“Ochtenstond heeft goud in de mond”. Dat was precies wat er was vanochtend: goud in de lucht. Niet echt natuurlijk, maar er waren meteen om zes uur deze morgen al hele mooie luchten te zien. Na een nachtvorst van acht graden beloofde het een mooie zonnige dag te worden. Heiko ging weer eens aan het bomen snoeien in Tranås en daarom waren we weer lekker vroeg uit de veren. De eerste paar uurtjes van vandaag waren frisjes met -8 en een beetje wind, maar toen het zonnetje er eenmaal bij kwam had die al wel kracht. Niet dat het nu meteen vijftien graden werd, maar wel zeker rond de tien graden in de plus! Heerlijk! Heiko kon toen een jasje uit doen tijdens zijn werkzaamheden. De laatste weken heeft hij namelijk meerdere laagjes kleding aan, zodat hij altijd iets kan uittrekken (of weer aantrekken). Met die extra laagjes heeft hij het gelukkig beslist niet koud. Alleen soms in het gezicht en dan met name de neus. Maar het werken in die gezonde frisse buitenlucht bevalt hem nog steeds erg goed.
Bijna dagelijks geeft Heiko mij een score door. Een score van de hoeveelheid wild dat hij onderweg van huis naar zijn werk en terug heeft gezien. Maandag was de score bijvoorbeeld 13 – 2 – 1. En ik dan maar raden wat die 2 en 1 zijn. Die 13 kan ik snel bedenken: dat zijn reeën. In dit geval bleek hij tevens 2 kraanvogels te hebben gezien en 1 vosje. Leuk toch? Dinsdag was de score 6 – 2 – 2. Tja, in ieder geval 6 reeën, maar die andere 2? Het bleken wederom 2 kraanvogels te zijn en dit keer 2 zwanen. Ha! Vandaag was de score 6 – 2 – 2 – 1. Oei! Een extra soort erbij? Een eland? Het bleken 6 reeën te zijn, 2 kraanvogels en 2 zwanen en 1 haas. De meeste reeën ziet hij vlak bij ons huis, op ongeveer 1 kilometer, rechts van de weg waar een groot open stuk weiland is. Ben benieuwd met wat voor score hij morgen thuiskomt. Ik kon vanmiddag overigens een 1 scoren. Ik zag vanmiddag achter het huis een eekhoorntje lopen!
Nadat de kamer en de keuken al in Paassfeer waren omgetoverd, had ik nog een aantal Paaseitjes en -veren over. Die waren bedoeld voor in de Paasboom of Paastak. Heiko had mij verteld, dat hij bij een mevrouw in Tranås allerlei bomen en struiken moest snoeien en dat er ook een kronkelwilg in die tuin stond. Daarom vroeg ik hem of hij daar iets vanaf kon knippen én mee kon nemen. Dat deed hij ook, maar die takjes waren heel erg klein. Daar konden geen eitjes en veertjes in. Hij wilde niet al te veel meenemen, omdat de boom niet te groot was en het zou opvallen wanneer er een tak uitgeknipt zou zijn. Begrijpelijk. Gelukkig had Heiko een ander idee. Hij ging even met een snoeischaar naar buiten en kwam terug met een jonge berkenboom. Die groeien hier tegenover ons huis als onkruid en met het snoeien van die ene boom bewees hij de eigenaar van dat stuk grond een dienst (!). Vanuit de kelder kwam vervolgens meteen een vaas en die hebben we gevuld met kleine steentjes en water. Daar staat de berkenboom nu goed stevig in. In een mum zaten de plastic paaseieren er eveneens in én de traditionele Zweedse gekleurde veertjes. Nog een laatste aanvulling op de paassfeer in de kamer. Heel blij met nog meer vrolijkheid in de kamer!
Hmmm… Wat klopt er niet op dit plaatje? Het dienblad hoort op de tafel. Ook de planten, want die zorgen voor kleur in de vrijwel witte omgeving. De Paasdecoraties? Jawel, die kloppen wel, want die zijn er immers net een paar dagen geleden aan toegevoegd. Ha! Dat “ongedierte”! Die horen niet op de tafel te zitten! Wat zijn het toch een paar heerlijke dametjes. Twee tellen geleden lagen ze nog elk op een kussen in de kamer. Op het moment, dat ik met het eten wil beginnen en dus naar de keuken loop, rennen ze in de hal al beide langs mij heen en springen ze meteen op de tafel. Tegenwoordig Ebba ook! Wat denk je dat de reden is? Ja, natuurlijk: ze willen een snoepje. Is dit een kwestie van een paar verwende “kleuters”? Hebben we ze dit zelf aangeleerd? Yep! Het afleren zal tijd en geduld vergen, maar of ik dat wil? Nadat ze beide een paar snoepjes hebben gehad, ga ik even met een schoteldoek de tafel weer schoonmaken en daarmee kunnen we straks met een gerust hart aan tafel gaan eten. Iedereen weer tevreden…
Gisteren had ik Heiko verrast met een lekkere gestoofde vis, gemaakt op een Italiaanse manier. Écht heel lekker! Voor vandaag stond er weer iets bijzonders op het menu. Althans voor ons. Gemarineerde kip! De kip heb ik gisteren al voorbereid: in blokjes gesneden en samen met ketjap, ui, honing, citroensap en zout in een kom gedaan. Toen rook het al goed. Om de marinade goed in de kip te laten trekken, voor een goede smaak, was het namelijk wenselijk, dat het een nacht in de koelkast zou staan. Aan het eind van de middag ging het bereiden verder end dat was zó eenvoudig: het was alleen een kwestie van bakken. Daarnaast had ik bami en boontjes gekookt, vooral omdat dat volgens het recept een goede combinatie was. En dat bleek duidelijk het geval. We hebben wederom genoten van het eten. Zie je overigens het verschil aan inhoud van beide borden? Raad eens welke van Heiko is? Hint? Hij heeft erin gesmuld!
Deze dag begon met een prachtige lucht: goud zoals Heiko meende. En zo eindigde deze dag eigenlijk ook. Alleen was het nu een andere kleur. Links van het huis, richting het noorden, was een grijze wolkenmassa te zien. Om een beetje somber van te worden. Voor het huis, richting het westen, was het een heel ander verhaal. Waarschijnlijk omdat daar de zon ondergaat, konden we oranje wolken bewonderen. In de blauwe lucht was het een mooi plaatje. Ja, daar zaten ook zeker wolken, alleen niet zoveel als in het noorden. Voor morgen wordt trouwens een sombere dag voorspelt met een sterke wind en regen. Hebben die wolken daar al iets mee te maken? Vast niet, want vanavond was het ook niet windvrij en daarmee worden de wolken vast weer verdreven. Afwachten en we zullen zien wat het weer ons morgen biedt. Er iets aan veranderen kunnen we toch niet.
