Verder gewerkt aan dammetje

Na het ontbijt en het spelletje Wordfeud met Jan, zei Heiko geheel onverwachts, voor mij in ieder geval, “Ik ga verder met het dammetje bij de vijver”. Wow! Bijna een jaar geleden was het ongeveer, dat hij daarmee was begonnen. Mijn neef Sietse was er toen en samen hebben ze het een en ander destijds uit de grond en uit het water getrokken. Dat ging op de aanhanger en meteen naar de stort in Tranås. Daarna werd aan de achterzijde een begin gemaakt met het opmetselen van een dam. Met vele zakken grove beton vermengd met keitjes, werd een stevige dam gebouwd. Toen op enig moment alle aangekochte zakken met beton op waren, werd het werkje gestaakt. Er kwam ondertussen ook meer water in de vijver en daarmee was het niet zo handig meer, om er aan verder te werken. Nu staat de vijver weer zo goed als droog. Zodoende pakte Heiko de draad vandaag weer op. Het is trouwens ook zo´n klusje waar je net even zin in moet hebben.

We hadden nog zes zakken met droge beton liggen en die gingen in de kruiwagen naar de plek waar het verwerkt moest gaan worden. Verder werd de waterslang uitgerold en aangesloten en zocht Heiko een eerste kruiwagen met kleinere keitjes bij elkaar. Die lagen achter onze roestige fiets, vooraan langs de weg. Nadien volgden nog drie kruiwagens vol met keitjes, waardoor die stapel nu inmiddels behoorlijk is geslonken. De dam werd aan de vijverkant dicht gemaakt en ook aan de achterkant. Aan de vijverkant had Heiko nog een “lek” gevonden en dat vulde hij nu met stenen en beton. Hopelijk gaat het water niet opnieuw een nieuwe weg zoeken, om de dam heen. Aan de binnenkant werd de dam verbreed, zodat we er beter overheen kunnen lopen. Een paar uur later was het gewenste resultaat bereikt en kon de beton drogen. Toen waren ook alle zakken beton verwerkt en waren de keitjes op.

De dam is weer fatsoenlijk begaanbaar in ieder geval. Morgen, na het uitharden van het beton, het zand weer terug scheppen en dan is het eerst weer klaar. Fraai is het niet, maar wel functioneel. Misschien later nog een keer een beetje afwerken met beton en cement. Aan de kant van de houtstek werden de losse houten vlonders weggepakt en daar legde Heiko een vijftal betonplaten voor in de plaats. Juist! De betonplaten die onderaan de bielzentrap lagen, waar gisteren de grindtegels zijn gelegd… Nu moet er tegen de oever, aan de houtstek kant, nog een flinke muur met keien opgestapeld worden. Aan die kant van de oever is heel veel grond weggespoeld door het, af en toe, snel stromende water. Dat moet een halt toegeroepen worden. Volgende week misschien. Die dikke keien liggen immers voor het oprapen tegenover ons huis, langs de nieuw aangelegde bosweg. Misschien een leuk klusje tezamen met onze gasten.

Binnen, in de keuken, was ik begonnen met het draaien van de vele bitterballen. De ragout daarvoor had een nachtje in de koelkast gestaan en was nu voldoende stijf om tot balletjes gerold te kunnen worden. De balletjes werden een voor een door een rauw ei gerold en daarna door het paneelmeel. In totaal kon ik zestig bitterballen maken! Die verdwenen daarna per tien stuks in plastic zakjes in de diepvries. Vanavond even een paar in de frituur gooien, Heiko? Fijn dat er weer voorraad is, want als je ze nog moet maken op het moment dat je er zin in hebt, is het te laat.

Nadat alle gebruikte gereedschappen bij het dammetje weer waren opgeborgen werd een volgende klus opgepakt. Op de plaats waar de afgelopen winter de camper had gestaan, waren diepe sporen te zien van de banden van de camper. Toen die er naar toe werd gereden was de grond erg nat en zakte de camper er in weg. Die sporen werden nu weer door Heiko dichtgegooid. Met zand. En er werd meteen een paar handen vol graszaad over gestrooid. Oh ja! Er ligt nog één dikke kei daar in het grasveld. Die moet er nog een keer uitgehaald worden, want zo kun je daar niet gemakkelijk met de zitmaaier het gras maaien. Graszaad werd ook gestrooid op de plek bij de “kloof” rondom de omgewaaide sparrenboom. Het gras dat naast de keukentrap was weg gehaald, had een deel van de kloof gevuld. De rest volgt later nog vast wel. Op het losse zand tussen de graszoden ligt nu graszaad, zodat het weer een geheel kan worden met de rest van het grasveld.

Op de oprit hadden we het zwembad nog steeds staan. Daar hebben we tijdens de extreem warme dagen veel gebruik van gemaakt. Even erin zitten, even afkoelen. Heerlijk! De laatste dagen is het niet meer zo extreem warm geweest en voor de komende weken zien de temperaturen er “normaal” uit. Daarmee bedoel ik, dat het aangenaam wordt met dagtemperaturen rond de 20 – 22 graden. Niks mis mee. Lekker zelfs. Maar het zwembad is dan niet meer nodig. Vandaar dat die vandaag werd leeggegooid en schoongemaakt. Ik denk, dat de twee houten vlonders met het dikke blauwe kleed ook wel weer aan de kant gelegd kunnen worden. Die vlonders zetten we ergens in de buurt van de drie houtstekken, zodat ze uit het zicht zijn. Na dit klusje pakte Heiko de trimmer nog even. Hij ging het pad aan de overkant van ons beekje trimmen en daarna het onkruid aan de zijkant van het trollenhuisje. Aan de voorkant was het vorige week al gedaan, echter aan die zijkant nog niet. Al met al weer een goed besteedde dag vandaag! ´s Morgens komt Heiko wat langzaam op gang in verband met de nasleep van de corona klachten, echter als hij de ochtendstart eenmaal heeft gemaakt, lukt het daarna wel weer. In zijn eigen tempo uiteraard.

Volgende week hebben we bezoek bij ons in huis. En dan wil je ´s ochtends natuurlijk wel een mooi ontbijtje kunnen serveren. In de diepvries vond ik alleen wit en bruin brood. Hmmm… Weinig variatie. Tijd om de broodlade weer aan te vullen met een paar rozijnenbollen en een suikerbrood. Na de bitterballen ging ik zodoende twee kommen met deeg maken en ging ik aan het kneden. Laten rijzen en weer kneden, ingrediënten erbij, kneden en weer laten rijzen. In totaal kon het deeg een uur rijzen en dat deed het goed! Het suikerbrood rees zelfs de bakvorm uit! Die werd dus lekker luchtig, net zoals de rozijnenbollen. Na afloop van deze baksessie verdwenen alle rozijnenbollen, op twee na, in zakjes in de diepvries. Ook het suikerbrood ging in twee delen in de diepvries, echter niet nadat we daar beiden een sneetje van hadden geproefd. Lekker! Alleen een beetje boter er op en smullen…

Hierna was de dag voor mij over. Ik was bekaf en kon zelfs bijna niet meer op mijn benen staan. Het plakje suikerbrood was half op en ik wist niet hoe snel ik boven moest komen om te gaan liggen. Nog even tandenpoetsen en nadat mijn hoofd het kussen raakte sliep ik binnen vijf minuten. Ruim vier uur later stapte ik weer uit bed en trof ik Heiko in de keuken aan. Die was op dat moment net weer binnengekomen na zijn klusjes in de tuin. Toen hij opnoemde wat hij allemaal had gedaan, kreeg ik een schuldgevoel, want ik had alleen maar op bed gelegen… Gelukkig heeft hij daar alle begrip voor. Ik ben de laatste tijd gewoon ontzettend moe. Dat was al het geval voordat corona kwam, maar nu komt er nog eens een schepje bovenop… Hopelijk gaat het snel weer de goede kant op!