Wat mij opviel was, dat de ontstekingswaarde hoger was dan normaal. Zou dat te maken kunnen hebben met het plekje in mijn rug? Dat plekje, dat op de röntgenfoto te zien was en waarvan de huisarts zei dat er “activiteit” was? Hopelijk kan de orthopeed ons daarover woensdag meer vertellen, nadat er nieuwe röntgenfoto´s zijn gemaakt. Als er inderdaad ergens in het lichaam een ontsteking zit, is hetzelfde lichaam daar tegen aan het vechten. Dat kan een verklaring zijn voor de enorme vermoeidheid. Hoe dan ook, het middagslaapje deed me goed.

Gisteren schreven we al over het vele water, dat door het beekje in onze tuin stroomt. Welnu, vandaag maakte Heiko er een kort filmpje van. Het water stroomt niet alleen via het sluisje weg, maar ook over de opgemetselde dam. Het waterpeil is zo hoog en er komt nog steeds zoveel water bij. De sneeuw dooit immers. En niet alleen bij ons. De foto hierboven is van eergisteren en in het filmpje is duidelijk te zien, dat de sneeuw al behoorlijk “gekrompen” is. Dat het sluisje het onmogelijk allemaal kan verwerken vinden wij dan ook niet vreemd. Wat gaat het daar met een vaart doorheen. Hadden we nu maar een waterrad waarmee stroom konden opwekken…

8 gedachten over “Verjaardagstaart gemaakt”
  1. Ook even hier jou feliciteren met 58e verjaardag.
    Helaas geen leuke plaatjes, die bedenk je er zelf maar bij.
    Via de mail krijg je mijn mail, die je zeker op je verjaardag al hebt gelezen.
    Gezellige dag samen!

  2. Joke, nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag en nog vele jaren in gezondheid erbij. Hopelijk had je een redelijk pijnvrije dag en smaakte de taart. Groetnis ut Gafsele

    1. Hej hej! Dank je wel, Rinske!
      Taart was lekker hoor. Eens proeven?
      Hoe gaat het in het hoge noorden? Heel veel plezier nog en groetjes aan jouw mannen!

      Fijne avond!

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.