En opnieuw was het raak via Marketplace. Het vorige weekend zag ik een advertentie voorbijkomen waarin iemand een houten veranda aanbood. Gratis! In Tranås, dus mooi dichtbij. Een veranda van 6 x 4 meter. Meteen een reactie gestuurd en afgesproken dat ik maandagmiddag na 16:00 uur zou komen kijken. Ik wilde graag met eigen ogen zien hoe de kwaliteit van het hout was en hoe de planken en balken vastgemaakt waren. Ter plekke zag ik dat alles geschroefd was met kruiskopschroeven en dat het hout nog heel goed was en zeker nog vele jaren mee kan. De eigenaar vertelde dat alles weg moest, omdat hij drainage rond het huis kreeg en extra gevel isolatie. Als die klus klaar was kwam er een nieuwe veranda over de hele lengte van het huis. Aangezien hij zelf nog meer dan voldoende werk had om alles klaar te maken voor het bedrijf dat die klus zou gaan uitvoeren, had hij geen tijd meer om zelf de veranda weg te halen. Zodoende had hij de advertentie op Marketplace gezet. Wat een toeval dat ik die als eerste zag en er als eerste op kon reageren. Er was één voorwaarde: alles moest weg zijn vóór de 11e maart. En dat vond ik een beetje spannend omdat Joke geopereerd werd in deze week en ik niet vooraf wist hoe het na de operatie zou gaan. Kon ik haar een paar uur alleen laten om die veranda te demonteren? Ik besloot een vriend te vragen om me te helpen, want met twee man gaat het immers twee keer zo snel. Gelukkig had Riks, die in december 2018 is geëmigreerd naar Zweden tijd en zin om te helpen.
Om 08:00 uur vanmorgen kwam Riks onze oprit oprijden en vertrokken we meteen samen in de Volvo met aanhanger richting Tranås. De avond ervoor had ik al het denkbare gereedschap al in de auto gezet en Riks had zijn eigen accuboormachine meegenomen. Naast twee grote bacosleutels, waterpomptangen, combinatietangen en een dopsleutel set had ik onder andere twee koevoeten (breekijzers) mee én, voor de extreme gevallen, de motorkettingzaag. Het verwijderen van alle kruiskopschroeven ging niet altijd even gemakkelijk en zodoende was het maar goed dat de koevoeten mee waren. De hele vloer van de veranda hadden we er desondanks in een uur verwijderd. Dat viel ons erg mee. Daarna begonnen we met de balustrade en het stukje schutting aan de voorkant van het huis. Tenslotte de grote, zware balken die onder de verandavloer lagen.
Daarvoor hebben we daadwerkelijk de kettingzaag nog gebruikt. De dragende balken lagen in metalen schoentjes en die waren gespijkerd. Daar konden we niet bijkomen. Zodoende hebben we de balken aan een kant ongeveer 10 cm ingekort. Geen nood, want ze zijn lang genoeg voor hun nieuwe bestemming in Ödarp. Tussentijds kregen we nog koffie met een koek aangeboden (fika!) door de vrouw van de eigenaar. Helemaal top! Tegen 12:30 uur waren we klaar! Alles was gedemonteerd, alle kleinere delen hout lagen al in de aanhanger en de langere stukken lagen op een stapel langs de kant van de weg. Die kan ik volgende week ophalen. Toen ik vorige week maandag in de tuin met de eigenaar stond te praten kwam ik van mijn werk en had ik de oranje werkkleding aan met Örtengren achter op de jas. Hij kende Örtengren en we raakten daarover in gesprek. In de tuin zag ik twee fruitbomen staan die nodig gesnoeid moesten worden en dat vertelde ik de man. Toen bleek dat de twee bomen omver zouden gaan, omdat de bomen al enkele jaren geen vruchten meer gaven. De graafmachine zou ze uit de grond graven. Omdat wij toch een kettingzaag mee hadden genomen leek het me een leuke geste om die twee bomen voor hem om te zagen. Tevens kon ik dan de dikkere stam meenemen natuurlijk. En zo vertrokken we met een mooi vrachtje planken van de veranda en een beetje van de fruitbomen weer richting Ödarp. Een kale vlakte bij het huis in Tranås, waar eerder de mooie veranda stond, achterlatend. Én een tevreden bewoner. Hij heeft nu de ruimte gekregen voor het vervolg van zijn activiteiten.
In Ödarp wachtte Joke in de kamer op ons, liggend op de bank. Na een kop koffie en een stuk worteltjestaart nam Riks afscheid en ging hij weer richting Flisby. Geweldig om zo´n vriend in de buurt te hebben om je te helpen. Dank voor je hulp Riks! Het was nu slechts 4 uurtjes werk en dat was fijn voor Joke. Met z´n tweeën hadden we immers niet de hele dag nodig voor het demonteren van de veranda. Anders was ze veel meer uren alleen geweest en zo af en toe is het wel handig dat er iemand in de buurt is om een helpende hand te bieden. Nu was het slechts een ochtend en die had ze in alle rust doorgebracht. ´s Middags ging ze nog even slapen, wetende dat ik weer in de buurt was. Toen heb ik de aanhanger nog even leeggemaakt en alle planken spijker en schroefvrij gemaakt. Dat ligt nu klaar voor hergebruik. Tijdens dat klusje had ik mijn mobieltje op zak en Joke sliep met haar mobieltje naast zich in bed. Zo kon ze mij in geval van hulp, bereiken mocht dat nodig zijn. Maar gelukkig was dat niet het geval. Er was “Ingen fara på taket”. Letterlijk vertaald: geen gevaar op het dak. Sommige Zweden zeggen zelfs dat er geen koe op het ijs of dak loopt… Met andere woorden: er was niets aan de hand.
Leuk die koeien op dat dak. Zeker gefotoshopt?
En wat fijn dat je zoveel hout kon meenemen. Dat moest zo zijn…. Fijn dat jullie vriend kon helpen. Wat een klus nog hé? Maar, met mooier weer kan je bij jou weer aan de gang. Het wordt er straks weer een stuk mooier op. Mooie bezigheidstherapie.
Die foto is vast en zeker gefotoshopt Wilma. Tja, dat hout kunnen we prima gebruiken voor een zitje in de achtertuin. Dus daar had ik wel een paar uurtjes de-montagewerk voor over. En ja, wéér een klusje erbij. Die stond nog niet op het lijstje, maar kwam zomaar uit de lucht vallen. Zo gaat het nu altijd. Het ene klusje klaar en kan van de lijst af en voor je het weet staat er al weer een nieuw klusje óp de lijst. Maar dat geeft niets, ik vind het leuk om te doen. Je moet tenslotte in beweging blijven, toch? Gr. Heiko